تنبک، ساز پایه‌ای برای آموزش موسیقی
تاریخ انتشار: ۱۶ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۱۹۸۶۱۲
همشهری آنلاین_پوریا شیرینگو: سؤالی که ذهن خانواده‌هایی را که فرزندانشان را به کلاس‌های ارف می‌فرستند، درگیر می‌کند، ادامه کلاس موسیقی پس از پایان دوره آموزش ارف است. امروز به این پرسش پاسخ می‌دهم.
بسیاری از کودکان در دوره آموزش یا با پایان دوره ارف با سازهای دیگر آشنا می‌شوند. در حقیقت سازهای دیگر توسط مربی در کلاس مطرح می‌شود و گهگاهی هم کودک نواختن آنها را تجربه می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این زمینه نکته مهمی در مطالب گذشته بیان شد که لازم می‌بینم باز بر آن تأکید کنم و آن علاقه کودک به یک‌ساز خاص است. کارشناس کودک یا مربی باید این علاقه را شناسایی کند و به خانواده اطلاع دهد. این روزها خیلی از آموزشگاه‌ها برای پر کردن کلاس‌هایشان به‌صورت تعمدی سازهای خاصی را بدون توجه به علاقه کودک به خانواده‌ها معرفی می‌کنند که بسیار نادرست و ناخوشایند است. این کار ممکن است بر آینده کودک تأثیر منفی بگذارد. به همین دلیل خانواده‌ها باید هوشیار باشند و با تحقیق و نکته‌سنجی متوجه علاقه کودک شوند و او را در مسیر درست هدایت کنند. بنابراین مهم‌ترین شرط یادگیری بهتر و موفقیت کودک درساز، علاقه است.
نوع دیگری ازسازها که به‌عنوان سازهای پایه به کودک معرفی می‌شود و اکثر کودکان به آنها علاقه دارند، سازهای کوبه‌ای است. آموزش این‌سازها در ایران با تنبک شروع می‌شود که یادگیری آن تأثیر زیادی بر آینده هنری کودک دارد و می‌تواند زمینه موفقیت‌های کودک را در آینده فراهم کند.
تنبک یک‌ساز پوستی است که معمولاً از بدنه چوب ساخته می‌شود، اما در گذشته آن را از فلز و سفال می‌ساختند. مرسوم‌ترین حالت بدنه چوبی و به شکل خمره‌ای است که روی آن پوست طبیعی استفاده می‌شود و در زمان آموزش آن را روی پا یا زیر بغل می‌گیرند. برای نواختن تنبک بیشتر از تکنیک مچ دست و انگشتان استفاده می‌شود و معمولاً به خاطر ریتیمک و شاد بودن این‌ساز مورد توجه و استقبال کودکان و خانواده‌هاست.
تنبک در ابتدا ساده به نظر می‌رسد و خیلی زود صدای خوشایندی از آن شنیده می‌شود. این‌ساز جزء معدود سازهایی است که برای یادگیری آن از ۲ نیم‌کره مغز استفاده می‌شود و به همین دلیل سبب تقویت عضلات و اعصاب کودک می‌شود. همان‌طور که گفته شد، یادگیری این‌ساز در ابتدا ساده است و فشار زیادی به کودک وارد نمی‌کند، اما به مرور پیچیدگی‌هایی در یادگیری آن ایجاد می‌شود که برای کودک لذتبخش است. در این زمان است که علاقه کودک به‌ساز سبب یادگیری بهتر پیچیدگی‌های‌ساز می‌شود.
در پایان یکبار دیگر تعریف موسیقی را مرور می‌کنیم. گفتیم موسیقی از ریتم و ملودی تشکیل شده است. کودک می‌تواند ریتم را با تنبک بسیار خوب درک کند و اگر پس از فراگیری مفاهیم در آینده بخواهندساز ملودی انتخاب کند، در واقع ۵۰درصد آموزش را پیش رفته است و به همین دلیل در چنین سازهایی موفق‌تر خواهد بود. هر آنچه به‌ساز و یادگیری موسیقی مربوط می‌شود نیازمند علاقه و دسترسی به مربی متخصص است. در این صورت است که خانواده‌ها می‌توانند شاهد شکوفایی استعداد کودک و موفقیت او باشند.
* رهبر ارکستر کوبه‌ای و کارشناس استعدادیابی کودکان
منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: موسیقی ایرانی همشهری محله آموزشی همین دلیل خانواده ها علاقه کودک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۱۹۸۶۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایتی از ۵۳ سال تدریس و مهری ماندگار
بیش از ۵۰ سال از عمر خود را به آموزش و تدریس مشغول بوده است، اما هنوز پر انرژی سر کلاس درس می‌رود و خستگی برایش معنایی ندارد، معلمی که گرد پیری روی موهایش نشسته و هم‌چون پدری مهربان از به ثمر نشستن تلاش‌هایش می‌گوید.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، معلمان نمادی از علم و دانش و از مؤثرترین نیروها در تربیت دانش‌آموزانی کنجکاو، دانا و جویای علم هستند، آنها منابع آگاهی، روشن‌نگری و روشن‌فکری به حساب می‌آیند که دانش‌آموزان را با خرد خود تغذیه می‌کنند، مهارت‌های واقعی داشتن یک زندگی موفق را به کودکان آموزش می‌دهند و به نسل‌های آینده جامعه کمک می‌کنند تا مسیر دقیق و صحیح زندگی را کشف کنند.
دوازدهم اردیبهشت همزمان با شهادت استاد مرتضی مطهری، در تقویم رسمی ایران به عنوان روز معلم نام‌گذاری شده است و هدف از این نام‌گذاری قدردانی از زحمات و خدمات این استاد بزرگ و ارج نهادن به جایگاه والای معلم است، به همین مناسبت گفت‌وگویی داشتیم با حبیب توحیدی، معلمی که پس از گذشت سال‌ها آموزش و تدریس همچنان با انگیزه و علاقه خاصی در کلاس درس حاضر می‌شود.
وی در خصوص مسیر زندگی خود این گونه اظهار می‌کند: در کرمانشاه متولد شدم و تا هنگام دریافت مدرک دیپلم در آنجا زندگی می‌کردم، مدرک لیسانس را در تهران گرفتم و از همان بدو ورود به دانشکده به آموزش علاقه داشتم و با توجه به اوقات فراغتی که در طول هفته وجود داشت، به اداره آموزش‌وپرورش یکی از نواحی تهران مراجعه کردم و آنها با استقبال گرمی که داشتند، ساعاتی از هفته را برای تدریس اختصاص دادند تا با حضور در کلاس‌های دبیرستان به تدریس و آموزش دانش‌آموزان بپردازم.
این معلم فعال و پرانرژی می‌گوید: از همان دوران دانشجویی علاقه‌مند به آموزش و شغل معلمی بودم و با اظهار لطفی که دانش‌آموزان نسبت به معلمشان داشتند، از همان زمان تصمیم گرفتم به‌صورت جدی‌تر و مستمر همین کار را ادامه دهم، همچنین تحت تأثیر معلمان خوبی که در دوران دانش‌آموزی داشتم، خود نیز مسیر معلمی را در پیش گرفتم و زمانی که از دانشگاه فارغ‌التحصیل شدم، می‌توانستم در شغل‌های مختلفی مشغول به کار شوم، اما به خاطر شدت علاقه‌ای که به تدریس و آموزش داشتم، حرفه معلمی را برگزیدم.
توحیدی ادامه می‌دهد: قشر تحصیل‌کرده و دانشجویان در دهه ۵۰ بسیار کمتر از زمان حال بود و اغلب پسران برای کمک به خانواده و پدر مشغول به کشاورزی و دامداری می‌شدند، به همین علت فارغ‌التحصیلان دانشگاهی می‌توانستند آسان‌تر جذب مراکز دولتی و اداری شوند، اما کسانی وارد آموزش‌وپرورش می‌شدند که علاقه‌مند به آن بودند.
این معلم با سابقه ۵۳ سال تدریس در آموزش‌وپرورش در خصوص بهترین خاطره‌ای که از دوران معلمی خود دارد، اضافه می‌کند: در سال‌های ابتدایی خدمت که سرباز معلم بودم در روستایی به دور از شهر خدمت می‌کردم و نیاز بود هر روز با اتوبوس به مدرسه بروم، اما اتوبوس همواره از جاده اصلی عبور می‌کرد، برای همین باید هر روز حدود پنج کیلومتر را پیاده‌روی می‌کردم تا بتوانم به جاده اصلی برسم؛ یک روز در میانه راه برف سنگینی که تحملش بسیار دشوار بود و سرمای شدیدی به همراه داشت، به حدی که از شدت سرما و کولاک دیگر توان ادامه دادن مسیر را نداشتم.
وی ادامه می‌دهد: ناگهان صدای فریادی به گوشم رسید و به محض شنیدن این صدا شوقی درونی در وجودم ایجاد شد و توانستم به سمت مبدا صدا حرکت کنم و مشاهده کردم که دانش‌آموزان روستا چون می‌دانستند در این سرما نمی‌توانم به مدرسه برسم، به دنبالم آمده‌اند، این از خودگذشتگی دانش‌آموزان برای همیشه در خاطرم مانده است و با یاد آن دلگرم می‌شوم، چرا که در آن شرایط ناگوار و ناامیدکننده و به دور از انتظار به کمکم آمدند.
توحیدی درباره خاطره یکی از دانش‌آموزانش که پزشک شده است، می‌افزاید: روزی بخاطر درد دندانی که داشتم به مطب دندانپزشکی رفتم، بعد از پایان درمان برای پرداخت هزینه به بخش پذیرش مراجعه کردم که ناگهان متخصص دندانپزشک گفت نیازی نیست حق ویزیت را پرداخت کنید، ما از دانش‌آموزان سال‌های گذشته شما هستیم، با شنیدن این حرف ناگهان مبهوت ماندم، زیرا بخاطر گذشت حدود ۱۵ سال با تغییر چهره آن شخص نتوانستم او را بشناسم، اما از اینکه او به چنین جایگاهی رسیده بود، خوشحال شدم.
مدرس نمونه استان اصفهان در سال ۱۳۷۶ ادامه می‌دهد: روزی در یکی از مدارس، دبیر آموزش زبان انگلیسی مرا در آغوش گرفت و گفت که از دانش‌آموزان چندین سال پیش من بوده است و در حال حاضر افتخار می‌کند که همکارمان شده است؛ همچنین حدود یک ماه گذشته فردی از ایتالیا تماس گرفت و بعد از احوال پرسی مختصری بیان کرد که از شاگردان من بوده است و در حال حاضر در ایتالیا مشغول به ادامه تحصیل در دوره دکتری است.
توحیدی می‌گوید: با اینکه ۵۳ سال است مشغول آموزش و تدریس هستم، هنوز خسته نشده‌ام و با علاقه بر سر کلاس حاضر می‌شوم و به دانش‌آموزان سال آخر دوره دبیرستان توصیه می‌کنم که یکی از اولویت‌های انتخاب رشته دانشگاهی خود را برای ورود به دانشگاه فرهنگیان اختصاص دهند، چرا که در این دانشگاه زمینه پیشرفت بسیاری برای ادامه تحصیل وجود دارد و با علاقه داشتن به حرفه معلمی می‌توانند در تحصیل و شغل خود موفق شوند و ارتباط خوبی با دانش‌آموزان برقرار کنند.
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور