به نقل از «افکارنيوز»

زندگی عجیب بردارزاده خسرو شکیبایی که به تازگی درگذشت

تاریخ انتشار: ۲۱ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۶۰۷۹۹۴

به گزارش افکارنیوز،

علیرضا کوشک جلالی هنرمند تئاتر که سال‌هاست در آلمان زندگی می‌کند، هرگز از تئاتر ایران دور نبوده و نمایش‌های گوناگونی را در تهران و دیگر شهرهای ایران روی صحنه برده است.

او در یکی از سفرهای خود برای اجرای نمایشی به تبریز دعوت شد و همین سفر سبب آشنایی و همکاری او با کامیار شکیبایی شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کوشک جلالی با ابراز تاسف فراوان از درگذشت این هنرمند توضیحاتی درباره ویژگی‌های او ارایه می‌کند تا از خلال این توضیحات، تصویری روشن‌تر از این هنرمند که شاید برای تعدادی از ما چندان شناخته‌شده نباشد، ترسیم شود.

او با یادآوری آشنایی خود با کامیار شکیبایی می‌گوید: اولین بار او را در نمایش «تیغ کهنه» دیدم؛ متنی از محمد امیر یاراحمدی که با کارگردانی یکی از هنرمندان تبریز، یعقوب صدیق جمالی اجرا شد. در این نمایش با بازی زیبای کامیار آشنا شدم. صدای بسیار گرم و گیرای او هنوز در گوشم زنگ می‌زند. آنجا دیدمش و زمانی که برای نمایش «سیستم گرون هولم» در تبریز دعوت شدم، متوجه شدم کامیار جزو تیم است.

این کارگردان اضافه می‌کند: در پروسه تمرین و آماده‌سازی این نمایش مانند بسیاری از نمایش‌های دیگری که در ایران اجرا می‌شوند، اتفاقات بسیار عجیب و غریبی رخ داد که بخشی از خاطرات تلخ و شیرین من است. در نهایت این نمایش با سختی بسیار به صحنه آمد ولی از همکاری با این تیم لذت بردم چراکه در آن لحظات سخت، دست یکدیگر را گرفتیم و کار را جلو بردیم.

او ازکامیار شکیبایی به عنوان «این مرد نازنین، این دوست و همراه»، یاد می‌کند و ادامه می‌دهد: خوشحالم که در تبریز توانستم یک همکاری را با او داشته باشم. او در نمایش «سیستم گرون هولم» نقش «فرناندو» را بازی می‌کرد و با وجود تمام مشکلاتی که داشت، یکی از ستون‌های اصلی کار بود.

کوشک‌جلالی با بیان این که کامیار شکیبایی با سختی‌های بسیار روزگار می‌گذرانده، اضافه می‌کند: با اینکه از نظر اقتصادی و جسمانی، مشکلات بسیار داشت، پر از امید بود و پر از نومیدی؛ سنتز خیلی عجیبی بود زندگی او.

کارگردان «بانوی آوازخوان» ادامه می‌دهد: نوع زندگی‌اش مرا به وحشت می‌انداخت و چند بار به او گفتم: گویا تصمیم گرفته‌ای به سرعت از ما دور شوی و به آسمان پر بکشی؟! می‌خندید؛ خنده‌ای تلخ که معلوم بود نه راه پس دارد و نه پیش.

این مدرس تئاتر با بیان این که کامیار شکیبایی روی صحنه تئاتر مشکلات خویش را فراموش می‌کرد، می‌افزاید: با وجود فشارهای بی‌حد اجتماعی و اقتصادی که بر او  و بسیاری از هنرمندان دیگر تحمیل شده بود، وقتی سر تمرین می‌آمد حکایتش می‌شد شبیه حکایت یکی از شخصیت های فیلم «شکسپر عاشق» که وقتی روی صحنه می‌رفت، لکنت زبانش را فراموش می‌کرد. مثل بسیاری از هنرمندان، زمانی که روی صحنه بود، احساس می‌کردم تمام دردها و مشکلات متعددش را فراموش می‌کرد. بازی زیبایش را برای اولین بار در نمایش «تیغ کهنه» یاراحمدی و کارگردانی یعقوب صدیق جمالی دیدم. 

او با تحسین بازی او در نقش «فرناندو» در نمایش «سیستم گون هولم»اضافه می‌کند: خیلی خوب بازی می‌کرد. این نقش را خیلی خوب می‌شناخت؛ نمونه‌ای از کلاش‌های اجتماعی، کسانی که برای زنده ماندن دست به هر کاری می‌زنند و حاضرند از روی نعش خیلی از آدم‌ها رد شوند، فقط برای اینکه به اهداف اقتصادی‌شان برسند.

کوشک جلالی با ارایه توضیحاتی درباره دیگر فعالیت‌های کامیار شکیبایی، از او به عنوان یکی از بازیگران خوب تئاتر و سینما و تلویزیون به ویژه در تبریز یاد می‌کند که در آثار نمایشی بسیاری بازی کرد.

به گفته او، بازی در فیلم«ذغال» و سریال‌های «جلال» و «دخترم نرگس» که از تولیدات استان‌ آذربایجان هستند، از دیگر فعالیت‌های هنری اوست.

علیرضا کوشک‌جلالی ابراز تاسف می‌کند: قرار بود در سریال «جلال ۲» هم بازی کند که متاسفانه به آسمان پر کشید.

کامیار شکیبایی برادرزاده خسرو شکیبایی و متولد ۱۳۵۵ بود که در سن ۴۴ سالگی به دلیل ایست قلبی در بیمارستان «لقمان» تهران درگذشت.

 

منبع: افکارنيوز

کلیدواژه: تئاتر ایران کارگردان تئاتر سینما و تلویزیون خسرو شکیبایی تئاتر ایران بازیگر تئاتر سینما و تلویزیون کامیار شکیبایی کامیار شکیبایی کوشک جلالی روی صحنه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۶۰۷۹۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چه بر سر ستارگان عجیب‌ترین قهرمان لیگ برتر آمد

به گزارش "ورزش سه"، قهرمانی لسترسیتی در فصل 2015-2016 را باید بزرگترین معجزه قرن اخیر لیگ برتر انگلیس دانست. در شهری که مردمش امیدی به سال جدید نداشتند و بقیه با تمسخر، آنها را جزء کاندیدهای اصلی سقوط به حساب می‎‌آوردند؛ با این حال نه ماه بعد مردمان آن شهر شادمان‌ترین انسان‌های بریتانیا بودند.
حالا با گذشت 8 سال از آن ماجرا، باشگاه محبوب اهالی لسترشر دیگر در عنوان قهرمان را یدک نمی‌کشد و در چمپیونشیپ برای بازگشت به جایی که به آن تعلق دارد می‌جنگد.

اینک نوبت این است تا نگاهی به عملکرد آن فصل و سرنوشت قهرمانان بهترین تیم تاریخ روباه‌ها بیندازیم.

دروازه‌بان - کسپر اشمایکل

کسپر برای اینکه سنگینی سایه پدرش را از روی خود بردارد نیازمند انجام یک کار خارق‌العاده بود؛ تاج‌گذاری در انگلیس با تیمی که در طول تاریخش تنها یک نایب‌ قهرمانی میان دو جنگ بزرگ داشت به‌نظر کافی می‌آمد. بعد از آن او اف ای کاپ و جام خیریه را هم با همراهان قدیمی‌اش کسب کرد تا ویترین افتخارات باشگاه مزین‌تر شود.
او سال 2022 پس از 11 سال انگلیس را ترک کرد تا به نیس فرانسه برود و حالا در 37 سالگی اندرلخت شاید ایستگاهی پایانی برای او باشد.

مدافع راست - دنی سیمپسون

سیمپسون در تیمی که فرگوسن  جام لیگ برتر و لیگ قهرمانان اروپا در یک فصل بدست آورد، حضور داشت؛ او که مسیر طولانی‌ای را تا پیوستن به لستر طی کرده بود، 3 سال بعد از افتخار آفرینی از جمع آنها جدا شد راه خود را در چمپیونشیپ ادامه دهد. اکنون او در تیم مکلسفیلد در سطح نهم فوتبال انگلستان آخرین سال‌های دوران بازیگری‌اش را سپری می‌کند.

مدافع میانی - وس مورگان

مدافع جامائیکایی که اکثر دوران خود را در ناتینگهام فارست گذرانده بود، با پیوستن به لستر خیلی زود بازوبند کاپیتانی را بدست آورد. رهبر شجاع تیمِ قهرمان رانیری، تا سال 2021 به بازی کردن ادامه داد تا نهایتا با دستیابی به دومین جامش با روباه‌ها، از دنیای فوتبال خداحافظی کند.

مدافع میانی - رابرت هوث

صخره آلمانی، با مورینیو دو بار موفق به لمس جام پریمیرلیگ شده بود؛ مدافع با تجربه سابق استوک‌ سیتی و چلسی، در جایی که با یک معجزه بی‌همتا توانسته بود اعتبار خودش را دوباره احیا کند، ماند تا به مانند مورگان، اما سه سال زودتر، در پایان فصل 2017-2018 خود را بازنشسته کرد.

مدافع چپ - کریستین فوکس

مرد اتریشیِ سمت چپ خط دفاعی، با انتقالی آزاد از شالکه آمده بود؛ او که با تکل‌های به یاد ماندنی‌اش دل هواداران را می‌برد، با افت عملکردش مشکلی با دقایق کم بازی نداشت؛ بعد از آخرین قهرمانی در انگلیس، سال‌های آخرش را در جایی که خانواده‌اش زندگی می‌کردند یعنی آمریکا گذراند. حالا او به عنوان کمک مربی در تیم شارلوت فعالیت می‌کند.

هافبک چپ - مارک آلبرایتون

او یکی از دو ستاره‌ی این لیست است که همچنان به هم بازی‌هایش وفادار مانده؛ آلبرایتون سانترهایش هر دژی را تهدید می‎‌کرد و خطر بزرگی در سمت راست حریفان بود. او که یک نیم فصل قرضی به وست بروم رفت، پس از ده سال حضور مستمر در این گروه یک‌ دل، در سال پایانی قراردادش به سر می‌برد و مشخص نیست که سران باشگاه با او تمدید می‌کنند یا خیر.

هافبک میانی - دنی درینک‌واتر

درینک‌واتر افتخاراتی همچون سیمپسون در کارنامه خود داشت اما لسترسیتی برای او جایی جهت اثبات دوباره خود محسوب می‌شد؛ با ثبت این افتخار خود را به لیست انگلیس در یورو 2016 هم رساند. او یک فصل دیگر هم در جمع شاگردان رانیری ماند و در نهایت به چلسی پیوست؛ پس از آن به سراسر انگلیس و حتی ترکیه قرض داده شد تا بالاخره بعد از یک سال بدون تیم ماندن، 4 ماه پیش بود که کفش‌هایش در 33 سالگی آویخت.

هافبک میانی - انگولو کانته

هافبک بی نام و نشان فرانسوی کارش را تازه در جمع روباه‌ها شروع کرده بود؛ بعدها با بازی در چلسی خود را سر همه زبان‌ها انداخت. تا جایی که فصل 2016-2017 برنده جایزه بهترین بازیکن فصل شد. او همه جام‌ها را با این تیم درو کرد و جام جهانی را هم به پاریس آورد تا هم‌تیمی‌هایش برای تشکر از او شعر بسرایند. سرانجام امسال ما او را در الاتحاد و مقابل نمایندگان کشورمان مشاهده کردیم.

هافبک راست - ریاض محرز

برنده بهترین بازیکن آن فصل فوتبال انگلستان، نیاز به معرفی خاصی ندارد. او 17 گل به ثمر رسانده بود و 11 پاس گل هم ارسال کرده بود تا به تیمش کمک زیادی بکند. ستاره الجزایری تنها دو فصل دیگر دوام آورد تا به منچستر سیتی بپیوندد؛ او با سیتیزن‌ها 4 بار معتبرترین جام کشور را بالای سر برد و سال گذشته هم با یک سه گانه تاریخی در اوج از آنها جدا شد و به الاهلی عربستان رفت. در این بین در جام ملت‌های آفریقا هم پیروز بود و بعد از نزدیک به سی سال جام را به خانه برد.

مهاجم نوک - شینجی اوکازاکی

تنها فرد آسیایی این لیست از ماینز آمده بود. او شاید زمان بازی کمی در اختیار داشت اما تاثیرش را هر طور شده روی بازی می‌گذاشت. شبی که او در برابر نیوکاسل با یک ضربه برگردان سه امتیاز را برای لستر ارمغان آورد فراموش‌نشدنی خواهد بود. مهاجم ژاپنی کارش در اسپانیا دنبال کرد و اکنون تا سال 2024 در سنت ترویدن بلژیک خواهد ماند.

مهاجم نوک - جیمی واردی

شماره 9 انگلیسی دومین شخص این لیست است که همچنان متعهد به یاران قدیمی‌اش است؛ واردی که همانند یک روباه در محوطه جریمه دشمنان بود، شناخته‌شده‌ترین ستاره آبی‌هاست. او در یورو 2016 و جام جهانی 2018 سه شیرها را همراهی کرد و در فصل 2019 - 2020 به عنوان آقای گلی لیگ برتر انگلستان هم دست یافت. با همه این اوصاف و گذشت سال‌هایی که هرگز او فراموش نخواهد کرد، حالا او مثل آلبرایتون در پایان جاده لستر است و باید دید آیا تمدید قراردادی در کار خواهد بود یا فکر بازنشستگی به سرش می‌زند.