غروب پاتریوت‌های سعودی با رکوردشکنی شگفت‌انگیز ۱۰ پهپاد/ از آواکس تا F-۱۵ مغلوب یورش فوجی یمنی‌ها شدند+عکس
تاریخ انتشار: ۱۱ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۴۹۵۰۸۷
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از سرویس دفاع و امنیت مشرق، بی اغراق باید ۲۶ مرداد ۱۳۹۸ برابر با ۱۷ آگوست ۲۰۱۹ میلادی را روزی بسیار مهم در تاریخ حمله به یمن ثبت کرد، چرا که در این روز ۱۰ فروند پهپاد یمنی موفق شدند با طی یک مسیر بسیار طولانی - چیزی در حدود ۱۲۰۰ کیلومتر - به پالایشگاه الشیبه در شرق عربستان در نزدیکی مرز با امارات حمله کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فاصله تقریبی از محل پرواز پهپادهای یمنی تا هدف
از جنگ های چریکی تا حملات عمقی بر علیه سعودی ها
بعد از گذشت نزدیک به ۵ سال از آغاز حمله به یمن شاهد باز شدن فصلی جدید در این نبرد هستیم. آغاز مقاومت نیروهای یمنی در این جنگ یک سری از حملات چریکی سریع و برق آسا به بخشی از پست های مرزی سعودی ها در مرز دو کشور بود که البته تا به همین امروز نیز ادامه داشته و منبع تلفات گسترده بر ارتش عربستان بوده است. به مرور زمان راکت های توپخانه ای، موشک های بالستیک، موشک های کروز و پهپادها نیز وارد سازمان رزم مقاومت یمن شدند.
در بسیاری از موارد پهپادهای یمنی در فواصلی تقریبا نزدیک به خطوط خودی اقدام به انجام پروازهای شناسایی یا تهاجمی می کردند، ولی در ۲۶ مرداد ۱۳۹۸ یمنی ها یک حمله پهپادی بسیار عمقی را اجرا کرده و به پالایشگاه الشیبه را هدف قرار دادند. مشخصا این حمله که سعودی ها نیز به موفق بودن آن اعتراف کرده و البته سعی کردند با اعلام اینکه خسارت ها آنچنان زیاد نیست به نوعی پروی آن سرپوش بگذارند، سوالات بزرگی را درباره ادعاها و توانمندی های واقعی ارتش سعودی ایجاد می کند.
از پاتریوت تا اف ۱۵ و آواکس؛ یکی ناتوان تر از دیگری
باید توجه داشت که دفاع هوایی عربستان سعودی یک شبکه به هم پیچیده از سامانه های زمین پایه مثل پاتریوت یا موشک هاوک و در کنار آن هواپیماهای رادار هوابرد E-۳ با جنگنده هایی مثل اف ۱۵ یا یوروفایتر یا تورنادو است. با شدت گرفتن حملات پهپادی یمنی ها در چند ماه اخیر به درون حریم سعودی ها، اولا مشخص شد که سامانه پاتریوت مرد این میدان نیست.
با توجه به عدم وجود سیستم های کارآمد دفاع هوایی ارتفاع پایین، سعودی ها گشت های هوایی عمدتا به وسیله جنگنده های اف ۱۵ را به راه انداختند که گفته می شود در معدود مواردی هم موفق به سرنگون کردن پهپادهای یمنی شده اند اما در این مورد که یمنی ها اقدام به حمله با ۱۰ فروند پهپاد کردند نه از موشک ها و نه از رهگیرهای سعودی خبری نبوده است.
محل قرارگیری پایگاه های هوایی عربستان سعودی ارتش سعودی سه مدل از جنگنده های اف ۱۵ را در اختیار دارد که مدل های سی، اس و اس ای را شامل می شود. گونه سی در حقیقت مدل پایه رهگیر و دفاع هوایی از جنگنده های اف ۱۵ است، گونه اس برای عربستان سعودی بر اساس سری E به عنوان یک شکاری بمب افکن توسعه پیدا کرده و مدل SA نیز در حقیقت پیشرفته ترین مدل از جنگنده اف ۱۵ است که در حال حاضر در جهان پرواز می کند و یک شکاری بمب افکن سنگین ضربتی و دور برد به حساب می آید.
جنگنده اف ۱۵ سعودی برای کشف و شناسایی اهداف هوایی، این جنگنده ها در کنار رادار به غلاف های شناسایی فروسرخ نیز مجهز هستند. اگرچه این پرنده های پیشرفته در ساعتهای متمادی اقدام به پرواز در مناطق مختلف عربستان و یمن می کنند اما مشخص است که در این حمله رهگیرهای سعودی موفق به شناسایی پرنده های یمنی نشده و پهپادهای یمنی به سلامت به سمت هدف خود اعزام شده و یکی از بزرگترین عملیات های خود را ثبت کردند.
رادار هوابرد مدل E-۳ نیروی هوایی عربستان نیروی هوایی عربستان در ناوگان خود دارای ۵ فروند هواپیمای رادار هوابرد مدل E-۳ ساخت آمریکا و دو مدل ساخت سوئد از مدل Saab ۲۰۰۰ است. رادارهای نصب شده بر روی این دو مدل هواپیما می توانند تا فاصله حدود ۴۰۰ الی ۴۵۰ کیلومتر برد داشته باشند و به کشف اهداف هوایی بپردازند. با توجه به کوچک بودن ابعاد پهپادها می توان این رقم ها را کمتر در نظر گرفت اما در هر صورت به دلیل نبود دشمن هوایی در برابر سعودی ها، قاعدتا آواکس های عربستانی مشکلی برای نزدیک شدن و تجاوز به مناطق به یمن ندارند.
پاتریوت این بار هم ناکام شد
ام‌آی‌ام-۱۰۴ پاتریوت یک سیستم دفاع هوایی موشکی است که توانایی مقابله با موشک های بالستیک تاکتیکی، موشک های کروز و هواگردهای دشمن را در تمامی شرایط آب و هوایی و در هر ارتفاعی دارا است. ویژگی های کلیدی سیستم پاتریوت رادار مرکب چندکاره، هدایت تعقیب از طریق موشک و نرم افزار مدرن و همچنین عملکرد خودکار گسترده است. پاتریوت موشک ضد بالستیک نیروی زمینی ارتش آمریکا است و مأموریت اصلی آن دفاع در مقابل موشک بالستیک است.
سامانه موشکی پاتریوت، برای نخستین‌بار در سال ۱۹۹۱ برای دفاع از عربستان سعودی و اسرائیل در جنگ خلیج فارس به کار گرفته شد. طراحی این سیستم از سال ۱۹۶۹ و تولید آن از سال ۱۹۷۶ شروع شد و در سال ۱۹۸۱ وارد خدمت رسمی در ارتش آمریکا شد و جایگزین سیستم موشکی هاوک به عنوان سامانه دفاع هوایی تاکتیکی اصلی نیروی زمینی ایالات متحده شد. این سامانه از راداری زمینی برای جستجو، شناسایی و رهگیری هدف استفاده می‌کند. در زمانی که رادار پاتریوت روی هدف قفل می‌کند، موشک روی هدف در ۵۰ مایلی قفل میشود. سامانه پاتریوت حتی قادر است بدون مداخله انسان به‌طور کاملاً اتوماتیک کار کند. موشک‌های پاتریوت از یک سکوی زمینی پرتاب می‌شوند.
اگر نگاهی به نقشه مربوط به مناطق تحت کنترل مقاومت یمن داشته باشیم و آن را وضعیت چینش اعلامی سایت های دفاع هوایی عربستان سعودی مقایسه کنیم به این نتیجه می رسیم که به تقریبا به صورت حتمی پهپاد های یمنی باید از منطقه تحت نظارت پاتریوت های یمنی عبور کرده باشند. ارتش سعودی از جمله دارندگان قدیمی موشک پاتریوت است که در حال حاضر دو مدل ۲ و ۳ این موشک در اختیار عربستان است.منطقه قرمز در کنترل انصارالله یمن است (نقشه مربوط به سال 2019 است)
پاتریوت ۲ سری GEM-T سعودی ها نزدیک به ۶۰۰ تیر مدل پاتریوت ۳ را در سالهای اخیر سفارش داده اند و تبدیل به یکی از کاربران بزرگ این موشک شده اند. سامانه پاتریوت ۳ آخرین مدل از سامانه های دفاعی ساخته شرکت ریتهون است که وظیفه اصلی آن دفاع در برابر موشک های بالستیک به حساب می آید. برد این سامانه بر علیه موشک های بالستیک در حدود ۲۰ کیلومتر و ارتفاع درگیری آن در حدود ۲۴ کیلومتر است. سرعت موشک در این مدل حدودا ۴ برابر سرعت صوت است و البته فاقد مواد منفجره در سرجنگی بوده و با انرژی حاصل از برخورد با هدف، آن را نابود می کند.
اگر بخواهیم فرض کنیم که یمنی ها موفق شدند به داخل خاک عربستان سعودی نفوذ کرده، ۱۰ فروند پهپاد را به پرواز درآورده و مشخصا بدون شناسایی شدن ماموریت را انجام داده و بازگردند که مشخصا این بار نه فقط حیثیت دفاع هوایی و نیروی هوایی سعودی بلکه آبروی بخش امنیتی – اطلاعاتی و نیروی زمینی عربستان نیز کاملا خواهد رفت.
مسئله مهمی که در پایان این گزارش باید به آن اشاره کرد این است که این حمله، اولین پاسخ پهپادی یمنی ها ضد سعودی ها نبود لذا عربستانی ها به خوبی می دانستند که یمنی ها مدت هاست به توانایی حملات با سامانه های پرنده بدون سرنشین دست پیدا کرده و مسیر افزایش کیفیت و کمیت در این سامانه را نیز طی کردند و بر همین اساس مسئله غافلگیری ارتش سعودی و یا عدم اطلاع آنها، مشخصا در این ماجرا مطرح نیست.
با این اوصاف، شاید آنهایی که در روزهای ابتدایی تجاوز همه جانبه عربستان و امارات به یمن، تصوری از مقاومت فعال و امکان پاسخگویی چنین مقتدرانه به یکی از مجهزترین ارتش های جهان را نداشتند اما حالا اتفاقاتی رخ داده که کاملا ورق را بازگردانده و حالا متجاوزان، دست به دامان واسطه هایی برای پایان یافتن این افتضاح هستند.
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: پهپاد پاتریوت یمن موشک های بالستیک سامانه پاتریوت هوایی عربستان عربستان سعودی پهپادهای یمنی دفاع هوایی ارتش سعودی جنگنده ها سعودی ها یمنی ها موشک ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۴۹۵۰۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هفت کشف شگفت‌انگیز درباره سیاره عطارد
به‌نظر می‌رسد عطارد که فاصله بسیار نزدیکی با خورشید دارد، سیاره‌ای مرده باشد. دانشمندان قبلا تصور می‌کردند عطارد فقط تکه سنگی نزدیک به خورشید و دنیایی خصمانه است: سمت روز و شب سیاره شاهد اختلاف دمایی نزدیک ۶۰۰ درجه سانتیگراد است.
اما اکنون ثابت شده است عطارد دنیایی از تناقض‌ها و سیاره‌ای پویا است که شگفتی‌های غیرمنتظره‌ای را در خود پنهان کرده است. اتمسفری رقیق، میدان مغناطیسی و مخزنی از ترکیبات فرار هنوز در عطارد وجود دارد و دانشمندان این ویژگی‌ها را غالبا با سیاره‌هایی که بزرگ‌تر و دورتر از خورشید هستند، مرتبط می‌دانند.
دبورا دومینگو، دانشمند ارشد مؤسسه علوم سیاره‌ای می‌گوید انتظار داشتیم عطارد جرمی داغ و پخته‌شده باشد. او می‌گوید، مشاهدات چند دهه‌ی اخیر، باور دانشمندان درباره عطارد را تغییر داده است. شواهد نشان می‌دهد عطارد فقط توده سنگی خشک‌شده‌ای نیست. یکی از شگفتی‌های این سیاره آن است که هنوز دارای حباب‌هایی از یخ است.
تاکنون تنها دو ماموریت به سیاره عطارد رسیده است. سومین ماموریت، بپی کلمبو (مأموریت مشترک آژانس فضایی اروپا و آژانس کاوش‌های هوافضای ژاپن) است که در راه است و اواخر سال ۲۰۲۵ به مقصد خواهد رسید.
درحالی‌که معدود مشاهدات زمینی و ماموریت‌های فضایی دانش زیادی حاصل نکرده‌اند، به رفع بسیاری از سوءتفاهم‌های اولیه درمورد اسرار عطارد کمک کردند. در ادامه، به تعدادی از شگفت‌انگیزترین اکتشافاتی که درمورد عطارد حاصل شده است، اشاره می‌کنیم.
عطارد هسته‌ای فلزی دارد
عطارد ممکن است کوچک باشد، اما سنگین است. گرچه قطر عطارد از قطر ماه خیلی بیشتر نیست، جرم آن بیش از چهار برابر جرم ماه است. عطارد درواقع بعد از زمین، چگال‌ترین سیاره در منظومه شمسی محسوب میشود. چگالی بالای این سیاره از این واقعیت ناشی میشود که دارای هسته آهنی بزرگی است که حدود ۶۰ درصد حجم سیاره را تشکیل می‌دهد. درمقابل، هسته زمین ازنظر حجم فقط حدود ۱۵ درصد سیاره را شامل میشود.
دانشمندان درباره ساختار داخلی غیرعادی عطارد تئوری‌های مختلفی مطرح کرده‌اند. به باور آنها، شاید لایه بیرونی عطارد اولیه توسط خورشید تبخیر شده یا توسط باد‌های خورشیدی پراکنده شده است. تئوری دیگر می‌گوید شاید براثر برخورد جرم بزرگی به عطارد، بیشتر لایه‌های بیرونی نرم‌تر آن از بین رفته و هسته محکم‌تر آن باقی مانده است. ازآنجایی که بخشی از گوشته و پوسته همچنان باقی است، برخورد ممکن است به نوعی اتفاق افتاده باشد که برخی از لایه‌های اصلی عطارد را حفظ کرده باشد.
تلاطم‌های درون عطارد موجب ایجاد میدان مغناطیسی میشود
سیگنال‌های کوچک میدان مغناطیسی از سطح سیاره عطارد شواهدی از میدان مغناطیسی جهانی در تاریخ اولیه آن است که همچنان وجود دارد.
اولین ماموریت به عطارد، مارینر ۱۰ در سال ۱۹۷۳ انجام شد و نشان می‌داد این سیاره دارای میدان مغناطیسی است. این کشف برای جامعه علمی حیرت‌آور بود، زیرا تصور می‌کردند چنین سیاره کوچکی به سرعت سرد و سفت شده و فاقد میدان مغناطیسی باشد. وجود مغناطیس‌کره نشان می‌دهد بخشی از هسته عطارد هنوز درحال خروشیدن است.
میدان مغناطیسی عطارد تقریبا ۱۰۰ برابر ضعیف‌تر از میدان مغناطیسی زمین است. فعالیت مغناطیسی ضعیف به این معنا است که این سیاره در انتهای مرحله تکامل خود قرار دارد تا به سیاره مرده‌ای مانند مریخ تبدیل شود.
در دهه ۲۰۱۰ ماموریت دوم عطارد نشان داد میدان مغناطیسی این سیاره تعادلی ندارد. قطب جنوب مغناطیسی روی قطب جنوب جغرافیایی قرار ندارد، بلکه در یک پنجم مسیر درون سیاره مدفون شده است.
آنتونیو جنوا، مهندس هوافضا که در دانشگاه ساپینزای رم به مطالعه زمین‌سنجی و ژئوفیزیک مشغول است، می‌گوید میدان مغناطیسی بینش‌هایی درمورد درون سیاره و تاریخ آن ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد سرعت چرخش درونی آن در طول میلیارد‌ها سال چقدر کم شده است.
عطارد اتمسفری رقیق دارد
عطارد دارای جو رقیقی است که نمی‌توان آن را اتمسفری واقعی درنظر گرفت. درعوض، دانشمندان این لایه نازک از گاز را اگزوسفر می‌نامند که در آن گاز چنان رقیق است که چیزی مانند فشار اتمسفر در آن قابل اندازه‌گیری نیست.
اخترشناسان در دهه ۱۹۸۰ در اگزوسفر عطارد سدیم، پتاسیم و کلسیم اتمی، فلزاتی با سیگنال‌های انتشار قوی را شناسایی کردند که از روی زمین توسط تلسکوپ قابل مشاهده هستند. این عناصر فلزی معمولاً به‌عنوان گاز درنظر گرفته نمی‌شوند، اما درنتیجه‌ی برخورد ذرات خورشیدی و شهاب‌سنگ‌ها به سطح سیاره، به آسمان سیاره راه پیدا می‌کنند.
باد‌های خورشیدی به اگزوسفر حاصل نفوذ می‌کنند و تعامل بین گاز‌ها و ذرات پرتاب شده از خورشید، دنباله درخشانی به طول ۲۴ میلیون کیلومتر پشت عطارد ایجاد می‌کند. دنباله بسته به نزدیکی عطارد به خورشید به صورت فصلی کوتاه و بلند میشود. اگر روی عطارد ایستاده باشید و در زمان مناسب سال به بالا نگاه کنید، دنباله‌ی بلند عطارد به صورت درخشش نارنجی رنگی در آسمان ظاهر میشود.
در قطب‌های عطارد یخ وجود دارد
به‌نظر می‌رسد عطارد در قطب‌های خود یخی دارد که از تابش‌های خورشیدی در امان مانده است.
سیاره‌ای که دقیقاً نزدیکی خورشید قرار دارد، نباید آب و یخ داشته باشد یا حداقل پژوهشگران این‌طور فکر می‌کردند. اما در دهه ۱۹۹۰ دانشمندان در گلدستون در کالیفرنیا و تلسکوپ رادیویی آرسیبو در پورتوریکو جریانی از سیگنال‌های راداری را به سمت عطارد هدایت کردند. آنها از مشاهده دو نقطه بازتابشی روشن در قطب‌ها که احتمالا ذخایر یخ بودند، حیرت‌زده شدند.
در سال ۲۰۱۲، فضاپیمای مسنجر تایید کرد یخ‌ها در قطب شمال عطارد آب منجمد است. اندازه‌گیری‌های لیزری روی سطح مواد غنی از کربن را روی سطح شناسایی کرد که یخ زیر آن را عایق می‌کند.
عطارد توانسته است آب خود را حفظ کند، زیرا حباب‌های حاوی یخ زیر سایه‌های دائمی آن قرار دارد. این سیاره نسبت به مدارش در اطراف خورشید، کاملا عمودی می‌چرخد؛ بدان معنا که دهانه‌های برخوردی نزدیک قطب‌ها دارای قسمت‌های درونی هستند که هرگز نور روز را نمی‌بینند. دمای درون این شکاف‌ها منهای ۱۷۰ درجه سانتیگراد، یعنی نزدیک دمایی است که گاز نیتروژن در آن مایع میشود. شان سولومون، دانشمند سابق سیاره‌شناس در دانشگاه کلمبیا و محقق اصلی مأموریت مسنجر، می‌گوید: «آنجا به اندازه‌ای سرد است که یخ بتواند در بازه‌های زمانی زمین‌شناسی پایدار بماند.»
مانند بسیاری از سیارات سنگی دیگر، آب روی عطارد احتمالا از سیارک‌هایی آمده است که روی سطح خشکی فرود آمده‌اند. این آب درون دهانه‌های عطارد که از دوران اولیه تغییری نکرده است، پنهان شده است.
در سایر سیاره‌های زمین‌سان در منظومه شمسی، فرایند‌های زمین‌شناسی مانند چرخش آب‌وهوایی، آب‌های خارج‌شده را در کل سیاره پخش کرده است. سولومون می‌گوید اگر دانشمندان بخواهند از یخ باستانی دست‌نخورده در منظومه شمسی نمونه‌برداری کنند، احتمالا بهترین منبع قطب‌های عطارد است.
عطارد حاوی مواد فرار مختلفی است
پوسته عطارد غنی از عناصر نسبتا فرار مانند پتاسیم و گوگرد است. هنگامی که فضاپیمای مسنجر مواد فرار را در دنیای سوزان عطارد شناسایی کرد، عطارد دوباره انتظارات دانشمندان را زیر سوال برد. مواد فرار مواد شیمیایی هستند که می‌توانند در تغییر دمایی کوتاه، بین فاز‌های جامد و گاز تغییر حالت دهند.
قبلا ثابت شده بود عطارد دارای آب محفوظ است، اما ماموریت مسنجر عناصر دیگری مانند گوگرد، پتاسیم و کلر را شناسایی کرد که به‌راحتی در دمای نسبتا بالا تبخیر می‌شوند. این مواد فرار در سراسر سطح سیاره پخش شده‌اند.
عطارد با توجه به اندازه‌اش نسبت‌به سایر سیاره‌های زمین‌سان منظومه شمسی که دورتر ار خورشید و بنابراین بسیار سردتر هستند، دارای مقادیر بالاتری از مواد فرار است. این موضوع که مواد فرار از کجا می‌آیند و عطارد چگونه آنها را حفظ کرده است، هنوز از موضوعات موردبحث در میان دانشمندان است.
برخی از پژوهشگران فکر می‌کنند مواد فرار در تاریخ اخیر از زیر سطح آمده‌اند، درحالی‌که برخی دیگر فکر می‌کنند مواد شیمیایی از دوران جنینی عطارد روی سطح آن باقی مانده‌اند.
وجود مواد فرار روی عطارد سوال‌هایی را ایجاد می‌کند. برای مثال، اگر سیاره‌هایی که به ستاره‌های خود نزدیک هستند، دارای مواد فرار خصوصا آب باشند آیا این مناطق می‌توانند سکونت‌پذیر باشند؟ به‌گفته‌ی دومینگو عطارد نشان می‌دهد سیاره‌های نزدیک به خورشید را نباید نادیده گرفت.
عطارد دارای فرورفتگی‌های نامنظمی روی سطح خود است. مارینر ۱۰ اولین بار در سال ۱۹۷۵ آنها را آشکار کرد. سپس مسنجر از این مناطق تصاویری با وضوح بالا ثبت کرد. فرورفتگی‌ها از چند متر تا بیش از ۱٫۶ کیلومتر عرض دارند و عمق آنها به ۳۶ متر هم می‌رسد.
دانشمندان بر این باورند که حفره‌ها ممکن است براثر خروج مواد فرار ایجاد شده باشد. ازآنجایی که عطارد بدون اتمسفر دارای باد یا بارانی نیست که زمین را بکند، ویژگی‌های سطحی مانند گودال‌ها می‌توانند درنتیجه‌ی فرایند‌های دیگری مانند نشت مواد فرار از خشکی به درون فضا شکل بگیرند.
حفره‌ها سازند‌های نسبتا جوانی هستند که در مقایسه با دهانه‌های برخوردی چهار میلیارد ساله روی عطارد به‌طور متوسط حدود ۱۰۰ هزار سال عمر دارند. دانشمندان فکر می‌کنند حفره‌ها هنوز درحال شکل‌گیری هستند. این حفره‌ها فقط در عطارد دیده شده‌اند. به‌نظر می‌رسد اجرام دیگر منظومه شمسی چنین آثاری را نداشته باشند.
در سالهای اخیر، دانشمندان ساختار‌های دیگری را نیز روی عطارد شناسایی کرده‌اند: برآمدگی‌های نامنظمی که بخش وسیعی از سطح آن را پوشانده‌اند. برخی از پژوهشگران بر این باورند که این زمین‌های ناهموار ناشی از جریان مواج مواد فرار از اعماق سیاره است. دانشمندان دیگر فکر می‌کنند ناهمواری‌ها ناشی از برخورد موج‌دار یک سیارک بوده است.
عطارد زمانی ازنظر آتشفشانی فعال بوده است
توپوگرافی عطارد سرنخ‌هایی را ارائه می‌دهد که آتشفشان‌ها زمانی گدازه‌هایی را روی سطح این سیاره پرتاب کرده‌اند. فضاپیمای مسنجر دشت‌های درخشانی را که در سطح عطارد پراکنده‌اند، به‌خوبی نشان داد. گدازه‌های انباشته‌شده روی دهانه‌ها و برآمدگی‌های قدیمی‌تر صاف شده و دشت‌ها را تشکیل داده‌اند. پژوهشگران فکر می‌کنند آتشفشان فعالی که روی عطارد قرار داشت، بین ۱ میلیارد تا ۳٫۵ میلیارد سال پیش به خاطر خنک شدن و انقباض سیاره غیرفعال و مسیر‌های خروج ماگما مسدود شد.
عطارد همچنین نشانه‌هایی فعالیت آتشفشانی انفجاری را نشان می‌دهد. گودال‌های نامنظم با طول چندین کیلومتر و بیش از سه کیلومتر عمق به آتشفشان‌های آذرآواری باستانی اشاره دارند که موجب تخریب خود شده‌اند. در اطراف گودال‌ها رسوباتی وجود دارد که بنا به باور پژوهشگران، درنتیجه‌ی انفجار‌های آتشفشانی خارج شده‌اند. این نوع انفجار‌های آتشفشانی احتمالا ناشی از مواد فرار زیر زمین هستند. وقتی این مواد شیمیایی مدفون به سطح می‌آیند، حجم آنها افزایش می‌یابد. درنهایت، افزایش فشار گاز‌ها موجب میشود آتشفشان حالت انفجاری پیدا کند.
دانشمندان بپی کلمبو امیدوارند اطلاعات بیشتری دراین‌باره به دست آورند که مواد فرار روی سیاره عطارد از کجا می‌آیند. نقشه‌برداری از مواد فرار در سطح سیاره سرنخ‌هایی مورد نحوه رسیدن آنها به آنجا ارائه می‌دهد. منشا مواد فرار یکی از موضوعات اصلی اکتشافات فضایی است.
منبع: زومیت
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم
ام فهد، زن مشهور عراقی کیست و چرا کشته شد؟