همسایه زمین میزبان موجودات زنده است؟

به گزارش جام جم آنلاین، زهره، ناهید یا ونوس که نام الهه زیبایی رومی نیز هست یکی از جذاب‌ترین و پرنورترین اجرام آسمانی است.

این سیاره یکی از گرمترین سیارات منظومه شمسی و جو آن پر از خطرات اسید سولفوریک است که هرچیزی را می‌تواند تجزیه کند.

گرمای شدید و حجم بالای اسید سولفوریک موجود در جو زهره باعث می‌شود که فکر وجود حیات روی این سیاره خیلی عجیب به نظر برسد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نشانه‌ای از حیات با گاز فسفین

دانشمندان برای مدت‌های طولانی برای پیدا کردن حیات ‌روی مریخ یا قمرهای غول‌پیکر مشتری و زحل متمرکز بودند و حالا پیدا شدنِ نشانه‌های حیات روی زهره کمی گیج‌کننده به نظر می‌رسد.

دانشمندان با کمک تلسکوپ‌های پیشرفته و با استفاده از الگوهای تجزیه و تحلیل امواج حاصل از مواد مختلف به این نتیجه رسیده‌اند که در جو سیاره زهره مقدار قابل توجهی گاز فسفین وجود دارد.

این گاز ماده‌ای است که در نتیجۀ فعل و انفعالات حیاتی تولید می‌شود و تاکنون هیچ منبع دیگری برای تولید این گاز شناسایی نشده است.

همین باعث شده است که دانشمندان به این نتیجه برسند که نوعی فرایند حیاتی باید در زهره وجود داشته باشد که توانسته است گاز فسفین را آن هم در این حجم تولید کرده باشد.

اما برخی دیگر معتقدند که شاید فرایندهای دیگری نیز برای تولید این گاز وجود دارند که ما هنوز آن‌ها را کشف نکرده‌ایم. این دسته از منتقدان قضاوت دربارۀ وجود حیات در زهره به خاطر وجود گاز فسفین را عجولانه می‌دانند اما این یافته، همچنان یافته‌ای ارزشمند است چراکه وجود سیاره‌ای شبیه به زمین که بتواند میزبان حیات باشد را بیش از پیش تایید می‌کند.

نکتۀ جالب توجه این است که سیارۀ زهره جزء سیاراتی است که توجه ستاره‌شناسان به آن خیلی کمتر از سیارات دیگری همچون مریخ، مشتری و یا زحل بوده است چراکه احتمال وجود حیات در آن بسیار پایین قلمداد می‌شده است.

زهره یا ناهید را می‌توان سیارۀ دو قلوی زمین دانست، برخی از دانشمندان معتقدند که این سیاره زمانی پوشیده از آب بوده است و فضایی داشته است که حیات می‌توانسته است در آن شکوفا شود.

جایی سخت برای زندگی

زمین هم وقتی شکل گرفت جای مناسبی برای زندگی نبود؛ تا مدت‌های طولانی سطح زمین پر از آتشفشان‌های فعال و گازهای سمی بود و امکان حیات بر آن وجود نداشت. به مرور زمان و با تحولات عمیق زمین‌شناسی و ستاره‌شناسی بود که زمین به جایی برای حیات تبدیل شد.

شاید زهره هم در همین مرحله باشد. امروز دمای سطح این سیاره ۸۰۰ درجه فارنهایت معادل ۴۲۶ درجه سانتیگراد است و اتمسفر آن فشاری شدید بر چیزهای روی سطح زهره وارد می‌کند (۱۳۰۰ پوند بر اینچ مربع) و این یعنی چیزی حدود ۹۰ برابر فشاری که زمین بر چیزها در سطح دریا وارد می‌کند. همۀ اینها به ما می‌گوید که بررسی سطح زهره بسیار کار دشواری است البته به این معنا نیست که تلاش برای فرستادن فضاپیما به زهره صورت نگرفته است.

سال‌ها پیش شوروی سابق سعی کرد به این سیاره روبات‌هایی را بفرستد، این ربات‌ها نتوانستند چند دقیقه بیشتر دوام بیاورند و در دمای بالا و فشار جو زهره ذوب و خرد شدند اما در مدت کوتاهی که در جو زهره بودند توانستند چند عکس بگیرند و به زمین مخابره کنند.

اما این همۀ ماجرا نیست. هرچقدر که سطح زهره داغ و جهنمی است در حدود ۵۰ کیلومتر بالاتر از سطح زهره یک لایه ابر وجود دارد که هوایی بهاری دارد.

در این فضا دما حدوداً ۲۹ درجه است و فشار جو خیلی شبیه به زمین است. ۵۳ سال قبل برخی دانشمندان فرض وجود حیات در این فضا را طرح کرده بودند. حالا منجمان دقیقاً در همین فضای ابری وجود گاز فسفین را کشف کرده‌اند که فرض وجود فعل و انفعالات حیاتی در سطح میکروسکوپی را جدی‌تر می‌کند.

احتمال می‌رود که در این فضا فعل و انفعالات حیاتیِ بی‌هوازی (یعنی میکروب‌ها و باکتری‌هایی که برای حیات خود نیاز به اکسیژن ندارند) در جریان باشد که مسئول وجود گاز فسفین در جو زهره است اما این بحث همچنان برجای است که آیا برای تولید گاز فسفین همواره باید فعالیت‌های حیاتی وجود داشته باشد یا این گاز در نتیجۀ فعل و انفعالاتی دیگر (که هنوز کشفشان نکرده‌ایم) هم امکان بروز دارد.

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: ونوس الهه زیبایی سیاره سیاره زهره وجود حیات گاز فسفین سطح زهره جو زهره

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۳۶۴۴۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا مشتری ۷۹ قمر دارد ولی زمین فقط یکی؟

خبرگزاری علم و فناوری آنا، مریم ملی؛ دیدن ماه توی آسمان شب همیشه جذاب و لذت‎بخش است حالا تصور کنید زمین بیش از یک قمر می‎داشت و شما وقتی به آسمان نگاه می‎کردید در هر طرف یک ماه متفاوت می‎دیدید! به نظر تصویری هیجان انگیز و رویایی می‎آید ولی بعضی از سیارات منظومه شمسی واقعا این طورند آن‎ها چند قمر دارند و اگر کسی می‏توانست از سطح آن سیارات به آسمان بالای سرش نگاه کند تعداد زیادی ماه با اندازه‏های مختلف و شکل و شمایلی متفاوت می‏دید.

اما چرا زمین ما باید فقط یک قمر داشته باشد؟ جواب به همان چیزی مربوط است که باعث افتادن سیب از درخت می‎شود و کمک می‎کند ما روی سطح زمین راه برویم، نیروی گرانش! ستاره‎شناس‏ها سیاره‏های منظومه شمسی را به دو دسته تقسیم می‎کنند چون معتقدند این دو دسته فرق‎های زیادی با هم دارند دسته اول سیاره‎هایی مثل عطارد و زهره و زمین و مریخ هستند که از جنس خاک و سنگ‏اند و دسته دوم سیاره‎ای مشتری،زحل، اورانوس و نپتون که از جنس گاز هستند و به غول‎های گازی معروف‎اند.

این دسته دوم از سیارات خاکی خیلی بزرگترند و این تفاوت در جرم و اندازه باعث می‎شود که نیروی جاذبه بیشتری هم داشته باشند. از بین این غول‏های گازی اورانوس که کوچک‎ترین‎شان حساب می‎شود، ۱۵ برابر زمین جرم دارد در حالی که مشتری بزرگترین سیاره منظومه شمسی ما ۳۰۰ برابر زمین، جرم دارد و همین باعث شده نیروی جاذبه عظیمی داشته باشد که هر خرده سنگی که از نزدیکی‎اش می‎گذرد را به دام گرانشش بیندازد. به این ترتیب تعداد خرده‎سنگ‎هایی که جذب مشتری می‏شوند و شروع می‏کنند به گردش دور این سیاره خیلی زیاد است ولی زمین ما به نسبت جاذبه کم‎تری که دارد فقط یک تکه سنگ که همین ماه خودمان باشد را جذب کرده و در مدارش به دام انداخته است. جالب است بدانید مشتری تا اکنون که این مطلب را می‎خوانید ۹۵ قمر دارد و ممکن است تا چند وقت دیگر این عدد بیشتر هم بشود!

 

انتهای پیام/