به نقل از «اقتصاد آنلاین»

مناقشه قفقاز؛ آزمون دوستی پوتین و اردوغان

تاریخ انتشار: ۱۵ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۵۴۷۸۵۰

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از همشهری، یکی از اصول تزلزل‌ناپذیر ولادیمیر پوتین این است که هیچ‌کس به جز روسیه، یعنی نه آمریکا نه اتحادیه اروپا و نه حتی چین، حق دخالت در امور امنیتی جمهوری‌های سابق شوروی را ندارد.

به گزارش بلومبرگ، حالا به‌نظر می‌رسد که رجب طیب اردوغان این پیام را دریافت نکرده است. رئیس‌جمهور ترکیه، با بسیج امکانات و حمایت همه‌جانبه از آذربایجان در راه بازپس‌گیری سرزمین‌هایی که در سال 1994به نیروهای ارمنی باخته است، رابطه ویژه خود با پوتین را در معرض آزمایش بزرگی قرار داده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رویکرد زورمندانه اردوغان به مناقشه آذربایجان و ارمنستان، در خانه با حمایت‌های گسترده‌ای مواجه شده و احتمال دارد بن‌بست 30ساله قفقاز را بشکند. او شاید حتی این قدرت را داشته باشد که در حل مناقشه هم نقش بازی کند. اما بی‌احتیاطی در اتخاذ چنین رویکردی، این ریسک را همراه دارد که یکی از دو قدرت نظامی دنیا، به منافع ترکیه در چند جبهه آسیب وارد کند. پوتین سال‌ها دنبال تحقق دنیایی چند‌قطبی بوده که قدرت‌های منطقه‌ای بتوانند بدون دخالت آمریکا، به‌دنبال منافع خود باشند، اما شرایط پیش‌آمده، قطعا چیزی نیست که او در ذهن داشته است.

الکساندر دینکین، رئیس مؤسسه اقتصاد جهانی و ارتباطات بین‌الملل در آکادمی علوم روسیه که مشاور کرملین هم هست گفته است: «اردوغان در حال آزمودن صبر پوتین است. او بیشتر و بیشتر پوتین را تحریک می‌کند.»

در غرب اینطور گمان می‌رفت که ترکیه، آمریکا و دیگر هم‌پیمانان خود در ناتو را رها کرده تا در کنار روسیه باشد اما روابط بین آنکارا و مسکو، حتی قبل از اینکه درگیری‌ها در ناگورنو  قره‌باغ در 27سپتامبر شروع شود چندان گرم نبود.

ترکیه و روسیه، در مناقشات بزرگ در سوریه و لیبی، مشاوران و کمک‌های نظامی و مزدوران خود را به جبهه مخالف فرستاده‌اند. و حالا، در میانه زمزمه‌ها درباره اعزام شبه‌نظامیان آذری سوریه به منطقه، نگرانی بزرگ این است که خط قرمز روسیه در قفقاز زیر پا گذاشته شود.

و البته این تمام اختلاف‌نظرهای عمده دوطرف نیست؛ روسیه، ترکیه را متهم می‌کند که واردات گاز از شرکت دولتی گازپروم را 28درصد کاهش داده و در مقابل، واردات از آذربایجان را 22درصد افزایش داده و به‌دنبال به خطر انداختن سهم روسیه از بازار گاز اروپاست.

5روز پیش، اردوغان درخواست آتش‌بس فوری از سوی پوتین را غیرقابل‌قبول خواند و گفت که گروه مینسک (سازمان امنیت و همکاری در اروپا که مسئول رسیدگی به بحران ناگورنو قره‌باغ است و ریاست آن به‌صورت مشترک برعهده روسیه، فرانسه و آمریکاست) دیگر نمی‌تواند هدف اولیه‌اش را برآورده کند. او همچنین گفت که این خشونت‌ها، ادامه «اشغال» کریمه توسط روسیه است و عملا روسیه را عامل اصلی بروز خشونت‌ها خواند.

