حسن تفتیان: فدراسیون قصد تخریبم را دارد
تاریخ انتشار: ۲۶ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۳۱۴۳۶۵
سریعترین مرد ایران با انتقاد از فدراسیون دوومیدانی مدعی شد که فدراسیون نه تنها نگاه حمایتی ندارد بلکه قصد تخریب او را دارد.
به گزارش "ورزش سه" و به نقل از ایسنا، حسن تفتیان که مدتی در اردوی فرانسه به سر می‌برد در مورد وضعیت تمریناتش در این کشور گفت: اردویی یک ماهه در فرانسه داشتم که تمام هزینه‌های آن را خودم پرداخت کردم و زیر نظر آقای انتانون تمریناتم را انجام دادم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او در مورد شرکت در مسابقات بیان‌کرد: در دو مسابقه شرکت کردم، یکی از آنها تور بین قاره‌ای بود که ورزشکاران مطرح هر رشته به آن دعوت می‌شوند و از ایران هم من دعوت شده بودم. در جریان رقابت‌ها موفق شدم به فینال برسم و با توجه به وضعیت شیوع کرونا، دو ماه قرنطینه خانگی، قطع تمام تمرینات و دور بودن از مسابقات نتایج خوبی داشتم. به طور کلی با توجه به شرایط موجود و شیوع ویروس کرونا، با افت رکورد دوی ۱۰۰ متر در سراسر دنیا مواجه بوده‌ایم و من هم با رکورد اصلی خودم فاصله دارم.
فدراسیون قصد تخریبم را دارد
تفتیان در پاسخ به این سوال که فدراسیون دوومیدانی شما را حمایت می‌کند؟ مدعی شد: متاسفانه فدراسیون در این مقطع نه تنها نگاه حمایتی ندارد بلکه از مصاحبه‌هایی که مشاور فدراسیون انجام داده، گرفته تا موافقت نکردن و انجام ندادن هیچکدام از برنامه‌های آماده سازی برای المپیک، کاملا غرض‌ورزانه قصد تخریبم را دارد، حتی به گونه‌ای برخورد می‌کنند که انگار ورودی المپیک من را قبول ندارند در حالی که IOC تمام سهمیه های کسب شده را قبول دارد.
او در ادامه افزود: متاسفانه ۷ ماه است که مربی و اردویی ندارم و کوچکترین حمایتی نشده‌ام، حتی درخواست یک رکورد گیری در تهران را داشتم که فدراسیون آن را هم انجام نداد و مجبورم کارهایم را از صفر تا ۱۰۰ خودم انجام بدهم.
از نظر مالی مشکل دارم اما فدراسیون حمایتم نمی‌کند
سریعترین مرد ایران در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه چرا اردوهای شما مورد موافقت فدراسیون قرار نگرفت؟ گفت: در این مدت هیچ تماسی از طرف فدراسیون مبنی بر درخواست برنامه‌های تمرینی‌ام نداشتم اما برنامه‌هایم را اردیبهشت ماه به سرپرست فدراسیون دادم که متاسفانه با هیچ کدام از اردوهای داخلی و خارجی و تمدید قرارداد مربی موافقت نشد. چند ماه گفتند صبر کن چون برنامه‌ها باید از نظر فنی تایید بشود و در رکوردگیری شرکت کنی اما در آخر گفتند پول نداریم و تمام.
او در مورد تامین مالی هزینه های اردوی خود گفت: تا دلتان بخواهد از این نظر مشکل دارم و فدراسیون هم در سال ۹۹ کمترین حمایتی نکرده است. از طرفی برنامه اردوها و مسابقاتی که باید شرکت می‌کردم را با کمیته ملی المپیک مطرح کردم اما جوابی نگرفتم.
همیشه با بدترین جواب‌ها مواجه شده‌ام
تفتیان در مورد برنامه تمرینی خود گفت: اردویم در فرانسه تمام شده و برنامه‌ای ندارم. سال گذشته با هزینه شخصی به فرانسه رفتم و سهمیه المپیک کسب کردم که با حمایت آقای صالحی امیری بخشی از هزینه‌هایم بعد از یک سال توسط کمیته ملی المپیک پرداخت شد. از آنها تشکر دارم اما چرا یک ورزشکار ملی در سطح المپیک باید با هزینه شخصی اردو برگزار کند؟ پس فدراسیون چکاره است؟
او در ادامه افزود: همیشه از فدراسیون فقط حمایت ورزشی خواسته‌ام؛ ابتدایی‌ترین موارد مثل مربی و اردو که یک ورزشکار برای رفتن به المپیک نیاز دارد را درخواست کرده‌ام اما همیشه با بدترین جواب‌ها مواجه شده‌ام. اکنون هم هیچ برنامه‌ای برای المپیک ندارم، فقط دوست دارم مردم بدانند که خیلی جنگیده‌ام اما تنهایی و با دست خالی نمی‌شود به جنگ با یک ارتش مسلح آن هم در میدان بزرگ المپیک رفت.
