فاجعه‌ای که در یمن سانسور شده است

مرگ و میر کرونایی و شیوع این ویروس در یمن در سایه حملات ائتلاف سعودی اماراتی بر فاجعه در این کشور دامن زده است.

به گزارش شریان نیوز،در حالی که رسانه‌های غربی به صورت روزانه به تحلیل و بررسی آمار کرونا در آمریکا و کشور‌های اروپایی پرداخته و حتی اقداماتی غیر اخلاقی مانند پیش خرید و انحصار توزیع واکسن کرونا را برای مسئولین خود مجاز می‌شمارند، شاهد افزایش تصاعدی قربانیان ویروس کرونا در یمن هستیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

 

یمن از جمله کشور‌هایی است که بیشتر رسانه‌های غربی گزارشی در خصوص وخامت حال مردم این کشور بر اثر ابتلا به کووید-۱۹ منتشر نمی‌کنند.

در این میان، به دلیل ممانعت سعودی‌ها و اماراتی‌ها از حضور بازرسان بهداشتی در این کشور، آماررسمی مرگ و میر گسترده یمنی‌ها بر اثر ابتلا به کرونا منتشر نمی‌شود.

در سایه همین سانسور هدفمند و مهندسی شده، سعودی‌ها در حال تسل کشی یمنی‌ها و استمرار جنایات خود علیه زنان و کودکان هستند.

آمار غیر واقعی مبتلایان کرونا در یمن

آخرین آمار ثبت شده ابتلا به کووید-۱۹ در یمن، بیشتر به نوعی شوخی تلخ شبیه است!

در این آمار که در سایت سازمان بهداشت جهانی نسبت به آن استناد شده، آمده است که تا کنون تنها ۲۰۵۱ نفر در یمن به کووید-۱۹ مبتلا شده اند که از میان آنها، ۵۹۵ نفر جان خود را از دست داده اند.

با این حال مستندات موجود نشان می‌دهد که میزان ابتلا و مرگ و میر بر اثر کرونا در یمن به مراتب بیشتر از این میزان است.

در ژوئن امسال، در حالی که بحران شیوع کرونا به تازگی به یمن سرایت کرده بود، شبکه یورونیوز گزارش محدودی را در این خصوص منتشر کرد.

در این گزارش، در خصوص تشدید بحران انسانی در یمن هشدار داده شده بود؛ «مروان الغفوری، پزشک یمنی در تشریح وضعیت این روز‌ها کشورش و درمان مبتلایان به ویروس کرونا تامید کرده است که مردم در خیابان‌ها می‌میرند و بیمارستان‌ها درهایشان را بسته‌اند؛ شاهد مرگ تیم‌های پزشکی و درمانی هستیم؛ منابع خدمات بهداشتی کشور رو به پایان است و پیش‌بینی بدبینانه می‌گوید تا یک ماه آینده از همین حالا دیگر شاید حتی یک پزشک هم نداشته باشیم.».

اما پس از آن، کمتر گزارشی در خصوص آخرین وضعیت ابتلای یمنی‌ها به کرونا منتشر شد!

به عبارت بهتر، رسانه‌های غربی نیز به مانند رسانه‌های سعودی و اماراتی، در صدد کتمان فاجعه‌ای هستند که در یمن رخ می‌دهد.

فاجعه‌ای که در یمن سانسور شده است

کمترین شبهه‌ای وجود ندارد که فاجعه شیوع گسترده کرونا در یمن سانسور شده است.

این سانسور، در سایه حمایت‌های تبلیغاتی غرب از رژیم سعودی و امارات (به عنوان دو اشغالگر یمن) صورت می‌گیرد.

چنانچه شبکه یورونیوز در خرداد ماه امسال گزارش داده بود، آژانس پناهندگان سازمان ملل اعلام کرد که در یمن همزمان با شیوع ویروس کرونا شمار کودکان کار و موارد ازدواج کودکان افزایش یافته است و خانواده‌های زیادی برای امرار معاش به گدایی روی آورده‌اند.

در این گزارش رسما اقرار شده بود «طبق اعلام نهاد‌های بین‌المللی، ۸۰ درصد جمعیت یمن که از سوءتغذیه رنج می‌برند نیازمند کمک‌های بشردوستانه هستند؛ این بحران حتی پیش از شیوع ویروس کرونا به‌عنوان بزرگترین بحران انسانی در جهان توصیف می‌شد؛ نظام مراقب‌های بهداشتی در یمن از بین رفته است و با توجه به شیوع ویروس جدید کرونا در سراسر این کشور، لازم است تامین فوری بودجه‌های بهداشتی در‌ای کشور را صورت داد؛ ما شاهد هستیم که تعداد زیادی از خانواده‌ها برای زنده ماندن به روش‌های مقابله‌ای مضر مانند گدایی، کار کودکان یا ازدواج فرزندانشان متوسل می‌شوند.»

زیرساخت‌های درمانی یمن از بین رفته است

کاملا محرز است که تضعیف زیرساختن‌های بهداشتی و اجتماعی یمن در طول سال‌های اخیر و در جریان تجاوز سعودی‌ها و اماراتی‌ها به این کشور، جایی را برای آمادگی حداقلی بیمارستان‌ها و مراکز درمانی این کشور برای مواجهه با کرونا باقی نگذاشته است.

در چنین شرایطی شاهد جان دادن بسیاری از افراد آواره و بی سرپناه در خیابان‌های شهر‌های مختلف یمن به دلیل ابتلا به کوید-۱۹ هستیم.

نام این افراد و دلیل مرگشان، هرگز در آمار‌های رسمی ثبت نمی‌شود، زیرا در برخی مناطق، دیگر بیمارستانی وجود ندارد که امور مربوط به ثبت مرگ افراد و دلایل آن را صورت دهد.

در موارد دیگری نیز که فوت افراد ثبت می‌شود، دلیل مرگ مشخص نمی‌شود.

بدیهی است که در این کشور، امکان انجام آزمایش کرونا نیز وجود ندارد؛ به عبارت بهتر، بسیاری از یمنی‌های مبتلا به کووید-۱۹، از بیماری خود بی اطلاع هستند و اکثرا زمانی به خود می‌آیند که دیگر نمی‌توان برای بهبودی آن‌ها اقدامی صورت داد.

حتی کسانی که به درجه خفیف تری از کرونا مبتلا می‌شوند، پس از بهبودی (که زمان آن را خود به صورت تقریبی محاسبه می‌کنند)، با رفت و آمد در اماکن عمومی، ویروس را به دیگران (به عنوان افراد ناقل) منتقل می‌سازند.

در این میان، بسیاری از یمنی‌ها به تلویزیون و دیگر رسانه‌های جمعی، جهت دریافت آموزش‌های اولیه در قبال شیوع ویروس کووید-۱۹ دسترسی ندارند.

همین مسئله، وضعیت بهداشتی و درمانی یمن را در روز‌های شیوع کرونا بغرنج‌تر کرده است.

سکوت سازمان ملل و نهاد‌های حقوق بشری

کمیته حقوق بشر سازمان ملل و دیگر نهاد‌های ظاهرا مستقل حقوق بشری در جهان، اساسا دغدغه‌ای در خصوص استمرار این وضعیت ندارند!

البته از نهاد‌هایی که در طول نزدیک به شش سال جنگ و تخریب و تجاوز به یمن، در مقابل جنایات محرز آل سعود و آل نهیان سکوت کرده و حتی جهت ادامه این جنایات وحشیانه، به ریاض و ابوظبی چراغ سبز نشان داده اند، انتظاری جز این نمی‌رود.

همگان به یاد دارند که «بان کی مون»، دبیر کل سابق سازمان ملل، حتی جرات نکرد نام «عربستان سعودی» را به عنوان ناقض حقوق کودکان در جهان (به عنوان کشوری که هزاران کودک یمنی را به شهادت رسانده است)، بر زبان بیاورد!

بدون شک ملت یمن نه تنها از سازمان ملل و نهاد‌های حقوق بشری به طور کامل قطع امید کرده است، بلکه این سازمان‌ها و نهاد‌های پرادعا را شریک جرم آل سعود، آمریکا، کشور‌های اروپایی حامی ریاض و دیگر بازیگران دخیل در اشغال کشورشان می‌دانند.

منبع: شریان

کلیدواژه: کرونا در یمن ویروس کرونا کووید ۱۹ سازمان ملل شیوع ویروس یمنی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۶۲۶۲۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شارژ رفاه با دورکاری؛ کرونا با زندگی ما چه کرد؟!

شوک کرونا باعث گسترش دورکاری در اکثر کشور‌ها شد. حال پس از گذر از این همه‌گیری، اندکی از حجم دورکاری‌ها کم شده است؛ اما مزیت‌های آن باعث شده است که تعادل جدیدی میان کار و زندگی ایجاد شود. مطالعات جدید نیز نشان می‌دهد، می‌توان تعطیلات یا دورکاری نیروی کار را به نحوی تنظیم کرد که نه تنها اثر منفی در عملکرد اقتصادی نداشته باشد، بلکه باعث بهبود رفاه خانوار‌ها شود.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ یک مطالعه جدید از صندوق بین‌المللی پول، اثرات کاهش زمان رفت و آمد بر افزایش رفاه را تایید کرده است. همچنین یک گزارش در اکونومیست نیز شکل جدید دورکاری در اقتصاد آمریکا را مورد بررسی قرار داده که باعث بهبود وضعیت زندگی افراد شده است.

در هفته‌های اخیر، بحث تعطیلات دو روزه در ایران مطرح شده است که بسیاری از کارشناسان بر مزایای اجرایی شدن آن تاکید می‌کنند؛ بنابراین می‌توان همسو با عصر جدید پساکرونا، در اقتصاد ایران نیز تعادل جدیدی میان کار و زندگی تعریف کرد.

یک پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول نشان داده است که کاهش ساعات رفت‌وآمد برای کار یکی از والدین می‌تواند اثری مثبت معادل ۱.۵ تا ۴.۵ درصد میزان مصارف خانوار برای آن خانواده داشته باشد. این پژوهش در زمانی که مباحثه در رابطه با ویکند دو روزه در کشور بالا گرفته است، می‌تواند دلالت‌های مثبتی را در حمایت از این طرح داشته باشد. پژوهش صندوق بین‌المللی پول اثر مثبت رفاهی انواع دورکاری را که می‌تواند رفت‌وآمد افراد را کاهش دهد، ارزیابی کرده است.

اثر کرونا بر کاهش زمان رفت‌وآمد‌ها

همه‌گیری کووید-۱۹ به روش‌های بی‌سابقه‌ای دنیای کار را تغییر داده است؛ به‌طوری که کار از راه دور یا دورکاری به‌عنوان یک نوع مهم کار در بازار‌های کاری دنیا مورد توجه قرار گرفته است. با گسترش دورکاری، شیوه کار، مکان انجام کار و ساختار آن تغییر داده شده و هنجار‌های سنتی در مورد زمان کار، رفت‌وآمد و تعادل بین کار و زندگی به چالش کشیده شده است.

توانایی دورکاری به‌طور قابل توجهی زمان رفت‌وآمد را کاهش می‌دهد یا حتی به‌طور کامل آن را حذف می‌کند، یک جزء تقریبا بزرگ از روز کاری که می‌تواند به فعالیت‌های دیگر اختصاص یابد. این تغییر در الگو‌های کار و رفت‌وآمد به تنهایی بر کارگران تاثیر نمی‌گذارد؛ اما می‌تواند تصمیمات کل خانواده را تغییر دهد.

دورکاری یکی از والدین می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر تخصیص زمان دیگری تاثیر بگذارد؛ میزان اثرگذاری این زمان ذخیره‌شده بستگی به این دارد که زمان پس‌انداز شده، چگونه صرف می‌شود. با وجود مطالعات بسیاری که در مورد تغییرات در الگو‌های کاری و تخصیص زمان به دلیل همه‌گیری انجام شده است، پویایی‌های مرتبط بین همسران و پیامد‌های رفاهی گسترده‌تر این پویایی‌ها نسبتا ناشناخته باقی مانده است.

هدف پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول این بوده است که با تحلیل چگونگی تغییر تخصیص زمان در دوران پس از همه‌گیری، با در نظر گرفتن تغییرات بر اساس جنسیت و شغل افراد، به این حوزه مطالعاتی توسعه‌نیافته کمک کند.

در این پژوهش از داده‌های نظرسنجی استفاده از زمان آمریکا (ATUS) استفاده شده است، یک نظرسنجی جامع که توسط اداره آمار کار ایالات‌متحده انجام شده است و نحوه تخصیص زمان افراد در ایالات‌متحده را در فعالیت‌های مختلف ارزیابی می‌کند. داده‌های ATUS نشان می‌دهد قبل از همه‌گیری تفاوت‌های قابل‌توجهی در تخصیص زمان بین مردان و زنان وجود دارد.

به‌طور کلی مردان ساعت‌های بیشتری کار می‌کنند و بیشتر از زنان در رفت‌وآمد هستند. پس از همه‌گیری، کاهش قابل توجهی در زمان رفت‌وآمد کارگران در مشاغل دورکار شناسایی شده است که به ۱.۷ ساعت در هفته برای مردان و ۱.۲ ساعت در هفته برای زنان می‌رسد. علاوه بر این، بررسی‌های این پژوهش حاکی از کاهش بیش از یک‌ساعت در هفته در ساعات کاری مردان است، با این حال تغییر قابل توجهی در ساعات کاری زنان مشاهده نمی‌شود.

نتایج پژوهش چه می‌گوید؟

بررسی‌ها نشان می‌دهد دستاورد‌های رفاهی قابل توجهی با کاهش زمان رفت‌وآمد به‌دست می‌آید و این دستاورد‌ها برای خانواده‌هایی که کاهش بیشتری را تجربه می‌کنند، بیشتر است. هنگامی که حداقل یکی از همسران در یک شغل از راه دور کار می‌کند، سود کل رفاه از ۱.۵ تا ۴.۵ درصد در معادل مصرف متغیر است.

این سود مخصوصا برای زوج‌هایی که هر دو طرف در مشاغل دورکار، کار می‌کنند مشهود است؛ زیرا زن و شوهر هر دو از این تغییر سود می‌برند. دومین سود بزرگ را زوج‌هایی در یافت می‌کنند که شوهر در شغلی از راه دور کار می‌کند و کمترین سود زمانی مشاهده می‌شود که زن در یک شغل دورکار مشغول شده است.

دلالت‌های این پژوهش برای ایران چه می‌تواند باشد؟

دورکاری به‌عنوان یک گزینه کاری در بسیاری از محیط‌های کاری ایران نیز در دوران همه‌گیری به‌صورت گسترده اجرایی شد. کسب‌وکار‌های فراوانی به صورت دورکار به پیشبرد اهداف خود پرداختند؛ با این حال، با پایان همه‌گیری و بازگشایی پس از آن، اغلب کسب‌وکار‌ها به شیوه حضوری کار کردن بازگشتند.

بررسی‌های این پژوهش نشان می‌دهد دورکاری در بسیاری از کسب‌و‌کار‌ها می‌تواند مازاد رفاهی را برای کارکنان شرکت‌ها ایجاد کند که بدون هزینه مشخص مالی برای کارفرماست. البته این مساله در این پژوهش مورد بررسی قرار نگرفته که دورکاری چه اثری بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها می‌گذارد، با این حال اثر رفاهی این شیوه کار و جذابیت آن برای نیروی کار اثبات شده است.

به‌خصوص در شرایطی که رفت‌وآمد در شهر‌های بزرگ هزینه‌های زیادی را چه به لحاظ زمانی و چه به لحاظ مالی بر افراد تحمیل می‌کند.

دلالت مهم دیگر این پژوهش را می‌توان اهمیت کاهش رفت‌وآمد‌ها و فراغت کارکنان از کار، با کاهش ساعت کاری دانست. مدت‌هاست در کشور ما، صحبت‌ها در رابطه با ویکند یا آخر هفته دوروزه بالا گرفته است. به نظر می‌رسد دو روزه شدن تعطیلات آخر هفته، حتی اگر منجر به کاهش ساعات کاری نیروی کار نیز شود، اثر رفاهی مثبتی را برای جامعه خواهد داشت.

پژوهش‌هایی که در رابطه با اثر ویکند دوروزه بر میزان بهره‌وری کسب‌وکار‌ها انجام شده است، تاکید دارند که این شیوه از توزیع روز‌های تعطیل اثر منفی بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها ندارد و چه بسا با تقویت وضعیت روحی نیروی کار، منجر به رشد بهره‌وری کسب‌وکار‌ها نیز بشود.