تحریم‌‌ِ ظالمانه داروهای خاص/ 98 درصد داروها تولید داخل است
تاریخ انتشار: ۱۹ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۵۸۴۱۷۳
اگرچه ایالات متحده آمریکا ادعا می‌کند که دارو و غذا تحریم نیست اما واقعیت نشان می‌دهد تحریم و تهدید شرکت‌های خارجی راه واردات داروهای خاص را بسته است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آناج، در چهل سال گذشته دولتمردان آمریکایی تحریم‌های بی‌سابقه‌ای را علیه کشورمان اعمال کردند؛ تحریم‌هایی که در تاریخ سابقه نداشته و به جایی رسیده است که امروز از دید کارشناسان چیزی برای تحریم باقی نمانده و دولتمردان آمریکایی برای شوآف تحریم‌های گذشته را مجددا اعمال می‌کنند! تازه‌ترین تحریم‌های آمریکا نیز مربوط به بانک‌های داخلی است که کارشناسان اقتصاد معتقدند با توجه به اینکه بانک‌های کشورمان مبادله خارجی چندانی ندارند، اثرگذاری نخواهد داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در قالب همین ادعاها نیز بارها با بوق و کرونا از راه اندازی کانال مالی ایران و سوئیس خبر داده شد اما عملا اتفاقی رخ نداد و ثابت شد که ادعاهای دولتمردان آمریکایی درباره عدم تحریم دارو و غذا دروغی بیش نیست. موضوع از این قرار است که گروه «متحد علیه ایران هسته‌ای» (United Against Nuclear Iran) - که یکی از بانفوذترین گروه‌های فشار در آمریکا و نزدیک به تندروهای دولت ترامپ است - سال‌هاست فهرست‌هایی از شرکت‌های خارجی که با ایران کار می‌کند تهیه می‌کند تا به روش‌های مختلف آن‌ها را از ادامه کار با ایران منصرف کند. در این راستا، فقط به انتشار اسامی و ایجاد «هزینه حیثتی» برای آن‌ها هم اکتفا نمی‌کند. این گروه متشکل از مقامات سابق سیاسی، نظامی و امنیتی آمریکا و اروپاست و اغلب با اعزام هیات و نماینده به این شرکت‌ها مدیران و تصمیم‌گیران آن‌ها را مورد ارعاب و تهدید قرار می‌دهد تا از کار با ایران صرف نظر کنند.
وقتی مدیر یک شرکت اروپایی می‌بیند یک هیات از یک سازمان متشکل از چند رئیس سابق CIA، رئیس اسبق سرویس جاسوسی آلمان (BND)، چند مشاور امنیت ملی آمریکا، یک مقام نظامی/امنیتی سابق بریتانیا، دادستان کُل کانادا با چند وکیل و وزیر دیگر به سراغ‌اش آمده‌اند و تهدید می‌کند، ریسک‌سنجی می‌کند و احیاناً ترجیح می‌دهد در مورد همکاری با ایران تجدید نظر کند! حال، این گروه که همواره به عنوان بازوی «غیر رسمی» دولت‌های آمریکا علیه ایران وارد میدان شده، امروز شرکت‌های داروییِ دارای مجوز را هدف قرار داده است تا ایران را در این شرایط سخت دچار کمبود و بحران کند. یعنی از یک سو دولت آمریکا در انظار عمومی و پُشت بلندگوها اعلام می‌کند موانع تهیه دارو و تجهیزات پزشکی را از سر راه ایران برداشته و از سوی دیگر از طریق این گروه‌ها راه را مجدداً - بدون پذیرفتن مسئولیت - بر ایران مسدود می‌کند.
تولید 98 درصد داروها در داخل
حجت اله یزدان شناس رئیس مجمع داروسازان استان در گفت‌وگو با آناج با بیان اینکه ۹۸ درصد داروهای مصرفی تولید داخل هستند، اظهار داشت: دو درصد باقی مانده داروها بیشتر مربوط به داروهای شیمی درمانی است که وارد می‌شود و بیشترین مشکل تامین دارو نیز در همین دو درصد باقی مانده است.
وی در خصوص وضعیت دارویی کشور در حال حاضر عنوان کرد: در شرایط کنونی که در محاصره تحریم ها قرار گرفته‌ایم علی‌رغم تمام مشکلات و کمبود ارز، کمبود دارویی نداریم.
