عشق به دیده شدن و معضلات/ شخصیت‌های نمایشی میل به شهرت دارند
تاریخ انتشار: ۲۲ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۶۱۹۵۹۰
به گزارش افکارنیوز،
دریافت تأیید و توجه یکی از نیاز‌هایی است که در هر انسانی مشاهده می‌شود. با قدری توجه در رفتار کودکان متوجه خواهیم شد که آنها به چه میزان به دنبال دریافت توجه از جانب والدین و اطرافیان خود هستند.
نیاز به توجه به طور طبیعی مشکل ساز نیست، اما در صورتی که این مساله بیش از حد باشد می‌توان از آن به عنوان نیاز بیمارگونه به شهرت یا مقام اجتماعی یاد کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برخی از افراد از طریق تلاش برای اول و مهم بودن یا جلب توجه دیگران، با اضطراب بنیادی نادیده گرفته شدن مبارزه می‌کنند و از این رو برای جلب توجه دست به هر کاری می‌زنند، اما بسیاری دیگر به سبب حرفه و جایگاه خود، بیش از حد مورد توجه واقع می‌شوند و پس از مدتی کوتاه این میزان از توجه را آسیب زا می‌ببینند.
افرادی که مبتلا به بیماری اختلال شخصیت نمایشی هستند، خواهان جلب توجه دیگران نسبت به خود بوده و دارای شخصیت متفکر، سرزنده، نمایش‌گر و اغوا کننده هستند.
این افراد تمایل شدیدی به خودنمایی و جلب توجه دارند و برای تامین این هدف، به کارهای غیر عادی از جمله پوشیدن لباس‌های عجیب و جذاب، آرایش‌های تند و نامتعارف و ژست های نمایشی خاص دست می زنند و دارای عواطف بسیار نمایشی و اغراق‌آمیز هستند.
نیاز به دیده شدن، نیاز به برطرف کردن یک سری مشکلات از طریق مرکز توجه بودن و ... این‌ها شاید تعابیری از خودنمایی باشد که در برخی افراد وجود دارد، اما سوالی که در این بین به وجود می‌آید.
همه ما در روابط اجتماعی روزانه خود حتما کسی را می‌شناسیم که به خودنمایی کردن علاقه دارد. به طور سطحی کسانی که خودنمایی می‌کنند، افراد خونسرد قابل ستایش و برتری به نظر می‌رسند، اما واقعیت امر به طور کلی فرق می‌کند.
اینکه فردی بخواهد در مورد موفقیت‌های خود با دیگران صحبت کند یک رفتار اجتماعی و کاملا عادی است. همه‌ی ما دوست داریم ارزش خود را بالا ببریم و احساس مهم بودن کنیم، اما نکته‌ی اصلی این است که باید طرز بیان خوبی داشته باشیم.
اینکه بخواهیم اخبار را با یک فروتنی ساختگی برای دیگران بیان کنیم، تنها باعث می‌شود در ذهن آنها تصویر بدی از خودمان بسازیم.
سید شهرام علیزاده روانشناس و مشاور خانواده در گفت‌وگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، با اشاره به اینکه توجه بیش از حد به آنها گاه به حدی می‌رسد که برای حضور در جامعه به ایجاد چهره‌ای مبدل متوسل می‌شوند، اظهار کرد: این قبیل افراد به مرور زمان حریم شخصی خود را از دست رفته می‌بینند و مجبور می‌شوند تا بیش از حد معمول مراقب رفتار و پوشش خود باشند که این مسئله می‌تواند آنها را به انواع اختلالات روانی همچون اضطراب و افسردگی نزدیک کند و عملکرد طبیعی آنها را با مشکلات قابل توجهی مواجه کند.
علیزاده بیان کرد: در این میان رفتار افراد سلبریتی پرست نیز قابل توجه است؛ افرادی که گاه به زور متوسل شده اند تا یک عکس یادگاری با فرد مشهور بیندازند. این رفتار را در مسابقات فوتبال، جشنواره‌های فیلم و موسیقی و... بار‌ها بار شاهد بوده‌ایم. قصد بسیاری از این افراد کسب شهرت آنی با کمک یک فرد مشهور است و برخی دیگر می‌خواهند به این روش مورد توجه واقع شوند و به اصطلاح دیده شوند.
این روانشناس ادامه داد: این افراد نیاز بیمارگونه‌ای را به تأیید و توجه احساس می‌کنند و گاه به دلیل سلب حریم شخصی دیگران به مراجع قانونی معرفی می‌شوند.
انسان به طور ذاتی نیاز به تعلقات اجتماعی دارد، به این معنا که فرد احساس قدرت، ارزشمندی، پذیرفته شدن و مورد توجه قرار گرفتن در جامعه دارد. گرایش افراد به مشهور شدن دارای عوامل مختلفی است که بخش قابل توجهی از آن به احساس نیاز و برطرف کردن آن بر می‌گردد و باید پاسخ مناسبی دریافت کند. در بسیاری از موارد افراد میل به قدرت و شهرت دارند و برای ارضای این نیاز ابزار‌های لازم را دارند تا به طور رسمی معروف شوند و در صورت عدم وجود این ابزار‌ها رو به فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی می‌آورند.
زمانی که در جوامع انسانی ارزش‌ها به درستی تعریف نشوند یا در خانواده‌ها سلامت تربیتی و روابط سالم حاکم نباشد فردی که از پوسته اولیه خود (خانواده) خارج و وارد جامعه می‌شود ممکن است رفتار‌های نابهنجار و نادرستی بروز دهد مثلا با قرار دادن عکس‌ها و فیلم‌هایی متعدد از خود قصد جلب توجه داشته باشد؛ بنابراین عوامل مختلفی می‌تواند موجب بروز این مشکلات شود که عبارتند از ضعف سلامت تربیتی، فقدان وجود هیجانات مثبت در خانواده و در نهایت وجود اختلالات شخصیت نمایشی و اختلال خودشیفتگی.
همچنین امیر لطفی حقیقت روانشناس و استاد دانشگاه در تشریح این معضل به خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان در این باره، گفت: بسیاری از این افراد بیمار هستند به نحوی که از شخصیتی ضداجتماعی و دارای اختلالات روانی برخوردارند و میل به فریبکاری، بزرگنمایی و ایجاد نوعی هیجانات منفی در جامعه دارند.
لطفی‌حقیقت در تشریح راه حل‌های موجود برای مقابله با این معضل گفت: آگاه سازی خانواده‌ها و کودکان در مدارس و کارگاه‌های آموزشی می‌تواند بسیار مفید واقع شود. همچنین خانواده‌ها برای تأمین سلامت روانی حداقل سالی یک بار به روانشناس مراجعه و سلامت زندگی خود را تضمین کنند. ایجاد نوعی بی تفاوتی نسبت به افرادی که معروفیت کاذب دارند می‌تواند موثر باشد در واقع ما باید جذابیت‌ها را در جامعه جابجا کنیم به نحوی که مردم تمایلی برای پیگیری ادامه فعالیت این گونه افراد نداشته باشند.
وی افزود: در جامعه ما برخی عناصر فرهنگی، اجتماعی به یکباره حذف شد و جایگزین مناسبی برای آن مشخص نشد همین مسئله باعث نوعی شکاف فرهنگی و مدیریتی شد، چرا که طبعا افراد نیازمند برخی تفریحات و سرگرمی‌ها هستند زمانی که تفریحات در جامعه ما با محدودیت روبرو است و نظام اجتماعی ما مدیریت متمرکز شده‌ای ندارد و بیشتر در غالب شعار ظهور می‌کند طبعا نیاز افراد برطرف نمی‌شود و برای ارضای نیاز‌ها به گونه‌ای دیگر اقدام می‌کنند.
لطفی‌حقیقت خاطرنشان کرد: از آنجایی که باور‌های مردم آسیب خورده به طوری که تمایل زیادی به این افراد دارند در قبال این افراد باید واکنش رسانه‌ای و هم واکنش قضایی وجود داشته باشد. یعنی کسی که با انتشار فیلم و عکس‌هایی از خود باعث براگیختن هیجان در جامعه می‌شوند به عنوان یک شخصیت ضداجتماعی وی را معرفی و مورد مجازات قرار داد.
منبع: افکارنيوز
کلیدواژه: اضطراب کودکان روانشناسی حریم شخصی بیش از حد جلب توجه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۶۱۹۵۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
میدان شهرت در ایران
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، کتاب «میدان شهرت در ایران» اثر پژوهشی احسان شاه‌قاسمی (عضو هیأت علمی گروه ارتباطات دانشگاه تهران) است. این پژوهش به بررسی نقش سلبریتی‌ها در جامعه ایران می‌پردازد و به جنبه‌هایی از این صنعت نوپدید در کشورمان اشاره دارد که تاکنون دیده نشده است.
این کتاب با مقدمه آرتور آسابرگر که یکی از بزرگترین استادان و پژوهشگران زنده علم ارتباطات در دنیا است، از سوی انتشارات پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی منتشر شده است. کتاب «میدان شهرت در ایران» در شانزدهمین جشنواره بین‌المللی پژوهش فرهنگی در محور رسانه و ارتباطات به‌عنوان اثر برگزیده معرفی شد.
سه فصل اول کتاب به توضیح تاریخچه شهرت در ایران، شالوده‌های شهرت، نقش صنعت شهرت در سلبریتی‌سازی و... اختصاص دارد.
در سه فصل دوم، به مسائلی همچون فمنیسم شهرت، نیکوکاری سلبریتی‌ها و شهرت و دین پرداخته شده است.
در فصل ششم نشان داده می‌شود صنعت شهرت چگونه از عناصر دینی برای سلبریتی‌سازی استفاده می‌کند و چگونه مخاطبان و کاربران به مسیری کشانده می‌شوند که احساس کنند با سلبریتی‌ها روابط صمیمانه شخصی و دوسویه دارند.
در فصل هفتم، نویسنده به مسأله مصرف‌گرایی و رابطه آن با شهرت پرداخته و نشان می‌دهد چگونه سلبریتی‌ها به‌صورت آشکار و نهان، مصرف‌گرایی را تبلیغ می‌کنند و چگونه این کار آنها در تضاد با ادعا‌های زیست محیطی آنها قرار می‌گیرد.
فصل هشتم این کتاب به توصیه‌هایی برای مدیریت فرهنگ شهرت اختصاص یافته است. این کتاب تلاش دارد به این سوالات پاسخ گوید:
فرهنگ شهرت از کجا پیدا شد و در ایران چه روندی را طی کرده است؟ رابطه شهرت و پول چیست؟ فضای مجازی چه کمکی به سلبریتی‌ها کرده است؟ چرا نیکوکاری سلبریتی‌ها زیانبار است؟ شهرت چه ارتباطی با فمنیسم پیدا می‌کند؟
آسابرگر در مقدمه کتاب «میدان شهرت در ایران» می‌نویسد: این کتاب به جنبه‌هایی از این صنعت نو پدید در ایران اشاره می‌کند که تا کنون دیده نشده‌اند. مطالب این کتاب کمک می‌کند که حتی مخاطب غیرایرانی هـم به جنبه‌هایـی از شهرت در کشور خودش آگاه شود کـه تا کنون در پیش چشم او بوده و نمی‌دیده است، و شاید این را بتوان مهم‌ترین امتیاز کتاب دانست.
شاه‌قاسمی، نویسنده کتاب می‌گوید از حدود ده سال پیش که مطالعه روی شهرت را آغاز کرده است، هر روز افراد بیشتری متوجه شده‌اند مسأله شهرت مسئله‌ای مهم در فرهنگ ماست. اوایل کار، حتی جامعه‌شناسان بسیاری به او میگفتند مسأله شهرت در ایران چندان مهم نیست که ارزش پژوهش‌های گسترده و ژرف را داشته باشد. رسانه‌های رسمی و غیررسمی ایران چندان مسأله شهرت را جدی نمی‌گرفتند و دانشجویان علوم انسانی کمتر این حوزه را حوزه مهمی برای انجام پژوهش و نگارش پایان‌نامه و رساله می‌دانستند. امروز که میلیون‌ها نوجوان ایرانی عملا برای سلبریتی‌های داخلی و خارجی بردگی می‌کنند، پژوهش‌های بسیار بیشتر و بهتری در این حوزه انجام می‌شود.
بریده‌ای از کتاب «میدان شهرت در ایران» که گوشه‌ای از این ابعاد ناپیدا را ملموس‌تر بیان می‌کند به این شرح است:
«سلبریتی‌های ایرانی معمولاً از اصطلاح «خراب شده» در توصیف کشورشان استفاده می‌کنند انگار این کشور ویرانه‌ای است که لیاقت آنها را ندارد و آنها با بازگشت به این کشور یا ماندن در آن باید بر سرش منت بگذارند. هر وقت چنین اظهار نظر‌هایی را می‌شنوم سه نکته به ذهنم می‌رسد، نخست باید از دوگانه حکومت ملت پرهیز کرد حکومت هم بخشی از ملت است و برعکس. نمی‌توان تصور کرد نیرویی اسرارامیز تعدادی غیرایرانی را از کشوری دیگر آورده است تا در جایگاه‌های مؤثر حکومتی قرار بگیرند و ایران را خراب کنند. دوم سلبریتی‌ها هرگز نمی‌گویند که این خراب شده باعث بالیدن و موفقیت آنها شده است. سوم و از همه مهم‌تر، سلبریتی‌ها هرگز توضیح نمی‌دهند که اگر ایران شایستگی آنها را ندارد چرا حاضر نیستند در جایی کار کنند که شایستگی آنها را دارد.»
احسان شاه‌قاسمی در سال ۱۳۵۷ در شهرستان رستم به دنیا آمد. کودکی را در نورآباد ممسنی، شیراز و تهران گذراند. در سال ۱۳۸۱ با مدرک کارشناسی مهندسی مکانیک از دانشگاه شیراز فارغ التحصیل شد و بعد از گذراندن دوره سربازی، در سال ۱۳۸۴ وارد دوره کارشناسی ارشد ارتباطات در دانشگاه تهران شد و تحصیلات خود را تا سطح دکتری در این دانشگاه ادامه داد. شاه‌قاسمی از سال ۱۳۹۴ به عنوان عضو هیات علمی در گروه ارتباطات دانشگاه تهران مشغول کارشد.
وی در دو دهه گذشته بیش از پنجاه کتاب را از انگلیسی به فارسی ترجمه کرده و دست کم چهار کتاب را به زبان‌های فارسی و انگلیسی منتشر نموده است. مقاله‌های او در مجلات مهم منتشر شده است. از سال ۱۳۹۹ شاه‌قاسمی برای اولین بار درس مطالعات شهرت و هواداران را در ایران ارائه کرد. او پیش از آن یک دهه را صرف مطالعه و تحقیق درباره شهرت و رابطه آن با رسانه‌ها کرده بود. در سال ۱۴۰۲ پژوهش‌های او در قالب کتابی به نام «میدان شهرت در ایران» به وسیله پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی منتشر شد و به عنوان مهم‌ترین منبع تدریس مطالعات شهرت در اختیار دانشگاه‌های مختلف قرار گرفت.
انتهای پیام/
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است