تاسوعای حسینی در جنوب شرق استان تهران با رنگ و بوی دستگیری از نیازمندان
تاریخ انتشار: ۸ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۱۲۴۸۸۰
به گزارش ایرنا، شهرستانهای جنوبشرق استان تهران همه ساله در تاسوعای حسینی میزبان صدها هیأت عزاداری بود که برای عرض تسلیت محضر حضرت ولیعصر(عج) خود را به نزدیک ترین امامزاده مدفون در این مناطق میرساندند تا در قالب دستههای سینه زنی و زنجیرزنی، عشق و ارادت خود را به آل الله به نمایش بگذارند.
با شروع ایام محرم و ابلاغ دستورالعملهای ستاد ملی کرونا در محدویتهای برپایی مجالس عزاداری در محیطهای مسقف، تمامی هیأتهای مجوز دار و فعال، با تبعیت از دستورالعملهای بهداشتی، ضمن برپایی مجالس عزا در محیطهای باز از جمله حیاط مدارس، محیطهای ورزشی روباز، حیاط مساجد و خیابانها و کوچه، شور و شعور حسینی را در هم آمیخته و صحنههای باشکوهی از عشق خود را به امام حسین(ع) به تصویر کشیدند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
امسال با هماهنگیهای مسئولان هیأتهای عزاداری در مناطق شهری و روستایی، اکثر افرادی که در سالهای گذشته با برپایی مجالس عزاداری، عاشقان خاندان عصمت و طهارت را اطعام میکردند، وسایل مورد نیاز نذورات خود را به صورت خشک، جمعآوری و بین نیازمندان توزیع کردند.
طی دیروز امروز هزاران بسته مواد غذایی در قالب بستههای معیشتی در جای جای شهرستانهای ورامین، پیشوا، قرچک و پاکدشت جمعآوری و بین خانوادههای نیازمند توزیع شد تا در روز علمدار لشکر امام حسین(ع)، از خانوادههای فقیر و نیازمند دستگیری شود.
هیأتهای بزرگ شهرستانهای جنوبشرق استان تهران که در روز تاسوعا بیش از ۴۰ هزار نفر از عزاداران را اطعام میکردند، در حرکتی خود جوش، هزاران بسته معیشتی را در مناطق حاشیهای شهر توزیع کردند تا همگان از خوان بیکران الطاف امام حسین(ع) برخوردار شوند.
با توجه به ممنوعیت دستهروی هیأتهای عزاداری، صحنهای مطهر امامزادگان مدفون در این شهرستانها از جمله امامزاده جعفر(ع) پیشوا، امامزاده حسین رضا و طاهر و مطهر ورامین، امامزاده بی بی زبیده و ابراهیم پیشوا میزبان زائران و مجاورانی بود که با رعایت دستورالعملهای بهداشتی، در تجمعات محدود به عزاداری پرداخته و در غم شهادت سقای دشت کربلا، اشک ماتم ریختند.
منبع: ایرنا
کلیدواژه: ویروس کرونا تاسوعای حسینی ماه محرم ورامین ویروس کرونا تاسوعای حسینی ماه محرم ورامین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۱۲۴۸۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مریم خمینی نوه امام در خارج از کشور چه کاره است؟
به گزارش تابناک به نقل از عصر ایران، خانم معصومه حائری یزدی همسر آیتالله سید مصطفی خمینی و دختر آیتالله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجتالاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانهای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی میکند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفتآور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان میکرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب میکردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانهها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهلوچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفتوگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم میکرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آنها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی ماندهاند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من میگفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»