اصرار بر محرمانه بودن قرارداد فوتبالی‌ها برای چیست؟
تاریخ انتشار: ۱۵ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۱۸۸۱۵۵
به گزارش ایسنا، با وجود اینکه مسئولان فدراسیون فوتبال و حتی نهادهای خارج از این فدراسیون تاکید کرده‌اند که در فوتبال قرارداد محرمانه نداریم اما باز هم تمام قراردادها با ذکر بند «محرمانه» به امضا می‌رسد.
ماجرای قرارداد مارک ویلموتس و اتفاقات پیرامون آن، آنقدر عجیب و تاسف‌بار بود که حتی افرادی که فوتبال را جدی پیگیری نمی‌کردند یا علاقه به آن نداشتند هم به دنبال اخبار پرونده مربی بلژیکی بودند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ماه‌ها قبل مهدی تاج که در یک برنامه تلویزیونی حاضر شده بود، درباره شفافیت قرارداد مربیان و بازیکنان فوتبال ایران صراحتا گفته بود که هیچ قراردادی نباید محرمانه باشد و در زمان انعقاد قرارداد، باید مبلغ و مدت آن به طور رسمی اعلام شود. البته او بلافاصله پس از بیان این اظهارات تاکید کرد که در قرارداد ویلموتس بند «محرمانه» وجود دارد و به همین خاطر مبلغ آن قابل بیان نیست. این اظهارات به دوره‌ای برمی‌گردد که هنوز بحث شکایت ویلموتس و صدور حکم فیفا مطرح نشده بود اما چند ماه بعد که حکم کمیته تعیین وضعیت بازیکنان و مربیان فیفا صادر شد، اظهار نظر درباره بند محرمانه قراردادها به خارج از حیطه فوتبال هم کشیده شد.
درباره این مساله محمدجعفر منتظری، دادستان کل کشور هم اظهار نظر جالبی داشت و در یک برنامه تلویزیونی گفت: «من شنیدم که گفتند قرارداد محرمانه است. ما نباید قرارداد محرمانه داشته باشیم. معنی ندارد که قرارداد محرمانه باشد. قرارداد یک باشگاه و طرف خارجی یا داخلی باید شفاف باشد.»
اظهارات مسئولان فوتبال و البته نهادهای نظارتی خارج از فوتبال نشان می‌دهد همه به دنبال این هستند که قراردادهای مربیان و بازیکنان با باشگاه‌ها شفاف و بدون ذکر بند «محرمانه» باشد. یعنی مثل تمام باشگاه‌های اروپایی وقتی قراردادی به امضا می‌رسد، مبلغ و مدت به طور رسمی اعلام شود تا همه بدانند یک فوتبالیست یا مربی چقدر دستمزد می‌گیرد و چقدر برای انتقال او هزینه شده است. نباید فراموش کرد که سالها قبل سازمان لیگ فوتبال با انتشار مبلغ قرارداد بازیکنان روی سایت رسمی خود قصد داشت این رویه را ایجاد کند که قراردادها شفاف باشد اما بروز مشکلاتی، سازمان لیگ را هم در ادامه راه متوقف کرد.
فصل نقل‌وانتقالات تابستانی چند روزی است که شروع شده و با وجود تاکیدهای انجام شده از سوی نهادهای نظارتی، باز هم شاهد انعقاد قراردادهای محرمانه هستم. به نظر می‌رسد بحث شفافیت قرارداد ها فقط در همان مصاحبه‌ها باقی می‌ماند و کسی به دنبال این نیست، این رویه هم در فوتبال ایران رواج یابد. بازیکنان و مربیان در میان شایعات داغ قراردادهای چند میلیاردی، به راحتی بند «محرمانه» را در قراردادشان می‌نویسند و متولیان فوتبال هم که کلا بحث شفافیت را فراموش کرده‌اند. البته در این میان نباید از نقش باشگاه‌ها هم چشم پوشی کرد چون همین باشگاه‌ها که بیشترشان به دولت وابسته هستند، نقش مهمی در نبود شفافیت در قراردادها ایفا می‌کنند.
ایسنا
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: قرارداد محرمانه باشگاه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۱۸۸۱۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جیب پرپول سرخابی‌ها و صنعتی‌ها در نقل و انتقالات / جزئیات شرایط تخفیف قرارداد واگذاری سرخابی‌ها
روزنامه اعتماد-پس از مدت‌ها انتظار سرانجام دو باشگاه پرسپولیس و استقلال از بدنه وزارت ورزش خارج شدند و سهام‌شان به دو ارگان مجزا رسید. حالا چند بانک دولتی عمده سهام سرخ‌ها را در‌اختیار دارند و آبی‌ها هم به پتروشیمی واگذار شدند؛ اتفاقی که باتوجه به مصاحبه‌های رنگارنگ و هوادارپسند مدیران ارشد سرخابی‌ها جذاب و لذتبخش به نظر می‌آید، اما برای فوتبال و بحث فیرپلی مالی که سران ای‌اف‌سی نظارت جدی به آن دارند یک وضعیت مبهم و پیچیده را ایجاد کرده است. برای کشیدن ترمز ریخت و پاش تیم‌ها رییس فدراسیون هم بیکار ننشسته و بازهم حرف از گذاشتن سقف قرارداد زده است که البته اجرایی کردن این قانون هم خودش جای حرف و حدیث داشته و دارد.
در شرایطی که مدیران سهامدار سرخابی‌ها با ذوق‌زدگی از بستن تیمی در سطح قهرمانی در آسیا می‌کنند حتما تیم‌های صنعتی هم بیکار نخواهند نشست و به منوال قبلی پول‌های کلان به فوتبال ورشکسته ما تزریق می‌شود و ثمره آن خوشحالی بابت سود پر و پیمان چندین بازیکن و مربی معمولی و البته دلال‌های دندان تیز کرده خواهد بود.
سپاهان، گل‌گهر، مس، فولاد و دیگر تیم‌های صنعتی و در سمت دیگر پرسپولیس که بانکدار است و استقلال که نفتی شده برای جذب بازیکنان سر و دست می‌شکنند و احتمالا همین مساله باعث افزایش فزاینده قراردادهای بازیکنان خواهد بود. بازیکنانی که امروز دیگر می‌دانند پشت پیشنهاد‌های رسیده بانک و پتروشیمی حضور دارند. مگر در این لیگ برتر چند ستاره داریم؟ آیا ستاره‌های خارجی که در دیگر تیم‌های باشگاهی آسیا قرارداد دلاری دارند حاضر هستند با رقمی معقول در شرایط فعلی به کشورمان سفر کنند تا پیراهن تیم‌های لیگ برتری ما را برتن کنند؟ این مدیرانی که هر روز روی یک برنامه تلویزیونی از بستن تیمی در حد قهرمانی در آسیا می‌گویند، چطور می‌توانند بازیکنان خارجی بزرگ را به کشورمان بیاورند و آنها را برای ارتباط با خانواده‌های‌شان به استفاده از فیلترشکن مجاب کنند؟ از بحث سخت‌افزار و مسائل و محدودیت‌های این قبیل که بگذریم در بحران ارزی کشور آیا راه آسانی برای جذب ستارگان خارجی وجود دارد؟ جواب این سوال‌ها که مشخص است، اما نتیجه کار همان می‌شود که در ابتدای مطلب نوشتیم.
مانور دادن روی این مسائل حاصلی ندارد جز اینکه سطح انتظارات هواداران را بالا خواهد برد و به همان میزان میلیارد‌ها تومان اضافه هزینه بازیکنان وطنی می‌شود. بازیکنان یا مربیانی که اکثر آنها در نگاهی خوشبینانه ارزش قراردادشان به دو میلیارد هم نمی‌رسد، اما با تبلیغات و زد و بند دلال‌ها، قراردادهای چند ده میلیاردی و حتی بیشتر می‌بندند آن‌هم در فوتبالی که در آن راه‌های درآمدزایی قفل است و تراز مالی تقریبا تمامی باشگاه‌های‌مان در واقعیت منفی است.
با این روند و باتوجه به قوانین فیرپلی مالی شرایط فعلی می‌تواند زنگ خطری برای فوتبال ما باشد.
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند