مصائب تحصیل دانش آموزان روستایی و عشایر در شرایط کرونایی
تاریخ انتشار: ۱۵ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۵۴۳۶۵۷
رویداد۲۴ تحصیل و بهره مندی از آموزش پیش از شیوع کرونا نیز قصه غم انگیزی داشت، اما با شیوع کرونا فاصله دسترسی‌های آموزشی بیش از پیش نمایان شد و با معرفی سامانه «شاد» از سوی وزیر آموزش و پرورش به عنوان سامانه آموزش مجازی دانش آموزی و ایجاد ارتباط و تعامل معلمان در برخی جا‌ها بیشتر خود را نشان داد؛ از جمله در مناطق روستایی و عشایری و مناطق محروم
با معرفی سامانه شاد بود که تازه محرومیت دانش آموزان و خانواده آنها مشخص شد چراکه استفاده از این سامانه نیازمند گوشی‌های تلفن همراه با بهره مندی نرم افزار اندروید ۴ به بالا و اینترنت بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما در میان تمامی مشکلات برای ادامه تحصیل، دانش آموزان روستایی و عشایر از همه بیشتر با پیچ و خم بهره مندی از تحصیل دست و پنجه نرم می‌کنند؛ البته همین حالا اگر از مسئولان بپرسید که در روز‌هایی که آموزش‌های مجازی برای ادامه آموزش، جایگزین آموزش‌های حضوری شد و یا در روزهای اخیر که آموزش‌ها امکان حضوری شدن پیدا کردند، مشکلات سد راه دانش آموزان عشایر و روستایی بوده است، جوابی که می‌شنوید این است که اتفاقاً آنها مشکلات کمتری دارند چرا که بسته‌های یادگیری مهیا شده و یا کرونا کمتر آنها را درگیر کرده و آموزش‌ها حضوری بوده و…، اما میان گزارش‌های کاغذی و مکتوب تا آنچه که در جریان است فاصله عمیق و زیادی جریان دارد.
آموزش را در مناطق روستایی و عشایر باید از زاویه دید دانش آموزان آن مناطق و معلمان نیز روایت کرد آن وقت با دو روایت متفاوت و بخشی از واقعیت‌هایی که کمتر به آنها پرداخته شده است روبه رو خواهیم شد.
آموزش در مناطق محروم به خصوص مناطق روستایی و عشایری دو روی یک سکه است که یک روی آن روایت معلم‌ها و دانش آموزان و عدم برخورداری آنها از اینترنت، گوشی‌های تلفن همراه، تلویزیون و حتی مسافت زیاد مدارس روستایی با محل چادر‌های عشایری و. است و روی دیگر اظهارات مسئولان که به عقیده شان کار‌ها روی روال طی شده، درسنامه‌ها ارسال و هیچیک از دانش آموزان در شرایط کرونایی از تحصیل باز نمانده اند.
بیشتر بخوانید: مدارش عشایری در انتظار توسعه عدالت آموزشی
قصه غم انگیز استفاده از «شاد» برای دانش آموزان عشایر
البته مسئولان دفتر آموزش عشایر وزارت آموزش و پرورش از توزیع درسنامه‌های آموزشی برای بهره مندی تمامی دانش آموزان عشایر و روستایی خبر داده اند تا به این ترتیب هیچ دانش آموزی از تحصیل باز نماند، اما به عقیده معلمان این درسنامه‌ها برای دانش آموزان عشایر هیچ کارکردی ندارد چراکه دانش آموزان به تنهایی نمی‌توانند با استفاده از درسنامه به ادامه تحصیل بپردازند و بیشتر والدین آنها نیز بی سواد هستند.
البته تمام ماجرا به مشکلات استفاده از درسنامه‌ها ختم نمیشود بلکه مشکل اصلی دانش آموزان روستایی و عشایر عدم دسترسی به شبکه شاد است؛ کافی است فقط یک بار به یکی از مناطق روستایی و عشایر سفر کنید یا پای درد و دل معلم‌ها و دانش آموزان این مناطق بنشینید تا ببینید که دسترسی به شبکه شاد و یا هر شبکه اجتماعی دیگر برای این مناطق مانند طی کردن هفت خوان رستم است.
وقتی صبحت از آموزش مجازی و آنلاین می‌شود مسئولان یک نسخه واحد را برای تمام دانش آموزان در سراسر کشور می‌پیچند غافل از اینکه دانش آموزانی هستند که حتی نمی‌دانند موبایل چیست و چه کارکردی دارد چه برسد به اینکه بخواهند از آن برای ادامه تحصیل استفاده کنند.
علی اکبر جرجندی، مدیر یکی از مدارس روستایی در شهرستان رودبار جنوب کرمان در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: در حال حاضر کلاس‌های دانش آموزان عشایری با جمعیت ۱۵ تا ۲۰ نفر و کلاس‌های روستایی با جمعیت ۵ تا ۳۰ نفر حضوری برگزار می‌شوند چراکه دسترسی به شبکه شاد برای این دانش آموزان غیرممکن است در حال حاضر ما مناطقی را داریم که به هیچ عنوان اینترنت و حتی گاهاً برق هم ندارند بدیهی است که دسترسی به فضای اینترنتی برای آنها غیر ممکن است.
وی افزود: بسیاری از خانواده‌های روستایی و عشایر با وجود کوچکترین مشکلی با ادامه تحصیل فرزندانشان مخالفت می‌کنند حال شما تصور کنید با قرار گیری مشکلی مانند بهره مندی از اینترنت و گوشی‌های هوشمند بر سر راه دانش آموزان عشایری و مشکلات اقتصادی ۸۰ درصد خانواده‌های آنان؛ شمار زیادی از دانش آموزان از تحصیل باز ماندند.
البته به گفته جرجندی در این منطقه و به خصوص در جنوب کرمان سرباز معلم‌هایی با تحصیلات دیپلم و گاهاً لیسانس اقدام به تدریس دانش آموزان می‌کنند.
جرجندی در آخر گفت: این منطقه یک مدرسه شبانه روزی دارد که در فاصله ۶۰ کیلومتری منطقه قرار دارد و دانش آموزان اگر بخواهند به تحصیل در این مدرسه بپردازند با مشکل طی کردن مسافت رو به رو هستند. از طرفی معلمان نیز برای رسیدن به محل تحصیل دانش آموزان باید از مسیر‌های سخت و پرپیچ و خم روستا که فقط با ماشین‌های مدل بالا و یا موتور‌های بسیار خوب امکان پذیر است عبور کنند؛ همچنین باید محلی را برای اسکان خود در این منطقه فراهم کنند البته تمامی این هزینه‌ها بر عهده خود معلمان است که با حقوق‌های ناچیز آنها امکان پذیر نیست؛ به تازگی بیشتر مدارس روستایی به بخش خصوصی واگذار شده اند تا بخشی از هزینه معلمان تامین شود، اما تاکنون ما شاهد هیچ اتفاق مثبتی نبوده ایم.
منبع: رویداد24
کلیدواژه: رویداد24 عشایر آموزش حضوری ویروس کرونا مناطق روستایی و عشایر دانش آموزان عشایر دانش آموزان ادامه تحصیل درسنامه ها بهره مندی آموزش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.rouydad24.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «رویداد24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۵۴۳۶۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معلم عشایری که پدرانه مشق علم و ادب می‌کند
ایسنا/گیلان مدیرآموزگار مدرسه عشایری قتئم قلعه چال ریک گفت: دانش‌آموزان عشایری بعد از اینکه پایه ششم را تمام می‌کنند به مدارس شبانه روزی در نواحی شهری می‌روند که این رفت و آمدها برای این دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان سخت است، ای کاش می‌شد در ییلاقات همجوار یک مدرسه شبانه روزی دخترانه احداث کنند.
زندگی عشایری که سراسر با تلاش، زحمت و سختی فراوان در پستی و بلندی‌های کوه و دشت و طبیعت عجین شده لذت‌های خاص خود را دارد، اگر با عشایر همزیست شده باشی نمک‌گیر خوان پربرکت و صفای دل گرم‌شان می‌شوی تا حدی که حتی از عافیت و رفاه کار و زندگی در شهر می‌گذری.
عاطف باستانی‌فر مدیرآموزگاری که ۱۷ سال است با خواست و علاقه قلبی خود درس علم، ادب، مهر و زندگی را برای کودکان و دانش‌آموزان مناطق ییلاقی و عشایری در تالش مشق می‌کند و امسال به عنوان مدیرآموزگار نمونه شهرستان تالش برگزیده شده است.
وی هر روز مسیر طولانی ۳۵ کیلومتری را با ماشین شخصی و پس از آن مسیری را هم با پای پیاده طی می‌کند و به عبارتی خود می‌سوزد تا نور سوادآموزی در دل کودکان مستعد فراگیری دانش در ییلاقات عشایرنشین تالش قوت بگیرد و خاموش نشود.
باستانی‌فر دوره تحصیلی خود را تا سوم راهنمایی در حوزه شهری سپری می‌کند و پس از آن به دلیل مشکلات زندگی و برای کمک به خانواده ترک تحصیل می‌کند تا اینکه به خدمت سربازی می‌رود و بعد از اتمام خدمت، بنابر شرایط سنی در مدرسه شبانه ادامه تحصیل می‌دهد و دیپلم، فوق دیپلم حسابداری و لیسانس تربیت بدنی را دریافت می‌کند.
وقتی که با وی تماس می‌گیرم تا به مناسبت روز معلم صحبت کنم ضمن استقبال فرصتی می‌خواهد تا به نقطه‌ای برسد که آنتن‌دهی سهل‌تر باشد، اینگونه آغاز می‌کند: در قالب طرح مهرآفرین توفیق خدمت در آموزش و پرورش را پیدا کردم، ۱۷ سال و ۷ ماه سابقه آموزشی دارم، قبل از آن ۵ سال هم به عنوان امور دفتری و معاون در مدارس مناطق محروم بودم.
وی افزود: در حال حاضر مدیرآموزگار عشایری شهرستان تالش هستم از سال ۱۳۹۰ وارد حرفه آموزشی شدم، اولین منطقه خدمتم منطقه عشایری بره پشت بود که سه سال آموزگار چندپایه بودم، سپس به دهنه سراگاه منتقل شدم و ۶ سال هم آنجا خدمت کردم.
باستانی‌فر ادامه داد: از سال ۱۴۰۰ به ییلاق قائم قلعه چال ریک منتقل شدم که در حال حاضر در این مدرسه مدیرآموزگار هستم و الان ۵ پایه اول، دوم، سوم، چهارم و ششم را در این مدرسه تدریس می‌کنم، ۷ دانش‌آموز دارم که دو دانش‌آموز دختر پایه اول و یک دانش‌آموز دختر پایه ششم و بقیه آنها پسر هستند، چند نفر آنها از روستاهای همجوار ایربو و لِر و قلعه چال می‌آیند.
این معلم عشایری ادامه می‌دهد: دو فرزند به نام‌های امیرحسین که لیسانس برق دارد و امیرعلی امسال دیپلم گرفته و کنکور شرکت می‌کند،دارم . همسرم هم بازنشسته آموزش و پرورش است و لیسانس آی تی دارد و بر حسب علاقه به فضای آموزشی در حال حاضر مدرسه غیر دولتی دارد.
وی در خصوص مسیر رفت و آمد به مدرسه می‌گوید: هر روز از تالش ۳۵ کیلومتر را تا ییلاق قائم قلعه چال ریک طی می‌کنم و مجدد این مسیر را برمی‌گردم، البته تا یک مسیری با ماشین می‌روم و در نزدیکی پل ماشین را پارک می‌کنم و مجدد مسیر ۳۰ دقیقه‌ای را پیاده می‌روم تا به مدرسه برسم. حتی یکی از دانش‌آموزانم را که از روستاهای همجوار به مدرسه می‌آید تا یک مسیری موقع آمدن و برگشتن همراه خودم می‌آورم و می‌برم.
باستانی‌فر در خصوص تجربه آموزش چند پایه در یک کلاس گفت: به ترتیب پایه مباحث درس و تمرین و پرسش را از پایه اول آغاز می‌کنم، زنگ‌های تفریح فرصت‌های یک ربع برای استراحت دارند، چند پایه به نوعی تکرار و تمرین برای پایه‌های دیگر هم محسوب می‌شود.
این مدیرآموزگار مدرسه عشایری بااشاره به اینکه مدرسه تک کلاسه نوساز است که از سال ۱۳۹۸به همت خیرین مدرسه‌ساز احداث شده و در اختیار دانش آموزان عشایری قرار گرفته است، گفت: وسایل ورزشی و آموزشی، پروژکتور و لپ تاپ داریم و از نظر امکانات آموزشی تفاوتی با مدارس شهری ندارد، اما معتقدم آن فضا وامکانات آموزشی و بهداشتی که در شهر است باید در عشایری چند برابر شود.
وی در خصوص تفاوت آموزش در مناطق عشایری با سایر مناطق می‌گوید: بارزترین تفاوت تدریس در دوره کرونا مشهود بود در مناطق شهری به دلیل سهولت دسترسی به برق، اینترنت و سایر امکانات آموزشی آموزش‌های مجازی به سهولت پیگیری می‌شد اما برای مناطق ییلاقی چون به دلیل شدت وزش باد در این مناطق اغلب اوقات قطعی برق داشتند و آنتن‌دهی به دلیل پوشش منطقه مطلوب نبود، حضوری آموزش‌ها دنبال می‌شد.
وی پدارنه از شوق دانش‌آموزانش می‌گوید: دانش‌آموزان عشایری به شدت سختکوش هستند و با وجود اینکه کمک‌کار خانواده در امور دامداری و کشاورزی می‌باشند اما به نحو احسنت تکالیف و مشق‌ها را انجام می‌دهند.
این معلم عشایری در پاسخ به این سوال که چرا با وجود سختی‌های مسیر مصمم هستید که در مناطق عشایری تدریس کنید؟ گفت: من علاقه خاصی به عشایر دارم زیرا عشایر مردمان با صفا، صادق و پر تلاشی هستند، علاوه براین حضور در طبیعت علت دیگری است که باعث شده به عنوان آموزگار در مناطق عشایری خدمت کنم.
باستانی‌فر ادامه تحصیل دانش‌آموزان عشایر را مهم‌ترین دغدغه‌اش عنوان می‌کند و ادامه می‌دهد: دانش‌آموزان عشایری بعد از اینکه پایه ششم را تمام می‌کنند به مدارس شبانه روزی در نواحی شهری می‌روند که این رفت و آمدها برای این دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان سخت است، ایکاش می‌شد در ییلاقات همجوار یک مدرسه شبانه روزی دخترانه احداث کنند زیرا بیشتر دانش آموزان عشایری دختر به دلیل مسافت مدرسه شبانه روزی بعد از اتمام پایه ششم ترک تحصیل می‌کنند.
این معلم که خود کوهنورد است و سابقه صعود به سبلان و دماوند هم دارد، در خصوص فعالیت‌های پرورشی دانش‌آموزان عشایر گفت: برای بچه‌های اردو برگزار می‌کنم که حتی خواهر و برادر کوچکترشان هم همراه خود می‌آورند، این اردو را در مسافتی نزدیک روستا و خارج از محیط مدرسه برگزار می‌کنیم و از نزدیک با داروهای گیاهی بومی منطقه و خواص‌شان آشنا می‌شوند.
وی با بیان اینکه معلم عشایر به نوعی عضو خانواده دانش‌آموزان است و همانطور که دلسوزانه درس می‌دهد و به دانش‌آموزانش کمک می‌کند با اولیای دانش‌آموزان هم ارتباط و تعامل صمیمانه دارد، تصریح کرد: گاهی اوقات که دانش‌آموز یا عضوی از خانواده‌شان بیمار می‌شود همراه خودم می‌آورم درمانگاه یا اگر به دارو نیاز داشته باشند از شهر تهیه می‌کنم برایشان می‌برم. حتی زمانی که فصل سرما و برف بود، کپسول خالی گاز را از روستا می‌آورم و شارژ می‌کنم و مجدد برایشان می‌برم، منظورم این است که در مناطق عشایری فقط معلم نیستیم به نوعی مثل عضوی از خانواده به اهالی در حد توان کمک می‌کنیم.
این معلم مدرسه عشایری قائم قلعه چال ادامه داد: حتی پیش آمده که در زمان برگشت بارش برف به حدی بوده که مجبور شدم ماشین را روستای ایربو بگذارم و یکی از اهالی که نیسان داشته، چادر ماشین‌ش را روی ماشین من کشیده و سه روز در منزل اهالی ماندم.
وی با اشاره به خاطرات تلخ و شیرین تدریس در مناطق عشایری گفت: سال ۱۳۹۹ وقتی در سراگاه مشغول خدمت بودم باید از ۷ پل چوبی گذر می‌شدیم تا به مدرسه برسیم، شدت بارش و وقوع سیل به حدی بود که پل‌ها را برد، آن روز من به همراه محمدعلی نیکخو که مدیرآموزگار بود و اکنون بازنشست شده، دانش‌آموزان را به صورت دست به دست و یکی به یکی از رودخانه عبور دادیم.
باستانی‌فر از آرزویش برای دانش‌آموزان عشایر می‌گوید: دانش‌آموزان عشایر فرشته‌های مظلومی هستند که شوق فراگیری آموزش دارند، باید خیلی بیشتر مورد توجه قرار گیرند. آرزو می‌کنم هیچ دانش‌آموز عشایری ترک تحصیل نکند. دانش‌آموز دختری داشتم که بنابر اجبار خانواده می‌خواست ترک تحصیل کند که بعد از کلی صحبت با پدرش توانستیم وی را راضی کنیم تا اجازه بدهد دخترش در مدرسه شبانه روزی ثبت‌نام کند و ادامه تحصیل دهد، الان همان دختر فارغ التحصیل شده و معلم است و هر وقت من را می‌بیند کلی تشکر می‌کند که شما نگذاشتید من ترک تحصیل کنم.
وی در پاسخ به این سوال که تاحالا هدیه روز معلم چی گرفتید، گفت: دانش‌آموزان خوب عشایری حاصل دسترنج‌شان که محصولات کشاورزی و دامی نظیر ماست و پنیر و تخم مرغ و شیر است، می‌آورند که باارزشترین هدیه است، من هم هفته‌ای یک روز همسرم غذا درست می‌کند برایشان می‌برم یا به عنوان تغذیه زنگ تفریح برایشان میوه می‌برم.
باستانی‌فر در پایان از خبرگزاری ایسنا که به یاد معلمان عشایری و ییلاقی بود، تشکر و قدردانی کرد.
انتهای پیام
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت