آمریکا چگونه قوانین بین المللی و حاکمیت سوریه را نقض می کند؟

اواسط مرداد ماه سال جاری بود که اعلام شد، شرکت «دلتا کریسنت أل أل سی» آمریکا قراردادی را با شبه نظامیان قسد امضا کرده است، قراردادی که کاملا غیرقانونی است، زیرا این قرارداد با یک طرف مسلح غیرقانونی در سوریه امضا شده٬ درحالی که این کشور یک دولت قانونی دارد که سازمان ملل آن را به رسمیت می‌شناسد.

در واقع باید گفت که نیروهای اشغالگر آمریکایی از خلال این توافق در تلاش برای تثبیت حضور غیرقانونی و اشغالگری خود در سوریه هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در همان زمان «لیندسی گراهام» سناتور جمهوری‌خواه آمریکا نیز با تایید این قرارداد از امضای آن میان یک شرکت آمریکایی با شبه نظامیان گروه موسوم به نیروهای دموکراتیک سوریه (قسد) در زمینه چاه‌های نفتی این کشور خبر داد.

بر اساس این قرارداد غیرقانونی (برخی آن را پیش قرارداد می دانند) که در اواسط مرداد ماه سال جاری منعقد شده منابع رسمی سوری اعلام کردند که سه روز پیش ۳۰ تانکر نفت قاچاق توسط اشغالگران آمریکایی از منطقه الجزیره سوریه از طریق گذرگاه غیرقانونی الولید به عراق منتقل شد.

پیش از این آمریکایی ها محموله های نفت سرقتی از سوریه را به ترکیه انتقال داده و از بنادر این کشور و با قیمت نازل آن را در اختیار رژیم صهیونیستی قرار می دادند، اما از قرار معلوم ترک ها چون سود چندانی نمی برند مخالف عبور محموله های سرقتی از خاک ترکیه هستند و بنابراین آمریکایی های اشغالگر مسیر انتقال نفت سرقتی خود را به عراق تغییر داده اند.

انعقاد قرارداد غیرقانونی میان آمریکایی ها و قسد بارها با واکنش مقامات سوری مواجه شده است و در آخرین مورد آن، یک منبع رسمی در وزارت خارجه و مهاجران سوریه اعلام کرد که این کشور با تندترین عبارات٬ قرارداد میان شبه نظامیان موسوم به نیروهای دموکراتیک سوریه «قسد» با شرکت نفت آمریکایی برای غارت نفت سوریه تحت نظارت و حمایت دولت ایالات متحده را محکوم می‌کند.

دولت سوریه اقدام آمریکا را دزدی نامیده و جالب این که ترکیه نیز در واکنش به این اقدام آمریکا و کردهای سوری، نگران تمامیت ارضی سوریه شده است!، البته با این نگاه که ترک ها از تقویت استقلال اقتصادی کردهای سوری خوششان نمی‌آید.

"پیتر ایلیچی‌یف" مدیر بخش سازمان‌های بین المللی وزارت امور خارجه روسیه نیز چندی پیش در مصاحبه‌ای در این باره گفت که «ایالات متحده اقدامات خود در سوریه را بر تشویق جدایی طلبان کرد و تأمین مالی آنها از راه تجارت غیرقانونی نفت سوریه در مناطق شرقی رود فرات متمرکز کرده است.»

"واسیلی نبنزیا" نماینده دائم روسیه در سازمان ملل‌ هم معتقد است که با این اقدام آمریکا و قسد، دولت سوریه هرماه ۴۰ میلیون دلار درآمد نفتی خود را از دست می دهد.

به اعتقاد کارشناسان مسایل منطقه، این توافق نفتی در وهله نخست، از اهمیت سیاسی برخوردار است، زیرا برای تجزیه، مشوق مناطقی می شود که تحت کنترل دمشق نیستند و همچنین امیدها برای بازگشت کامل ثروت ملی این کشور بدست دولت قانونی آن را از بین می‌برد.

"کریل سمیونوف" کارشناس شورای روابط بین الملل روسیه در این باره معتقد است که مقامات شمال شرقی سوریه با بدست آوردن حق فروش نفت، موقعیت خود را به عنوان یک نهاد شبه دولتی تقویت می کنند. علاوه بر این، ایالات متحده با امضای این توافقنامه، این علامت را به دمشق ارسال کرده که شرکت‌های غربی به راحتی می توانند با مراکز جایگزین قدرت در این کشور قرارداد منعقد کنند.

** اهداف آمریکایی ها از حضور در سوریه و غارت نفت این کشور

آمریکا در سال های اخیر با به راه انداختن جنگ های مختلف در کشورهای منطقه همچون سوریه، عراق، یمن، جنگ رژیم بعث صدام علیه ایران و توطئه های دیگر همواره به دنبال ضعیف کردن کشورهای اسلامی و سلطه بر آنها با هدف تامین امنیت رژیم صهیونیستی بوده است.

با شکست گروهک تروریستی داعش در سوریه و اعلام آن از سوی سردار شهید سپهبد قاسم سلیمانی در آذرماه سال ۱۳۹۶، تروریست های آمریکایی وارد شرق و شمال شرق سوریه و جایگزین داعش در این منطقه شدند و از همان ابتدا اقدام به سرقت نفت سوریه کردند، کاری که قبل از آن تروریست های داعش انجام می دادند.

هرچند آمریکا از حضور در منطقه غرب آسیا اهداف مختلفی را پیگیری می کند، اما دستیابی به نفت مجانی این منطقه از مهم ترین هدف های یانکی ها بشمار می رود.

آمریکا قبل از شکست داعش به عنوان نیروی هوایی این گروهک تروریستی در سوریه عمل می کرد و بارها مواضع ارتش سوریه و جبهه مقاومت اسلامی از سوی بمب افکن های آمریکایی مورد هدف قرار گرفته بود.

آمریکایی ها با حضور در سوریه اهداف دیگری را نیز مد نظر دارند که تجهیز، آموزش و حمایت های همه جانبه از گروه های تروریستی همچون النصره (تحریر الشام) از جمله آنهاست که این گروهک تروریستی به همراه شاخه های خود هم اکنون در استان ادلب و در شمال غرب این کشور مستقر هستند.

جلوگیری از فعالیت های منطقه ای ایران و روسیه از دیگر اهداف آمریکایی ها برای حضور مستقیم در سوریه و حمایت از کردهای این کشور و تروریست ها می باشد.

آمریکایی ها در چند سال اخیر به این نتیجه رسیده اند که خود درگیر جنگ با کشورهای ضدامپریالیستی نشوند، چراکه وقتی مسلمانان یکدیگر را بکشند دیگر نیازی نیست تا نظامیان آمریکایی وارد جنگ با مسلمانان بشوند و از همین رو گروه های شبه نظامی کرد در سوریه و یا تروریست های تحریر الشام را تقویت می کنند.

فروش سلاح به یک طرف و یا طرف های درگیر در جنگ های منطقه از دیگر اهداف تروریست های آمریکایی به شمار می رود و یانکی ها از این طریق توانسته اند در چند دهه گذشته شرکت های ساخت سلاح خود را سرپا نگه دارند و با کشته شدن مسلمانان سودهای مادی زیادی کسب کنند.

در مجموع آمریکایی ها از به راه انداختن جنگ های منطقه به دنبال جذب منابع مادی سرشار مسلمانان و نابودی سرمایه های انسانی و زیر ساخت های آنها هستند چرا که یانکی ها به هیچ عنوان نمی پسندند که یک کشور قوی اسلامی در منطقه در حال حیات باشد و کشورهای دیگر نیز از آن پیروی کنند که نمونه آن اقدامات ضدانسانی و تحریم بیش از چهار دهه ای مقامات آمریکایی علیه ملت ایران می باشد که ما شاهد آن هستیم.

آمریکایی ها در سوریه به دلیل این که از بسیاری از برنامه ها و اهداف خود دور هستند و نتوانسته اند در سال های اخیر به اهداف مورد نظرشان برسند (با طرح جدایی کردها از دولت مرکزی و باصطلاح خودمختاری آنها همچون عراق) سعی در ضربه زدن به مردم و دولت سوریه از هر راهی دارند که سرقت نفت مردم این کشور و تقویت کردها از برنامه هایی است که آمریکایی ها در حال جلو بردن آن در سوریه هستند.

نکته مهمی که در این میان وجود دارد این است که منابع نفتی سوریه که باید برای سوری‌ها باشد و مردم این کشور از آن منتفع باشند، در طول بیش از ۱۰ سال گذشته و با آغاز بحران این کشور به دست بیگانگان از جمله گروه تروریستی داعش، ترک‌ها و در سال های اخیر نیز به دست آمریکایی‌ها افتاده است؛ کشور سوریه در زمان کنونی به دلیل آغاز بازسازی این کشور نیاز شدیدی به منابع پولی دارد که نفت قسمت مهمی از آن را تامین می‌کند و مردم سوریه نیز اکنون به دلیل تحریم های آمریکا و اروپا با کمبود سوخت مواجه بوده و توزیع آن در این کشور به خاطر کمبود بر اساس سهمیه صورت می گیرد.

سوریه قبل از بحران این کشور در اواخر اسفند ماه سال ۱۳۸۹ (۲۰۱۱ میلادی) ۳۸۷ هزار بشکه در روز از این منطقه نفت تولید می‌کرد که ۱۴۰ هزار بشکه آن از طریق بنادر غربی این کشور در سواحل مدیترانه صادر و مابقی نیز در داخل سوریه پالایش و مصرف می شد.

درخصوص سرقت نفت سوریه توسط آمریکایی ها چند نکته هم وجود دارد ؛

-  حکومت دمشق به دلیل آسیب‌های فراوان از سوی گروه‌های تروریستی مورد حمایت جبهه غربی – عربی – عبری در سال‌های اخیر، به درآمدهای نفتی برای بازسازی و توسعه این کشور جنگ زده نیاز جدی دارد و در مقابل آمریکایی‌ها و تروریست ها این قضیه را به خوبی می دانند و آنها برای جلوگیری از دستیابی دولت و مردم سوریه به این درآمد، اقدام به محاصره این میادین نفتی و سرقت از آن کرده‌اند

- قسد یا همان نیروهای دمکراتیک، اولا یک نهاد دولتی و یا حکومتی نیست و حتی به عنوان حزب هم از سوی دولت سوریه شناخته نمی شود، بنابراین صلاحیت عقد هیچ قراردادی را با یک دولت خارجی ندارد و آمریکایی ها در  این خصوص ناقض قوانین و حاکمیت ملی سوریه تلقی می شوند

- نکته بعدی آن که سرقت نفت مردم سوریه از سوی تروریست های آمریکایی و همراهی کردهای سوری با یانکی ها نمونه ای از اقدامات ضدملی کردهای سوری را نشان می دهد که طی جنگ های 9 ساله داخلی در سوریه عمدتا با دشمنان سوریه همکاری داشته اند

- در آخر باید گفت که هدف آمریکایی ها از سرقت منابع نفتی سوریه به سه منظور انجام می شود، تامین هزینه حضور غیرقانونی نیروهای خود در سوریه، حمایت مالی از کردهای سوریه برای خودمختاری یا جدایی و فروش پایین تر نفت سرقتی به رژیم صهیونیستی

برچسب‌ها گروه تروریستی داعش سوریه نفت خام دونالد ترامپ دمشق ایالات متحده آمریکا واسیلی نبنزیا رژیم صهیونیستی

منبع: ایرنا

کلیدواژه: گروه تروریستی داعش سوریه نفت خام دونالد ترامپ دمشق ایالات متحده آمریکا واسیلی نبنزیا رژیم صهیونیستی گروه تروریستی داعش سوریه نفت خام دونالد ترامپ دمشق ایالات متحده آمریکا واسیلی نبنزیا رژیم صهیونیستی اخبار کنکور رژیم صهیونیستی سال های اخیر آمریکایی ها ایالات متحده کردهای سوری دولت سوریه تروریست ها نفت سوریه سرقت نفت یانکی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۳۹۱۷۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آمدوشدهای غیرمنتظره دیپلماتیک/ نگاهی به سفر ناگهانی نچیروان بارزانی و هیئت بلندمرتبه همراهش به ایران

درباره علل این سفر در شرایط کنونی با دکتر جعفر قنادباشی کارشناس ارشد مسائل غرب آسیا به گفت‌وگو نشستیم.

پس از ماجراهای مقر موساد و ماجرای انتقال تروریست‌ها از اقلیم اصلاً تصور نمی‌شد هیئتی از اقلیم به تهران بیاید علت این سفر چیست؟ 
جمهوری اسلامی ایران و اقلیم کردستان هیچ‌گاه وارد روابط خصمانه‌ای که موجب قطع مراودات بشود، نشده‌اند؛ بنابراین این سفر تعجب‌آور نیست و در عرصه سیاسی عادی و در عرف مراودات دیپلماتیک می‌گنجد و با توجه به علت سفر و شرایط فعلی اقلیم کردستان، این سفر مورد اهمیت واقع شده است.

اقلیم کردستان در حال حاضر از دو نظر دارای شرایط ویژه‌ای است که ادامه حیات سیاسی این منطقه خودمختار را می‌تواند به مخاطره بیندازد و هیچ‌گاه تاکنون شرایط برای اقلیم بدین شکل نبوده است. نخست، اختلافات میان دو حزب اصلی بر سر انتخابات است که موقعیت حزب دموکرات را در خطر قرار داده است و بخشی از این دیدار برای کمک ایران به منظور حل مشکلات داخلی است. 

از طرفی، شرایط منطقه‌ای نیز اصلاً به سود اقلیم کردستان نیست و بارزانی‌ها به‌خوبی متوجه هستند ایران دست برتر را در منطقه دارد و می‌تواند برای حل مشکلات اقلیم کمک کند.

 با  توجه به سوابق حملات ترکیه و دست‌اندازی به شمال عراق و سوریه و امکان تکرار آن، این مسئله بارزانی‌ها را نگران می‌کند. ایران به‌عنوان همسایه‌ای مقتدر و با حسن‌نیت در توافق امنیتی با کشورهای مختلف از جمله عراق است و می‌تواند شرایط را برای همکاری با اقلیم فراهم کند. طبیعی است با توجه به این شرایط رئیس اقلیم در دشواری‌های داخلی و خارجی ایران را به عنوان طرف گفت‌وگو انتخاب کند.

آیا در این سفر، امضای قراردادهای بزرگ امنیتی اقتصادی در دستور کار قرار دارد؟
در حال حاضر شرایط برای توافق امنیتی بزرگ و قراردادهای اقتصادی-امنیتی جدی فراهم نشده و سخنی هم به میان نیامده است. البته همکاری‌های محدودی همواره وجود دارد. اقلیم، قابلیت‌های زیادی دارد و ایران نیز می‌تواند با همه کشورهای منطقه و عراق روابط تجاری خوبی برقرار کند، اما همواره همکاری اقتصادی ایران و اقلیم، در چارچوب خاص تعریف شده است که مسلماً باید در ماه‌ها و سال‌های آینده منتظر ورود به آن بود.

آیا ممکن است نزدیک شدن اقلیم به ایران روی قسد و کردهای سوریه هم اثرگذار باشد؟
هرگونه همکاری میان نیروهای منطقه‌ای می‌تواند تأثیراتی را بر گروه‌های مختلف داشته باشد، اما بازی با مهره‌ها در سوریه در چارچوب‌های دیگری حرکت می‌کند و مناسبات ما با اقلیم عمدتاً در پایان دادن به تحرکات مخالفان ایران از خاک اقلیم کردستان دارای اهمیت است و موجب ناامید شدن رژیم‌هایی خواهد شد که در حال بهره‌برداری از خاک کردستان علیه منافع جمهوری اسلامی ایران هستند.

در واقع تأثیرپذیری گروه‌ها در سوریه از روابط ایران و اقلیم غیرمستقیم است و با توجه به شرایط کنونی افزایش قدرت ایران و شرایط فعلی اقلیم ، تأثیر جدی بر گروه‌های کرد قسد ندارد، بلکه بیشتر از تحرکات حضور آمریکایی‌ها در منطقه اثرپذیری دارند و عمدتاً از ضعف حضور آمریکایی‌ها در منطقه متأثر خواهند شد.

زینب اصغریان