چشم‌انداز انرژی در سال ۲۰۵۰
تاریخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۵۹۶۰۵۷
در گزارش چشم‌انداز انرژی سال ۲۰۲۰، بریتیش پترولیوم (BP) سه سناریوی کلیدی بررسی و براساس آنها مسیرهای گوناگونی برای سیستم انرژی جهان در سال ۲۰۵۰ ارائه شده است. گروه نفت و انرژی بازارنیوز: طبق بررسی‌ها، سهم برق از مصرف نهایی کل از بالای ۲۰ درصد در سال ۲۰۱۸ به ۴۵ درصد در سناریو «گذار سریع»، به بالای ۵۰درصد در سناریو «کربن صفر» و تنها ۳۴ درصد در سناریو «پایه» تا سال۲۰۵۰ خواهد رسید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سناریوها به معنی پیش‌بینی اتفاقات آینده در بازار انرژی نیست، بلکه طیفی از تمامی نتایج احتمالی طی ۳۰ سال آتی را به تصویر می‌کشد. سناریوی «گذار سریع» مجموعه‌ای از خط‌مشی‌های سیاسی را به دنبال دارد که در نتیجه افزایش قابل توجه قیمت‌های کربن ایجاد شده و توسط اقدامات خاص بخش‌های هدف‌گذاری‌شده، مورد حمایت قرار می‌گیرد که در نتیجه آن، انتشارکربن ناشی از مصرف انرژی تا سال ۲۰۵۰ حدود ۷۰ درصد کاهش می‌یابد. این کاهش انتشار، همگام با سناریوهایی است که افزایش دمای کره زمین تا سال ۲۱۰۰ را کمتر از ۲ درجه سلسیوس بالاتر از سطوح پیش از صنعتی شدن، محدود می‌کند. سناریوی «کربن صفر» فرض می‌کند اقدامات سیاستی قرار داده‌شده در سناریوی «گذار سریع» با تغییرات قابل توجه در رفتارها و ترجیحات اجتماعی همراه شده که کاهش انتشار کربن را گذار سریع می‌کند. در این سناریو، انتشار کربن ناشی از مصرف انرژی تا سال ۲۰۵۰ بیش از ۹۵ درصد کاهش می‌یابد که تا حدود زیادی همراستا با سناریوهایی است که گرمایش جهانی را تا ۵/ ۱ درجه سلسیوس محدود می‌کند. سناریو «پایه» فرض می‌کند که سیاست دولت‌ها، فناوری‌ها و ترجیحات اجتماعی همچنان به روش و سرعتی که در گذشته مشاهده شده است ادامه می‌یابند. استمرار این روند به این معنی است که انتشارات کربن در اواسط دهه ۲۰۲۰ به اوج خود می‌رسد. با این وجود، پیشرفت کمی در زمینه کاهش انتشار کربن ناشی از استفاده از انرژی ایجاد می‌شود؛ به‌طوری‌که انتشار کربن در سال ۲۰۵۰ کمتر از ۱۰ درصد زیر سطح سال ۲۰۱۸ قرار دارد. تقاضای انرژی اولیه در سناریوی «گذار سریع» و «کربن صفر» حدود ۱۰ درصد و در سناریوی «پایه» حدود ۲۵ درصد افزایش خواهد یافت.
تغییر ساختار تقاضای انرژی جهانیبرق: بخش نیرو نقش مهمی در سیستم انرژی جهان ایفا می‌کند. رشد تقاضای نهایی برق در هر سه سناریو تقریبا مشابه است و به‌طور متوسط سالانه ۲ درصد خواهد بود؛ مانند اینکه تقاضا تا سال ۲۰۵۰ حدود ۸۰ درصد افزایش یابد. میزان برق‌رسانی سیستم انرژی در سناریوی «گذار سریع» و «کربن صفر» بیشتر است. سهم برق از مصرف نهایی کل از بالای ۲۰ درصد در سال ۲۰۱۸ به ۴۵ درصد در سناریوی «گذار سریع»، به بالای ۵۰ درصد در سناریوی «کربن صفر» و تنها ۳۴ درصد در سناریوی «پایه» تا سال ۲۰۵۰ خواهد رسید.
تجدیدپذیرها: با حرکت جهان به سمت منابع انرژی کم کربن، رشد مصرف انرژی طی افق چشم‌انداز عمدتا ناشی از انرژی تجدیدپذیر خواهد بود. انرژی‌های تجدیدپذیر - از جمله بادی، خورشیدی، گرمایش زمینی، انرژی زیستی به استثنای برق آبی- در سناریوی «گذار سریع» و «کربن صفر» ۱۰ برابر بیشتر می‌شود و سهم آن از مصرف انرژی اولیه از ۵ درصد در سال ۲۰۱۸ به بالای ۴۰ درصد در سال ۲۰۵۰ در سناریوی «گذار سریع» و به تقریبا ۶۰ درصد در سناریوی «کربن صفر» می‌رسد. اگرچه رشد تجدیدپذیرها در سناریوی «پایه» کمتر مشاهده می‌شود؛ اما حدود ۹۰ درصد رشد مصرف کل انرژی اولیه طی ۳۰ سال آینده را شامل خواهد شد.
سوخت‌های فسیلی: طی افق ۲۰۵۰، سهم سوخت‌های فسیلی از مصرف انرژی اولیه کاهش خواهد یافت. این سهم از حدود ۸۵ درصد در سال ۲۰۱۸ به ۲۲ درصد در سال ۲۰۵۰ در سناریوی «کربن صفر»، ۴۰ درصد در سناریوی «گذار سریع» و ۶۷ درصد در سناریوی «پایه» خواهند رسید.
اثرات بحران کووید-۱۹در سناریوهای کلیدی، با کاهش محدودیت‌ها، فعالیت‌های اقتصادی طی چند سال آینده تا حدودی بهبود خواهند یافت؛ اما برخی اثرات باقی خواهد ماند. سطح تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۲۵ حدود ۲/ ۵ درصد کمتر و در سال ۲۰۵۰ حدود ۳/ ۵ درصد کمتر خواهد شد. این اثرات، اقتصادهای نوظهور، مانند هند، برزیل و آفریقا را به‌طور نامتناسب‌تری تحت تاثیر قرار خواهد داد.
در سناریوی «گذار سریع» انتظار می‌رود که اثرپاندمی منجر به کاهش ۲/ ۵ درصدی سطح تقاضای انرژی در سال ۲۰۲۵ و کاهش ۳ درصدی آن در سال ۲۰۵۰ شود. این اثر در تقاضای نفتی بیشتر مشاهده می‌شود؛ به‌طوری‌که در سال ۲۰۲۵ تقاضای نفت ۳ میلیون بشکه در روز و در سال ۲۰۵۰، دو میلیون بشکه در روز کمتر است.
این ریسک وجود دارد که ضررهای اقتصادی ناشی از کووید-۱۹ ممکن است وسیع‌تر باشد؛ به‌خصوص اگر موج‌های بیشتر انتشار این ویروس مشاهده شود. با این احتمال، ممکن است سطح تولید ناخالص داخلی جهان تا سال ۲۰۲۵، ۴درصد و تا سال۲۰۵۰، ۱۰ درصد کاهش یابد.
طبق ارزیابی‌ها، گذار به سمت سیستم انرژی کم‌کربن در سناریو «گذار سریع» منجر به تغییرهای ساختاری اساسی و تغییر شکل سیستم انرژی جهانی می‌شود. جابه‌جایی قابل توجهی از هیدروکربن‌های سنتی (نفت، گاز طبیعی و زغال‌سنگ) به سوخت‌های غیرفسیلی از جمله تجدیدپذیرها وجود دارد. ترکیب انرژی متنوع‌تر (نفت، گاز طبیعی، تجدیدپذیرها و زغال‌سنگ) خواهد بود. از سوی دیگر با افزایش تنوع در ترکیب سوختی، رقابت مابین مصرف اشکال گوناگون انرژی بیشتر خواهد شد. در سال ۲۰۱۸، نفت و زغال‌سنگ بیشترین سهم را از مصرف انرژی اولیه داشتند؛ این در حالی است که در سناریو «گذار سریع» انتظار می‌رود در سال ۲۰۵۰ تجدیدپذیرها حدود نیمی از کل مصرف انرژی اولیه جهان را به خود اختصاص دهند.
انرژی تجدیدپذیر در بخش نیروانرژی تجدیدپذیر مورد استفاده در بخش نیرو – بادی، خورشیدی، زیست توده و زمین گرمایی- در سه سناریو به سرعت رشد خواهد داشت که ناشی از کاهش هزینه‌های تولید و اعمال سیاست‌های تشویقی گذار به سمت منبع انرژی کم‌کربن خواهد بود. سرعت رشد مصرف انرژی تجدیدپذیر در سناریوی «گذار سریع» و «کربن صفر»، بسیار بیشتر از رشد مصرف انرژی اولیه است؛ به ترتیب ۲۵۰ اگزاژول و ۳۵۰ اگزاژول رشد دارد که حدودا ۵ تا ۷ برابر بیشتر از رشد کل مصرف انرژی اولیه است. سهم تجدیدپذیرها از مصرف انرژی اولیه از ۵ درصد در سال ۲۰۱۸ به ۴۵ درصد در سال ۲۰۵۰ در سناریو «گذار سریع» و به ۶۰ درصد در سناریو «کربن صفر» خواهد رسید. از سوی دیگر، رشد مصرف انرژی تجدیدپذیر عمدتا ناشی از افزایش استفاده از انرژی خورشیدی و بادی است. طی ۳۰ سال آینده، هزینه‌های بهره‌برداری انرژی‌های بادی و خورشیدی در سناریوی «گذار سریع» به ترتیب به ۳۰ درصد و ۶۵ درصد و در سناریوی «کربن صفر» به ۳۵ درصد و ۷۰ درصد ارقام سال ۲۰۱۸ می‌رسد.
ظرفیت انرژی بادی و خورشیدیاگرچه این رشد گذار سریع در ظرفیت بادی و خورشیدی نیازمند یک رشد گذار سریع در مخارج سرمایه‌گذاری است، اما وسعت آن تا حدودی با افت هزینه‌های توسعه انرژی بادی و خورشیدی جبران می‌شود. رشدگذار سریع تولید نیروی بادی و خورشیدی در سناریوی «گذار سریع» و «کربن صفر» در سال ۲۰۳۵ به بالاترین سطح خود می‌رسد و پس از آن، به دلیل هزینه‌های متناوب ساخت که در الگوهای مازاد ظرفیت منعکس می‌شود، روند کاهشی را طی می‌کند. شتاب حاصل از ایجاد ظرفیت بادی و خورشیدی در سناریوی «پایه» تدریجی‌تر و باثبات‌تر است؛ اگرچه که متوسط نرخ سالانه ساخت ظرفیت (۲۳۵ گیگاوات) طی افق چشم‌انداز همچنان نسبت به گذشته به‌طور قابل توجهی بالاتر است.
تقاضای برقروند برق‌رسانی در جهان ادامه دارد و بخش نیرو نقش اساسی در سیستم تامین انرژی جهان ایفا می‌کند. رشد تقاضای نهایی برق در سه سناریو مشابه است که به‌طور متوسط کمتر از ۲ درصد در سال است و با این روند رشد تا سال ۲۰۵۰ به ۸۰ درصد می‌رسد.
سطح برق‌رسانی در سیستم انرژی در سناریوی «گذار سریع» و «کربن صفر» بیشتر است. سهم برق از کل مصرف نهایی از حدود ۲۰ درصد در سال ۲۰۱۸ به ۴۵ درصد در سال ۲۰۵۰ در سناریوی «گذار سریع» و به بیش از ۵۰ درصد در سناریوی «کربن صفر»، و ۳۴ درصد در سناریوی «پایه» خواهد رسید. انرژی مورد نیاز برای پاسخگویی به مصرف فزاینده برق برای مصرف نهایی، منبع اصلی تقاضای رو به رشد در هر سه سناریو است. در نتیجه، سهم انرژی اولیه که توسط بخش نیرو جذب شده، از ۴۳ درصد در سال ۲۰۱۸ به حدود ۶۰ درصد در سال ۲۰۵۰ در سناریوی «گذار سریع» و «کربن صفر» به حدود ۵۰ درصد در سناریوی «پایه» می‌رسد. عمده رشد تقاضای برق در هر سه سناریو توسط بازارهای نوظهور و پس از آن، آسیا در حال توسعه (چین، هند و سایر کشورهای آسیایی) و آفریقا هدایت می‌شود زیرا افزایش رفاه و سطح زندگی در این مناطق باعث افزایش مصرف برق خواهد شد. افزایش مصرف برق در سناریوی «گذار سریع» و «کربن صفر» عمدتا مبتنی بر سه بخش اقتصادی (صنعت، حمل‌و‌نقل و ساخت و ساز) است؛ به‌طوری‌که برق مورد استفاده در بخش حمل‌و‌نقل با افزایش استفاده از خودروهای برقی در حمل‌و‌نقل جاده‌ای به شدت افزایش می‌یابد. در مقابل، منافع کمتر حاصل از کارآیی انرژی در ساخت‌وساز و صنعت در سناریوی «پایه»، به این معنی است که این بخش‌ها حدود ۸۰ درصد رشد تقاضای نیرو را شامل می‌شوند.
تولید برق جهانیرشد تولید نیرو در جهان تحت تاثیر انرژی‌های تجدیدپذیر قرار دارد. انرژی تجدیدپذیر، متاثر از انرژی بادی و خورشیدی (از جمله زیست توده و زمین گرمایی)، بیش از کل رشد تولید جهانی برق در سناریوی «گذار سریع» و «کربن صفر» و حدود سه چهارم آن در سناریوی «پایه» را تشکیل می‌دهد. پیش‌بینی می‌شود سهم استفاده از انرژی خورشیدی و بادی در کل تولید برق جهان در سال ۲۰۵۰ در حالت سناریوی پایه به ۳۵درصد، در سناریوی گذارسریع به ۵۵ درصد و در سناریوی کربن صفر به ۶۴ درصد برسد. سوخت اصلی که باعث نابودی زمین می‌شود، زغال‌سنگ است. سهم تولید نیرو توسط زغال‌سنگ از تولید نیروی جهانی از ۳۸ درصد در سال ۲۰۱۸ به کمتر از ۳ درصد در سال ۲۰۵۰ در سناریوی «گذار سریع» و «کربن صفر» و به ۲۰ درصد در سناریوی «پایه» می‌رسد.
اقتصاد آنلاین/
برچسب ها: انرژی ، آینده انرژی ، انرژی های تجدیدپذیر لینک کوتاه خبر: bzna.ir/000KPsمنبع: بازار نیوز
کلیدواژه: انرژی آینده انرژی انرژی های تجدیدپذیر ۵ درصد در سال ۲۰۱۸ انرژی های تجدیدپذیر انرژی تجدیدپذیر درصد در سناریوی درصد در سناریو رشد مصرف انرژی بادی و خورشیدی انتشار کربن سیستم انرژی تا سال ۲۰۵۰ مصرف نهایی انرژی جهان تولید نیرو رشد تقاضای خواهد رسید ۶۰ درصد ۲۰ درصد گذار سریع چشم انداز سه سناریو بخش نیرو سال ۲۰۲۵ کربن صفر خواهد شد زغال سنگ
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت bazarnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بازار نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۵۹۶۰۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پایتخت گل در انتظار فناوری نوین/مکان‌یابی غلط به مشکلات دامن زد
خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: اگرچه زمستان سال ۱۴۰۲ با کمترین چالش در زمینه تأمین گاز همراه بود اما با توجه به تجربه زمستان ۱۴۰۱، ناترازی در تأمین گاز، تولید در واحدهای صنعتی را با چالش مواجه می‌کند ولی این معضل تنها مختص کارخانه‌ها نیست.
مجموعه‌هایی همچون تولیدکنندگان گل نیز از واحدهایی هستند که در صورت قطع گاز، آسیب‌های جدی و چه بسا جبران‌ناپذیری خواهند دید. حالا که فصل سرما را پشت سر گذاشته‌ایم زمان آن است تا با بهبود و به روز رسانی سیستم‌های گرمایش گلخانه‌ها، زمستانی بدون مشکل پیش روی گلخانه داران محلاتی باشد.
گلکاران محلاتی می‌گویند در صورت قطع گاز، چون هیچ سیستم یا ماده جایگزینی مانند چوب، زغال‌سنگ، گازوئیل یا نفت نداریم، تمام محصول ما نابود می‌شود. در حال حاضر، تجهیزات گرمایشی بیشتر گلخانه‌ها به صورت مشترک با برق و گاز کار می‌کند و در صورت قطع هر کدام از اینها، سیستم گرمایشی از کار می‌افتد.
سیستم‌های گرمایشی دیگری وجود دارد که تماماً برقی است و گرمای ایجاد شده توسط المنت‌ها با استفاده از فن، در گلخانه منتشر می‌شود، اما برای گلخانه‌های در اندازه بزرگ جوابگو نیست و به همین دلیل تعدادی از گلخانه‌هایی که از این سیستم استفاده می‌کردند، به سمت روش‌های دیگر روی آوردند.
گازوئیل، سوختی که سر ناسازگاری داشت
یکی از گلکاران درباره سهمیه گازوئیل به خبرنگار مهر گفت: از آنجا که سهمیه گازوئیل هم نداریم، نمی‌توانیم از مواد جایگزین برای گرمایش استفاده کنیم البته در گذشته هم در تأمین گازوئیل با مشکل مواجه بودیم.
محمدی افزود: در گذشته که از گازوئیل برای گرم کردن گلخانه‌ها استفاده می‌کردیم، آن را با نفت ترکیب کرده و از ابزاری به نام «کله‌فر یا بوقی» برای گرمایش استفاده و در سرمای شدید، گازوئیل یخ میزد و عملاً گرمایش متوقف می‌شد. انتشار دود گازوئیل نیز موجب نابودی گل، به ویژه سرگل (شاخه‌های تازه روییده گل) و زرد شدن برگ گل می‌شد.
وی بیان کرد: نگاه علمی‌تر به تأمین انرژی و بهره‌وری آن می‌تواند علاوه بر حل مشکلات موجود، هزینه‌های جاری گلخانه‌دارها را نیز کاهش دهد و استفاده از تجربیات کشورهای دیگر و توجه به زیرساخت‌ها در کنار توجه به تکنولوژی‌های روز، گلخانه‌ها را از بحران‌های احتمالی انرژی مصون می‌دارد.
مکان‌یابی مناسب، پیش‌نیاز صرفه‌جویی در مصرف انرژی
رئیس انجمن گل و گیاهان زینتی ایران در گفت‌وگو با خبرنگار مهر گفت: سیستم‌های گرمایشی گلخانه‌ها از چند نظر قابل بررسی است، آنچه که در کشور ما رعایت نشده، مکان‌یابی نادرست گلخانه‌ها است و در واقع مکان‌یابی گلخانه‌ها بر اساس شعار و سیاست‌زدگی بوده است و نقشه پراکنش گلخانه‌ها در ایران را مشاهده کنیم و تقریباً در هر جای ایران یک شهرک یا مجتمع گلخانه‌ای احداث شده است.
محمدرضا شفیعی افزود: ایران دارای تنوع آب و هوایی و اقلیمی است و جزو چند کشور جهان از این نظر است، گلخانه‌ها باید در نقاطی احداث شود که شرایط مناسبی برای تولید گلخانه‌ای دارند.
وی اظهار کرد: حدود ۱۴ سال پیش، پژوهش مشترکی با معاونت باغبانی وزارت جهاد کشاورزی به منظور ارزیابی ۱۴۸ شهرک گلخانه‌ای ایران انجام دادیم و در این پژوهش که بر اساس مدل تاپسیس (Topsis) انجام شد، ۱۹ شاخص مختلف در این ۱۴۸ شهرک بررسی شد که بر اساس این پژوهش، یک شهرک گلخانه‌ای در چهارمحال و بختیاری رتبه اول را به دست آورد و محلات در جایگاه دوم قرار گرفت.
وی ادامه داد: نتایج پژوهش نشان داد بسیاری از شهرک‌های گلخانه‌ای از نظر پارامترهای اقلیمی مانند دمای حداقل مطلق، شدت تابش و تعداد شب‌های یخبندان در جای مناسب احداث نشده بودند که اتفاق خوبی نیست زمانی که گلخانه در مناطق سردسیر احداث می‌شود، مصرف سوخت آن نسبت به جای مناسب تا سه برابر بیشتر است که این اشکال بزرگی است در حالی که در کشورهای دیگر اینگونه نیست.
ایرانیزه کردن، راه حلی در دسترس
عضو هیأت علمی پژوهشکده گل و گیاهان زینتی محلات اظهار کرد: در بحث سیستم‌های گرمایشی، سیستم‌هایی با راندمان بالا وجود دارد که بهترین آنها سیستم حرارت مرکزی است که اکثر گلخانه‌های اروپا مانند هلند و بلژیک، از این سیستم استفاده می‌کنند و باید اذعان که این سیستم شبیه شوفاژ عمل می‌کند به این شکل که یک لایه لوله‌کشی آب گرم در روی سطح زمین و برای گل‌های گرمادوست، یک لایه هم زیر سقف گلخانه تعبیه شده است.
وی گفت: در این سیستم، مصرف انرژی خیلی کم و راندمان بالاست، اما اشکالی که این روش دارد این است که هزینه اولیه راه‌اندازی آن بالاست و در شرایط کنونی امکان پیاده‌سازی این سیستم در گلخانه‌های ایران ممکن نیست هر چند سیستم‌های شبهه حرارت مرکزی در برخی گلخانه‌های محلات پیاده شده است و به جای لوله کشی، از لوله‌های پلی‌اتیلن و شیلنگ در زیر سطح زمین استفاده کرده‌اند و هزینه این سیستم شبیه‌سازی‌شده خیلی بالا نیست و می‌توان به آن فکر کرد.
وی افزود: سیستم‌های گرمایشی سابق، یکنواختی گرما را هم نداشت و می‌توان گفت که مصرف گاز با استفاده از سیستم‌های جدید، یک سوم تا یک چهارم کاهش پیدا کرده است البته هزینه سیستم‌ها نیز بالاست و اگر برای گلخانه‌دارها تسهیلاتی در نظر گرفته شود، می‌توانند تجهیزات خود را به روز کند.
شفیعی ادامه داد: توجه به الگوی کشت می‌تواند کمک زیادی کند و این مهم درصد مورد توجه ویژه حوزه که گل و گیاه تنوع بسیار زیادی وجود دارد و اکنون بیش از ۱۰۰۰ گونه و رقم گل به صورت اقتصادی در حال تولید است و گونه‌های متناسب با هر منطقه کشت شود، مصرف انرژی کاهش می‌یابد.
وی افزود: سیستم‌های برقی، گازی و انرژی تابشی وجود دارد که حتی نمونه‌های آن با کابل‌های حرارتی در پژوهشکده گل و گیاه پیاده شد اما خیلی زود دچار مشکل شد و تداوم استفاده از آنها ممکن نشد.
شفیعی گفت: گلخانه‌های خورشیدی در چین وجود دارند که از گرمای خورشید در طول روز استفاده می‌کنند و شب‌ها پوشش عایقی مانند پشم شیشه یا پتو روی گلخانه کشیده می‌شود و این گلخانه‌ها مصرف سوخت ندارد، چنین سیستم‌هایی را می‌توان در برخی نقاط ایران پیاده کرد.
وی تصریح کرد: برای برخی از مناطق می‌توان روی سیستم‌های زمین‌گرمایی فکر کرد که مدل‌هایی هم از آن توسط برخی شرکت‌ها در ایران ابداع و پیاده‌سازی شده است و باید گفت در این روش، کانال‌هایی در زیر زمین به منظور خنک کردن در تابستان و گرم کردن در زمستان حفر شده و در این کانال‌ها فن تعبیه می‌شود و در ۳ الی ۴ متر زیر زمین، زمستان‌ها هوا گرم و در تابستان‌ها هوا سرد است همچنین رطوبت زمین در فصل گرما باعث انتقال دمای خنک به داخل گلخانه می‌شود.
وقتی زمین گرمابخش گلخانه می‌شود
رئیس انجمن علمی گل و گیاهان کشور گفت: در نقاطی مانند محلات که ژئوترمال یا انرژی زمین گرمایی بالا است، می‌تواند از گرمای زمین استفاده کرد و ما تلاش کردیم به جای استفاده از کانال زمینی، از دمای کانال قنات‌ها استفاده شود.
شفیعی ادامه داد: در یکی از گلخانه‌های پژوهشکده این روش پیاده شد و از یک حلقه چاه برای این کار آن هم بدون فن استفاده کردیم که در تابستان هوای مرطوب و خنک و در زمستان هوای گرم را به گلخانه تزریق می‌کرد از این دست کارها می‌توان برای کاهش مصرف انرژی در گلخانه‌ها استفاده کرد.
شفیعی گفت: پوشش عمده گلخانه‌ها در دنیا پلی‌اتیلن و پلاستیک است اما شیشه و پلی‌کربنات نیز استفاده می‌شود و به نظر می‌رسد با توجه به شرایط کشور و با هزینه‌های جاری، پلی اتیلن بهترین گزینه است و این مهم مورد توجه است پرت حرارتی گلخانه‌های سنتی بسیار بالاست. دوجداره بودن دیواره و سقف گلخانه‌ها کمک بسیاری به کاهش مصرف سوخت می‌کند.
وی اظهار کرد: اگرچه این مدل دوجداره بودن دیوار و سقف گلخانه‌ها در ایران و محلات هم وجود دارد اما عموماً به شکل استاندارد نیست زیرا فاصله زیادی بین دو جداره وجود دارد و درحالیکه باید فاصله بین ۲ و نیم الی ۱۰ سانتی متر باشد، اما در اینجا بعضاً فاصله به ۱ یا ۲ متر می‌رسد.
وی با بیان اینکه این فاصله باعث می‌شود هوای روی سطح داخلی گرم شده و جریان هوا بین دو لایه برقرار شود، گفت: هوای زیر لایه دوم (بالایی) سرد شده و هوای سرد به پایین حرکت می‌کند و این مساله باعث کاهش دمای گلخانه‌ها و هدر رفت انرژی می‌شود اما وقتی فاصله بین ۲ الی ۱۰ سانتی متر باشد، این جریان هوا برقرار نمی‌شود و مانند یک لایه عایق عمل خواهد کرد.
اگرچه بخشی از مشکلات گلخانه داران محلات را در فصل زمستان در حوزه مسائل گرمایشی درگیر می‌کند، به خود تولیدکنندگان به واسطه عدم پیش‌بینی درست اتفاقات آینده توسط آنها برمی‌گردد، اما این مساله نافی وظیفه مسؤولان برای حمایت از گلکاران نیست، چرا که در صورت آسیب دیدن این صنعت، علاوه بر بیکاری کارگران و وارد شدن آسیب‌های فراوان اقتصادی به منطقه، یکی از پایه‌های لرزان صنعت گردشگری محلات نیز فرو خواهد ریخت که می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری برای استان و کشور داشته باشد.
کد خبر 6083387
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»