زمین گرم خوب نیست اما از هیچ بهتر است/ سرابی در کویر سوزان تلویزیون

«زمین گرم» نخستین سریال نعمت الله در مقام کارگردانی به حساب می آید؛ بی شک در این روزهایی که صداوسیما از خالی بودن برنامه و سریال های خوب رنج می برد، «زمین گرم» نعمتی است که باید قدرش را به خوبی دانست.

به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ «زمین گرم»، سریالی است که پس از دوران کرونا می توان گفت اولین مجموعه تولیدی تلویزیون است، چند هفته ای است که مهمان خانه های مردم شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«زمین گرم» به زندگی یک جوان روستایی ساده و مذهبی می پردازد که دچار تنش ها و اتفاقاتی می شود که اطرافیانش برای او رقم می زنند و زندگی این جوان به نحوی درگیر اشتباهات دیگران می شود؛ اما در ادامه چالش بزرگی که نعمت الله در این سریال به وجود می آورد این است که آیا این جوان خودش نیز مرتکب اشتباه می شود یا خیر؟! در واقع علیار را در مسیر انتخاب قرار می دهد و در مسیر همین انتخاب کردن هاست که انسان ممکن است راه ثواب را از ناصواب به درستی تشخیص ندهد و برای خود و اطرافیانش مشکلاتی بوجود آورد.

اتفاقی مبارک در تلویزیون

نقش اول این سریال را یک جوان (صادق برقعی) که چهره آشنایی برای مخاطب ندارد بازی می کند. بازیگری که کار خود را با تئاتر شروع کرده و عوامل سریال بازی او را در یکی از آخرین کارهای تئاتریش می پسندند و دعوت به کار می شود. مسیری میانبر و تجربه ای موفق که برخی از کارگردان ها بازیگران جدید خود را از میان استعدادهای تئاتری انتخاب می کنند. تلویزیون به چهره های جدید نیاز دارد و این همت عوامل تولید یک سریال یا فیلم سینمایی را می رساند تا به جای استفاده از بازیگران ثابتی که بازی و حتی چهره شان برای بیننده تکراری شده، بازیگران جدید خود را به این شکل انتخاب کنند؛ کاری که معمولا با تولید یک سریال در خارج از تهران و در سایر استان های کشور اتفاق می افتد. استفاده از بازیگران توانمند و با استعداد شهرستان ها که فقط زمینه بروز توانایی های آن ها مهیا نشده است.    

علیار پسر جوان مذهبی است که عاشق دختر یک روحانی می شود که در همان روستا زندگی می کند و در تب عشق او می سوزد اما به یکباره پس از مردن برادرش برای این که فرزند برادرش بی سر و سامان نباشد از عشق خود دست می کشد و برای ثواب کردن (فروغ) همسر سابق برادرش را به عقد خود در می آورد، آن هم زنی که هیچگونه سنخیتی با او ندارد. فروغ زنی است که پس از مرگ همسرش اصلان برای امرار معاش دزدی می کند و از این طریق شکم خودش و پسرش فرهاد را سیر می کند، علیار با چنین فردی ازدواج می کند و از عشق خودش به معصومه می گذرد.

 

 

مجموعه تلویزیونی «زمین گرم» ساخته سعید نعمت‌ا... حالا به میانه راه پخش رسیده و در قیاس با رقیب دیگرش «بوم و بانو» که از قضا این مجموعه هم با فاصله‌‎‌ای اندک بعد از این سریال ساخته شده و از شبکه دوم سیما پخش می‌شود، مخاطبان بیشتری را پای جعبه جادو نشانده است. سریال سی قسمتی که در کمرکش داستان قرار دارد و حالا می‌توان درباره کم و کیف آن صحبت کرد.

کاراکتر ها و شخصیت های خیالی

زمانی که در ژانر درام یا اصولا ژانرهایی به غیر از تخیلی، فیلم یا سریالی می سازیم، داستان باید به گونه ای باشد که بیننده بتواند با آن همزات پنداری کند، مابه ازای بیرونی آن را در اطراف خود لمس کرده و یا از زبان دیگری شنیده باشد، این سریال در داستان به ضعف هایی این چنین دچار شده است، به عنوان مثال شخصیت علیار که فردی مذهبی و خانواده دوست است اکنون که می بیند پدرش(استوار) که فردی خلافکار و قاچاقچی بوده و حتی خود علیار هم از کودکی با او زندگی نکرده است، حتی اکثر کاراکترهای سریال از او بدگویی می کنند و یا به نوعی از او لطمه دیده اند، با همه این احوال به سراغ او می رود تا کمکش کند و تمام هم و غم علیار کمک و نگهداری از پدرش می شود.

تا اینجای داستان شاید بیننده خود را راضی کند و درگیر احساسات پدر  فرزندی با ماجرا کنار بیاید؛ در ادامه زمانی که فروغ از او می خواهد که بین زن و بچه اش و پدرش یکی را انتخاب کند می بینیم که علیار استوار را انتخاب می کند و حتی به محل نگهداری پدر در آسایشگاه روانی می رود و با هزار خواهش و تمنا مدیر آنجا را راضی می کند تا بتواند انجا بماند و از پدرش مراقبت کند؛ در صورتی که می توانست با اعتدالی که نویسنده به کار می گیرد، هم از پدرش مراقبت کند و هم کنار خانواده اش باشد و با مهربانی دل زن و فرزندش را بدست آورد. چرا اغراق در محبت باید داستان را از مسیر واقعی خارج کند؟ مگر نه اینکه بیننده باید در مسیری درست با شخصیت سریال همذات پنداری کند تا شاید در زندگی خویش، راه حلی برای مشکلات مشابه خویش پیدا کند. 

خود خود نعمت الله

دیالوگ‌هایی که معمولا سعید نعمت الله برای آثارش می‌نویسد، منتقدان صفر و صدی به همراه دارد. این اتفاق در سریال زمین گرم هم تکرار شده که چرا دیالوگ‌ها با ادبیات جامعه امروز همخوانی ندارند و مثلا در زندگی واقعی، کی زن و شوهر و یا پدر و پسر با همدیگر اینگونه صحبت می کنند! شاید نوع دیالوگ های شاعرانه یا غیرواقعی در کارهای متعدد سعید نعمت الله، برای مخاطبان کارهای او به سند و امضای شخصی او بدل شده باشد. تمایزی که نسبت یه کارهای سایرین کاملا به چشم می آید. 

 

 

سریال «زمین گرم» نخستین سریال سعید نعمت الله در مقام کارگردانی به حساب می آید. کسی که سال ها به عنوان نویسنده در سریال های مختلفی از سیروس مقدم تا بهرنگ توفیقی و دیگران، خاطرات زیادی برای بینندگان به یادگار گذاشته است. بی شک حضور او در جایگاه کارگردان با نقاط مثبت و منفی همراه شده که پس از پایان سریال، به آن خواهیم پرداخت. بی شک در این روزهایی که صداوسیما از خالی بودن برنامه و سریال های خوب رنج می برد، «زمین گرم» نعمتی است که باید قدرش را به خوبی دانست.

انتهای پیام/

 

 

 

 

منبع: دانا

کلیدواژه: سعید نعمت نعمت الله زمین گرم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۴۳۵۱۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بازیگری متفاوت عمو پورنگ؛ منتظر این سریال در نمایش خانگی باشید

آفتاب‌‌نیوز :

این روز‌ها سریال‌هایی در راه تلویزیون‌اند و در عین حال برخی از تلویزیونی‌های با قدمت هم با کاری جدید سر از نمایش‌خانگی درمی‌آورند.

پیگیری‌هایی که انجام شده این روز‌ها تلویزیون ۵۲ سریال در حال پیش‌تولید و تولید دارد که از سمتِ سیمافیلم پیش می‌رود و سریال‌هایی هم توسط برخی از سازمان‌ها و نهاد‌های فرهنگی پیش می‌رود که به روال گذشته برای پخش از تلویزیون ساخته می‌شوند.

به طور مثال سریال «بوقچی» که مجموعه تلویزیونی فوتبالی است، البته در دهه‌های گذشته داریوش ارجمند و اکبر عبدی سریال «به سوی افتخار» را با فضای مافیای فوتبال به آنتن تلویزیون رساندند. یا «پژمان» با بازی پژمان جمشیدی و پرداختن به بازیکنان شناخته شده و مصائب و مشکلات‌شان، «سه پنج دو» به گونه‌ای سرمایه‌گذاران و مافیای فوتبال، «آخرین بازی» و «لژیونر» هم جزو دیگر کار‌های فوتبالی به شمار می‌رود که تاکنون در ساختار تلویزیون به آن‌ها پرداخته شده است.

البته این روز‌ها «پرویز خان» هم بعد از حضور در جشنواره فیلم فجر و اکران در سینما به شبکه نمایش‌خانگی آمده است.

حالا باید دید «بوقچی» با چه هدفی ساخته شده و تنها قصدِ به هیجان درآوردن مخاطب به واسطه پرداختن به «فوتبال» در یک اثر نمایشی را دارد یا به دنبال اهدافی دیگر است؟

این سریال در تهران به فیلمبرداری خودش ادامه می‌دهد و پیگیری‌ها نشان می‌دهد تا تیرماه تصویربرداری سریال ادامه خواهد داشت. حسن حبیب‌زاده کارگردانی سریال را برعهده دارد و گفته می‌شود موسسه هنری سوره آن را تهیه می‌کند. در این سریال حسن پورشیرازی، امیر غفارمنش، آرش نوذری، امیر کربلایی‌زاده، شهره سلطانی، رامین ناصر نصیر و بسیاری دیگر از هنرمندان به ایفای نقش می‌پردازند.

اما سریالی دیگر که تلویزیونی‌های قدیم به سمتِ آن رفته‌اند یک سریال فانتزی در حوزه کودک و نوجوان است که برای اولین بار داریوش فرضیایی یا همان عمو پورنگ در برنامه تحویل سال یک خبر کوتاهی از آن داد. سریال «لالایی» که قرار است با بازی او بعد از مدت‌ها غیبت و البته فضایی متفاوت از یکی از پلتفرم‌های نمایش‌خانگی پخش شود.

این سریال به کارگردانی احمد درویشعلی‌پور که سال‌ها با داریوش فرضیایی کار کرده و «سرزمین بالش‌ها» را با او در شبکه نمایش‌خانگی داشت این روز‌ها در اواخر تصویربرداری به سر می‌برند و گروه در تهران مشغول فعالیت‌اند تا اواخر اردیبهشت‌ماه کار به پایان برسد. قرار است این سریال امسال در یکی از پلتفرم‌های نمایش‌خانگی پخش شود.

امیر کربلایی‌زاده که مدت‌ها از او خبری نیست و بیشتر به آموزش استندآپ کمدی و اجرای تئاتر مشغول است در این سریال به ایفای نقش می‌پردازد و فرهاد بشارتی هم چندی پیش از حضور خود در این سریال خبر داده بود. قطعاً بازگشت داریوش فرضیایی بعد از مدت‌ها با سریالی در شبکه نمایش‌خانگی را می‌توان به فال نیک گرفت، چون خبر‌ها حاکی از همکاری مجدد او با تلویزیون است.

سریال «لالایی» و نقش‌آفرینی داریوش فرضیایی متفاوت از کار‌هایی است که تاکنون از او به عنوان کاراکتر عمو پورنگ دیده شده است. در عین حال باید دید با حضور او و هنرمندانی که در «محل گل و بلبل» و برخی از پروژه‌هایی که او و دوستان داریوش فرضیایی فعالیت داشته‌اند می‌تواند اقبال را نسبت به محدود کار‌های کودکانه نمایش‌خانگی برگرداند یا خیر.

منبع: خبرگزاری تسنیم