کرونا سپر بلای خیلی‌ها شده
تفتیان در پاسخ به این سوال که تعویق المپیک به نفع شما است؟ گفت: متاسفانه با تعویق المپیک بدبخت شده‌ایم چون شیوع کرونا سپر بلای خیلی‌ها شده تا وظایف‌شان را با این بهانه انجام ندهند اما باید ببینیم دنیا چگونه با کرونا زندگی می‌کند و خود را با شرایط جدید وقف می‌دهد، ما هم نباید همه چیز را با این بهانه تعطیل کنیم.
زحمات دوومیدانی‌کاران نادیده گرفته می‌شود
سربعترین مرد ایران در مورد مسابقات جایزه بزرگ دوومیدانی گفت: بهتر است با جایزه یک میلیون تومانی اسمش را جایزه بزرگ نگذارند. متاسفم که زحمات ورزشکاران مظلوم دوومیدانی نادیده گرفته می‌شود.
تفتیان در مورد انتخابات پیش روی فدراسیون گفت: متاسفانه با عدم مدیریت صحیح، دوومیدانی ایران در جایگاه واقعی خودش نیست اما امیدوارم با انتخاب مدبرانه اعضای مجمع کسی رئیس فدراسیون شود که درک درستی از عظمت و شان جامعه دوومیدانی داشته باشد، برای جایگاه پیشکسوتان، مربیان و ورزشکاران ارزش قائل شود و برای پیشرفت این ورزش در ایران نه در حرف بلکه در عمل تلاش کند.
منبع: ورزش 3
کلیدواژه: دو و میدانی حسن تفتیان برنامه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۳۱۴۳۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حسن یزدانی بحران ملی نیست
روزنامه شرق نوشت: حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران، تبدیل به سوژه داغی برای فضای ورزشی این روز‌های ایران شده است. دلیلش بازگشت او به تشک کشتی و ارائه فیلمی چندثانیه‌ای از تمرینش با کشتی‌گیری به مراتب سبک‌وزن‌تر از خودش است. او نشان داده بعد از عمل سنگینی که روی کتفش داشته، برگشته و مهیا است تا در المپیک پاریس به میدان برود.
یزدانی پیش‌ازاین در تلویزیون وعده‌ای با این مضمون داده بود که در پاریس، هم تیلور را می‌برد و هم طلا می‌گیرد. باوجوداین اتفاقاتی رخ داده که شاید با چنین شفافیتی نتوان درباره ادعای حسن یزدانی صحبت کرد. اولین آنها غیبت دیوید تیلور، رقیب همیشگی یزدانی در پاریس است. او در یک شگفتی بزرگ در مسابقات انتخابی تیم ملی آمریکا، مبارزه‌اش را به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و به همین سادگی از تیم ملی بیرون ماند.
داستان اول برای حسن یزدانی شیرین است. تیلور در سال‌های اخیر به‌خوبی نشان داده بود راه بردن یزدانی را فراگرفته و حتی او را در آخرین جدال، ضربه فنی هم کرد. آمار تقابل‌های این دو هم به‌خوبی گواه برتری تیلور در تقابل‌های رودررو است. حالا که جادوگر آمریکایی در پاریس غایب است، این بهترین فرصت برای حسن یزدانی است تا یک مدال دیگر المپیک به ویترین پررنگ و لعابش اضافه کند؛ ولی این‌ها همگی در گرو محقق‌شدن داستان دوم است که تلخ و دارک نشان می‌دهد.
یزدانی کتفش را به تیغ جراحان سپرده و به‌تازگی به تشک برگشته. او آن‌قدر درگیر فیزیوتراپی و آماده‌سازی است که حتی فرصت حضور در اردوی اول تیم ملی را از دست داده است. از آنجا که کمتر از سه ماه به بازی‌های المپیک مانده، این نگرانی وجود دارد که نکند به لحاظ جسمی و ریکاوری، در موعد مقرر آماده نشود و نتواند در المپیک کاری از پیش ببرد؛ به‌ویژه اینکه پیش‌تر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی هم ابراز نگرانی کرده و از این گفته که در ایران هر کشتی‌گیری که کتفش را عمل کرده، دیگر آن کشتی‌گیر سابق نشده است. پس، اتفاق بدتر برای حسن یزدانی، تصور این سناریو است که او نه‌تن‌ها شانسی برای گرفتن مدال در المپیک نداشته باشد؛ بلکه اصلا نتواند به این بازی‌ها اعزام شود.
در چنین فضایی است که فدراسیون کشتی تصمیم مهمی گرفته و به این نتیجه رسیده که یزدانی را در فاصله ۵۰ روز مانده به بازی‌های المپیک، به رقابت‌های کشتی مجارستان اعزام کند تا میزان آمادگی او و پاسخ‌دهی کتفش به عمل جراحی را بسنجد. تا به اینجا همه چیز منطقی به نظر می‌رسد؛ ولی در یکی، دو روز گذشته، چنین تصمیمی بخشی از جامعه کشتی را آشفته کرده و فریاد وا اسفا سر داده‌اند که حرمت قهرمان حفظ نشده است.
اینجا روایت‌ها کمی متفاوت است؛ مثلا خبرگزاری‌های نزدیک به دولت از این شایعه نوشته‌اند که یزدانی از مسئولان فدراسیون کشتی درخواست کرده بدون حضور در مسابقه‌ای، به پاریس اعزام شود که با پاسخ منفی اهالی فدراسیون مواجه شده است. پاره‌ای دیگر هم از این می‌گویند که رقابت‌های مجارستان برای حسن یزدانی سنگین است و نباید او را به چنین تورنمنتی اعزام کرد؛ به‌ویژه اینکه ممکن است آرون بروکس هم در مجارستان باشد و کار را برای حسن یزدانی سخت کند. چ
نین تحلیل‌هایی باعث دوپاره شدن نظریات علاقه‌مندان به کشتی شده و حالا با حسن یزدانی به گونه‌ای رفتار می‌شود که گویی قرار است تبدیل به یک بحران ملی شود. در اینکه حسن یزدانی پرافتخارترین کشتی‌گیر ایران است، تردیدی وجود ندارد؛ در اینکه شأن او باید حفظ شود، هم شکی وجود ندارد؛ ولی مشخص نیست اعزام او به یک تورنمنت خارجی چطور می‌تواند موارد بالا را نقض کند. چنین تفکراتی اهمیت بازی‌های المپیک و کسب افتخار را قربانی یک اسم می‌کنند؛ البته اسم حسن یزدانی اعتباری برای کشتی ایران است؛ ولی فرض محال، اگر یزدانی با ناآمادگی و بدون محک‌خوردن به المپیک برود و آنجا حتی قبل از رسیدن به فینال با نتیجه‌ای اسف‌بار به کارش در پاریس پایان دهد، آیا حرمتش حفظ شده است؟
ضمن اینکه چنین جریانی باید پاسخ‌گوی این پرسش مهم هم باشند که چرا حسن یزدانی حاضر نشد کتفش را زودتر عمل کند تا به‌موقع برای پاریس مهیا باشد؟ چرا یزدانی اجازه داد شایعاتی که می‌گفتند او برای رسیدن به پاداش بازی‌های آسیایی، جراحی‌اش را به بعد از هانگژو موکول کرد، شکل بگیرد؟ حالا آنها باید پاسخ دهند که اگر المپیک برای یزدانی و اعتبار کشتی ایران اهمیت وافری داشت، چرا او کتف آسیب‌دیده‌اش را زودتر به تیغ جراحان نسپرد؟
این‌ها البته بخشی از این دوپارگی موجود است؛ چراکه باید آن روی سکه؛ یعنی کادر فنی را هم دید. حسن قرار است در فاصله ۵۰ روز مانده به المپیک به مسابقه‌ای خارجی اعزام شود؛ اگر او بدرخشد که حرف و حدیثی نیست و با شایستگی راهی پاریس می‌شود و بسیاری را امیدوار می‌کند که مدال دیگری برای کاروان ایران بگیرد؛ اما اگر حسن ناآماده باشد، آیا ۵۰ روز، زمان کافی برای مهیاکردن یک کشتی‌گیر دیگر برای اعزام به پاریس خواهد بود؟
بدیهی است که این دوگانگی نیاز به ظرافت خاصی دارد که بدون دخیل‌شدن احساسات باید درباره‌اش تصمیم‌گیری شود. حسن هم تا رقابت‌های مجارستان به قدر کافی فرصت دارد تا توان از دست رفته‌اش را بازیابد و خودش را در غیاب گربه‌سیاه آمریکایی‌اش محکی جدی بزند. محکی که سربلند بیرون‌آمدن از آن می‌تواند تکلیفی جدی برایش قلمداد شود. یزدانی حمایت فدراسیون را دارد؛ ولی بعید است این فدراسیون هم حاضر شود چشم‌بسته روی کتف آسیب‌دیده حسن قمار کند.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت