به نقل از «شبستان»

مفقود شدن لوسترهای مسجد «امام حسین(ع)» قاهره جدل برانگیز شد

تاریخ انتشار: ۱۸ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۲۲۵۳۶۶

مفقود شدن لوسترهای تاریخی مسجد«راس الحسین(ع)» قاهره جدل های بسیاری را در مصر به وجود آورد.

به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از «الفرات نیوز»، زائران مسجد «امام حسین(ع) مشهور به «راس الحسین(ع)» قاهره اخیرا اعلام کردند: 73 لوستر تاریخی این مسجد که یکی ار مهم ترین آثار تاریخی آن به شمار می رفت، مفقود شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

انتشار این خبر با بحث و جدل های بسیاری در این کشور رو به رو شد و این خبر پس از آن داغ شد که اتحادیه فوتبال مصر از مفقود شدن جام ملت های آفریقا و تعدادی مدال خبر داده بود.

 

برخی از فعالان اجتماعی این اقدام را ناشی از بی توجهی و فساد در این کشور می دانند.

 

در همین راستا، برخی از مقامات ویژه خواستار پیگیری این موضوع و آثار تاریخی در مصر شدند.

 

هم اکنون انتشار خبر مفقود شدن لوسترهای مسجد امام حسین(ع) از شبکه های اجتماعی، رسانه ای شده  و به روزنامه ها کشیده شده است.

 

«عبدالهادی هندی» عضو شورای عالی اسلامی مصر مدعی شده است که این لوسترها در زمان «اخوان المسلمین» مفقود شده و این در حالی است که اخوان المسملین این اقدام را تکذیب کرده اند.

 

مسجد امام حسین(ع) در سال 549 هجری به دست فاطمیون ساخته شده است و یکی از قدیمی ترین نسخ قرآنی و برخی متعلقات پیامبر اکرم(ص) در اتاقی واقع در این مسجد نگهداری می شود.

 

در این مسجد، مقام رأسُ الحُسَین،  محل دفن یا نگهداری سر امام حسین(ع) قرار دارد.

 

 به گفته علمای شیعه سر امام حسین(ع) به بدن ایشان در کربلا محلق و در آنجا دفن شد. نجف، مدینه، دمشق، رقه و قاهره از دیگر مکان‌هایی هستند که برای دفن سر مطهر ذکر شده‌اند. در شهر‌های مدینه، دمشق، رقه و قاهره نیز بقعه‌هایی به عنوان مقام رأس الحسین(ع) موجود است.

پایان پیام/43

منبع: شبستان

کلیدواژه: مساجد جهان مسجد راس الحسین ع قاهره امام حسین ع مفقود شدن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۲۲۵۳۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نوه امام خمینی در خارج از کشور چه کاره است؟ 

به گزارش «تابناک» به نقل از عصر ایران، معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.

آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).

از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.

او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.

با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.

درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آن‌ها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما ‌شدند و هول و هراس ایجاد ‌کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.

دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»