به نقل از «جام جم آنلاین»

تنبیه بدنی در تربیت کودک چه تأثیری دارد؟

تاریخ انتشار: ۱۴ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۱۷۷۷۴۹

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، مرجان کربلایی روانشناس و درمانگر کودک و نوجوان درباره آثار منفی کتک زدن کودکان، اظهار کرد: بسیاری از والدین تصور می‌کنند که انضباط و تنبیه یکی هستند و انضباط عملاً یعنی تنبیه.
این روانشناس بیان کرد: تنبیه نوعی انضباط است، هرچند منفی‌ترین نوع آن؛  برخی از والدین خصوصاً آن‌هایی که در کودکی چندان محبت ندیده‌اند معمولاً اهمیت محبت به کودک، تشویق و ترغیب او را نادیده می‌گیرند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آن‌ها فکر می‌کنند وظیفه پدر و مادر تنبیه کودک است و به جای استفاده از سایر اشکال مثبت‌تر انضباط، تنها تنبیه را مورد استفاده قرار می‌دهند.
وی افزود: برای اینکه انضباط موثر واقع شود، والدین باید مخزن عشق عاطفی کودک را پر نگه دارند، در واقع انضباط بدون عشق به معنی راه‌اندازی اتومبیل بدون روغن است؛ شاید تا مدتی کار کند، اما در پایان فاجعه به بار می‎آورد.
کربلایی با اشاره به اینکه امروزه پدران، مادران و آموزگاران نمی‌توانند کودک را مجبور کنند طرز رفتار خاصی را در پیش بگیرد، ادامه داد: در حقیقت ما باید شیوه تازه‌ای را به کار بگیریم که بر کودکان تأثیر بگذارد و حس همکاری را در آنان بر انگیزد. تنبیه‌هایی مانند کتک زدن، تحقیر کردن، محروم کردن و تخریب شخصیت کودکان دیگر منسوخ شده‌اند و برای برقراری نظم در آنان وسیله موثری نیستند.
این روانشناس اضافه کرد: در واقع تنبیه به تنهایی نمی‌تواند نتیجه دلخواهی را ایجاد کند، زیرا به طور کلی روشی منفی است. این روش به کودک می‌آموزد که چه کاری را نباید انجام دهد، اما نمی‌آموزد که چگونه باید رفتار کند. وقتی تنبیه را بدون تقویت رفتار شایسته به کار می‌بریم، کودک نمی‌داند رفتار ناپسندش را باید با چه رفتاری جایگزین کند.
وی با تأکید بر اینکه هرگز هنگام عصبانیت از تنبیه بدنی استفاده نکنید، افزود: تنبیه بدنی علاوه بر اینکه به کودک می‌آموزد که خشونت تنها راه حل مشکلات است، برای کودک استرس و نگرانی ایجاد می‌کند، مخصوصا برای آن دسته از افرادی که سه بار در هفته یا بیشتر تنبیه می‌شوند فشار روانی ناشی از استرس می‌تواند باعث نگرانی و وحشت زدگی همیشگی آن‌ها یا حتی دل آشوبه شود که این نشانه باعث کاهش و افت آی کیو یا هوشبهر کودک خواهد شد.
کربلایی با بیان اینکه به هیچ عنوان از تنبیه کودک یا نوجوان به عنوان راه اصلی منضبط کردن آن‌ها استفاده نکنید، ادامه داد: با تنبیه کودکتان، به خشم زیاد و بی‌مورد او دامن می‌زنید و باعث می‌شوید که کودک بیش از حد خشم خود را سرکوب کند و شاید رفتار‌ها و نگرش‌های انفعالی- تهاجمی در او پدیدار شود که سعی کند به طور غیرمستقیم به شما ضربه بزند.‌
این روانشناس درباره روش‌های تنبیهی کودکان به جای تنبیه بدنی، بیان کرد: محروم کردن موقتی و گرفتن برخی امتیازات یکی از روش‌های تنبیهی کودکان است، اما برای انجام این روش باید محل اخراج کردن را به دقت انتخاب، دلایل محرومیت را برای کودک بیان، مدت زمان محرومیت را بر حسب سن کودک تعیین کنید، همچنین در صورت مقاومت کودک بر شمار دقایق بیفزایید و کمی عصبانیت به خرج دهید. از یک تایمر استفاده کنید و نگذارید دوره‌ محروم شدن، راهی برای دور ماندن از مسئولیت‌ها باشد.

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: کتک زدن کودکان تنبیه بدنی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۱۷۷۷۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هر روز چقدر باید بنشینیم، بخوابیم، بایستیم و ورزش کنیم؟

به گزارش صدای ایران از روزیاتو، محققان دقیقاً کشف کرده‌اند که برای داشتن و حفظ قلب سالم، هر روز چقدر باید بنشینیم، بخوابیم، بایستیم و ورزش کنیم.

کارشناسان سال‌ها هشدار داده‌اند که عدم تحرک و نشستن بیش از حد در طول روز خطر مشکلات سلامتی متعددی از جمله افزایش وزن، دیابت نوع ۲، سرطان و حتی مرگ زودهنگام را افزایش می‌دهد.

اکنون تیمی از محققان می‌گویند که ما باید فقط شش ساعت در روز بنشینیم.

تنها دو ساعت در روز را باید به ورزش‌های سنگین مانند ورزش در باشگاه یا پیاده‌روی سریع اختصاص دهید.

انجام ورزش‌های سبک، مانند انجام کار‌های خانه یا درست کردن شام، باید دو ساعت دیگر را به خود اختصاص دهد.

وقتی نوبت به خواب می‌رسد، هشت ساعت و بیست دقیقه را برای خوابیدن کنار بگذارید.

اما به گفته محققان، افراد تنها زمانی مزایای ماندگار این اقدامات را بر سلامت قلب خود تجربه خواهند کرد که این فعالیت‌ها را به طور منظم انجام دهند.

دکتر کریستین برکنریج، نویسنده این مطالعه و کارشناس فیزیولوژی ورزش در دانشگاه فناوری سوئینبرن تصریح کرد:

برای نشانگر‌های متنوع سلامت، از اندازه دور کمر گرفته تا سطح گلوکز ناشتا، سطوح مختلفی از هر رفتار در نظر گرفته می‌شود.

این تجزیه و تحلیل طیف گسترده‌ای از نشانگر‌های سلامت را در بر می‌گیرد و هدف آن سلامت کلی بدن است.

البته همیشه حرکت کردن و فعالیت تا جایی که می‌توانید توصیه می‌شود. به خصوص زمانی که زندگی بسیاری از ما جلوی نمایشگر‌ها می‌گذرد.

انجام فعالیت‌های بدنی و خوابیدن، به سلامت متابولیک قلبی ما کمک می‌کند.

محققان داده‌های بیش از ۲،۳۰۰ داوطلب ۶۰ ساله را تجزیه و تحلیل کردند. یک چهارم آنها دیابت نوع ۲ داشتند.

آنها فعالیت داوطلبین را به مدت هشت روز بررسی کرده و کل زمان نشستن، ایستادن و خوابیدنشان را محاسبه کردند.

سپس این تیم نشانگر‌های سلامت را در میان شرکت‌کنندگان از جمله اندازه دور کمر، سطح گلوکز و انسولین مقایسه کردند.

آنها دریافتند کسانی که نشانگر‌های «بهینه ای» دارند، به طور قابل ملاحظه‌ای زمان کمتری را برای نشستن و زمان بسیار بیشتری را برای انجام فعالیت‌های بدنی صرف می‌کنند.

افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ و دارای «ترکیب بهینه به طور متوسط» نیز زمان بیشتری را به خواب اختصاص می‌دادند.

محققان در مقاله‌ای در مجله Diabetologia افزودند:

بی‌تحرکی روی سلامت قلب تاثیر می‌گذارد. زمان بیشتری که برای انجام فعالیت‌های بدنی صرف می‌شود، با حساسیت به انسولین، کاهش درصد چربی و کاهش سطوح تری‌گلیسرول و کلسترول همراه است.

با این حال، محققان اذعان کردند که این داده‌ها صرفاً یک «توصیه» است و زمان هر فعالیت باید «واقع‌بینانه و متعادل» باشد.

ممکن است مشکلاتی در جمع‌آوری داده‌ها در تمایز دقیق مدت زمان اختصاص داده شده به هر یک از انواع فعالیت‌های اندازه‌گیری شده در شرکت‌کنندگان وجود داشته باشد.

به عنوان مثال، در این پژوهش ایستادن بسیار شبیه به فعالیت بدنی سبک ثبت می‌شد.

این که زمان خود را به جای انجام فعالیت‌های بدنی با چه کاری جایگزین کنید هم به طور طبیعی بر نتایج تأثیر می‌گذارد.

به عنوان مثال، اگر خوابیدن جایگزین زمان ورزش شود، ممکن است برای سلامتی مضر باشد، اما اگر جایگزین زمان نشستن و عدم تحرک شود، مفید است.

به همین دلیل است که ما به دستورالعمل‌های یکپارچه‌ای با در نظر گرفتن طیف کامل رفتار انسانی نیاز داریم.

اگرچه اختصاص دادن زمان بیشتری به ورزش کردن توصیه می‌شود، اما انجام ۱۰ ساعت ورزش و حذف ساعات نشستن عملاً امکان‌پذیر نیست. استفاده از زمان باید واقع‌بینانه و متعادل باشد.

همچنین باید اذعان کنیم که این داده‌ها توصیه‌ای برای یک فرد بزرگسال سالم و توانا است. همه ما شرایط مختلفی داریم و مهمتر از همه، حرکت کردن و فعالیت باید سرگرم‌کننده باشد.

در حالی که محققان محاسبه کرده‌اند که بزرگسالان به طور ایده‌آل باید چه هدفی را از نظر فعالیت داشته باشند، حتی اگر به این اهداف دقیق نرسند، همچنان احتمالاً از انجام فعالیت‌های بدنی سود خواهند برد.

به عنوان مثال، انجام ورزش به مدت ۱ ساعت در روز همچنان برای شما مفید است، حتی اگر دقیقاً دو ساعت در روز ورزش نکنید.