در همین حال، روسیه و فرانسه ترکیه را متهم می‌کنند که شبه‌نظامیان سوریه‌ای را به منطقه فرستاده تا برای آذربایجان بجنگند. ترکیه و آذربایجان هر دو این اتهام را رد کرده‌اند.

دینگ در این‌باره گفته است: «اگر مداخله مستقیم ارتش ترکیه یا شبه‌نظامیان سوریه‌ای اثبات شود، می‌توان گفت که یک خط قرمز رد شده است. آن جهان چندقطبی که پوتین می‌خواست قطعا این نیست.»

ترکیه از ابتدا در مناقشه ناگورنو قره‌باغ حامی آذربایجان بوده و اخیرا اعلام کرده اگر آذربایجان بخواهد، حاضر است کمک‌های بیشتری به این کشور بدهد. در مقابل، روسیه با ارمنستان پیمان امنیتی دارد و از 27سپتامبر، پوتین چندبار با نخست‌وزیر ارمنستان گفت‌وگو کرده است.

هدف اردوغان در ترکیه این است که گروه مینسک را به حاشیه براند و اراده خود را تحمیل کند تا در نهایت مناقشه ناگورنو قره‌باغ با تامین نظرات او حل شود.

این استراتژی فشار قبلا در لیبی، سوریه و مدیترانه شرقی موفقیت‌آمیز بوده است. اما این بار ریسک زیادی دارد چون می‌تواند به ضربه زدن روسیه به منافع ترکیه در همه عرصه‌هایی که گفته شد منجر شود.

مشکل روسیه در این میان این است که برخلاف مناقشات حل‌نشده دیگر در فضای شوروی سابق، این بار، هیچ نیرویی روی زمین ندارد تا شرایط را کنترل کند و برخلاف ترکیه، می‌خواهد روابط خود را با دوطرف دعوا حفظ کند.

   دعوا بر سر چیست؟

آذربایجان و ارمنستان از سال‌های پایانی اتحاد جماهیر شوروی بر سر منطقه ناگورنو- قره‌باغ درگیری دارند. هر دو کشور، از دهه ۱۹۲۰ یعنی در زمان تشکیل اتحاد جماهیر شوروی بخشی از آن شدند. در آن زمان قره‌باغ یک منطقه با اکثریت ارمنی‌تبار بود، اما شوروی کنترل منطقه را به مقامات جمهوری آذربایجان داد و در زمان شوروی، به یک منطقه خودمختار درون جمهوری آذربایجان تبدیل شد. در دهه‌های بعدی ارامنه قره‌باغ چندین بار خواستار انتقال کنترل این منطقه به ارمنستان شدند. اما تنها در زمان آغاز فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در اواخر دهه ۱۹۸۰ بود که پارلمان منطقه‌ای ناگورنو- قره‌باغ رسماً رأی داد که به بخشی از ارمنستان تبدیل شود. درحالی‌که آذربایجان سعی در سرکوب جدایی‌طلبان ارمنی داشت، ارمنستان از آنها حمایت می‌کرد و این ابتدا به درگیری‌های قومی منجر و پس از اعلام استقلال ارمنستان و آذربایجان از مسکو به یک جنگ تمام عیار تبدیل شد. این جنگ در سال ۱۹۹۴ با آتش‌بسی شکننده و با ۳۰ هزار کشته به پایان رسید. از آن زمان، این منطقه که رسما جزئی از خاک جمهوری آذربایجان به‌حساب می‌آید، تحت کنترل اکثریت ارمنی قره‌باغ قرار گرفته است.

پربیننده ترین ترامپ به «آی‌سی‌یو» منتقل شد! حال ترامپ خوب می‌شود؟ تنگی نفس ترامپ! +فیلم جدید آخرین وضعیت ترامپ بعد از ابتلا به کرونا نفرین نفت؛ چگونه ونزوئلا به این روز افتاد

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: ترکیه رجب طیب اردوغان ولادیمیر پوتین قره باغ قیمت طلا قیمت لوازم خانگی سهام عدالت قره باغ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۵۴۷۸۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سودای هلند برای ریاست بر ناتو و نقش ترکیه

روابط ترکیه – هلند، پس از یک تنش چند ساله، حالا وارد فصل نوینی شده و ظاهراً، مسائل مرتبط با ناتو در این میان نقش مهمی دارد. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، سفر نخست وزیر هلند به ترکیه، رویداد و تحول جدیدی در روابط دوجانبه بود. روابط ترکیه – هلند، پس از یک تنش چند ساله، حالا وارد فصل نوینی شده و ظاهراً، مسائل مرتبط با ناتو در این میان نقش مهمی دارد. به عبارتی دیگر، نه رویکردهای دوجانبه، بلکه پای موضوع ناتو در میان است.

در شرایطی که دولت ترکیه در تنگنای بی‌سابقه و نگران کننده‌ای از بحران اقتصادی و تورم فزاینده قرار گرفته، دولت ثروتمند هلند، قرار است در مقام مهمترین سرمایه گذار اروپایی در ترکیه به داد دولت اردوغان برسد و بخشی از کسری منابع ارزی با حضور هلندی‌ها پر شود.

رهبری ناتو، یک نقطه اتصال جدید

عضویت هفتاد ساله ترکیه در پیمان نظامی ناتو امتیازات محدودی برای این کشور به همراه آورده است. در شرایطی که هنوز ترکیه از قِبل موافقت با عضویت ترکیه در ناتو، امتیاز چندانی به دست نیاورده، حالا به دنبال کسب امتیاز از ناتو است و می‌خواهد افزایش ظرفیت تجاری را نیز به این امتیازات بیفزاید. این موضوع بر سیاست خارجی ترکیه نیز اثر گذاشته و نمونه‌ای از آن در جریان سفر "مارک روته" نخست وزری هلند به آنکارا مشاهده شد.

حالا که دبیرکل نروژی ناتو یعنی استولتنبرگ در آستانه رفتن است، هلند عزم خود را جزم کرده تا این پست به مارک روته نخست وزیر داده شود. در نتیجه جلب حمایت همه اعضای ناتو مهم است و در این میان، ترکیه نیز به عنوان تنها عضو مسلمان ناتو، می‌تواند با حمایت از روته، امتیازاتی به دست آورد.

رسانه‌های ترکیه رسماً اعلام کرده‌اند که قرار و مدار اعلام حمایت دولت اردوغان از دبیرکلی روته، از یک ماه پیش آغاز شده و ابراهیم کالن رئیس سرویس اطلاعاتی میت و هاکان فیدان وزیر امور خارجه به علاوه یکی از مشاورین ارشد اردوغان، به مدت دو ماه با هلندیها چانه زنی کرده‌اند و سفر روته به ترکیه، نشان دهنده جوش خوردن نهایی معامله است.

صد سالگی دور جدید روابط ترکیه و هلند

اردوغان در کنفرانس مطبوعاتی مشترکی که با روته برگزار کرد، در حضور خبرنگاران اعلام کرد که سوابق اولیه روابط هلند و امپراتوری عثمانی به چهارصد سال پیش باز می‌گردد و امسال، آنکارا و آمستردام، یکصدمین سالگرد دور جدید روابط دیپلماتیک خود را جشن گرفته‌اند.

اردوغان با ابراز خرسندی از میزبانی نخست وزیر هلند و هیئت همراه در استانبول، گفت: ما صدمین سالگرد توافقنامه دوستی ترکیه و هلند و شصتمین سالگرد توافق اعزام نیروی کار را جشن می‌گیریم. این دیدار در چنین مکانی انجام شد. چنین چیزی برای روابط دوجانبه ما ارزش و معنای خاصی دارد.

اردوغان با یادآوری اینکه تاریخ روابط دو کشور بیش از 400 سال است، درباره محتوای گفتگوی خود و روته اعلام کرد: در این دیدارها همکاری‌های چند جانبه بین دو کشور را بررسی و عزم خود را برای ارتقای روابط دوجانبه به سطوح بالاتر اعلام کردیم. روابط اقتصادی ما و هلند همچنان در حال تعمیق و توسعه است. این کشور بزرگترین سرمایه گذار خارجی در ترکیه است. قرار است میزان سرمایه گذاری هلند در مشارکت‌های جدید در صنایع دفاعی، تحول سبز و دیجیتال و بخش‌های انرژی، به 20 میلیارد دلار برسد. البته شروع هر چه سریعتر توافق اتحادیه گمرکی با اتحادیه اروپا بسیار مهم است و بار دیگر اعلام کردیم که این موضوع برای ترکیه مهم است.

قرار است در ماه ژوئیه در واشنگتن، نشست سران ناتو برگزار شود و اردوغان نیز مهمان این نشست خواهد بود. او آشکارا اعلام کرد که از نامزدی روته حمایت می‌کند و وظیفه دبیرکل ناتو تضمین همبستگی در داخل اتحاد و هماهنگی بین کشورهای عضو ناتو است.

اردوغان با تاکید بر اینکه از دبیرکل آینده انتظار دارد که حفظ جایگاه ضروری ناتو در تامین امنیت آتلانتیک اروپا را در اولویت قرار دهد.

نخست وزیر هلند نیز نشان داد که ظرافت‌های لازم برای تعامل دیپلماتیک با اردوغان را درک کرده و می‌داند که برجسته کردن نقش ترکیه تا چه اندازه برای اردوغان مهم است. به همین دلیل اعلام کرد که اهمیت ژئوپلیتیک ترکیه قابل انکار نیست و در جریان جنگ روسیه و اوکراین نقش مهمی ایفا کرده است.

او گفت: ترکیه در تلاش است تا اختلافات را حل کند، چرا که یک بازیگر ژئوپلیتیکی است و نفوذ زیادی در منطقه دارد. ترکیه متحد بسیار مهمی در ناتو است و پس از آمریکا، ترکیه دومین قدرت نظامی بزرگ در ناتو است و ترکیه در منطقه حساسی قرار دارد.

نخست وزیر هلند با اشاره به اینکه در این نشست مبارزه با تروریسم نیز مورد بحث قرار گرفت، گفت: از نظر ثبات کل این منطقه و روابط عمومی ترانس آتلانتیک، جناح جنوبی ناتو، نیازمند نقش رهبری ترکیه است.

نگرش جدید اروپایی‌ها به ترکیه

تاکنون چند تن از مقامات اروپایی از جمله آلمان، اسپانیا، ایتالیا و هلند، آشکارا اعلام کرده‌اند که تمایل دارند در حوزه‌های اقتصادی و بعضاً امنیتی با ترکیه همکاری کنند. اما هیچکدام از آنها، تمایلی ندارند که در مورد مذاکرات تکمیل روند عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا حرفی بزنند. چرا؟ به این دلیل که همه آنان می‌دانند انتقادات مطرح شده علیه ترکیه در گزارش پارلمان اروپا، موضوعاتی نیستند که در کوتاه مدت قابل حل و فصل باشند. در نتیجه ترجیح می‌دهند دست کم در حوزه تجاری از ظرفیت‌های ترکیه استفاده کنند و در حوزه امنیتی و هماهنگی با ناتو هم، از توانایی و ظرفیت ژئوپولیتیکی ترکیه بهره ببرند.

شواهد نشان می‌دهد که ترکیه نیز تمایلی به رفع ایراد و اشکالات حقوق بشری ندارد و صرفاً مایل است از امکان توافق گمرکی برای تجارت با اروپا استفاده کند و سرمایه گذاران اروپایی را به سوی خود بکشاند.

انتهای پیام/