به نقل از «قدس آنلاین»

خیمه سیدالشهدا(ع) خیمه آمادگی برای ظهور است

تاریخ انتشار: ۱۳ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۱۷۱۳۰۲

 عاشورا پیوندی اصیل با ظهور دارد؛ عاشورا نماد نبرد حق و باطل در صحنه کربلا بود و ظهور و تجلی این نبرد در عرصه جهانی است. در گفت‌وگوی پیش رو، حجت‌الاسلام محمد صبوحی، کارشناس مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم به بررسی پیوند عاشورا و مهدویت پرداخته است که از نظرتان می‌گذرد.

مریم احمدی شیروان/

 عاشورا پیوندی اصیل با ظهور دارد؛ عاشورا نماد نبرد حق و باطل در صحنه کربلا بود و ظهور و تجلی این نبرد در عرصه جهانی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در گفت‌وگوی پیش رو، حجت‌الاسلام محمد صبوحی، کارشناس مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم به بررسی پیوند عاشورا و مهدویت پرداخته است که از نظرتان می‌گذرد.

ظهور امام زمان(عج) مکمل قیام امام حسین(ع) است

حجت‌الاسلام صبوحی در ابتدا با بیان اینکه خیمه امام حسین(ع) خیمه آمادگی برای همه منتظران امام زمان(عج) است، می‌گوید: خداوند در آیه23 سوره انفال فرموده است اگر خدا نسبت به پذیرفتن هدایت، شایستگی و خیری در آنان می‌دید، یقیناً ایشان را شنوای حقایق و معارف می‌کرد و اگر با لجبازی و عنادی که فعلاً دارند آنان را شنوا می‌کرد، باز اعراض‌کنان روی از حق می‌گرداندند. در حادثه عاشورا نیز می‌بینیم که جز تعداد کمی همه مردود می‌شوند. به این دلیل که زمینه و استعداد پذیرش حق در وجود انسان‌ها شکل نمی‌گیرد. در خیمه امام زمان(عج) نیز چنین شرایطی وجود دارد؛ افرادی که استعداد و زمینه پذیرش حق را پیدا نکنند، در زمان ظهور امام زمان(عج) نیز از سایر افراد عقب می‌مانند بنابراین در روایت‌هایی از پیامبر اکرم(ص) آمده است: خوشا به حال کسی که قائم اهل بیت(ع) مرا درک کند و پیش  از قیامش به او اقتدا نماید. دوست او را دوست بدارد و از دشمن وی بیزاری جوید و ولایت امامان هدایتگر پیش از او را نیز بپذیرد. اینان دوستان من و مورد علاقه و محبت من و گرامی‌ترین امت من در نزد من هستند.

او اضافه می‌کند: امیرالمؤمنین(ع) نیز در نامه 45 نهج‌البلاغه می‌فرماید که بدان امام شما از دنیایش به همین دو جامه کهنه و از غذاها به دو قرص نان اکتفا کرده است. آگاه باش شما توانایی آن را ندارید که چنین باشید اما مرا با ورع، تلاش، عفت، پاکی و پیمودن راه صحیح یاری دهید.

این استاد حوزه و دانشگاه تصریح می‌کند: علت و انگیزه اصلی قیام امام حسین(ع) پاسداری از آیین اسلام و ترویج و گسترش آن در جامعه بود. هدفی که می‌توان از آن به بیداری و آگاه کردن مردم تعبیر کرد. همچنان که در زیارت اربعین امام حسین(ع) آمده است: خدایا من شهادت می دهم که امام حسین(ع) خون پاکش را در راه تو به خاک ریخت تا بندگانت را از جهالت و گمراهی نجات دهد. قیامی که رابطه تنگاتنگی با قیام حضرت مهدی(عج) دارد. به بیانی دیگر می‌توان گفت ظهور امام زمان(عج) و حکومت آن حضرت مکمل قیام امام حسین(ع) است.

یالثارات الحسین(ع) شعار امام زمان(عج)

این کارشناس مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم بیان می‌کند: خیمه امام حسین(ع) خیمه تفکری است که ببینیم چه اندازه استعداد و زمینه پذیرش حق در وجود ما هست. مرحوم شیخ جعفر اشتری از فقیهان مشهور شیعه نیز در این زمینه گفته است که مجلس عزای امام حسین(ع) مانند عرفات است؛ عرفات رکن حج است و اگر کسی به عرفات نرسد، حج او باطل است. حتی اگر حاجی مریض هم شود باید بستر عرفات را درک کند تا هم به گناه اعتراف کند و هم خدا را بشناسد. ما به اندازه شناخت خود از استعداد در عرفات می‌توانیم در منا سرزمین آرزوها، آرزو کنیم. امام صادق(ع) فرمود وقتی به سرزمین منا رسیدی، آنکه برایت حلال نیست و استعدادش را نداری، آرزو نکن.

حجت‌الاسلام صبوحی ادامه می‌دهد: خیمه امام حسین(ع) و ایام عاشورا برای همه ما و عزاداران حسینی فرصتی است که متوجه شویم استعداد هر کدام از ما چقدر است؟ این خیمه شباهت‌های زیادی با خیمه امام زمان(عج) دارد. شعار یاران امام زمان(عج) یالثارات الحسین است. جمله‌ای که هم شعار امام زمان(عج) و هم ندایی برای خون‌خواهی امام حسین(ع) است.

او اضافه می‌کند: امام زمان(عج) خود را با جدش امام حسین(ع) معرفی می‌کند. ما نیز در زیارت عاشورا می‌خوانیم خدایا ما را خونخواه و منتقم قرار بده. بر همین اساس اگر با شرکت در مراسم سیدالشهدا(ع) فقط عزاداری کردیم و آمادگی انتقام را نداشتیم، معلوم است که هنوز معرفت لازم را پیدا نکردیم زیرا کسب معرفت پلکانی است. همچنان که خداوند در آیه 136 سوره نسا فرموده است ای کسانی که به زبان ایمان آورده‌اید، به حقیقت و از دل هم ایمان آورید، به خدا و رسول او و کتابی که به رسول خود فرستاده و کتابی که پیش از او فرستاده، تورات و انجیل. هر که به خدا و فرشتگان و کتاب‌های آسمانی و رسولان او و روز قیامت کافر شود به گمراهی سخت و دور از سعادت درافتاده است.

قدم‌هایی آگاهانه در مسیر حق و حقیقت

این کارشناس مهدویت بیان می‌کند: در زیارت عاشورا می‌خوانیم «فَاَسئَلُ اللهَ الَّذی اَکرَمَ مَقامِکَ وَ اَکرَمَنی بِک...»، جمله‌ای که یک قاعده کلی است و عنوان می‌کند که اگر از امام فاصله گرفتیم، هیچ منزلتی نداریم. از امام یازدهم نیز در روایتی داریم که فرمود هیچ عزیزی حق را ترک نکرد، مگر اینکه ذلیل شد و هیچ ذلیلی به حق عمل نکرد مگر اینکه عزیز شد. حادثه عاشورا نشان داد بسیاری از عزیزها، آقازاده‌ها و افرادی که موقعیت بالایی داشتند اما محور حق را از دست دادند، به چه ذلتی افتادند و از طرف دیگر افرادی مانند غلام سیاه که با امام حسین(ع) همراه شدند به چه عزتی رسیدند.

او اظهار می‌کند: امام حسین(ع) در نامه‌ای به بنی‌هاشم اشاره کرد هر که با من بیاید آخرش شهادت در راه خداست و اگر شخصی با ما نیامد و جا ماند، فکر نکند به فتح می‌رسد. منظور از فتح، فتوح و تعلقات دنیاست یعنی کسی فکر نکند که اگر از امام زمان خود فاصله گرفت، دنیایش آباد خواهد شد.

حجت‌الاسلام صبوحی در پایان خاطرنشان می‌کند: امام زمان(عج) فرمود خدا با ماست، ما هم نیاز به دیگری نداریم. حق هم با ما هست پس چنانچه کسی از ما فاصله گرفت، فکر نکند ما دچار وحشت می‌شویم که چرا شما از ما فاصله گرفتید زیرا کسی که از امام زمان خود فاصله می‌گیرد مانند کسی است که از نور استفاده نکرده است. در چنین زمانی چیزی از نور کاسته نمی‌شود اما فردی که از نور استفاده نکرده از نعمتی محروم می‌ماند. امسال و در شرایط خاص جامعه که به دلیل ویروس کرونا به وجود آمده درمی‌یابیم که هیچ قدرتی نمی‌تواند در مقابل قدرت خداوند بایستد. پس برای عزاداری‌های امام حسین(ع) باید درباره مسیری که قدم برمی‌داریم تفکر داشته باشیم زیرا امام حسین(ع) آگاهانه در مسیر حق و حقیقت گام برداشت و بدانیم در کنار امام حسین(ع) به چه منزلتی رسیده‌ایم و با پیروی از او و آرمان‌هایش به چه منزلت والایی می‌توانیم برسیم.

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: سیدالشهدا ع امام زمان عج

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۱۷۱۳۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نوه امام خمینی در خارج از کشور چه کاره است؟ 

به گزارش «تابناک» به نقل از عصر ایران، معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.

آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).

از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.

او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.

با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.

درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آن‌ها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما ‌شدند و هول و هراس ایجاد ‌کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.

دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»