به نقل از «آنا»

کجاست یاری‌کننده‌ای که ...

تاریخ انتشار: ۱۷ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۵۶۹۷۸۹

اربعین امسال بدون حضور میلیونی دلسوختگان ایرانی «اباعبدالله» برگزار می‌شود و این فراق حال و هوای ویژه‌ای در داخل ایران ایجاد کرده است.

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا_ قاسم شجاع؛ برگزاری اربعین 1442 هجری با حضور عزاداران مقیم و بدون حضور میلیونی دلسوختگان «اباعبدالله»، فرصت مغتنمی است تا شوریده‌دلانی که هرساله پای در مسیر عشق می‌نهادند امسال با پایِ دل و بامعرفتی غیرقابل‌ وصف، حرم ارباب بی‌کفن را در کوی و بَرزن خویش ببینند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مغناطیس حسینی

چَشم خیل کثیری از ملت‌های آزاده‌‌ی جهان و همچنین شیعیان سرزمین‌های دور و نزدیک در عصر حاضر، به عزیمت هرساله عاشقان به سوی قبله دل‌ها دوخته شده است. نقطه‌ای که مفناطیسش دل‌ها را شیدایی کرده و مرد و زن، کودک و پیر و هر پافتاده‌ای راهی کویش می‌شوند.

لشکر چند ده میلیونی که سرآسیمه و بدون پشتیبانی‌های سازمانیِ مرسوم، دل به دریای عشق حسینی می‌زنند و در دریای معرفتش جان‌ها را با زمزمِ فرات می‌شویند تا غبار روزمرگی‌ها را بزدایند و به اندازه ذره‌ای از رنج لایتناهی که خیمه‌ی حسینی در صحرای نینوا به جان خریده‌اند را چشیده باشند.

تاریخ تکرار نمی‌شود، اینجا اربعین 1442 است

تاریخ از محرم 61 هجری فرسنگ‌ها و قرن‌ها فاصله گرفته است. از چشم انتظاری "حسین" برای اجابت دعوت کوفیان زمان زیادی گذشته است. اگرچه این چشم‌انتظاری بیشتر برای کمک به دعوت‌کنندگان بود تا یاری‌رساندن به حسین!

عبید‌الله ابن حر به امام گفته بود: شمشیر و اسبم از آنِ شما؛ ولی با من کاری نداشته باش که من از رودررویی با مرگ سخت بیمناکم. امام به او فرمود: حال که در راه ما از نثار جان دریغ می‌ورزی، ما نیز به تو، شمشیر و اسبت نیازی نداریم؛ که من از گمراهان نیرو نمی‌گیرم.

عمروبن قیس نیز به امام گفته بود: عایله و مال زیادی دارم و به امورشان نمی‌رسم و از فرجام کار می‌ترسم... هرثمه بن ابی مسلم هم، دخترانش را بهانه کرد و عازم نشد و ... تا به همراه ده‌ها هزار تن دیگر برای همیشه تاریخ در زمره جاماندگان قافله عشق باشند.

اما در این سال‌های بعد از حاکمیّت حزب بعث و زمامدار خونریزش در عراق و به برکت پایان‌یافتن دفاع مقدس و خون‌های ریخته‌شده بر خاک سرزمین‌های همجوار کربلا، نسیم حسینی وزیدن گرفته است. موج خروشان آزادگان جهان در هر رنگ و نژاد و دینی خصوصاً در دهه‌ی اخیر زبان گویایی شده‌اند که قادر است دلِ تاریخ را بشکافد و فریاد برآوَرد و به ندای "هَل مِن ناصر ینصُرنی" حسین در ظهر عاشورا لبیک بگوید و تاریخ را تکرار نکند.

شگفت آنکه همه این خروش در ملتهب‌ترین نقطه از کره زمین که جای رفت و آمد حکّام جور بوده و هست، رخ می‌دهد.

کجایند جیره‌خواران بنی‌امیّه ویزیدیان تا ببینند چگونه «حسین» قبله آرزومندان شده، کجایند لشکر کُفر که «حسین» را به ارتداد و خروج متهم می‌کردند؟ چشم باز کنند و بنگرند خروج آزادگان جهان را، کوردلانی که به جای یاری‌رساندن به فرزند دخت رسول خدا به استخاره بسنده کردند، بهانه‌جویی کرده و به حسین گفته بودند: اهل و عیال و زراعتمان معطل مانده! گوشه‌گیرانی که تأمل‌کردند و دوراندیشی پیشه کردند و دل به اما و اگرها بسته بودند.

... اینک و در عصر خمینی کبیر کجایند آن سبک‌مغزها تا چشم باز کنند و ببینند چگونه فوج فوج فرشته‌ی سبک‌بال، پَرکِشان و بی‌هراس از دست‌دادن مال و اموالشان، دل از جان شُسته و بی‌وقفه می‌تازند و آسیمه‌سَر خود را به کاروان نینوا می‌رسانند.

این آسیمه‌سری و شیدایی بی‌امان به «حسین بن علی» نقطه درخشان ارادت ملت‌ها به سلاله رسول‌الله است.

وقتی ندای قلبت تو را راهی می‌کند

این گزافه نیست که هر آزاده‌ای در مقابل عظمت امام سر خَم کند و روایت کننده‌ی نهضتش باشد.

خاطره‌ی کوتاه دکتر جان اندرو مورو (محقق و پژوهشگر مسلمان آمریکایی) که نام اسلامی ایشان «الیاس عبدالعلی» است و به دعوت کمپینی بین‌المللی در پیاده‌روی اربعین شرکت کرده بود خواندنی است. وی در مورد این دعوت و سفر اربعین گفته بود: وقتی آن دعوت را دریافت کردم، می‌دانستم که در آن زمان، دیگر نمی‌توانم تأخیر کنم ... دیگر نمی‌توانم تعلل کنم، اما فقط این نبود.

انگار خودِ امام بود که مرا صدا می‌کرد. اینطوری نیست که او از طریق تلفن یا پیام کوتاه یا ایمیل با شما تماس بگیرد؛ نه، او در قلب شما، شما را صدا می‌کند... این‌گونه شد که من با 20 میلیون نفری که این تماس را شنیده‌اند و به آن تماس پاسخ داده‌اند، اینجا هستم.

شاید هرکسی که این تجربه را نداشته باشد باور این جملات برایش سخت باشد.

جان اندرو می‌گوید: باور کنید من تقریباً به همه دنیا سفر کرده‌ام، و مکان‌های بسیار زیبایی را دیده‌ام، اما با وجود درد وحشتناک کَمر و برنامه‌های کاری‌ام، نمی‌توانستم مقاومت کنم و به این سفر نروم. این سفر دشوار، غبارآلود و طاقت فرسا به اندازه کافی، آرام و زیباست.

این چه نامی است که دل‌ها همه دیوانه‌ی اوست

حسین نامی است که هر دلی را مجنون می‌کند قدم اول را که برای اربعین برمی داری عقل و هوشت از آن خودت نیست نامی که هر شنونده‌ای را مجنون کرده و تا سرحدّ از خود بیخود‌شدن با خود می‌برد. خون حسین می‌جوشد و می‌جوشد و این جوشش ابدی را پایانی نیست. چون شعله‌ای که هر روز و هر شب فروزانتر می‌شود.

اربعینی متفاوت

امسال بیماری به جان ملت‌ها افتاده است؛ ویروسی که به توصیه پزشکان و مسئولان امر باید مراقبت کرد و با بی‌احتیاطی اندک جان انسان‌های زیادی به خطر میفتد. از آن گریزی نیست و معنی این احتیاط با ترس و دلهره فرق دارد.

توصیه اکید شده تا مرزها بسته شود و تردد‌ها به حداقل برسد تا بساط کووید 19 جمع شود. با این وصف باید دل به اربعینی متفاوت بَست و این کار رادیو و تلویزیون و رسانه‌های مجازی را سخت خواهد کرد تا این ارتباط معنوی در هیئتی جدید رخ بنمایاند.

سلام بر حسین

دلمان لک زده برای اینکه چون جابر انصاری در آب فرات غسل کنیم، پیراهن پاکیزه‌ای به تَن کنیم. بوی خوش به سر و روی خود بزنیم و پابرهنه روانه شویم. به نزدیک مضجع شریف که رسیدیم؛ سه مرتبه «الله اکبر» بگوییم و ... بی‌هوش شویم و وقتی به هوش می‌آییم عرض ادب کنیم.

انتهای پیام/4028/

منبع: آنا

کلیدواژه: اهل بیت اربعین حسینی امام حسین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۵۶۹۷۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ماشاالله قصاب کیست و کجاست؟ (+عکس)

ماشاالله قصاب از جمله نام‌هایی است که با ماجرای اشغال سفارت آمریکا گره خورده و پس از فعالیت‌های پر حرف و حدیثی در ابتدای انقلاب به یکباره کمرنگ و ناپدید شد. برخی خبرها حاکی از درگذشت او در دهه‌ی نود است.

مهدی یزدانی خرم، نویسنده، در صفحه‌ی اینستاگرام خود نوشت:

یک لُمپنِ مرموز گم شده… به ماشاالله قصاب مشهور بود. مردی که نه کسی از گذشته‌اش خبر داشت نه فهمید چه به سر او آمد. اما در خاطرات آدم‌های اول انقلاب ۵۷ بعید است نام‌اش نیامده باشد.

به گزارش انصاف نیوز، یکی از مرموزترین چهره‌هایی که کمتر از یک سال بر میل خود راند و بعد گم شد!. می‌گویند فریدون فروغی فقید آن ضدابتذالِ کبیر ترانه‌ی «حقه» یا همان «مشتی ماشالا» را درباره‌ی او خوانده که پر ‌ی‌راه هم به نظر نمی‌رسد. در غورم در تاریخ پی تمام گم‌شده‌ها می‌گردم. اما برخی از این گم‌شده‌ها چنان پررنگ بوده‌اند که شاید نباید گم می‌شده‌اند، نمونه‌اش همین جناب که عکس‌اش را کنار سالیوان آخرین سفیر آمریکا در ایران می‌بینید. ماشاالله کاشانی‌خواه.

در فضای وب چیز چندانی درباره‌اش وجود ندارد. همین‌که از ۲۵ بهمن تا اواخر تابستان سال ۵۸ مامور کمیته‌ی حفاظت از سفارت آمریکا می‌شود. در ماجرای دستگیری محمدرضا سعادتی که برای شوروی کار می‌کرد نقش ایفا می‌کند و بعد بیرون‌راندن‌اش از سفارت (با سالیوان خیلی دوست شده بوده)! به دستگاه خلخالی می‌رود در حوزه‌ی موادمخدر. اما ماشاالله خود اهل بخیه یا دقیق‌تر «بخیه‌ها» بوده. جوری که نوشته‌اند «خلخالی از دست او به تنگ آمده‌بود»!

او رقیب محمد گاوی‌نامی بوده که خود را به چریک‌های فدایی منتسب می‌کرده و می‌خواسته سفارت آمریکا را در ۲۵ بهمن ۵۷ فتح کند که یزدی دست‌به‌دامن قصاب می‌شود و خب قصاب گاو را زمین می‌زند و پیروز میدان می‌شود.

تاریخ پر است از آنان که از ناکجا آمدند اما حسابی اسب خود راندند. ماشاالله شد محبوب سفارت. پول می‌گرفت برای ویزاگرفتن. رشوه می‌گرفت برای ردکردن کسانی‌که می‌خواستند از ایران بروند. او کاسب ترس، اضطراب و بی‌نظمی‌ای بود که درش می‌تازاند. جالب این‌که او «نفوذ» داشت و حتا وقتی ثابت شد در چند ماه قدرت چه‌ها کرده و بحث محاکمه‌اش پیش آمد، گم شد.

مثل «زهرا خانم» آن زن انقلابی عاشق قطب‌زاده که ناگهان غیب شد. قصاب مرموز بود. چون از سویی صرفن عربده‌کش نبود و از سویی دیگر اهل آرمان و ایده‌ئولوژی. تشنه‌‌ی دیده‌شدن بود. چهل‌و‌سه سال از گم شدن یا دقیق‌تر ناپدیدشدن‌اش می‌گذرد. مُرده؟ در گوشه‌ای کهنسال مشغول طی روزگار است؟ کشته شده؟ معلوم نیست و احتمالن معلوم هم نخواهدشد.

اما این مردِ زورمند با دارودسته‌اش در میانه‌ی تاریخِ ما چه می‌کرد؟ چگونه رابطی شد بین آمریکایی‌ها و روس‌ها؟ چه‌گونه توانست مشتی ماشالای نوبری شود که گاو زمین بزند و بعدها از هر کس بپرسند بگوید «چیز چندانی از او نمی‌داند». قصاب‌ها تاریخ نمی‌سازند اما می‌توانند برده‌گانی شوند که تاریخ می‌خواهدشان…

محمد رحمانی، نویسنده در کامنتی برای این پست آقای یزدانی خرم نوشته است: مدتی در دهه‌ی شصت زندانی شده بود. هنگامی که در دهه‌ی نود به سراغش رفتم گفتند فوت شده است.

کانال عصر ایران در تلگرام