گزارش| روایت تسنیم از شهرستانی که بیمارستان ندارد / بیمارستان نیمه‌کاره عنبرآباد در پیچ و خم وعده‌های دولت
تاریخ انتشار: ۱۷ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۲۰۶۷۲۳
گروه استانها- بیمارستان عنبرآباد سال‌ها در پیچ و خم وعده‌های محقق نشده مسئولین نیمه کاره رها شده و بیماران عنبرآبادی مجبورند راهی دیگر شهرستان‌ها شوند. - اخبار استانها -
به گزارش خبرگزاری تسنیم از عنبرآباد، شهرستان عنبرآباد در جنوب استان کرمان با جمعیتی بالغ بر 100 هزار نفر جمعیت شامل 2 بخش مرکزی و جبالبارز جنوبی و 3 شهر عنبرآباد، مردهک و دوساری است که متاسفانه هنوز بیمارستان ندارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
عنبرآباد با وجود این جمعیت شهرستان کوچکی نیست و با توجه تقسیمات جغرافیایی و تعداد جمعیت از نظر زیرساخت‌های شهری نیازمند یک بیمارستان مجهز است اما با وجود دستور وزیر بهداشت و تصویب ساخت بیمارستان در این شهر هنوز بیمارستان این شهر در معطلی و پیچ و خم وعده مسئولان است.
خرداد ماه سال 93 کلنگ احداث بیمارستان عنبرآباد به زمین زده شد اما بعد از هفت سال انتظار، این بیمارستان نیمه کاره رها شده و به گفته متولیان مشکل تأمین اعتبار گریبان این طرح را گرفته است؛ تامین اعتباری که امروزه ده‌ها برابر نسبت به هفت سال قبل شده است.
هر ساله شاهد بازدید مسئولان کشوری و استانی از جمله وزیر بهداشت، اعضای کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، استاندار، نماینده مجلس و فرماندار شهرستان از این بیمارستان و مصوبات جدید در این ارتباط هستیم با این وجود همچنان این بیمارستان نیمه کاره رها شده است.
جای بسی تعجب است که شهرستانی با این جمعیت هنوز بیمارستان ندارد و مردم آن برای درمان بیماری مجبورند به شهرستان جیرفت مراجعه کنند که گاها در این مسیر هم شاهد وقوع اتفاقات ناگوار برای بیماران بوده‌ایم.
انتظار می‌رود، تمامی مسئولان اجرایی این پروژه بر اهمیت اجرای هر چه سریع‌تر آن آگاه باشند چرا که مردم شهرستان عنبرآباد و روستاهای تابعه نیازمند بیمارستانی مجهز هستند که شامل تمامی بخش‌های درمانی باشد.
وجود چنین محرومیت‌های حیاتی در شهرستانی به بزرگی عنبرآباد حق مردم این شهرستان نیست، چرا که در بسیاری از شهرستان‌های کشور و حتی استان‌هایی با جمعیتی برابر با عنبرآباد دومین یا چندمین بیمارستان در حال ساخت دارند اما مردم عنبرآباد همچنان چشم انتظار اتمام ساخت این بیمارستان هستند و این کوچکترین حق و خواسته مردم این منطقه است.
به راستی سهم اهالی عنبرآباد از طرح تحول سلامت و عدالت در این حوزه چیست؟ طرحی که در دولت گذشته بزرگترین طرح حوزه بهداشت و درمان بوده است اما در شهرستان عنبرآباد طرح تحول سلامت نتوانسته کمکی به این مردم مظلوم بکند جای این سؤال باقیست که چرا هیچ کس برای احقاق حق مردم عنبرآباد کاری نکرده است؟
کرمان| قول وزیر بهداشت برای اتمام بیمارستان نیمه‌کاره عنبرآباد2 کلینیک بزرگ درمانی در شهرهای جیرفت و عنبرآباد افتتاح می‌شودمعاون رئیس جمهور از بیمارستان 120 تخت‌خوابی عنبرآباد بازدید کردکرمان| آزمایشگاه مجهز به تجهیزات روز دنیا در شهرستان عنبرآباد احداث میشودخبرگزاری تسنیم تمامی اخبار مربوط به این بیمارستان از قول وزیر در تیرماه سال گذشته تا پیگیری تکمیل این بیمارستان و بهره‌برداری فاز اول بیمارستان و اختصاص دو میلیارد تومان اعتبار و سایر وعده‌های معاون وزیر و مسئولان کشوری و استانی را کار کرده است.
کجایند مسئولانی که وعده‌هایشان در خبرها آمده اما تا کنون برای حل مشکل این مردم اقدامی نکرده‌اند.
پای درد و دل مردم این شهرستان که می‌نشینیم از نبود یک بیمارستان مجهز در این شهرستان گلایه‌مند هستند و الحق که گله آنها بجا است.
محمد بیدشکی یکی از شهروندان عنبرآبادی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: حق مردم مظلوم این شهرستان نیست که حتی یک بیمارستان در حد ابتدائی هم نداشته باشد.
وی بیان کرد: مجبوریم برای درمان بیماری خود به شهرستان جیرفت مراجعه کنیم که این رفت و آمدها هم دردسرهای ویژه خودش را دارد.
زهرا نادری شهروند دیگر این شهرستان گفت: دور از انصاف است که مردم شهرستان عنبرآباد که متحمل رنج‌ها و غم‌های زیادی در طول زندگی شده‌اند هم اکنون نیز با مشکلاتی همچون نبود بیمارستان و دیگر محرومیت‌ها سرکنند.
وی ادامه داد: برای من که باردار هستم اگر نصف شب نیاز داشته باشم به بیمارستان مراجعه کنم بدون وسیله نقلیه منتقل شدن به شهرستان جیرفت یا کرمان واقعا سخت است و مسئولان خودشان اگر در این شرایط زندگی می‌کردند وضعیت ما این چنین نبود.
طهماسب پورجمعه یکی دیگر از شهروندان این شهرستان نیز بیان کرد: به گفته مسئولین شهرستان عنبرآباد به لحاظ شاخص‌های درمانی با میانگین کشوری فاصله زیادی دارد که نمونه بارز آن نبود بیمارستان است.
وی افزود: دانشگاه علوم پزشکی جیرفت چرا کاری انجام نمی‌دهد؟ چرا به فکر مردم زجرکشیده این منطقه نیست؟
محمد حیدری شهروند دیگر عنبرآبادی گفت: زیبنده نیست در کشور ما شهرستانی با این جمعیت بیمارستان نداشته و از حداقل امکانات بی بهره باشد.
وی با بیان اینکه چندی قبل همسرم دچار حمله قلبی شد و مجبور شدیم در حالی وضعیت بیمار به شدت نامناسب بود بیمار را به جیرفت منتقل کنیم افزود: بارها خبر فوت بیماران را به دلیل عدم وجود امکانات درمانی مناسب در جاده شنیده‌ایم و بیماری که امید داشته با دریافت خدمات ابتدایی تخصصی بهبود یابد در میانه راه فوت کرده و یا دچار سانحه تصادف شده است.
حیدری با اشاره به اینکه دانشگاه علوم پزشکی جیرفت در حق مردم ما ظلم می‌کند و در این شهرستان عملکرد بسیار ضعیفی داشته است گفت: در ایام شیوع ویروس کرونا هم بیماران کرونایی این شهرستان به جیرفت منتقل می‌شوند.
وی با بیان اینکه این مسئله باعث آلودگی محیط اطراف می‌شود و تعدادی دیگر در این مسیر درگیر می‌شوند ادامه داد: احساس نیاز این روزهای بیماران کرونایی به بیمارستان بیش از هر زمان دیگری است.
این شهروند عنبرآبادی گفت: بارها دیدم مردم ماشین برای انتقال بیماران خود به بیمارستان‌های دیگر شهرستان‌ها را ندارند و فرزندانشان روی دستشان در حال گریه و زاری هستند و اگر بخاطر نبود بیمارستان کسی فوت کند که این اتفاق قبلا زیاد رخ داده است؛ چه کسی جوابگو است؟
اصغر مکارم رئیس دانشگاه علوم پزشکی جیرفت نیز در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: پروژه بیمارستان عنبرآباد در حال اجرا است و پیمانکار آن انتخاب شده است.
وی با بیان اینکه فاز بعدی این پروژه که تفکیک بخش‌ها و مراکز هستند نیز شروع می‌شود ادامه داد: در این فاز نیز کلینیک‌های بیمارستان و مرکز شبانه روزی و اورژانس در اولویت است.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی جیرفت تصریح کرد: اعتبار این طرح از اعتبارات پروژه‌های ملی، اعتبارات آن کشوری بوده و دست ما نیست البته دانشگاه علوم پزشکی جیرفت به عنوان دستگاه بهره‌بردار پیگیر ساخت و راه اندازی این بیمارستان است.
امید سمندری معاون برنامه‌ریزی و هماهنگی امور عمرانی فرمانداری عنبرآباد نیز در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم گفت: بیمارستان عنبرآباد بیش از 11 هزار متر مربع زیر بنا دارد که تا سال 98 فقط 2هزار متر مربع آن در مرحله اسکلت انجام شده است.
وی تصریح کرد: متولی ساخت آن تا سال 98 اداره کل راه و شهرسازی بود اما هم اکنون به وزارت بهداشت واگذار شده است که در حال حاضر با پیمانکار جدید با اعتباری بالغ بر شش میلیارد قرار بسته شده و این پروژه را تا پایان سال 99 تا مرحله سفت کاری تحویل دهد.
سمندری عنوان کرد: با دستور استاندار کرمان و پیگیری مسئولان منطقه و تامین اعتبار لازم برای این پروژه مقرر شد تا پایان شهریور 1400 بیمارستان عنبرآباد تکمیل و افتتاح شود.
به گزارش تسنیم مسئولان تاکنون چندین بار قول افتتاح این بیمارستان را در مناسبت‌های مختلف داده‌اند که عملی نشده است با این وجود امیدوارم طبق گفته فرمانداری عنبرآباد سال 1400 شاهد افتتاح این بیمارستان باشیم تا گوشه‌ای از مشکل مردم عنبرآباد حل شود.
انتهای پیام/513/ش
منبع: تسنیم
کلیدواژه: بیمارستان بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی جیرفت بیمارستان نیمه کاره بیمارستان عنبرآباد شهرستان عنبرآباد حق مردم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۲۰۶۷۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قرار است در پارک‌های تهران هتل بِروید یا چرخه رانت‌خواری بچرخد؟/ «شهرداری همان هتل نیمه‌کاره را بسازد، چرا می‌خواهد هتل جدید بسازد؟»
ایرن مهرگان: مدت‌ها پیش از اعلام رسمی ساخت مسجد در بوستان قیطریه، شهرداری زاکانی از ساخت ۴ هتل در پارک‌های شهر تهران خبر داده بود. تا اینکه هفته گذشته مدیر عامل سازمان سرمایه‌گذاری و مشارکت‌های مردمی شهرداری تهران در نشستی خبری جزییات تازه‌ای از ساخت ۴ هتل در بوستان‌های تهران را اعلام کرد. نوید خاصه‌باف اعلام کرد ۶ هتل به عنوان پروژه‌های کلان در شهر تهران، در حال مطالعه است که ۴ هتل از این مجموعه در فضاهای سبز در مناطق ۱۳، ۲۲ و ۴ ساخته می‌شود.
در همین خصوص عباس محمدی، کارشناس محیط زیست درباره این اقدام شهرداری نظر متفاوتی دارد. او می‌گوید سخنان مدیران شهرداری مزدورانه است و ادامه می‌دهد: «اگر درخت فضای سبز و پارک جنگلی از بین هم برود در هر صورت نباید کاربری‌اش عوض شود و باید دوباره درخت‌هایش کاشته شود، یا نهایتاً اگر مثلاً به دلیل تغییرات اقلیمی که به وجود آمده، درخت‌هایی مثل کاج یا اقاقیا با این اقلیم سازگار نیستند، باید گونه‌های بومی ایران در آن کاشته شود.»
محمدی می‌گوید: «چنین اقداماتی جز این که فکر ما را ببرد به سمت این که شاید نوعی پول شویی در کار است نتیجه دیگری ندارد؛ یعنی پول‌هایی که سرگردان‌اند و منابعی در بانک‌ها که منشا فسادهای بزرگ هستند، باید به نحوی چرخ بخورند و بعد به اموال خصوصی تبدیل شوند. ساختن این تعداد هتل، برج، مجتمع و حتی جاده، خیابان و اتوبان و ... لازم نیست و توجیه می‌کند که این چرخه، چرخه فساد، اختلاس و رانت‌خواری است و اگر نه در حال حاضر نیاز به مسکن تا این اندازه وجود ندارد.»
مشروح این گفت‌وگو را در ادامه بخوانید:
توضیحات مدیرعامل سازمان سرمایه‌گذاری شهرداری درباره ساخت هتل در بوستان‌های تهران را چطور ارزیابی می‌کنید؟
مصاحبه‌ای که آقای خاصه‌باف، مدیرعامل سازمان سرمایه‌گذاری شهرداری، انجام داده است از چند جنبه قابل نقد است. بسیار غمانگیز است که ما چنین مدیرانی داریم. اولاً که در آن مصاحبه نوعی تناقض‌گویی مزورانه وجود دارد، در قسمتی که می‌گوید:«در پارک‌های جنگلی فضای سبز وجود ندارد.» در فضای سبز چه درخت باشد یا نه، عرصه یا پهنه‌ای است که برای این کار در نظر گرفته شده است. به همین دلیل می‌گویم این گفته‌ها مزورانه است. ایشان در ادامه می‌گوید، که چند وقتی است درخت‌های این پارک‌های جنگلی خشک شده و ما می‌خواهیم در جاهایی که خشک شده هتل بسازیم. جالب است که بدانیم، اولاً این پارک‌های جنگلی مثل لویزان و چیتگرو... را سازمان جنگل‌ها و مراتع احداث کرده بود که حریم‌های شهر بودند و قرار بود حد ومرز گسترش حدی شهر را تعیین کنند، که شهر از این محیط‌ها فراتر نرود و قابل مدیریت باشد، نه این که برویم آن طرف این پارک‌های جنگلی بسازیم و حالا در دل آنها هم ساختمان بسازیم و این یعنی این افراد تمام حریم‌ها را شکانده‌اند.
چرا مزدورانه؟
این که می‌گویم مزورانه است به این دلیل است که ایشان و شهرداری قاعدتا می‌دانند که اگر درخت فضای سبز و پارک جنگلی از بین هم برود در هر صورت نباید کاربری‌اش عوض شود و باید دوباره درخت‌هایش کاشته شود، یا نهایتاً اگر مثلاً به دلیل تغییرات اقلیمی که به وجود آمده، درخت‌هایی مثل کاج یا اقاقیا با این اقلیم سازگار نیستند، باید گونه‌های بومی ایران در آن کاشته شود، اما آنها می‌گویند که چون درختان خشک شده، ما در آن‌جا ساختمان می‌سازیم.
ارزیابی شما درباره اینکه بخش خصوصی قرار است اجرای چنین پروژه‌هایی را برعهده بگیرد، چیست؟ خصوصا که وظیفه و مسئولیت حفاظت از منابع عمومی و اموال شهروندان برعهده نهادی مثل شهرداری است.
ما همه می‌دانیم که بخش خصوصی در ایران، از نظر ساختاری بخش ضعیف و فاسدی است و وابسته به محافل خاصی است که از رانت‌هایی برخوردارند. قشربخش خصوصی، بسیارکوتاه مدت است و می‌خواهد هر گونه سرمایه‌گذاری را خیلی سریع به سود تبدیل و بعد از کشور خارج کند. ما این داستان را دیده‌ایم و متاسفانه روزبه‌روز هم در حال تقویت شدن، است. منابع بانکی که پول‌های مردم است، از طریق بانک‌ها که خودشان منشاء فساد هستند، در اختیار به اصطلاح بخش خصوصی قرار می‌گیرد و بعد آنها با زمین مجانی که شهرداری از اموال مردم به آنها می‌دهد و پول مجانی که اموال بانکی است که در واقع عملاً مفت به دستشان می‌رسد، هتل می‌سازند و صاحبش می‌شوند. سوال از شهردار و آقای خاصه‌باف می‌تواند این باشد که شما چطور به خودتان اجازه می‌دهید که اموال عمومی را در اختیار چنین افرادی قرار دهید؟ فردا بچه‌های شما وبچه‌های ما و حتی خودمان اگر بخواهیم ورزش کنیم یا در پارکی قدم بزنیم، چگونه می‌توانیم ورزش کنیم؟ بچه‌ها چگونه می‌توانند اوقات فراغتشان را بگذارنند؟ هوا در داخل شهر چگونه می‌خواهد جریان پیدا کند که ما بتوانیم نفس بکشیم؟ بدون رودربایستی تمام این سوال‌ها نشان می‌دهد، نوعی بی‌لیاقتی عمیق و ژرف در شهرداری ما وجود دارد.
اساسا چرا و چطور مدیریت پارک‌های جنگلی بجای سازمان جنگل‌ها به شهرداری سپرده شده است؟
چون سازمان جنگل‌ها و مراتع نتوانسته صلاحیت، لیاقت و کفایت نگه‌داری پارک‌های جنگلی و مثلاً دامنه‌های کوهستانی شمال تهران را داشته باشد و آن را به شهرداری داده است. شهرداری و آقای خاصه باف جان کلامشان این است که ما نتوانستیم ازپارک‌های جنگلی نگه داری کنیم و درخت‌هایش خشک شده است و حالا می‌خواهیم بدهیم بخش خصوصی که آن‌جا هتل بسازند. اصلاً قضیه واقعاً غمانگیز و تراژیک است که چرخه بی‌کفایتی کار را به جایی کشانده که می‌گویند سرمایه ملی را بخوریم. هر کاسب جزئی و هر آدم عادی تمام تلاشش در طول عمرش این است که سرمایه‌اش را حفظ کند و از قِبَل سود ناشی از سرمایه زندگی کند، این سرمایه می‌تواند حقوق بازنشستگی، مغازه یا باغ باشد، او اصل سرمایه‌اش را نمی‌فروشد، اما آقایان دارند اصل سرمایه شهر را می‌فروشند. طبیعی است که وقتی دلسوزی نباشد و اموال خودشان هم نباشد، با کمال بی‌انصافی آن را بفروشند.
و سوال اساسی و اصلی اینکه آیا واقعا موضوع و معضل گردشگری در ایران با هتل‌سازی حل می‌شود؟
ما در حال حاضر در گردشگری با ناترازی رو به رو هستیم؛ یعنی ارزی که از طریق گردشگری از ایران خارج می شود، خیلی بیشتر از ارزی است که از گردشگر ورودی جذب مملکت می‌شود. خیلی بدیهی و واضح است که اگر ما گردشگری که بیاید در ایران پول خرج کند، نداریم برای این است که سیستم بانکیمان قفل است، credit card در ایران کار نمی‌کند، ما از FATF خارج شده‌ایم یا به آن نپیوسته‌ایم، سیسستم‌های بانکی نمی‌توانند با ایران کار کنند، شرایطی ایجاد کرده‌ایم که به درست یا غلط در سطح جهان، ایران به عنوان کشوری ناامن شناخته شده و اساسا گردشگران پول خرج کن ایران نمی‌آیند. آیا اولویت با این است که آن مشکلات حل شود یا این که هتل بسازیم؟ نهایتا اگر بر فرض این هتل‌ها به ضریب اشتغال یا اشغال مناسب هم برسد ( که بسیاریشان نرسیده‌اند) از طریق نوعی گردشگری داخلی است و از این جیب به آن جیب خواهد شد؛ یعنی مثلا نهایتا افراد ایرانی به این هتل‌ها می‌روند و پولی خرج می‌کنند و هتلی می‌گیرند و درآمدزایی که انتظار می‌رود از خارج کشور وارد شود، اساسا با این شرایط تامین نمی‌شود. بنابراین من بسیار بعید می‌دانم که یک خارجی بخواهد به ایران بیاید و برای هتل سرمایه گذاری واقعی کند، آن‌هم با شرایطی که کشور ما دارد. بنابراین نقطه ابهام شدیدی وجود دارد و به نظر من تزویر در کار است و این حرف‌ها فقط توجیه است.
شهرداری تهران اعلام کرده که ۶ هزار و ۴۰۰ میلیار تومان سرمایه خارجی برای ساخت هتل جذب شده است، این موضوع را به سود تهران می‌دانید؟
اولاً که باید توضیح دهید در شرایطی که به قول خودتان تحریم‌های کمرشکن داریم و هیچ نظام بانکی سالمی با خارج از ایران ارتباط ندارد، چگونه این رقم درشت توسط یک سرمایه گذار خارجی وارد کشور شده است؟ و بعد چرا یک سرمایه گذار خارجی نمی‌آید در طرح‌هایی مثل کارخانه، تولیدی ماشین آلات و ... سرمایه گذاری کند و می‌آید در هتل‌سازی یعنی بساز و بفروشی سرمایه‌گذاری می‌کند؟ من مطمئنم که داستان سرمایه گذار خارجی جعلی است، مگر این که توضیح دهند. افرادی از داخل کشور در خارج حساب‌های بانکی و شرکت‌های صوری دارند و منابع ارزی کشور را به نحوی خارج می‌کنند و بعد برای شست‌وشوی این منابع دوباره از طریق دیگری به عنوان سرمایه گذار خارجی در یک زمین مجانی آن هم در بهترین نقاط تهران در پارک‌های جنگلی و... این پول‌ها را شست‌وشو می‌دهند و وارد کشور می‌کنند، آن هم اگر بکنند. در هر صورت لازم است که شهرداری به عنوان یک نهاد عمومی که باید پاسخ‌گوی مردم باشد اسناد این سرمایه‌گذاری خارجی را ارائه دهد، که ببینیم این پول اصلا از چه کانالی وارد ایران شده و منشائش کجاست و کدام شرکت در خارج از کشور و کدام کشور و با چه شرایطی آمده و می‌خواهد در ایران روی هتل سرمایه گذاری کند؟
و صحبت آخر؟
نکته آخر این است که اساساً چرا باید در تهران آن هم در نقاطی که همین حالا با مشکلات آب و رساندن امداد در شرایط اضطراری رو به رو هستند، تا این اندازه ساحتمان‌سازی شود؟ در حال حاضر، بدون اغراق در تهران صدها برج یا مجتمع وجود دارد که خالی یا نیمه خالی هستند. شما در غرب تهران، جنوب تهران، نزدیک فرودگاه امام، شهرک‌های مختلف، شرق تهران، پردیس و... مجتمع‌هایی که غالباً خالی هستند یا به ظرفیت کافی نرسیده‌اند ودر واقع به شهرهای ارواح بدل شده‌اند را می‌بینید، پس چرا باز هم بر ساختمان‌سازی، به اسم هتل یا هرچیز دیگری سرمایه گذاری می‌شود؟
چنین اقداماتی جز این که فکر ما را ببرد به سمت این که شاید نوعی پول شویی در کار است نتیجه دیگری ندارد؛ یعنی پول‌هایی که سرگردان‌اند و منابعی در بانک‌ها که منشا فسادهای بزرگ هستند، باید به نحوی چرخ بخورند و بعد به اموال خصوصی تبدیل شوند. ساختن این تعداد هتل، برج، مجتمع و حتی جاده، خیابان و اتوبان و ... لازم نیست و توجیه می‌کند که این چرخه، چرخه فساد، اختلاس و رانت‌خواری است و اگر نه در حال حاضر نیاز به مسکن تا این اندازه وجود ندارد. تعداد واحدهای مسکونی، در کل ایران بیشتر از تعداد خانوارهاست. حتی اگر در تهران این‌طور نباشد راه حل این ساخت وسازها نیست و اگرقرار بود که آن‌هایی که خانه ندارند صاحب خانه شوند تعداد زیادی برج خالی نمی‌ماند. از زمان ریاست جمهوری احمدی نژاد تا به حال هزاران واحد مسکونی نیمه کاره مانده و جالب است که آقای خاصه باف در مصاحبه‌اش بیان می‌کند که ما هتلی داریم که نیمه کاره مانده و منتظر سرمایه‌گذاری مردم هستیم، پس شما که هتلی را نتوانسته‌اید تمام کنید و نیمه کاره مانده، چرا می‌خواهید هتل دیگری بسازید؟ پس چرخه فساد وجود دارد و پول‌ها قرار است شسته شود و تبدیل به ساختمان شود.
۴۷۴۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901570
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان