از کارگزاران اصرار، از محسن انکار
تاریخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۵۹۶۷۴۶
عضو حزب کارگزاران سازندگی گفت: گزینهای که بتواند رایآور و اعتمادساز باشد وجود دارد ولی بعید میدانم مصادیق به این زودی به جامعه معرفی شوند. ما در کارگزاران به طور بالقوه میتوانیم از آقای محسن هاشمی و آقای جهانگیری نام ببریم. این دو نفر این قابلیت را دارند تا مطرح شوند.
به گزارش ایمنا، با شدت گرفتن هیجانات انتخاباتی در نیمه دوم سال جاری شاهد به میان آوردن اسامی مختلفی به عنوان کاندیدا نهایی جریانهای سیاسی هستیم، اما اینکه هر کدام از این کاندیداها حتی اگر تائیدصلاحیت شوند تا چه میزان میتوانند اقبال مردم را به دست آورند موضوع قابل بحثتری است، برهمین اساس باید بیش از بررسی کاندیداهای قابل دفاع به برنامههای قابل دفاع و مورد پسند مردم بپردازیم؛ در همین راستا، روزنامه آرمان ملی با یدالله طاهرنژاد، عضو شورای مرکزی حزبب کارگزاران به گفت و گو پرداخته است که در ادامه میخوانید:
پیشبینی بسیاری از سیاسیون این بود که در نیمه دوم سال هیجانات انتخاباتی افزایش پیدا میکند؛ تحلیل شما چیست؟
نیمه دوم امسال نیمه انتخابات ریاستجمهوری است ولی گویی چون گذشته حال و هوای انتخابات خنکتر از قبل است چون دو طیف اصلی صحنه انتخابات که اصولگرایان و اصلاحطلبها هستند همدیگر را رصد میکنند تا فضای انتخاباتی به چه صورتی شکل میگیرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
برخی معتقدند با توجه به انتخاباتی که از سر گذراندهایم به تلاش برای رایآوری کاندیداها نیاز به صحبت، ارائه برنامه و اقناع مردم داریم؛ با این حال آقایان جهانگیری و عارف جزو گزینههایی بودند که ستاد انتخاباتی تشکیل دادهاند، چه تحلیلی از این موضوع دارید؟
انتخابات ریاست جمهوری مثل مجلس نیست که کاندیداها بدون اینکه خاستگاه و پایگاه سیاسی آنها تعریف شده باشد به طور فردی توفیقی کسب کنند. بنابراین من حداقل در مورد آقایجهانگیری با قاطعیت عرض میکنم که چنین اتفاقی نیفتاده است. نه خود او اعلام کرده و نه دیگری این حرف را زده است، آقایجهانگیری نیز مثل دیگر کسانی که ظرفیت کاندیداتوری دارند در جبهه اصلاحات مطرح است. و قطعاً با بزرگان این حوزه مشورت میکند و اینکه ستاد تشکیل داده باشد و یا اینکه کاری کرده باشند حداقل من از آن بیاطلاع هستم. در مورد آقای عارف این موضوع تازگی ندارد دکتر عارف از سال ۹۲ و بعد از شکل گرفتن تشکیلات خود آن مجموعه را تعطیل نکرده و همچنان آن تشکیلات را دارد و با آن جلو میآید ولی اگر بخواهد از ناحیه اصلاحطلبان به عنوان کاندیدا مطرح شود لازمه این است که حتماً قبل از آن موافقیت اصلاحطلبان را داشته باشد تا ستاد خود را تشکیل دهد آنچه که آقای عارف به عنوان نهاد اجتماعی و سیاسی آن را مدیریت میکند بنیاد امید است و ما نمیتوانیم به آن ستاد انتخاباتی بگوییم البته میتواند در زمان خاص رویکرد ستادی داشته باشد ولی فعلاً کار ستادی صورت نمیگیرد و کار شبه حرفهای است.
با توجه به اینکه ضعف در فراکسیون امید طی مجلس دهم، به عملکرد آقای عارف برمیگردد مطرح شدن اسم وی به عنوان گزینه ریاست جمهوری معقول و قابل پیشبینی خواهد بود. حضور لاریجانی و حمایت اصلاحطلبان از وی را چطور میبینید؟
هر رجل سیاسی محاسبات خود را دارد. من بنا ندارم وارد این بحث بشوم چون هم بر تصمیم آقای عارف تاثیر میگذارد و هم بر رای اصلاحطلبان تاثیرگذار است اما هر کسی که خود را در حد و اندازه ریاست جمهوری ارزیابی میکند، حتماً پارامترهایی کمی و کیفی برای خود در نظر دارد. آقای لاریجانی نیز شخصیتی فرهیخته است و عملکردی قابل دفاع دارد و مجلس را به خوبی اداره میکرد و در تنگناها به کمک دولت آمد و سعی داشت مجلس را از حواشی دور نگه دارد ولی نسل جوان ما از ایشان عبور کرده است من فکر میکنم باید طرحی نو در انداخت برای اینکه چنین جامعهای را فعال کرد و وارد عرصه ساخت. باید طرح و چهرهای نو وارد صحنه کرد. از این رو من برای حضور ایشان ظرفیتی متصور نیستم ولی فضای سیاسی است و بسیاری از محاسبات میتواند تغییر کند.
گزینههای دیگری چون آقای قالیباف و آقای رئیسی مطرح هستند ارزیابی شما در خصوص حضورشان در انتخابات پیش رو چگونه است؟
من فکر نمیکنم آقای قالیباف برای ریاست جمهوری اقدام کند. من در مصاحبه قبلی با شما با قاطعیت اعلام کردم آقای قالیباف رئیس مجلس میشود و الان با قاطعیت میگویم آقای قالیباف رئیسجمهور نمیشود. ایشان هم حواشی زیادی دارد و اغنای افکار عمومی و عبور دادن از این حواشی سخت است و هم عملکرد ایشان در مجلس روشن است. در این مدت مجلس فقط یک قانون را گذرانده است که آن هم در اجرا معطل مانده است و وزارت راه و شهرسازی گرفتار اجرای این قانون است. عملکرد مجلس به نحوه مدیریت و اداره مجلس بر میگردد. اگر آقای قالیباف هدایت متینی در پشت این مجموعه داشت حتماً با خروجی بهتری همراه میشد. من در یک مصاحبه اعلام کردم که در انتخابات ۱۴۰۰ شانس عمدهای برای اصلاحطلبان میبینم و عمده این شانس به مجلس و عملکرد آن برمیگردد. ضمن اینکه کسی که دو میلیون رای به یکباره بیست میلیون نمیشود اتفاق جدیدی نیفتاده است و تغییر جدیدی روی نداده است. وقتی شخصیتی ورود میکند، رای کمی میآورد و موضوع طنز مردم میشود دیگر قابل احیا نیست. به نظر من آقای قالیباف تا اینجا نشان میدهد در شهرداری موفقتر از مجلس بود، ایشان بیشتر شخصیتی اجرایی دارد تا شخصیتی سیاسی در لول ریاست جمهوری از این رو من فکر نمیکنم ولی آقایرئیسی در انتخابات گذشته رای قابل قبولی کسب کرد و نفر دوم انتخابات بود و شاید آن سبد رای امروز وضعیتی بهتر از قبل داشته باشد اما من شنیدهام که گفتهاند اگر بشود میآیم. بنابراین شاید آن اذن هم صادر نشود.
با این وجود برخی گمانهزنیها هم اقبال جامعه به سوی اعتدال و دولتی متفاوت با اصلاحطلب اصولگرا را مطرح میکند، تحلیل شما در این مورد چیست؟
ارزیابی من این نیست که جامعه به سمت اعتدال برود و نه تنها گرایشی به این سمت وجود ندارد بلکه حتی میتوان گفت جامعه زده شده است. اعتدالی که طلایهدار آن آقای روحانی و آقای نوبخت هستند دیگر در جامعه مقبولیت لازم را ندارد. حجم مطالب انتقادی و استهزایی که علیه آقای روحانی در فضای مجازی و غیرمجازی منتشر میشود در تاریخ انقلاب بیسابقه است. چطور میتوان جامعه را به دنبال این خط و مشی تصور کرد.
اصلاحطلبان یکی از حامیان اصلی آقای روحانی در جریان انتخابات ۹۶ بودند؛ اما برخی ضعفهای دولت تدبیر و امید به نام اصلاحطلبان تمام شده و گفته میشود از این منظر باید شوکی به افکار عمومی داد و دامن اصلاحطلبی را پا کرد، ارزیابی شما چیست؟
من در این رابطه توضیح دادم. گزینهای که بتواند رایآور و اعتمادساز باشد وجود دارد ولی بعید می دانم مصادیق به این زودی به جامعه معرفی شوند. ولی ما در کارگزاران به طور بالقوه میتوانیم از آقای محسن هاشمی و آقای جهانگیری نام ببریم. این دو نفر این قابلیت را دارند تا مطرح شوند. نام میبریم به این معنا که این دو نفر قابلیت کاندیدا شدن را از طرف کارگزاران دارند ولی ما هنوز کسی را معرفی نکردهایم.
سخنگوی شورای نگهبان اخیراً از اینکه رئیسجمهور میتواند یک زن باشد صحبت کرده است این تغییر رویکرد چه مبنایی دارد؟
یکبار آقای حسنی امام جمعه ارومیه گفت در اسلام از بخشدار تا رئیسجمهور نمیتواند زن باشد. این حرف را زده بود. آقای روحانی تلاش زیادی داشت تا یک وزیر زن داشته باشد ولی به او اجازه داده نشد. حال کسی را در ده راه نمیدادند و سراغ خانه کدخدا را میگرفت. آقای کدخدایی فلسفه سیاسی را تبیین میکنند ولی اینکه در عمل چه رخ میدهد؟ حتماً اتفاقی رخ نمیدهد! مردم عقل دارند اگر زنی تایید صلاحیت نشود مردم به یک وعده به جنب و جوش نمیافتند. آنها هیچوقت این ریسک را نمیکنند چون میدانند هر خانمی تایید شود رای میآورد. خانمها سه ویژگی دارند که آقایان ندارند البته مطلق نیست اما برجسته است؛ اول اینکه خانمها اهل اختلاس نیستند و در محیط کار پاکدستتر از آقایان هستند. از صد اختلاس ۹۹ مورد مردان هستند و آن یک مورد زن هم توسط شوهرش اغفال شده است. اهل زد و بند و روابط پنهان نیستند چون زنان محدودیتهایی دارند و امکان زد و بند برای آنها فراهم نیست و سوم اینکه مسئولیتپذیرتر هستند. زن اگر رئیس جمهور شود در خانهاش مینشیند و غصه بقیه را میخورد و اینطور نیست که وقتی دویست نفر کشته شدند صبح جمعه از خواب بیدار بشود و بگوید چه شده؟ چقدر مردند؟ مسالهای نبود؟ بنابراین تایید صلاحیت شدن یک زن ریسک بزرگی است و جامعه با استقبالی بالا آن زن را انتخاب میکند و آنها نمیتوانند جواب علما و قم و نجف و مشهد را بدهند. گیر میکنند و بین خودشان اختلاف میافتد. وقتی رای آورد باید تنفیذ کنند از این رو من احتمال نمیدهم چنین اتفاقی رخ بدهد.
اختیارات رئیسجمهور سقفی دارد ولی شعارهایی که در انتخابات داده میشود سقفی ندارد. مردم ما متوجه این موضوع هستند.
تفاوتهایی وجود دارد، من شما را به کتاب روابط بین ایران و آمریکا نوشته سیدحسین موسویان ارجاع میدهم. رهبری که نمیخواهد مملکت خراب شود ایشان میخواهند مملکت آباد شود اگر قوهای عاقله در مسند اجرا باشد معمولاً ایشان با روسایجمهور همراهی میکنند. رئیس دولت اصلاحات بهترین شاخصها را به دست آورد، آقای هاشمی تمام کشور را به کارگاه سازندگی تبدیل کرد درحالیکه ده استان کشور در جنگ ویران شده بود. کشور ما با دست خالی بازسازی شد ولی احمدینژاد کشور را ویران کرد. سازمان برنامه و بودجه کشور را منحل کرد. یعنی در تاریکی شب بیچراغ در بیابان رانندگی کنید و با دست خود چراغهای ماشین را بشکنید. اگر کسی بتواند با خردورزی و ابتکارات درست اعتماد رهبری را جلب کند و همراهی ایشان را داشته باشد میتواند کار را به خوبی جلو ببرد ولی اینکه یک رئیسجمهور شعاری بدهد که نه قانون اساسی و نه رهبری به او اجازه ورود نمیدهد. در حقیقت عوامفریبی رخ داده و این رفتار بیاعتمادی میآفریند. میتوانند بگویند تلاش خود را میکنند و روی دادن این اتفاقات خوب است. اگر بگویند تلاش میکنند حرف پرت و غیرمنطقی نیست. وعده بر تلاش و سعی مبتنی است. آقای روحانی وعدههایی داده که در حیطه اختیارات او نبود. او گفت تحریمهای غیرهستهای را نیز برمیدارد. خود او میدانست که همه این موارد در حوزه اختیارات او نیست. این مسائل به سیاست خارجی کشور بر میگردد که طبق قانون اساسی در اختیار شخ رئیس جمهور نیست. رئیسجمهور باید وعدههایی بدهد که طبق قانون در حوزه اختیارات خود اوست.
هنوز هم برخی تصمیمات و تعیین راهبردها به نظرات رئیس دولت اصلاحات اشاره میکند آیا ایشان هنوز هم شخصیتی تعیینکننده هستند؟
من هنوز هم ایشان را برجستهترین عنصر سیاسی حوزه اصلاحات و تاثیرگذارترین شخصیت سیاسی کشور در حوزه دعوت به مشارکت میدانم. شاید کفران نعمت باشد که از اندوختهای اینچنینی غفلت کنیم و از ایشان استفاده نکنیم. با وجود افت و خیزی که در مسیر اصلاحات ایجاد شده است رئیس دولت اصلاحات همچنان از احترام خاصی بین اصلاحطلبان و بخشی از اصولگرایان برخوردار است.
کد خبر 449212منبع: ایمنا
کلیدواژه: محسن هاشمی رفسنجانی رئیس شورای شهر تهران حزب کارگزاران سازندگی کارگزاران سازندگی انتخابات انتخابات ریاست جمهوری انتخابات 1400 اصلاحات اصلاح طلبان شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق آقای جهانگیری ریاست جمهوری آقای قالیباف اصلاح طلبان آقای روحانی اصلاح طلبی رئیس جمهور قابل دفاع آقای عارف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۵۹۶۷۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تعلیق دانشجویان جورج واشنگتن به دلیل اصرار به حضور در اعتراضات
چندین دانشجوی دانشگاه جورج واشنگتن پس از آنکه حاضر به ترک اردوگاه اعتراضی علیه جنگ اسرائیل در غزه نشدند، از طرف مسئولان دانشگاه تعلیق شدند.
به گزارش ایسنا به نقل از واشنگتن پست، در حالی که تظاهرات در محوطه این دانشگاه همچنان ادامه دارد، مسئولان آن مواضع سختی اتخاذ کرده و گفتند دانشجویان ممکن است با تعلیق موقت و یا محرومیت از تحصیل رو به رو شوند. این دانشگاه با انتشار بیانیهای در این باره گفت: افرادی که در محوطه دانشگاه باقی میمانند و هرکسی که قصد دارد به آنها ملحق شود، به اموال خصوصی تجاوز کرده و مقررات دانشگاه را نقض می کند. ما اقدامات انضباطی را علیه آن دسته از دانشجویانی اعمال میکنیم که در این تظاهرات غیرمجاز حضور داشته باشند.
تنها چند ساعت از انتشار این بیانیه نگذشته بود که سازماندهندگان این اردوگاه اعتراضی در رسانههای اجتماعی اعلام کردند که هفت رهبر جنبشهای دانشجویی به حالت تعلیق موقت در آمدهاند. در این میان، نیروهای پلیس هنوز حاضر به همکاری با مسئولان دانشگاه نشدهاند. در همین راستا، دو مقام شهری اعلام کردند که پلیس شهر واشنگتن درخواست مقامات دانشگاه برای پاکسازی این کمپ اعتراضی را رد کرده و هنوز هیچ برنامه فوری برای پاکسازی این منطقه ندارند. پلیس در بیانیهای اعلام کرد که فعلا نظارت و کنترل اوضاع را ادامه خواهد داد.
بنا به گفته منابع خبری، هنوز حدود ۳۰ چادر در محل اعتراض این افراد برپا است. البته پلیس چندان هم بیکار ننشسته و با قرار دادن موانع فلزی در اطراف محل تظاهرات، به هیچ فرد دیگری اجازه پیوستن به تظاهرات را نداده است. در این میان مسئولان دانشگاه ادعا می کنند افرادی غیر از دانشجویان به این گروه ملحق شدهاند.
در مقابل، سازمان دهندگان دانشجویی از هواداران بیشتری خواستند تا در مواجهه با تهدید انضباطی به اردوگاه بروند. آنها در شبکههای اجتماعی نوشتند: «دانشجویان حاضر در اردوگاه در معرض خطر بیخانمان شدن، از دست دادن تمام واحدهای کلاس از ترم تحصیلی و دستگیری قرار دارند. ما در برابر تهدیدهای آنها که ناشی از موقعیت ضعیف آنهاست، تسلیم نخواهیم شد.
سلینا الشهابی، دانشجوی ۲۰ ساله دانشگاه جورج تاون و عضو این گروه از معترضان در مورد شرایطشان گفت: کسانی که باقی ماندهاند، سرپناه و غذا دارند، از جمله کمک مالی از یک رستوران محلی فلسطینی که در نزدیکی اینجا قرار دارد. با این حال، برخی از دانشجویان با کمبود دارو مواجه هستند. با این حال، او اعلام کرد که افراد حاضر در اردوگاه با وجود ترس از عواقب احتمالی، روحیه بالایی دارند.
انتهای پیام