به نقل از «اکوفارس»

ماجرای شیء عجیب شبیه تخم اژدها در کوه دماوند چیست؟

تاریخ انتشار: ۱ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۳۸۴۱۴۷

انتشار تصویری از یک گوی سبز رنگ که در ارتفاع ۴۲۰۰ متری قله دماوند به عنوان پناهگاه کوهنوردان نصب شده بود باز این دیو سپید پای در بند را دوباره به تیتر خبر‌ها کشاند.کوهنوردان خارجی که قبلا به کوه دماوند آمده‌اند، از دیدن این گوی فلزی در آن ارتفاع متعجب و آن را به تخم اژدهایی سبز رنگ تشبیه کرده‌اند.    وحید رضاییان رئیس محیط زیست شهرستان آمل گفت: ارتفاع ۴ هزار و ۲۰۰ متری دماوند جز مناطق چهارگانه و تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست نیست، اما به دلیل حساسیت‌های زیست محیطی با جدیت پیگیر نصب گوی سبز رنگ در قله دماوند هستیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او با بیان اینکه قله دماوند از ارتفاع ۴ هزار و ۵۰۰ متری تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست و جز مناطق چهارگانه محسوب می‌شود، افزود: ساخت و ساز‌هایی تحت عنوان پناهگاه یا جان پناه، چه به صورت سازه‌های بتنی یا غیربتنی، متحرک یا غیرمتحرک از طرف سازمان محیط زیست مجوز ندارند.
رئیس محیط زیست شهرستان آمل حجم زیاد زباله‌های رها شده در ارتفاع ۴ هزار و ۲۰۰ متری دماوند را بسیار نگران کننده دانست و ادامه داد: ظرفیت سنجی در دماوند باید انجام و تعداد کوهنوردانی که می‌خواهند به دماوند صعود کنند مشخص شود.
رضاییان گفت: در اوج تعطیلات حدود ۳ هزار کوهنورد با ۸۰ راس قاطر که بار‌های آن‌ها را حمل می‌کنند در ارتفاعات دماوند حضور پیدا می‌کنند و رفت و آمد آن‌ها سبب آسیب رساندن به پوشش گیاهی منطقه شده است.
او افزود: ادارات کل منابع طبیعی و میراث فرهنگی باید پاسخگوی موضوع نصب این گوی در ارتفاعات قله دماوند باشند، اما محیط زیست نیز با جدیت این مورد را پیگیری خواهد کرد.   موضوع ساخت گوی سبز رنگ در ارتفاعات قله دماوند را از مسئولان منابع طبیعی شهرستان آمل هم پیگیر شدیم اسماعیل زاده رئیس منابع طبیعی آمل گفت: در جریان موضوع نیستم و این مورد نیاز به بررسی و پیگیری دارد.
او با بیان اینکه هیچ گزارش مردمی از نصب این گوی سبز رنگ نداشتیم، افزود: ماموران جنگلبانی به منطقه اعزام می‌شوند و موضوع را بررسی می‌کنند.
چرایی و ضرورت نصب این گوی سبز رنگ را از علی امانی یکی از کوهنوردانی که ۲۷ شهریور ماه امسال به قله دماوند صعود کرده بود پرسیدیم او گفت: این سازه فلزی در یال جنوبی قله دماوند و در ارتفاع ۴ هزار و ۲۰۰ متری در کنار یک پناهگاه دیگر ساخته شده است.
این کوهنورد با بیان اینکه بیشتر کوهنوردان از یال جنوبی به قله دماوند صعود می‌کنند و کمترین حادثه نیز در این یال برای کوهنوردان اتفاق می‌افتد، افزود: با توجه به شمار زیاد کوهنوردان، وجود این سازه که به طبیعت منطقه نیز آسیب نمی‌زند لازم و ضروری است.
امانی ادامه داد: برخی افراد تا پارسال چادر‌های بزرگ و مقاوم در برابر سرما و باد را به عنوان پناهگاه در منطقه نصب کرده بودند و در اختیار کوهنوردان قرار می‌دادند که فدراسیون کوهنوردی به منظور ساماندهی و جلوگیری از تجمع این چادر‌ها این سازه فلزی را در منطقه نصب کرده است.
این کوهنورد با بیان اینکه ۳ پناهگاه اکنون در همین نقطه و چند متر پایین‌تر از آن وجود دارد، افزود: این پناهگاه فلزی فقط شامل یک اتاقک با کف سیمانی است و تنها برای استراحت یا فرار از سرما و کمک به کوهنوردان حادثه دیده ساخته شده است و هیچ امکانات اقامتی ندارد.   * باشگاه خبرنگاران       

منبع: اکوفارس

کلیدواژه: ارتفاع ۴ هزار قله دماوند محیط زیست

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۳۸۴۱۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پرنده‌ای که تا ارتفاع بیش از ۱۱ هزار متری پرواز می‌کند

پرندگان، موجودات منحصر به فردی هستند. بعضی از آنها بدون اینکه بال بزنند کیلومترها اوج می‌گیرند، بعضی دیگر بیش از نیم قرن زندگی می‌کنند و بعضی نیز به معنای واقعی کلمه رنگارنگ هستند.

به گزارش ایسنا، وقتی به پرنده‌ای نگاه می‌کنید که در دوردست در حال پرواز است، به این فکر کرده‌اید که تا چه ارتفاعی می‌تواند بالا برود؟

گونه‌ای که رکورد بالاترین ارتفاع پرواز را در بین تمامی پرندگان در اختیار دارد، کرکس «دال روپل» (Gyps rueppellii) است. در سال ۱۹۷۳ میلادی یک کرکس روپل با یک هواپیمای تجاری در ارتفاع ۱۱ هزار و ۳۰۰ متری بر فراز ساحل عاج در غرب آفریقا برخورد کرد.

هواپیما ‌به‌رغم اینکه یکی از موتورهایش را از دست داد، موفق به فرود شد. اما پرنده چندان خوش‌شانس نبود و جان سالم به در نبرد. تنها چیزی که از این پرنده باقی مانده بود، پنج پر کامل و ۱۵ تکه پر کوچک‌تر بود که البته همین‌ها هم برای شناسایی گونه و تأیید اوج‌گیری باورنکردنی این پرنده کافی بودند.

این پرنده، بومی منطقه ساحل صحرا در آفریقا است و در چندین کشور از جمله زیمبابوه، سنگال و اتیوپی یافت می‌شود. طول بال‌های قدرتمند این پرندگان به بیش از دو متر می‌رسد با این وجود این کرکس‌های روپل به ندرت در پرواز از آنها استفاده می‌کنند.

در واقع این کرکس‌ها در صعود پیوسته خود به ارتفاعات بالا و برای اوج‌گیری و جستجوی طعمه، غالبا روی ستون‌های گرمایی و بالارونده جو سوار می‌شوند.

کارشناسان می‌گویند کاملاً محتمل است که رویداد ۱۹۷۳ و برخورد یک کرکس روپل با هواپیمای تجاری یک استثنا بوده باشد. در واقع دلایلی وجود دارد که چرا معمولاً پرندگان در کنار هواپیماهای مسافربری در ارتفاع بالا دیده نمی‌شوند. یکی از عمده‌ترین این دلایل به اکسیژن مربوط می‌شود.

از دیگر رقبای کرکس روپل در ارتفاعات، می‌توان به «درنای خاکستری» اشاره کرد. کارشناسان یکی از این درناها را در ارتفاع ۱۰ هزار متری به هنگام فرار از یک عقاب در کوه‌های هیمالیا ثبت کرده‌اند. یک غاز سرنواری نیز در ارتفاع ۷۳۰۰ متری در این ناحیه مشاهده شده است.

به گزارش یورونیوز، از زمان ثبت این موارد و حتی با وجود فناوری‌های مدرن ردیابی، تا کنون هیچ سابقه‌ای از نزدیک شدن یک پرنده دیگر به رکورد کرکس روپل به دست نیامده و به همین خاطر حدنصاب اوج‌گیری در آسمان همچنان در اختیار این پرنده است.

این در شرایطی است که اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت، کرکس روپل را در فهرست پرندگان در معرض خطر جدی طبقه‌بندی کرده است.

این گونه از کرکس‌ها مانند بسیاری از پرندگان مشابه آفریقایی، با خطر از دست دادن زیستگاه، شکار و کاهش دسترسی به تنها منبع غذایی خود یعنی لاشه‌ها تهدید می‌شوند.

مسمومیت حاصل از آفت‌کش‌هایی نظیر «کربوفوران» همینطور داروی دیکلوفناک نیز در کاهش جمعیت این پرندگان موثر بوده است.

دیکلوفناک معمولا به عنوان ضد التهاب در درمان‌های دامپزشکی استفاده می‌شود، اما اگر کرکس‌های روپل لاشه حیواناتی را که چنین دارویی را مصرف کرده‌اند بخورند، ممکن است تلف شوند.

این موضوع زمانی تعجب‌آور می‌شود که بدانیم کرکس‌های روپل می‌توانند بدون هیچ مشکلی گوشت آلوده به سیاه‌زخم و بوتولیسم را بخورند و هضم کنند.

انتهای پیام