به نقل از «انرژی امروز»

غبار زمان طرح پالایشی سیراف را به خاطره‌ها می‌سپارد؟

تاریخ انتشار: ۲۴ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۶۴۹۶۰۲

 

طرح فراگیر پالایشی سیراف با ظرفیت ۴۸۰ هزار بشکه در روز قرار بود در صورت ساخت به عنوان بزرگترین پالایشگاه میعانات گازی در دنیا شناخته شود، اما آنچه که بعد از شش سال از این طرح دیده می‌شود صرفا یک تابلو و متهمی با کوهی از اتهامات بزرگ و کوچک است.

به گزارش «انرژی امروز» ارائه طرح‌های بزرگ و دهان پر کن بدون هیچ پشتوانه‌ای از واقعیت سابقه‌ای طولانی در ایران دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طرح‌هایی بر روی کاغذ که تسهیلات بانکی هم برای انها دریافت می‌شود. اما در نهایت پس از گذشت زمان بسیار، صرفا فقط تابلوهایی برای این طرح‌ها نصب می‌شود و بعد غبار زمان این طرح‌ها را به خاطره‌ها می‌سپارد. طرح فراگیر پالایشی سیراف از شاخص‌ترین این طرح‌هاست.

مشخصات پالایشگاه سیراف

طرح فراگیر پالایشی سیراف ابتدا شامل هشت پالایشگاه بود که با تأسیس شرکتی به نام زیرساخت فراگیر پالایشی سیراف از سال ۱۳۹۴ آغاز به‌کار کرد. این طرح با ظرفیت ۴۸۰ هزار بشکه در روز در صورت ساخت به عنوان بزرگترین پالایشگاه میعانات گازی در دنیا شناخته می شود. این طرح قرار است با هدف جلوگیری از خام فروشی میعانات گازی، ایجاد ارزش افزوده، اشتغال‌زایی و تضمین تولید حداکثری از میدان گازی پارس جنوبی در قالب هشت پالایشگاه میعانات گازی مستقل هر یک به ظرفیت ۶۰ هزار بشکه در روز با الگوی فرآیندی مشابه در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس جنوبی (سایت 2 – کنگان) بین فازهای ۱۳ و ۱۹ توسط شرکت‌های واجد شرایط بخش‌ خصوصی احداث شود.

براساس برنامه ریزی اولیه صورت گرفته مجموع تولید سالانه پالایشگاه های هشت گانه سیراف باید ۰.۵ میلیون تن گاز مایع تصفیه شده، ۴.۵ میلیون تن نفتای سبک تصفیه شده، ۷.۰ میلیون تن نفتای سنگین تصفیه شده، ۳.۶ میلیون تن سوخت جت و ۴.۰ میلیون تن نفت گاز (مطابق با استاندارد یورو ۵) باشد.

این طرح معافیت ۱۰ ساله مالیات بر درآمد، معافیت مالیات بر ارزش افزوده و تخفیف در خوراک میعانات گازی به میزان ۵ درصد فوب خلیج فارس دارد.

ایراداتی که به سیراف وارد است

جلیل سالاری قائم مقام اسبق شرکت ملی پالایش و پخش در گفت و گویی با خبرگزاری فارس می‌گوید: «در مجموع طرح پالایشی سیراف چند ایراد کلی دارد. یکی اینکه اصلا روی تامین خوراک هیچ آینده‌ای برای این طرح نیست. یعنی معلوم نیست آیا در 25 سال اینده خوراک دارد یا خیر. چون همین الان هم تولید میعانات گازی ما زیاد نیست و 130 هزار بشکه فقط مازاد داریم. حالا چطور قرار است طرحی اجرایی کنیم که روزانه 360 هزار بشکه مصرف دارد. از طرفی تولید میعانات گازی ما از میادین پارس جنوبی نیز نزولی است. موضوع دوم بحث محصولات تولیدی این پالایشگاه است که نفتا است و محصول نیمه نهایی محسوب می شود. نه می توان را صادر کرد و نه می‌توان آن را در داخل مصرف کرد. موضوع سوم این است که حتی اگر در تامین خوراک محصول آن هم مشکلی نداشته باشیم، این طرح با این واحدهای 60 هزار بشکه‌ای صرفه اقتصادی ندارد. حتی اگر صرفه اقتصادی هم داشته باشد، باز هم مسیری نیست که بخواهیم محصولات را در داخل مصرف کنیم. استان بوشهر و فارس که نیاز ندارند و باید به مرکز و شمال انتقال داد اما خطوط لوله و انبار ذخیره‌سازی برای اینکار وجود ندارد. لذا این طرح از تمامی ابعاد شکست خورده است و به نوعی آب در هاون کوبیدن است. اگر وزارت نفت فکر می‌کند این ایرادات مطرح نیست؛ بیاید روی بحث تامین خوراک یک قرارداد تامین خوراک 25 ساله به بخش خصوصی و سرمایه‌گذاران بدهد. خودش هم محصولات پالایشگاه را تضمین خرید کند. اگر این کارها را نمی‌کند نشان می دهد این طرح با مشکلات جدی روبرو است. خود وزارت نفت هم از این مطلع است. اینگه گفته شده نرخ بازگشت سرمایه طرح سیراف 42 درصد است هم آدرس غلط است. مدل توسعه یافته پالایشگاه سیراف، پالایشگاه لاوان است. 50 درصد خوراک لاوان میعانات گازی است و 50 درصد نفت خام شیرین و سبک است. وقتی آن طرح تمام امکانات از جمله اسکله مستقل، واحدهای ذخیره‌سازی را دارد و دسترسی هایش نیز فراهم است، مشاهده می‌شود این طرح لاوان با مشکل اقتصادی مواجه است. حالا چطور این طرح سیراف که به مراتب از آن بدتر است 32 درصد نرخ بازدهی سرمایه دارد؟ اگر این طور باشد طرح لاوان باید 60-70 درصد نرخ بازگشت سرمایه‌اش باشد. پس این مقایسه نشان می‌دهد این ادعاهای وزارت نفت درست و کارشناسی نیست».

در خرداد ماه هم خبرگزاری فارس از نامه مدیر اسبق برنامه‌ریزی تلفیقی پالایش و مدیرعامل اسبق پالایشگاه تهران به بیژن زنگنه وزیر نفت با این مضمون خبر داد: «جناب آقای مهندس زنگنه وزیر محترم نفت، همانگونه که می‌دانیم از دهه ۶۰ میلادی ایجاد پالایشگاه‌های تفکیک‌کننده و عریان‌کننده مستقل بدون تلفیق با واحدهای پتروپالایشی دیگر، در دنیا منسوخ شده است. در بحث پالایشگاه سیراف، وزارت نفت تا ۱۲ سال بعد از تعیین سرمایه گذار، تعهد تامین خوراک طرح سیراف را بر عهده گرفته بود و قرار بر راه‌اندازی و بهره‌برداری این طرح در سال ۱۳۹۶ بود که در این صورت طبق تعهد وزارت نفت تنها ۵ سال امکان تامین خوراک وجود خواهد داشت. همچنین ساخت پروژه‌های پالایشی در کشور ایران زمانی بین ۶ تا ۱۰ سال به طول می‌انجامد. بر اساس مطالعات امکان‌سنجی، طول عمر بهره‌برداری از پروژه‌های پتروپالایشی را حدود ۲۵ سال در نظر می‌گیرند و معمولا بعد از سال سوم تا پنجم به نقطه سربه‌سر می‌رسد. در نتیجه پس از اتمام ساخت طرح سیراف، تعهد وزارت نفت نیز به پایان می‌رسد. دارند پالایشگاه تهران را مجبور می‌کنند تا در دو واحد مجموعه سیراف سرمایه‌گذاری کند. این طرح فاقد توجیه اقتصادی است و مجموعه پالایشگاه تهران نیز با آن مخالفت کرده است زیرا چنانچه منابع مالی پالایشگاه در این طرح هزینه شود موجب ورشکستگی این شرکت می‌شود. متاسفانه ژنرال‌های شما در مدت حضور دولت تدبیر و امید هیچ‌گونه پروژه‌ای را در پالایشگاه تهران انجام ندادند تا کیفیت محصولات پالایشگاه تهران را ارتقاء و بهبود دهند؛ در حالیکه اینجانب در سال ۹۱ به صورت محرمانه به مدیرعامل محترم وقت شرکت پالایش و پخش نامه نوشتم که طرح جامع پالایشگاه تهران نیاز به یک واحد ccr دارد و دولت قبل به پایان رسید ولی مسئولین پالایشگاه تهران در طول مدت دولت یازدهم و دوازدهم با وقت کشی هیچ اقدامی جهت احداث واحد  ccr و یا سایر واحدهای پتروپالایشی انجام ندادند. همین موضوع باعث شد پالایشگاه پایتخت از کورس رقابت با سایر پالایشگاه‌های تولیدکننده بنزین یورو ۴ و یورو ۵ باز بماند و اکنون بنزین پالایشگاه که فاقد استانداردهای یورو ۴ و ۵ است».

اما وزارت نفت می‌گوید: «نفتا، مهمترین محصول این طرح پالایشی است که در حدود ۶۰ درصد کل تولید آن را در بر می‌گیرد. نفت‌گاز یورو ۵ و سوخت جت با سولفور پایین هم حدود ۴۰ درصد مابقی محصولات تولیدی سیراف است که با توجه به کیفیت محصولات از بازار خوبی در داخل و خارج برخوردار است. از سویی اجرای طرح پالایشی سیراف و تولید محصول عمده آن یعنی نفتا بر مبنای ارزیابی‌های فنی و اقتصادی بسیار پیشرفته ای در دستور کار قرار گرفت و بارها و بارها توسط وزارت نفت، مالکان پالایشگاه‌های هشت‌گانه سیراف، شرکت زیرساخت فراگیر پالایشی سیراف، یک مشاور داخلی و همچنین شرکت فرانسوی Axens بررسی شده است و همگی این گزارش‌ها نشان از نرخ بازگشت داخلی (IRR) حداقل ۲۰ درصد برای پالایشگاه‌های سیراف دارد. این نرخ بازگشت داخلی بالا عمدتاً به دلیل مکان‌یابی مناسب برای پالایشگاه‌های سیراف و کاهش هزینه‌های انتقال میعانات، تأمین برق و گاز، وجود بندر، پست و اسکله در سایت سیراف و همچنین تخفیف پنج درصدی در قیمت خوراک و ارزش افزوده بالای محصولات تولیدی پالایشگاه‌های سیراف است».

محمد امامی کیست؟

سید محمد امامی تهیه کننده سینما و تلویزیون که طی سال‌های اخیر تهیه کنندگی سریال‌های بسیاری از جمله شهرزاد را برعهده داشته، اما حالا درگیر فساد در بانک سرمایه و صندوق ذخیره فرهنگیان است. در کیفرخواست وی مشارکت در اخلال عمده در نظام اقتصادی کشور از طریق تحصیل مال از طریق نامشروع به مبلغ ۱۳۵۰ میلیارد ریال از محل اخذ تسهیلات از بانک سرمایه به نحو نامشروع، دریافت غیر قانونی ۲۶ فقره ضمانت نامه بانکی فاقد پشتوانه مجموعا به مبلغ ۵ هزار و ۹۶ میلیارد ریال از بانک سرمایه، مبلغ هزار و ۱۲۴ میلیارد و ۳۲۶ میلیون ریال از شرکت‌های سرمایه گذاری فرهنگیان و تدبیرگران اطلس متعلق به صندوق ذخیره فرهنگیان در پوشش قرارداد‌های حق العمل کاری ذکر شده است.

رابطه امامی با پالایشگاه سیراف

قهرمانی نماینده دادستان می‌گوید که امامی هنگام اخذ تسهیلات می‌گوید قصد احداث پتروشیمی و پالایشگاه را دارم، اما بخشی از این تسهیلات صرف پرداخت بدهی های امامی شده و بخشی هم در چند صرافی تبدیل به ارز شد.

با این حال امامی چنین چیزی را قبول ندارد. او می‌گوید: «ادعا شد من وامی را برای پالایشگاه و کارهای نفتی گرفتم درحالی که شرکت سون شرکتی بود که با هزینه شخصی خودم راه‌اندازی شد. جلسات متعددی برای انجام یک کار پالایشگاهی برگزار شد و هزینه زیادی نیز صورت گرفت که در نهایت منجر به پروژه سیراف شد؛ این پروژه در ابتدا در دفتر سون شکل گرفت و پروژه‌ای بود که فقط ١٠ میلیارد تومان هزینه تحقیقات مطالعاتی آن بود. این پروژه در وزارت نفت تبدیل به یک فراخوان ملی شد و وزارت نفت اعلام کرد به جهت محدودیت خوراک، هشت مجوز بیشتر نمی‌دهد که در نهایت شرکت سون نفر هشتم شد و صلاحیت آن تایید گردید و در نهایت ما صاحب پالایشگاه سیراف شدیم».

 

نتیجه

هفته نامه «مشعل» در تیر ماه سال 97، در گزارشی از طرح پالایشگاهی سیراف نوشت: «طرح احداث فراگیر پالایشی سیراف نیز در سال 93 از سوی وزارت نفت و با مشارکت بخش خصوصی با هدف جلوگیری از خام فروشی و ایجاد ارزش افزوده، معرفی و مقرر شد در قالب هشت پالایشگاه میعانات گازی مستقل هر یک به ظرفیت 60 هزار بشکه در روز به همراه تأسیسات یوتیلیتی، پشتیبان و واحدهای فرآیندی مشترک در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس جنوبی (سایت پارس 2) راه اندازی شود. پالایشگاه های هشت گانه سیراف پس از ساخت عنوان بزرگترین پالایشگاه های میعانات گازی دنیا را به خود اختصاص خواهد داد و از اولویت های اقتصاد مقاومتی محسوب می شود. زمین محل احداث این طرح به مساحت حدود 250 هکتار (حدودا 30 هکتار برای هر پالایشگاه میعانات گازی) از طرف سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس در سایت 2 عسلویه به صورت اجاره 20 ساله به متقاضیان بخش خصوصی واگذار شده است که پس از انقضای زمان اجاره، با موافقت سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس قرارداد اجاره زمین قابل تمدید خواهد بود. حدود یک سال بعد از معرفی این طرح اعلام شد ایران قصد دارد با جذب سه میلیارد دلار سرمایه برای طرح فراگیر پالایشی سیراف، در بازار فرآورده های نفتی آسیا فعالتر شود. طرح پالایشگاه های سیراف با ارزش تقریبی سه میلیارد دلار و ظرفیت 480 هزار بشکه در روز، بزرگترین مجموعه پالایشی میعانات گازی دنیا شناخته می شود. مجموع تولید سالانه پالایشگاه های هشت گانه سیراف عبارت است از: 5/0 میلیون تن گاز مایع تصفیه شده، 5/4 میلیون تن نفتای سبک تصفیه شده، 7 میلیون تن نفتای سنگین تصفیه شده، 6/3 میلیون تن سوخت جت و 4 میلیون تن نفت گاز (مطابق با استاندارد یورو 5) است… از نظر درآمدی نیز، درآمد ناخالص سالانه حاصل از فروش محصولات پالایشگاه های هشت گانه سیراف حدود 13 میلیارد دلار برآورد شده؛ در حالی که ارزش افزوده ناخالص پالایشگاه های هشت گانه سیراف معادل 2/1 میلیارد دلار در سال بوده که این مقدار از نظر معادل درآمدی؛ حدود سه درصد تولید ناخالص داخلی ایران در سال 2016 است…»

«شانا» هم در مرداد ماه سال جاری در گفت‌وگو با مجری پروژه پالایشگاه آدیش جنوبی خبر می‌دهد که «نخستین پالایشگاه در حال ساخت سیراف ۳۵ درصد پیشرفت فیزیکی دارد» در این گفت‌وگو آمده است «آدیش در میان دیگر پالایشگاه‌های طرح فراگیر پالایشی سیراف پیشروست و هم‌اکنون بیش از ۸۰ درصد تجهیزات اصلی پالایشگاه سفارش‌گذاری شده است و پروژه پیشرفت ۳۵ درصدی دارد و در صورت مساعدت سازمان‌ها و متولیان امر انتظار می‌رود پیش از پایان سال ۱۴۰۰، فاز نخست این پروژه به بهره‌برداری برسد» و در ادامه مجری پروژه پالایشگاهی آدیش جنوبی می‌گوید « تنها واحدی که تاکنون در همه جبهه‌های پروژه فعال بوده، این شرکت است و از یک ماه پیش شرکت پارسیان هم فعالیت خود را آغاز کرده که ظرفیتش از ۶۰ هزار بشکه به ۱۲۰ هزار بشکه تبدیل شده است، اما بقیه پالایشگاه‌ها تاکنون فعالیتی در منطقه نداشته‌اند».

به نظر می‌رسد با وضعیت فعلی آخر و عاقبت سیراف هم در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته است . پالایشگاهی که از سال 1393 طرح آن ریخته شده است بعد از گذشت تقریبا شش ماه هنوز آینده مشخصی ندارد در حالی که قرار بود این طرح سه سال بعد از معرفی به تولید برسد.

 

 

برچسب هاانرژی امروز سیراف (بندر طاهری) شرکت پالایش سیراف (پالایشگاه سیراف)

منبع: انرژی امروز

کلیدواژه: انرژی امروز شرکت پالایش سیراف پالایشگاه سیراف آسیا اروپا انرژی امروز ایران بین الملل تحریم خبرگزاری بین المللی خبرگزاری داخلی خبرگزاری دانشجویان ایران ایسنا ریاست جمهوری سازمان های بین المللی سایتهای اینترنتی شرکت ملی نفت ایران NIOC شرکت های بین المللی مجلس شورای اسلامی نفت خام وزارت نفت وزارت نیرو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت energytoday.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «انرژی امروز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۶۴۹۶۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خداحافظی کاپیتان ایران از روسیه با خاطره خوش

به گزارش "ورزش سه"، در آخرین بازی از مرحله پلی‌اوت سوپرلیگ والیبال روسیه، تیم اورال اوفا در حضور میلاد عبادی‌پور کاپیتان تیم ملی والیبال ایران توانست با نتیجه سه بر صفر مقابل نیژنی نووگورود پیروز شود.

اورال اوفا در این دیدار آسان و آخر خود ست‌های بازی را به ترتیب با نتایج 25 بر 20، 25 بر 20 و 25 بر 20 پیروز شد تا بالاخره لیگ این فصل روسیه را با رتبه سیزدهمی به پایان برساند. این پیروزی برد چهاردهم اورال اوفا در این فصل بود.

میلاد عبادی‌پور نیز آخرین بازی خود را برای این تیم انجام داد. عبادی‌پور در کنار اوروش کواچوویچ بهترین‌های اورال اوفا در فصل فاجعه‌بار این تیم بودند. میلاد احتمالا از سال آینده راهی تیم چستخووا لهستان خواهد شد تا پس از دو سال دوری از این لیگ دوباره در پلاس لیگای لهستان به میدان برود. سرمربیگری چستخووا بر عهده ایگور کولاکوچوویچ سرمربی سابق تیم ملی والیبال ایران است.