همۀ سایت‌های همسریابی بد،«خوبِ» آن را شما راه بیندازید!
تاریخ انتشار: ۱۴ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۵۳۵۹۳۳
عصر ایران؛ مهرداد خدیر- معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان، همۀ سایت‌های همسر یابی را غیر‌قانونی توصیف کرده و از ارسال نامه‌ای به دادستانی کل کشور و پلیس فتا برای برخورد با همۀ آنها خبر داده و گفته اینها به بازار مکاره‌ای برای سودجویی، ترویج روابط خارج از شرع و ازدواج سفید بدل شده‌اند و گام مؤثری برای ازدواج پایدار برنداشته‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آقای تندگویان از این سایت‌ها به عنوان بنگاه‌های اقتصادی که تنها به فکر سودجویی هستند یاد کرده است.
نویسندۀ این سطور نه سایت همسریابی دارد و نه حتی از سر تفنن و کنجکاوی به آنها سر زده اما به این بهانه می‌توان چند نکته را با معاون محترم امور جوانان وزارت ورزش و جوانان در میان گذاشت:
1. با فرض صحت مدعای ایشان - بازار مکاره بودن همۀ این سایت ها - چرا خودشان نتوانسته‌اند یک سایت قانونی به عنوان الگو راه بیندازند؟ قانون را مجلس وضع می‌کند. قانون مجلس در این باره چیست که اینها تخطی کرده‌اند و به خاطر آن غیر قانونی قلمداد شوند؟
2. اگر سایتی تنها با هدف ترویج ازدواج موقت راه افتاده باشد هم آیا باز می‌توان از او انتظار داشت برای ازدواج «پایدار» گام بردارد؟ درحالی که «موقت»، نسبتی با پایداری ندارد.
3. گیرم همۀ این سایت‌ها راببندند، آیا با کانال‌های تلگرامی که احتمالا تارگردان آنها در خارج از کشور است و افراد زن و مرد متقاضی را تحت شرایط و با مبالغی زیر عنوان موجه «مهریه» ساعتی به هم می‌رسانند نیز می‌توانند همین گونه برخورد کنند؟
4. البته همین که ایشان حرفی زده جای شُکر دارد. چون خیلی‌ها یادشان رفته بود «وزارت ورزش و جوانان داریم» و تصور عمومی این است که وزارت ورزش تنها متولی ورزش است آن هم فوتبال و البته مالکیت دو باشگاه رقیب و انتصاب یک مدیر برای یکی در هر چهار ماه یک بار!
نه این که سازمان ملی جوانان هم کار خاصی انجام می‌داد اما حداقل روی موضوع جوانان متمرکز بود و با ادغام آن در سازمان تربیت بدنی و تشکیل وزارت ورزش و جوانان عملا بحث جوانان در کشوری با این همه جوان به محاق رفت و تحت‌الشعاع ورزش آن هم ورزش قهرمانی و خاصه فوتبال قرار گرفت.
5. می‌دانیم که حساسیت موضوع چنان است که هر نهاد و بنیاد و رسانه‌ای که بخواهد به بحث همسریابی و معرفی کاندیدای ازدواج بپردازد در معرض اتهام و انگ قرار می‌گیرد.
قبل از ظهور و فراگیری اینترنت بنیادی به نام ازدواج فعالیت میکرد و مسؤولیت آن با آقایی به نام «هزاوه‌ای» بود که با ارادۀ قوی کار را جلو می‌برد و می‌کوشید برای مرد و زن و بر اساس اطلاعات ثبت شده همسرهایی بیابند. نمی‌دانم سرنوشت آن بنیاد به کجا انجامید و آقای هزاوه‌ای چه شد و کجاست. اما اگر زنده و تن‌درست باشند از تجربه‌های او می‌توان بهره جُست. هر چند چه بسا موفقیت و کارآمدی او به خاطر فعالیت در خارج از دستگاه اداری بوده باشد.
.
6. با قبول این گزاره که سایت‌های همسر یابی دنبال سودجویی و بازار مکاره و مروج روابط خارج از شرع و نه تشکیل خانوادۀ سنتی یا توجیهی برای روابط کوتاه مدت به قصد لذت و فرونشاندن آتش غرایز و نه ازدواج پایدار هستند این پرسش پیش می‌آید که آنها چنین‌اند. مخاطبان و مراجعان و کاربران که همه این گونه نیستند. آنها به کجا مراجعه کنند؟
جامعۀ ایران نه مانند قبل کاملا سنتی است که عقد دختر عمو و پسر عمو را در آسمان ببندند و جوانان، شریک زندگی را از بستگان پیدا کنند و نه محله‌ها مفهوم قبل را دارد که دل به دختر همسایه ببندی چرا که از ساکنان مجتمع خود هم خبر نداری و در راه پله همدیگر را می‌بینیم، نمی شناسیم.
در گذشته مادر سنتی عروس خود را از جلسۀ قرآن پیدا میکرد. دختری را زیر نظر می‌گرفت و با مادر او وارد گفت و گو می‌شد و می‌رفتند خواستگاری و پسر و دختر روی حرف مادرهاشان حرف نمی‌زدند و ازدواج سر می‌گرفت. حالا اما جدای کرونا سن شرکت‌کنندگان در این جلسات بالا رفته و مادر بپسندد یا موافق باشد هم بچه ها نیستند.
یا در میهمانی‌ها آشنا می‌شدند منتها مذهبی‌ها اهل میهمانی‌های مختلط نیستند تا پسر دختر را ببیند و غیر مذهبی‌ها یا کمتر مذهبی‌ها هم در میهمانی بیشتر به فکر لذت از لحظه و همان میهمانی هستند تا تمرکز برای کشف همسر آینده و با این همه سر و صدا و نور کم و لباس‌های آنچنانی کی می‌تواند روی شخص خاصی به قصد آینده متمرکز شود؟
بدترین نوع آشنایی البته در خیابان است چرا که هر فرد دیگر هم می‌توانست در آن موقعیت قرار گیرد. بهترین نوع آشنایی البته در محیط کار است. چون به مرور با هم آشنا می شوند و یکی می‌تواند دیگری را مد نظر قرار دهد بی‌آن‌که طرف مقابل بداند. محیط دانشگاه هم تقریبا همین وضعیت را دارد با این تفاوت که افراد در دانشگاه تمام خصوصیات خود را بروز نمی‌دهند و منِ واقعی کاملا جلوه نمی‌کند و تازه این دو فقره را هم محدود کرده‌اند.
گاه همسر از دوستی با برادر او یافت می‌شد و در نسل‌های قبل کم سراغ نداریم که فردی به واسطۀ دوستی به خانۀ دختر داری رفت و آمد و اعتماد آنان را جلب می‌کند. اما این هم با خانواده‌های تک فرزند کم رنگ شده و طرف اصلا خواهری ندارد که دل به او ببندد!
در خانواده‌های متنفذ و صاحب امکانات سیاسی یا اقتصادی البته همسریابی دشوار نیست. چون خود جوان پیدا نمی‌کند. آقای «الف» پسر جوان دارد و آقای «ب» هم دختر جوان. با هم صحبت می‌کنند و ازدواج سر می‌گیرد. نه پسر آقای «الف» مخالفت می‌کند نه دختر آقای «ب» و نمی‌گویند عاشق هم نیستیم چون می‌دانند مخالفت یعنی از دست دادن امکاناتی که دیگران حسرت آن را دارند. اما جوانانی که خانواده هایی این گونه ندارند وی ک لاقبا هستند چه کنند؟
غرض این است که شکل همسریابی تغییر کرده واز سایت یا کانال‌های ارتباطی جدید گریزی نیست.
منتها تا در این باره صحبت می‌کنیم برخی می‌گویند آیا خودتان حاضرید؟ اما همه را که نباید با خودمان بسنجیم. کما این که بارها در حمایت از کنسرت‌های موسیقی نوشته‌ام اما شخصا به انواع جدید آن علاقه ندارم. یا این که چون خودمان سیگار نمی‌کشیم نمی توانیم سیگار را ممنوع کنیم.
با این اوصاف می توان پرسید:
اول: آیا وزارت ورزش و جوانان دربارۀ همسر یابی راهکار ایجابی هم دارد یا این موضوع را در حیطۀ وظایف خود نمی داند؟ اگر نمی داند چرا این طرف و آن طرف نامه می‌نویسد و همه را غیر قانونی می‌داند؟
دوم: این که فعالیت این گونه سایت‌ها از تقاضایی حکایت می‌کند که اگر پاسخ داده نشود زیر زمینی می‌شود.
مثال عباس عبدی دربارۀ کفش جالب است. تصور کنید حکومت، عرضه و ارایۀ کفش را ممنوع کند. آیا مردم، پابرهنه راه می‌روند یا نیاز خود را از جای دیگر تأمین می‌کنند؟
سوم: بگذارید در این باره نهادهای مدنی و مراکز دیگر تصمیم سازی کنند. وزارتخانه‌ای که از عهدۀ ادارۀ باشگاه هایی که با مصادره به آنها رسیده برنمی‌آید و هفت سال است که ادعا می‌کند در حال واگذاری است در امور دیگر هم دخالت نکند.
-------------------------------
بیشتر بخوانید:
*وزارت ورزش: سایت‌های همسریابی هیچ کدام مجوز ندارند
*در سایت‌های همسریابی چه می‌گذرد؟
*سایت های همسر یابی فرصتی برای ازدواج، آری یا نه؟
لینک کوتاه: asriran.com/00396aمنبع: عصر ایران
کلیدواژه: سایت همسر یابی مهرداد خدیر وزارت ورزش و جوانان سایت های همسر یابی سایت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۵۳۵۹۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کاهش سرقت درچناران با جمع آوری معتادان متجاهر
به گزارش قدس خراسان، محسن مه آبادی عنوان کرد: حدود ۱۰۰ معتاد متجاهر طی بهمن و اسفند ماه پارسال در این شهرستان جمع‌آوری شد که مردان این گروه به کمپ ماده ۱۶ واقع در شهرستان و زن‌ها نیز به مرکز نگهداری و بازپروری مربوطه در مشهد منتقل شده‌اند.
وی ادامه داد: با توجه به اثرات مثبت این اقدام، جمع‌آوری دیگر معتادان متجاهر شهرستان با افزوده شدن ظرفیت نگهداری از این مددجویان در چناران طی سال جاری ادامه خواهد یافت.
فرماندار چناران گفت: اعتیاد و طلاق عمده آسیب‌های اجتماعی در این شهرستان بوده که برای کاهش آسیب‌های آنها برنامه‌ریزی و اقداماتی صورت گرفته است.
مه آبادی بر جمع‌آوری و رصد اطلاعات رخدادهای مرتبط با آسیب‌های اجتماعی در چناران به وسیله دستگاه‌های متولی تأکید کرد و گفت: رصد و توجه به جمعیت دانش‌آموزانی که در سنین کم ازدواج کرده و توانایی زندگی مشترک ندارند از برنامه‌های آموزش و پرورش برای بررسی مسأله آسیب طلاق در خصوص این گونه پیوندهای زناشویی است.
وی با بیان این که شهرستان گلبهار دفترخانه ثبت طلاق ندارد گفت: زوجین این شهرستان برای ثبت طلاق به چناران می‌آیند لذا به نظر می‌رسد آمار طلاق در چناران کمتر از میزان ثبت شده فعلی است و همین موضوع ایجاب می‌کند که مجوز تأسیس دفتر طلاق در گلبهار نیز صادر شود.
فرماندار چناران گفت: نهادهای متولی موضوع ازدواج و مرتبط با مسأله طلاق از جمله ورزش و جوانان، بهزیستی و آموزش و پرورش کارگاه‌های آموزشی برای افزایش مهارت‌های زندگی برای جوانان در دوره‌های "قبل از ازدواج"، در دوره عقد و پس از آغاز زندگی مشترک ترتیب می‌دهند.
مه آبادی افزود: تلاش می‌شود سازمان‌های مردم نهاد در حوزه حمایت از خانواده و مشاوره ازدواج در شهرستان فعال شود و حتی از این ظرفیت مردمی در دیگر حوزه‌ها مانند اشتغال جوانان و تسهیلگری در راه‌اندازی کسب و کارها بهره بگیریم.
ام فهد، زن مشهور عراقی کیست و چرا کشته شد؟