به نقل از «فرارو»

ظهور و سقوط بزرگترین رقبای اندرویدی طی یک دهه گذشته

تاریخ انتشار: ۱۳ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۵۲۰۴۶۱

سال ۲۰۲۰ آغاز یک دهه جدید و پایان یک دهه دیگری است. یکی از بهترین راه‌ها برای نگاه به آینده این است که ابتدا گذشته را مرور کنیم، و امروزه برجسته‌ترین رقبای سیستم عامل اندروید و ios علی رغم تلاش‌های بسیار در طی این ۱۰ سال با شکست روبرو شدند. در این مطلب در این باره بیشتر توضیح خواهیم داد.

برخی از سیستم عامل‌های فهرست شده در این مطلب، راه را برای اندروید هموار کردند و همانطور که می‌دانید الهام بخش برخی از ویژگی‌های زبان طراحی این سیستم عامل بودند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

برخی دیگر کمی دیر وارد عمل شدند و در نهایت دریافتند که ایجاد یک سیستم عامل رقابتی موبایل عملا کاری بسیار دشوار است. اگرچه بسیاری از رقبای اندرویدی دیگر در طول یک دهه بوجود آمدند خودی نشان دادند و از میان رفتند، که ما در این مطلب ظهور و سقوط تعدادی از بهترین و قابل توجه‌ترین‌ها را معرفی خواهیم کرد.
بلک بری ۱۰
بلک بری ۱۰ (BB۱۰) سال ۲۰۱۲ به عنوان جانشین سیستم عامل منسوخ شده Blackberry OS (BBOS) معرفی شد. چند ماه بعد روی گوشی‌های بلک بری Z۱۰ و Q۱۰ راه اندازی شد. چند ویژگی شگفت انگیز برای جذب مخاطبان خود داشت، مانند ناوبری حرکات بصری و هاب بلک بری، که همه اعلان‌ها، تماس‌ها و پیام‌ها را در یک برنامه واحد قرار می‌داد.

بلک بری سابقه تاسیس Research in Motion و عرضه چند گوشی BB۱۰ را دارد که با شکست روبرو شد. در نهایت نتوانست به عنوان یک رقیب جدی و قابل قبول، ویژگی‌های چشمگیری در برابر Android و iOS برای خود کسب کند. بلک بری گوشی BB۱۰ نهایی خود را در سال ۲۰۱۵ تولید کرد - Blackberry Leap. در سال ۲۰۱۷، Blackberry اعلام کرد BB۱۰ تا پایان سال ۲۰۱۹ رسما در حالت تعمیر و ارتقا قرار دارد و نام تجاری جهانی Blackberry را به کمپانی TCL Communication واگذار می‌کند.

چندین سرویس از قبیل: فروشگاه برنامه‌های Blackberry World، سایت Blackberry Travel و سرویس تماس ویدیویی Playbook به آرامی طی دو سال بعد تعطیل شدند، اما برای کاربران Blackberry تا پایان سال ۲۰۱۹ زیرساخت‌ها و خدمات مهم را تضمین کردند.

اولین نسخه از تلفن‌های برند بلک بری TCL با نام Blackberry KeyOne به بازار معرفی شد، که به عنوان یکگوشی با سیستم عامل اندروید است نه BB۱۰. البته، این اولین گوشی بلک بری نبود که اندروید را اجرا کرد، سیستم عامل اندروریدی در سال ۲۰۱۵ Blackberry Priv معرفی کرد.

اگرچهسیستم عامل‌های BB۱۰ و BBOS دیگر پشتیبانی نمی‌شوند، به لطف گوشی‌های مجهز و ساخته شده کمپانی TCL با سیستم عامل اندروید در کنار نرم افزار‌های بلک بری از جمله Blackberry Hub موجود در آن‌ها، هنوز هم تعدادی از امکانات و سرویس‌های این شرکت وجود دارند. در پایان، BB۱۰ یک سیستم عامل مناسب موبایل بود، اما در مقایسه با رقبای خود اپل و اندروید نتوانست پیشرفت خوبی داشته باشد. گرچه این یک تلاش کوتاه مدت بود، بسیاری از علاقه‌مندان به موبایل در سراسر جهان خاطرات خوبی از BB۱۰ و Blackberry که در آن زمان وجود داشت، داشتند.  
Firefox OS
Firefox OS در نگاه اول - یک گزینه جایگزین برای Android
سیستم عامل Firefox به احتمال قوی مهم‌ترین رقیب جایگزین Android در این لیست است. این سیستم عامل در سال ۲۰۱۳ راه اندازی شد و حدود ۲ یا ۳ سال تنها از نظر تجاری در دسترس بود. Mozilla برای اولین بار Firefox OS را با نام Boot to Gecko راه اندازی کرد. از آنجا که سیستم عامل روی برنامه‌های وب متمرکز شده بود، شرکت تصمیم گرفت که نام آن را موتور وب Gecko نام گذاری کند. موزیلا بعداً آن را به سیستم عامل فایرفاکس تغییر نام داد و اولین گوشی‌های با این پلتفرم را وارد بازار برزیل، لهستان، پرتغال، اسپانیا و ونزوئلا کرد.

در سال ۲۰۱۴ گوشی‌های با سیستم عامل Firefox در آمریکا عرضه شد و تا پایان سال موزیلا اعلام کرد ۱۴ گوشی هوشمند Firefox OS توسط ۱۴ اپراتور، تقریبا در ۳۰ کشور در دسترس قرار گرفت. تنها یک سال بعد، موزیلا اعلام کرد که دیگر دستگاه‌های با سیستم عامل Firefox دیگر توسعه و فروش نخواهند داشت. چند ماه بعد، موزیلا رسماً اعلام کرد که برای تمرکز روی اینترنت اشیا IoT، این پروژه به طور کلی تعطیل شده است، که البته پروژه بعدی نیز دوام چندانی نداشت.

موزیلا هرگز به معنای رقابت قَدر سیستم عامل اندروید در بازار‌ها خود را معرفی نکرد. به نظر می‌رسید که فرصتی در میان گوشی‌های ارزان قیمت در سراسر جهان به وجود آمده که سیستم عامل Firefox می‌تواند این شکاف را پر کند. مشابه سیستم عامل Chrome Google، Firefox OS که تحت تاثیر اپلیکیشن‌های تحت وب طراحی شده بودند. این بدان معنی است که توسعه دهندگان می‌توانند با استفاده از فناوری و تکنولوژی‌هایی مانند JavaScript، HTML۵ و CSS راحت‌تر برنامه‌های خود را توسعه و ایجاد کنند.

متأسفانه سیستم عامل نسبتاً حرف زیادی برای گفتن نداشت و ناپایدار بود و گوشی‌هایی با این سیستم عامل به شدت ضعف بزرگ داشتند؛ و از آنجا که موزیلا بازار‌های در حال توسعه را هدف قرار داده بود، پول زیادی برای درآمدزایی حاصل نمی‌کرد. این امر که مردمان این مناطق همچنان استفاده از گوشی‌های اندروید را ترجیح می‌دادند. در کل، موزیلا بهترین عملکرد خود را با سیستم عامل Firefox به دست آورد. اما باید صادقانه بگویم، از یک شرکت غیرانتفاعی که تجربه قبلی در زمینه توسعه سیستم عامل‌های تلفن همراه نداشته است، چه انتظاری می‌توان داشت؟

از آنجا که سیستم عامل فایرفاکس به عنوان یک پروژه متن باز شناخته شد، بعداً مجبور شد آنچه را که امروزه با نام سیستم عامل KaiOS می‌شناسیم ایجاد کند، که به نوبه خود یک سیستم عامل بسیار موفق موبایل است.  
تایزن
بنیاد لینوکس اولین بار در سال ۲۰۱۱ Tizen را به عنوان جانشین MeeGo توسعه داد، که در آن زمان، یک تلاش مشترک ۱ ساله بین اینتل و نوکیا بود. سامسونگ و اینتل مدیریت توسعه اولیه Tizen را رهبری کردند. آن‌ها می‌خواستند نه تنها گوشی‌های هوشمند بلکه سایر سیستم عامل‌های تعبیه شده مانند لپ تاپ، تبلت، تلویزیون‌های هوشمند و سیستم‌های سرگرمی اتومبیل را نیز مورد هدف قرار دهند.

سامسونگ پس از دو سال توسعه، اعلام کرد که چندین گوشی با سیستم عامل Tizen را در سال ۲۰۱۳ عرضه کرده و بیان داشت که سیستم عامل Bada را با Tizen ادغام خواهد شد. از آن زمان، سامسونگ Tizen را بر روی تقریبا تمام ساعت‌های هوشمند، چند گوشی هوشمند و سایر دستگاه‌های IoT تعبیه کرد.

سامسونگ در دهه گذشته تلاش کرد تا Tizen را به عنوان یک گزینه جایگزین آندروید سوق دهد و نتوانست جای پای خود را بگیرد.

گرچه سامسونگ در ساعت‌های هوشمند و تلویزیون‌های هوشمند خود موفقیت‌های بسیار خوبی را با Tizen تجربه کرده است، اما هرگز گوشی‌های هوشمند آن مورد توجه قرار نگرفته است. Tizen برخلاف سایر سیستم عامل‌های تلفن همراه موجود در این لیست، هنوز در حال توسعه برای تلفن‌های هوشمند است.

جدید‌ترین گوشی‌های مجهز به Tizen سامسونگ Z۴ - در اواسط سال ۲۰۱۷ معرفی شد، و ما گمان می‌کنیم سامسونگ توسعه گوشی‌های خود را پیش خواهد برد، به ویژه با توجه به ممنوعیت فعلی تجارت هواوی. اگر سامسونگ همیشه خود را برای هر موقعیت و شرایطی آماده خواهد کرد، تا زمانی که در موقعیت مشابه شرکت هواوی قرار گرفت، یک برنامه پشتیبان داشته باشد.

ما به ناچار تصمیم گرفتیم Tizen را در این لیست قرار دهیم، زیرا هنوز هم درحال توسعه است، سامسونگ سعی کرد آن را به عنوان یک جایگزین اندرویدی در این دهه مطرح کند، اما در نهایت با شکست مواجه شد. اما چه کسی می‌داند، شاید در سال ۲۰۳۰، در مقالات مشابه در مورد سیستم عامل برتر موبایل که منجر به از بین رفتن Android و iOS در طی یک دهه گذشته شده است تایزن معرفی شود. در دنیای تکنولوژی هر چیزی ممکن است.  
WebOS
تلاش‌های شرکت Palm در اوایل سال ۲۰۰۷ از سیستم عامل Palm OS رونمایی کرد. دو سال بعد، WebOS را به عنوان سیستم عامل جدید موبایل این شرکت معرفی کرد و در گوشی‌های Palm Pre راه اندازی کرد.

شرکت HP قبل از تصاحب شرکت Palm در سال ۲۰۱۰ چند گوشی دیگر را نیز عرضه کرد کرد. HP می‌خواست webOS را بیش از دستگاه‌های گوشی همراه توسعه دهد، زیرا معتقد بود که این سیستم عامل می‌تواند در سایر گجت‌ها و سایر دستگاه‌های IoT به عنوان یک جایگزین مناسب برای Android باشد، اما در نهایت پیشرفت چندانی نداشت.

سرانجام، HP قبل از عرضه گوشی‌های HP Veer و HP Pre ۳، برند Palm را برای گوشی‌های هوشمند خود رها کرد. این شرکت همچنین تبلتی به نام HP TouchPad را در سال ۲۰۱۱ عرضه کرد و در ژانویه ۲۰۱۲ آپدیت نهایی را این دستگاه‌ها دریافت کردند.

کمپانی HP قبل از انتشار نسخه جدید، کد سورس webOS را با مجوز متن باز منتشر کرد. از این طریق، جامعه هدف خاص می‌توانست توسعه آن را ادامه دهد. در سال ۲۰۱۳، ال جی webOS را از HP خریداری کرد تا در تلویزیون‌های هوشمند خود استفاده کند. از آن زمان webOS را به سایر گجت‌های خانگی IoT گسترش داده است. اگرچه شرکت TCL در نهایت "تلفن هوشمند" دیگری با برند Palm را روانه بازار کرد، اما هیچ گوشی هوشمند همراهی امروز به طور رسمی توسط webOS پشتیبانی نمی‌شود.

در صورتی که هرگز فرصتی برای استفاده از webOS را نداشته اید، هنوز هم می‌توانید این شانس را داشته باشید. این پروژه هنوز هم به صورت LuneOS موجود است. LuneOS فقط از چند گجت خاص پشتیبانی می‌کند و دریافت آن در گوشی همراه شما آنقدر‌ها هم ساده نیست.  
ویندوز ۱۰ موبایل
در لیست رقبای iOS و Android نمی‌تون به سادگی از کنار ویندوز فون و ویندوز ۱۰ موبایل به سادگی گذر کرد. در سال ۲۰۱۰ اولین نسخه ویندوز فون معرفی شد. سپس، در اواسط راه این دهه، ویندوز ۱۰ موبایل وارد صحنه شد و جایگزین ویندوز فون شد.

ویندوز ۱۰ موبایل بسیار شبیه به نسخه قبلی خود عمل می‌کرد، اما عملکرد یکپارچه سازی عمیق تری با دسک تاپ ویندوز بهره می‌برد. اصلی‌ترین نقطه فروش مایکروسافت با عرضه موبایلش همگرایی بود. این شرکت معتقد بود که یک گوشی هوشمند می‌تواند به کامپیوتری رومیزی تبدیل شود، آینده روشنی پیش رو خواهند داشت.

متأسفانه، سایر متخصصان دنیا با این آینده نگری مایکروسافت هم عقیده نبودند، و ویندوز فون و ویندوز ۱۰ موبایل هرگز نتواست نظر عموم افراد را جلب کند. تنها دو سال از تولد آن ویندوز ۱۰ می‌ذشت که مایکروسافت توسعه Windows ۱۰ Mobile را متوقف کرد.

مایکروسافت همچنان در عرصه گوشی‌های هوشمند حضور دارد. به تازگی، این شرکت Surface Duo را معرفی کرد، یک گوشی هوشمند قابل حمل با سیستم عامل Android که بهترین سخت افزار و مجموعه برنامه‌های مایکروسافت را شامل می‌شود. مایکروسافت هنوز اطلاعات رسمی درباره قیمت یا تاریخ عرضه این دستگاه را اعلام نکرده است. در صورتی که این اتفاق بیفتد، Surface Duo آغاز گر دوره جدیدی برای عرضه موبایل مایکروسافت خواهد بود. امیدوارم این یکی مانند مورد قبلی با شکست مواجه نشود.

شاید سیستم عامل موبایل مایکروسافت بیشترین شانس را برای رقابت با اندروید و اپل را داشت. با این وجود، متأسفانه مانند بسیاری دیگر رقبای اندروید و IOS موجود در این لیست، با شکست روبرو شد. اکنون، هر چهار نفر شما که هنوز از دستگاه ویندوز ۱۰ موبایل استفاده می‌کنید، باید واقعاً در نظر داشته باشید که به دنبال یک نسخه اندرویدی یا IOS برای خود باشید.  

در این لیست، برخی از بهترین رقبای اندرویدی که نتوانسته اند حریف خود را از صحنه حذف کنند اشاره شد. شما چی فکر می‌کنید؟ آیا باید چیز دیگری را اضافه کنیم؟ آیا در گذشته هیچ یک از این سیستم عامل‌های موبایل را امتحان کرده اید؟ سیستم عامل‌های مورد علاقه‌های شما کدام بودند؟

منبع: androidauthority

منبع: فرارو

کلیدواژه: سیستم عامل اندروید رقبا سیستم عامل اندروید ویندوز ۱۰ موبایل گوشی های هوشمند سیستم عامل Firefox سیستم عامل سیستم عامل سیستم عامل سیستم عامل گوشی هوشمند عنوان یک ویندوز فون راه اندازی دستگاه ها معرفی شد بلک بری هنوز هم آن زمان یک دهه دو سال

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۵۲۰۴۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ظهور یک قدرت اقتصادی جدید؛ اقتصاد هند چقدر قوی است؟

نشریه اکونومیست در سرمقاله این هفته رشد اقتصادی هند به رهبری نارندرا مودی را مورد بررسی قرار داده است. از منظر این نشریه، باوجودی که آقای مودی قدم‌های مثبت بسیاری برداشته است، اما برخی نقاط ضعف او می‌تواند او را از تحقق وعده‌هایش بازدارد.

به گزارش اکو ایران، به گفته اکونومیست، انتظار می‌رود شش هفته دیگر نارندرا مودی در سومین دوره نخست وزیری برنده شود، که موقعیت او را به عنوان مهم‌ترین رهبر هند از زمان جواهر لعل نهرو تثبیت می‌کند. پیروزی انتخاباتی این پسر چای فروش در واقع نشان دهنده مهارت سیاسی او، قدرت ایدئولوژی ملی‌گرای هندی و فرسایش نهاد‌های دموکراتیک اوست. با اینحال نشان دهنده حسی میان رای دهندگان عادی و نخبگان هند درباره این است که او رونق و قدرت را برای هند به ارمغان می‌آورد.

هند نارندرا مودی تجربه‌ای از ثروتمند شدن در میانه جهانی زدایی و تحت رهبری قدرتمند است. اینکه آیا هند می‌تواند در طول ۱۰ تا بیست سال آینده به سرعت رشد کرده و از تنش دوری کند سرنوشت ۱.۴ میلیارد نفر و همچنین اقتصاد جهان را تعیین خواهد کرد. از منظر اکونومیست، فرمول مودی می‌تواند تا جایی کار کند، ولی درباره اینکه آیا موفقیت هند می‌تواند ادامه یابد و آیا این مساله به ماندن او در قدرت بستگی دارد سوالاتی وجود دارد.

هند با رشد اقتصادی ۶ تا ۷ درصد، سریع‌ترین نرخ رشد را در میان کشور‌های بزرگ دارد. داده‌‎های جدید نشان می‌دهند که اعتماد بخش خصوصی آن در بالاترین سطح از سال ۲۰۱۰ قرار دارد و درحالی که امروز پنجمین اقتصاد بزرگ جهان است می‌تواند تا سال ۲۰۲۷ به سومین اقتصاد جهان پس از آمریکا و چین تبدیل شود. نفوذ هند به روش‌های جدیدی نمایان می‌شود. شرکت‌های آمریکایی ۱.۵ میلیون کارمند در هند دارند، که بیش از هر کشور خارجی دیگری است. بازار سهام آن چهارمین بازار ارزشمند جهان است و بازار هوانوردی آن در رتبه سوم قرار دارد. خرید نفت روسیه توسط هند قیمت‌های جهانی را تغییر می‌دهد. افزایش ثروت به معنای افزایش نفوذ ژئوپلتیک است؛ پس از بالاگرفتن تنش در کانال سوئز، هند ۱۰ کشتی جنگی در خاورمیانه مستقر کرد.

اگر به دنبال یک "چین دیگر" هستید که با محوریت تولید ایجاد شد، آن هند نیست. این کشور در زمان رکود تجارت کالا و اتوماسیون تولید توسعه می‌یابد؛ بنابراین نیاز به مدل جدیدی برای رشد دارد. یکی از محور‌های این رشد "برنامه عظیم زیرساخت‌"هاست که بازار واحد گسترده‌ای را به‌هم پیوند می‌دهد. هند ۱۴۹ فرودگاه دارد و هرسال ۱۰ هزار کیلومتر جاده و ۱۵ گیگا وات ظرفیت انرژی خورشیدی اضافه می‌کند. برخی از این زیرساخت‌ها، چون پرداخت‌های دیجیتال، بازار‌های سرمایه مدرن و بانک‌ها نیز نامشهود هستند. همه این‌ها به شرکت‌ها امکان می‌دهد از اقتصاد مقیاس بهره ببرند.

محور دوم "رشد صادرات خدمات" است که به ۱۰ درصد از تولید ناخالص داخلی کشور رسیده است. تجارت جهانی در خدمات هنوز درحال رشد است و "شرکت‌های فناوری اطلاعات هند" مراکزی ایجاد کرده‌اند که تحقیق و توسعه و خدماتی، چون قوانین و حسابداری به شرکت‌های بین المللی عرضه می‌کنند. اما باوجود پردیس‌های فناوری شیک، هند همچنان یک جامعه نیمه روستایی است؛ و این مساله سومین و آخرین محور رشد را توضیح می‌دهد؛ مدل جدیدی از سیستم رفاه که در آن صد‌ها میلیون نفر از مردم فقیر هند پرداخت‌های انتقالی دیجیتال دریافت می‌کنند. داده‌های جدیدی نشان می‌دهند که سهم جمعیتی که زیر خط فقر جهانی ۲.۱۵ دلار در روز زندگی می‌کنند از ۱۲ درصد در سال ۲۰۱۱ اکنون به زیر ۵ درصد کاهش یافته است.

اما نارندرا مودی لایق چه میزان اعتبار است؟ موفق‌ترین سیاست‌های او از دستورالعملی استفاده می‌کند که در دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ در هند ظهور کرد؛ اما هیچ ایرادی ندارد. او برای جلوبردن اصلاحات متوقف شده، نظارت شخصی روی تصمیمات مهم و سرکوب عقب مانده‌ها و مخالفان بوروکراسی قابل تقدیر است. برخی می‌گویند او "سرمایه داری رفاقتی" را پرورش داده است. با اینحال، گرچه برخی شرکت‌های بزرگ امتیازاتی گرفتند، تمرکز در تجارت درحال کاهش است، فساد محو شده است و کسب‌وکار‌ها تنوع بالایی دارند. اگر او پیروز شود هند به رشد قوی ادامه خواهد داد. سطح متوسط نیز همینطور خواهد بود: ۶۰ میلیون نفر بیش از ۱۰ هزار دلار در سال کسب خواهند کرد؛ که این تعداد تا سال ۲۰۲۷ به ۱۰۰ میلیون نفر می‌رسد.

بااینحال، هند با یک مشکل ترسناک روبروست. از یک میلیارد نفر جمعیت در سن کار این کشور تنها ۱۰۰ میلیون نفر شغل رسمی دارند و باقی اکثرا کار موقتی دارند یا بیکار هستند. نخست وزیر هند برای جذب برخی از نیروی کار از یک برنامه مشوق دولتی برای ارتقای تولید استفاده می‌کند. ولی حتی اگر این برنامه به اهداف خود برسد، تنها ۷ میلیون شغل ایجاد می‌کند.

از منظر اکونومیست، اقتصاد هند برای حفظ رشد خود باید اشتغال انبوه ایجاد کند. یکی از راه‌ها بزرگتر شدن بخش فناوری اطلاعات است که به عنوان یک قطب دیجیتالی سازی جهان عمل کند و مجموعه‌ای از صنایع صادراتی که مالی، غذا و دفاع را دربر می‌گیرد. هزینه کارگران در این صنایع نیز می‌تواند به نوبه خود در سایر بخش‌ها اشتغال ایجاد کند. یک بازار داخلی کارآمد و واحد بهره‌وری کلی را افزایش می‌دهد و رفاه هدفمند می‌تواند به کسانی که عقب مانده‌اند کمک کند. برای این منظور، هند باید آموزش و کشاورزی خود را متحول کند، و امکان مهاجرت بیشتر از شهر‌های شمالی پرجمعیت را به سمت شهر‌های جنوبی و غربی فراهم کند.

با این معیار‌های برجسته، نارندرا مودی حرف زیادی برای گفتن ندارد. حزب بهاراتیا جاناتا استعداد و ایده‌‎هایی دارد، اما بیشتر روی ایدئولوژی متمرکز است. رشد غیرلیبرالیسم، مخالفت سیاسی و آزادی بیان را محدود کرده است. این واقعیت که شرکت‌ها از مودی می‌ترسند می‌تواند علت عدم رشد سرمایه گذاری را توضیح دهد. روند آماده کردن عموم برای تغییرات اجتماعی گسترده در دهه ۲۰۳۰ به درستی آغاز نشده است و بازسازی آموزش، شهر‌ها و کشاورزی نیاز به همکاری دولت‌های محلی دارد، که توسط بهاراتیا جاناتا اداره نمی‌شوند، و همینطور گروه‌های اجتماعی که با اختلال مواجه هستند.

سوالی که درباره هند و اقتصاد وجود دارد این نیست که آیا نارندرا مودی پیروز خواهد شد یا نه، بلکه این است که آیا او رشد خواهد کرد. او در سن ۷۳ سالگی ممکن است قدرت مدیریت خود را روبه افول بیابد. برای ایجاد یک دستورکار اصلاحی جدید، در سطح چیزی که در دهه ۱۹۹۰ ظهور کرد، و برای تقویت یک اقتصاد مبتنی بر دانش که به مردم برای تفکر خود پاداش می‌دهد، او باید انگیزه‌های استبدادی خود را تعدیل کند. همچنین برای جذب سرمایه گذاری داخلی و خارجی بیشتر و یافتن یک جانشینی با تفکر رشد، حزب او باید "سیاست‌های شوونیستی" خود را مهار کند. اگر چنین نشود، ماموریت نوسازی ملی مودی، وعده‌های خود را محقق نخواهد کرد.