تحریم و مشکلات ارزی، مانع تامین داروهای خاص
محمدرضا سیاهی، بازرس انجمن داروسازان آذربایجان شرقی در گفت‌وگو با آناج با اشاره به تولید برخی داروهای کمیاب در کشور توسط شرکت‌های داروسازی ایرانی هم پای شرکت‌های خارجی، گفت: به عنوان مثال آمپول کوپامر به عنوان آمپول مورد استفاده در درمان بیماران مبتلا به ام اس، تنها توسط ایران و اسرائیل تولید می‌شود.
وی با ارائه توضیحاتی در خصوص کمبود داروی بیماران کلیوی و انسولین قلمی در کشور و آذربایجان شرقی، بیان کرد: کمبود داروی سلسپت بیماران پیوندی، برطرف شده است، اما در خصوص انسولین‌های قلمی وابسته به واردات هستیم. تکنولوژی انسولین‌هایی که در قالب ویال هستند، در ایران وجود دارد، اما پس از قلمی شدن انسولین‌ها در تولید آن مشکل داریم.
بازرس انجمن داروسازان استان در پاسخ به این سوال که دلیل اصلی این کمبودها چیست، یادآور شد: تحریم‌ها، شیوع کرونا و مشکل نقل و انتقالات ارز از جمله موانع تامین مواد اولیه داروهاست. این مشکل علاوه بر مشکل واردات دو درصد داروها بیماران سرطانی و خاص است.
انتهای پیام/
منبع: دانا
کلیدواژه: درصد داروها تحریم ها شرکت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۵۸۴۱۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دهه ۹۰؛ دهه‌ی «رکود، عبرت، تجربه»
خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی ۹۰، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد. - اخبار اقتصادی -
گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم-
وقتی میان فعالان اقتصادی از دهه‌ی 1390 شمسی سخن به میان می‌آید، تصویر یک دهه «عقب‌ماندگی»، «تعطیل نسبی مسائل اقتصادی» و «انباشت چالش‌های اقتصادی» در ذهن‌هایشان نقش می‌بندد و زمانی که می‌خواهند در موردش صحبت کنند، هر یک از زاویه‌ای آسیب‌های این دهه را بر می‌شمرند: از وضعیت نامناسب شاخص‌های کلان اقتصاد تا رکود در کسب‌و‌کارهای خرد و کلان، از آسیب‌های تشدید تحریم‌ها تا انفعال دولت‌ها در برابر تحریم و بی‌توجهی به برنامه‌ها و سیاست‌های «خنثی‌کردن اثر تحریم‌ها».
تاجران زبده و پژوهشگران اقتصاد بین‌الملل نیز از «شرطی‌کردن اقتصاد» نسبت به مذاکره با غرب می‌گویند و بی‌توجهی به سیاست اصولی «ترجیح شرق به غرب»؛ آن هم درست در دهه‌ای که قدرت اقتصادی در حال انتقال از غرب به شرق بود. دهه‌ی 1390 چه بود و چه مختصاتی داشت؟ آن دوران تمام شده یا دهه‌ی جدید، دهه‌ی 1390 جدیدی است!؟
افول شاخص‌های کلانمیانگین رشد اقتصادی دهه‌ی 1360 -با وجود آثار انقلاب و مشکلات ناشی از جنگ تحمیلی- برابر با 4.3 درصد بود. این شاخص در دهه‌ی 1370 برابر با 3.1 درصد و در دهه‌ی 1380 برابر با 4.4 درصد بود. میانگین رشد اقتصادی پس از انقلاب (از 1360 تا پیش از آغاز دهه‌ی 1390) نیز برابر با 3.9 درصد بود. این در حالی است که میانگین رشد اقتصادی در دهه‌ی 1390 به 0.9 درصد کاهش یافت.
درآمد ملی سرانه که در سال 1390 برابر با 8.1 میلیون تومان بود در سالهای پس از آن کاهش یافت؛ تا جایی که میانگین درآمد سرانه در این دهه به 7.4 میلیون تومان (به قیمت ثابت سال 1390) رسید. فقر مطلق که از 46.8 درصد در سال 1989 میلادی (تقریباً معادل سال 1368؛ سال پایانی جمگ تحمیلی) به 12.3 درصد در سال 2011 میلادی (تقریباً معادل سال 1390 شمسی) رسیده بود، در دهه‌ی تعطیل اقتصاد ایران دوباره افزایش یافت و به 21.9 درصد در سال 2020 میلادی (تقریباً معادل 1399 شمسی) رسید؛ به عبارت دیگر قدرت خرید عموم مردم در این دهه آب رفت و فقر مطلق نیز تقریباً دو برابر شد.
تحریم و انفعالدر تحلیل دهه‌ی 1390 نمی‌توان از نقش تحریم‌ها غافل شد؛ تشدید تحریم‌های ظالمانه از ابتدای دهه‌ی 1390 به این سو حتماً به اقتصاد ایران آسیب زد اما انفعال سیاستگذار در برابر تحریم‌ها نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در نتیجه -یعنی افول شاخص‌های کلان اقتصادی- داشت.
کاهش وابستگی اقتصاد به نفت در دهه‌ی 1390، نه یک سیاست مطلوب سیاستگذار بلکه همواره اجبار بود. از دل همین اجبار بود که کلان‌ایده‌ی «مذاکره برای رفع تحریم‌ها» و «رفع‌تحریم به مثابه حل همه‌ی مشکلات از آب خوردن تا بهبود شاخص‌های کلان اقتصادی» زاییده شد.
سیاستمدارِ عادت‌کرده به زیستِ نفتی که نظم آمریکایی جهان را نیز پذیرفته بود، حتی به‌زور هم حاضر به ترک اعتیاد اقتصاد ایران به نفت نبود. می‌خواست دوباره ذیل نظم آمریکایی، نفت بفروشد و گرد و غبار ضعف کارآمدی مدیریت و سیاست‌های اقتصادی‌اش را زیر فرش درآمد نفتی پنهان کند. «برجام» را تجربه کرد و با خروج آمریکا از برجام، سرش به سنگ خورد. از این منظر، دهه‌ی 1390 را باید دهه‌ی تجربه و عبرت نیز نامید. سیاستمدار در این دهه، عملاً اقدام جدی‌ای برای درمان عیوب ساختاری اقتصاد ایران از جمله تصدی‌گری افراطی دولت، بودجه‌بندی معیوب و نامتوازن، وجود هزینه‌های زائد و مسرفانه و ... نکرد.
تغییر نظم بینالمللاز دیگر ویژگی‌های مهم دهه‌ی 1390 نیز سرعت گرفتن تغییر نظم بین‌المللی بود. در این دهه قدرت اقتصادی به مرور از غرب به شرق -به‌طور خاص آسیا- منتقل شد. در سال 2011 تولید ناخالص داخلی آمریکا (بر اساس دلار برابری قدرت خرید) معادل 15600 میلیارد دلار و تولید ناخالص داخلی چین برابر با 13740 میلیارد دلار بود. در سال 2017 ورق برگشت و اقتصاد چین از اقتصاد آمریکا بزرگ‌تر شد. تولید ناخالص داخلی چین در 2024 برابر با 35290 میلیارد دلار است در حالی که این شاخص برای اقتصاد آمریکا برابر با 28780 میلیارد دلار است. رشد اقتصادی هند و سایر اقتصادهای نوظهور آسیایی نیز مشابه بود.
در میانه‌ی این تغییر نظم مهم در دهه‌ی 1390، دولت در ایران عملاً روابط اقتصادی با شرق را از اولویت خارج کرد و تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد مذاکره با غرب برای رفع تحریم‌ها گذاشت. رای آوردن ترامپ در ایالات متحده، قدرت گرفتن بن‌سلمان در عربستان، کرونا و سقوط قیمت نفت را نیز باید به لیست اتفاقات شاخص این دهه اضافه کرد.
درس‌هایی برای آیندهخلاصه اینکه در دهه‌ی 1390 یک دهه «رکود»، انباشت چالش‌های اقتصادی و تعطیل نسبی مسائل اقتصادی را شاهد بودیم. در عمل دولت‌ها در اقتصاد داخلی، اصلاح «عیوب ساختاری» را به‌تعویق انداختند و در نسبت اقتصاد ملی با دنیای خارج، بدون توجه به تغییر نظم بین‌الملل تمام تخم‌مرغ‌ها را در سبد مذاکره با غرب برای «رفع تحریم» گذاشتند و استراتژی «خنثی‌سازی اثر تحریم» را کنار گذاشتند؛ در حالی که در ابتدای دهه، با ابلاغ «سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی» راه‌ها نشان داده شده بود و در انتهای دهه نیز در «بخش اقتصادی بیانیه‌ی گام دوم»، مجدداً بر آن‌ها تاکید شد. در واقع سیاستگذار در این دهه دست به «تجربه»ای خارج از سیاست‌های کلی نظام زد و درس «عبرت»ی برای دهه‌های پیش رو شد.
حال آیا ما از تجربه‌های دهه‌ی 1390 درس خواهیم گرفت!؟ گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی 90، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد.
انتهای پیام/
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلاله‌ای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت