گورمه رپسودی؛ روایت شاعرانه فلسفی از طبیعی‌ترین نیاز انسانی

سازمان ملل متحد، اولین بار در سال ۱۹۴۵ پیشنهاد کرد ۱۶ اکتبر هر سال مطابق با ۲۵ مهر  به منظور جلت توجه  جهانیان به مسئله مهم غذا، به عنوان روز جهانی غذا انتخاب شود ولی تصویب این روز، در نوامبر ۱۹۷۲ در بیستمین کنفرانس کشورها که با شرکت اعضای سازمان خواروبار و کشاورزی فائو/ FAO تشکیل شده بود، توسط دکتر پال رومانی، وزیر بهداشت وقت کشور مجارستان که ریاست این کنفرانس را به عهده داشت اعلام شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پس از آن، هر سال ۱۵۰ کشور جهان در این روز برای نشان دادن سایه سیاه فقر و گرسنگی بر سر عده‌ای که از داشتن حداقلی از غذا، در حد تضمین سلامت محروم‌اند، مراسمی را برگزار می‌کنند.

 هر سال توسط فائو عنوانی برای این روز انتخاب می‌شود تا بین کشورها در زمینه‌های مرتبط مانند سوتغذیه، گرسنگی و پیدا کردن راه‌حل‌ها در سطح جهان و منطقه بحث و تبادل نظر صورت گیرد و سازمان‌های‌ بین‌المللی، به منظور برقراری روابط در زمینه کشاورزی و زمینه‌سازی برای پیش‌گیری از فقر و گرسنگی و نابودی محیط زیست، تلاش می‌کنند.

استفاده از تجارب، نحوه تغذیه، انتقال فن آوری از کشورهای توسعه یافته به کشورهای رو به پیشرفت، موجب رونق و پیشرفت در صنعت مواد غذایی در ملل جهان سوم می شود، روز جهانی غذا، تلنگری برای بیداری وجدان های‌ به خواب رفته و روز هم دردی با گرسنگانی است که از ابتدایی‌ترین حق زندگی، یعنی غذا محرومند.

دلایل زیادی فرانسه را به یکی از محبوب‌ترین کشورهای جهان تبدیل کرده و یکی از این دلایل بدون شک غذاهای فرانسوی است. غذاها و همین طور دسرها و شیرینی های خوشمزه و معروف فرانسوی در سراسر دنیا شهرت و محبوبیت پیدا کرده اند و سرآشپزهای این کشور به دلیل مهارت و تبحرشان در آشپزی معروف اند.  غذاهای فرانسوی تنها روی میز جذاب نیستند، وقتی روی کاغذ بیایند و به داستان تبدیل شوند هم می‌توانند بسیار مورد توجه باشند، گورمه رپسودی نوشته موریل باربری یکی از همین نمونه هاست.

این کتاب روایت زندگی یکی از متخصصان و منتقدان غذاست، شغلی که در فرانسه، بسیار مورد توجه و احترام قرار می‌گیرد و در عین حال درآمد سرشاری را رقم می زند. روایت کتاب از جایی آغاز می شود که پزشک به آقای منتقد اطلاع داده، دو روز بیشتر از عمرش باقی نمانده و به علت نارسایی قلبی خواهد مرد.

در هر فصل از این کتاب، یکی از خاطرات حال یا گذشته، این شخصیت بازگو می شود، توصیفاتی از طعم مواد غذایی، عطر خوردنی ها و نوشیدنی ها و از سوی دیگر ترکیب آن، به شرح شاعرانه‌ای از غذاها می‌انجامد که فرانسوی ها بهترین توصیف کنندگان آن هستند.

 هر فصل کتاب با نام غذاها، رنگ‌ها و افراد و پس از آن موقعیت جغرافیایی اشاره کرده است، خانه منتقد غذا، در خیابان گرنل است، شاید برای شما هم جالب باشد بدانید، داستان دیگر موریل باربری، ظرافت جوجه تیغی نیز در  آپارتمان شماره هفت خیابان گرونل جریان دارد، آپارتمانی در منطقه مرفه شهر با ساکنینی همه پولدار که داستانی فلسفی درون آن روی می‌دهد.

 گورمه رپسودی، روایت یک شیفتگی است که منجر به خوانش فلسفی از طبیعی ترین نیاز انسانی، یعنی خوردن غذا می شود، مردی که عاشق طعم هاست و تنها ۴۸ ساعت برای لذت بردن از این نعمت فرصت دارد.

نویسنده در این کتاب، به عمق فرهنگ فرانسوی می‌رود و مفهوم غذا در این سرزمین را در قالب یک داستان، روایت می‌کند.

موریل باربری، زاده ی ۲۸ مه ۱۹۶۹ در کازابلانکا، مراکش، رمان‌نویس مراکشی الاصل فرانسوی و استاد فلسفه است. او از دانش آموختگان فلسفه از مدرسه عالی فونتنی سن-کلود است. نخستین رمان او، گورمه رپسودی (پرخوری) در سال ۲۰۰۰ به بازار آمد و اثر مشهور ظرافت جوجه تیغی در سال ۲۰۰۶ عرضه شد که با فروش میلیونی و جوایز متعدد همراه شد. دو رمان باربری توسط نشر گالیمار در فرانسه منتشر شده اند. وی هم اکنون در ژاپن زندگی می کند. در آثار این نویسنده، همواره ساده‌ترین ابعاد زیستی انسانی، در  قالب فلسفی توصیف می شود.

گورمه رپسودی، نوشته موریل باربری در ۱۷۰ صفحه توسط لیلا نظری ترجمه شده و انتشارات آوند دانش آن را به چاپ رسانده است.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

نان، ساحل، دو منبع گرمای مرتبط. دو همدست دلربا. هر بار جهانی از لذت بکر و روستایی به رویمان گشوده می‌شود. اشتباه است بگوییم ارزش و اصالت نان از این روست که خودش به تنهایی یک غذای کامل به شمار می رود اما در عین حال می تواند همراه هر غذای دیگری هم بیاید. اگر نان به خودی خود غذایی کامل است، برای این است که ذاتش مرکب و چندگانه است.
نه چون به مدل‌های گوناگون وجود دارد، بلکه در جوهره خویش غذای گوناگون است. نان مغذیست. نان متنوع است. نان جهان کوچک است. تنوع مدهوش کننده دارد. شبیه دنیای مینیاتوری که فقط وقتی آن را میخوری درونش را آشکار می کند.
ترک‌های روی سطح نان، همچون نامه‌ای کاغذی که مستقیماً از روستا آمده باشد؛ با حال و هوایی دهاتی در آدم نفوذ می‌کند. آدم با دیدنش به زمین شخم زده فکر می‌کند به کشاورزی در هوای دم غروب. ناقوس کلیسای روستا هفت ضربه می‌زند، کشاورز پیشانی اش را باید یقه کتش پاک می‌کند. کار به پایان رسیده. (صص ۹۰-۹۱)

برچسب‌ها روز جهانی غذا فرانسه سازمان ملل متحد ادبیات داستانی صنعت غذایی کتاب ادبیات

منبع: ایرنا

کلیدواژه: روز جهانی غذا فرانسه سازمان ملل متحد ادبیات داستانی صنعت غذایی کتاب ادبیات روز جهانی غذا فرانسه سازمان ملل متحد ادبیات داستانی صنعت غذایی کتاب ادبیات اخبار کنکور

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۶۴۶۵۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«روایت اول» از ردیف یک موسیقی‌دان مهم منتشر شد/خواندن یک قصه جالب

محمدباقر زینالی پژوهشگر، مدرس، آهنگساز و نوازنده موسیقی ایرانی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر ضمن تشریح تازه ترین فعالیت های موسیقایی خود از انتشار تازه ترین اثر پژوهشی‌اش خبر داد و گفت: به تازگی اثر پژوهشی را با عنوان «روایت اول» از ردیف‌نوشته موسیقی معروفی براساس نگارش لطف الله مفخم برای ویولن را بازگردانی و تصحیح کرده ام که به نظرم یکی از آثار پژوهشی است که می تواند در حوزه های آموزشی مورد استفاده قرار گیرد.

وی در توضیحات تکمیلی پروژه خود بیان کرد: «ردیف» یکی از مهم ترین منابع موسیقی سنتی ایران است که آموزش و اجرای آن از دوره ناصری به تدریج همه گیر شد و یادگیری آن جزو جدایی ناپذیر یادگیری موسیقی سنتی در سال های اخیر شده است. در این مسیر معتبرترین این ردیف ها، ۲ ردیف «میرزا عبدالله» و «آقاحسینقلی» است که هر ۲ ردیفِ سازی محسوب می‌شوند که یکی برای سه تار و دیگری برای تار تدوین شده بود. هرچند نسخه ای که از ردیف «میرزاعبدالله» در حال تدریس است با تار و توسط نورعلی برومند روایت شده است. البته که هر دوی این استادان شاگردان زیادی داشتند که دانسته های خود را به آنها آموزش می دادند تا مطالب منتقل شده و موسیقی حفظ شود. یکی از این شاگردان با استعداد، درویش خان بود که بعد از اتمام دوره شاگردی ردیف، خلاقیت های زیادی نیز در موسیقی ایجاد کرد که از آن جمله می توان به ردیفی برای تدریس با تار اشاره کرد که وی با تنظیمی متفاوت آن را به شاگردان خود تدریس می کرد. از شاگردان معروف درویش خان هم می توان به مرتضی نی داوود و موسی معروفی اشاره کرد که این ردیف را درس گرفته و تدریس می‌کرده اند.

این پژوهشگر گفت: موسی معروفی علاوه بر تدریس، اقدام به نوشتن یادگرفته های خود به صورت نت کرد. جالب اینکه در آن زمان که معروفیِ جوان شروع به نوشتن این ردیف کرد، کمتر کسی در ایران به نت نویسی آشنا بود پس کاری که موسی معروفی انجام داده، در آن دوره پروژه ای بسیار خاص و مهم به نظر می آمد. در گذر زمان این نوشته، در سال ۱۳۱۸ به دست لطف الله مفخم پایان می‌رسد و این هنرمند به سبب شاگردی که نزد ابوالحسن صبا کرده بود این نت ها را به کوک های مرسوم در ویولن منتقل کردتا شاید مورد استفاده نوازندگان ویولن و حتی در تدوین ردیف ویولن صبا قرار بگیرد. ولی این اتفاق نمی‌افتد و نوشته های مفخم تا سال ۱۳۵۶ بدون استفاده می‌ماند. در این سال دست نوشته ها بدون تصحیح توسط فرهنگستان هنر چاپ می شود و در بحبوبه پیروزی انقلاب اسلامی آنچنان که باید دیده نمی شود.

زینالی توضیح داد: سال ۱۳۸۲ به صورت اتفاقی نسخه ای از این کتاب را در کهنه کتاب فروشی‌ای دیدم و آن را خریدم تا شاید استفاده ای از آن داشته باشم. البته تا سال ها فکر می کردم این کتاب همان ردیفی است که به نام ردیف موسی خان معروف است. بعدها متوجه اشتباه خود شدم و در محتوای کتاب کنجکاو شدم. از سال ۱۳۹۳ شروع به کار کردن روی این کتاب کردم و نت ها را برای سهولت اجرا به کوک های مرسوم در ردیف های تار منتقل کردم. بعدها این نوشته ها را تایپ کردم و به فکر چاپ آنها افتادم. سال ها دنبال ناشر معتبر برای چاپ درخور آن بودم. متاسفانه ناشران مختلفی که به آنها مراجعه می کردم همکاری برای چاپ نداشتند و از سال ۹۷ تا ۱۴۰۲ این داستان وقفه ای طولانی برای چاپ کتاب ایجاد کرد. حتی در خلال این پیگیری ها متوجه شدم یک هنرمند و مدرس شناخته شده حوزه موسیقی مانع چاپ این مجموعه توسط چند ناشر شده است. چون این کتاب را با کتاب ردیف موسی معروفی در تضاد می دیده و صراحتا به من گفت که این کتاب ردیف موسی خان را تضعیف خواهد کرد. چون کارشناسی کتاب توسط آن ناشران به این هنرمند موثر موکول شده بود که این جواب منفی مانع از چاپ کتاب در آن سال ها شد. البته در نهایت، کتاب «روایت اول» به صورت ناشر مولف چاپ شده است.

این نوازنده و آهنگساز موسیقی ایرانی در بخش دیگری از صحبت های خود گفت: اشتباهی که در این مدت در برخورد دوستان با این کتاب متوجه شدم این بود که همه فکر می‌کنند این کتاب همان ردیف معروفی است اما این اشتباه به جهت نام موسی معروفی است که روی جلد آمده و پیشینه این ردیف را نمی‌شناسند. به نوعی می شود اذعان کرد که این ردیف را می توان ردیف «درویش خان» نامید. ضمن اینکه این کتاب برای کسانی که علاقه‌مند به پژوهش درباره ردیف و روند شکل‌گیری و رشد آن هستند، می‌تواند سودمند باشد و کاری که من انجام دادم پژوهشی روی زندگی موسی معروفی و لطف الله مفخم پایان، تصحیح اشتباهات موجود در نسخه اصلی کتاب، انتقال به کوک‌های جدید و مضراب‌گذاری نت ها برای ساز تار بوده است.

وی در پایان تصریح کرد: این ردیف به تنهایی هنوز قابلیت آن را ندارد که به صورت مستقل به عنوان ردیف استفاده شود. باید پژوهش بیشتری درباره جمله بندی‌ها و رفع اشکالات آن انجام شود تا ابهامات کامل رفع شود. همین طور، در تلاشم که نسخه ای صوتی از آن تهیه کنم تا نتها مفهوم صوتی پیدا کنند و نغمات و ملودی‌های جدید به گوش ردیف دوستان و علاقه‌مندان موسیقی ایرانی برسد.

کد خبر 6096823 علیرضا سعیدی