به نقل از «عصر ایران»

بهبودی اقتصاد چین از عوارض کرونا/ از افزایش سفرهای داخلی تا رشد صادرات

تاریخ انتشار: ۲۸ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۶۹۰۵۸۶

براساس آمار دولتی، اقتصاد چین در حال بهبود و بازگشت به حالت عادی خود پس از بیماری همه‌گیر کروناست.

دومین اقتصاد بزرگ در تابستان گذشته (بین ماه‌های جولای تا سپتامبر- تیر تا شهریور) رشد 4.9 درصدی را در مقایسه با مدت مشابه سال قبل تجربه کرده است.

با این حال رشد اقتصادی چین در تابستان گذشته کمتر از انتظار  اقتصادانان با شاخص 5.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

2 درصد است.

براساس آخرین داده‌های تولید ناخالص داخلی (GDP) چین در خط مقدم احیا و بازسازی اقتصاد جهانی قرار دارد.

اقتصاد چین در حال درمان پس از ویروس کرونا/ عکس: GETTY IMAGES

اقتصاد چین پس از شیوع بیماری همه‌گیر کرونا در ابتدای سال 2020 شاهد رکود و سقوط 5 درصدی بوده است.

در زمستان گذشته اقتصاد چین به دلیل تعطیلی سراسری کارخانه‌ها و کارگاه‌های تولیدی در سراسر این کشور حدود 6.8 درصد کوچک‌تر شد.

سه ماه اول سال جاری میلادی اولین بار پس از سال 1992 است که اقتصاد چین آمار فصلی کاهشی را از خود نشان می‌دهد.

بی‌بی‌سی در این باره نوشت: آمار کلیدی رشد اقتصادی منتشره در روز دوشنبه حکایت از بهبود و بازیابی بسیار سریع اقتصاد چین دارد. با این حال بسیاری از کارشناسان دقت و صحت داده‌های اقتصادی این کشور را زیر سوال می‌برند.

آمار سه ماهه سال جاری با آمار سه ماهه مدت مشابه سال 2019 مقایسه می‌شود.

"ایریس پانگ" اقتصاددان ارشد چین در موسسه "ING" در هنگ‌کنگ در این باره گفت: ایجاد فرصت شغلی در چین کاملا پایدار است و باعث مصرف بیشتر می‌شود.

ارقام تجاری چین در ماه شهریور نیز بهبود جدی را نشان می‌دهد. صادرات این کشور حدود 9.9 درصد و واردات رشد 13.2 درصدی را در مقایسه با سپتامبر سال گذشته نشان می‌دهد.

طی دو دهه گذشته چین به صورت متوسط شاهد رشد اقتصادی 9 درصدی بوده است. هرچند سرعت این رشد به تدریج کم شده است.

در حالیکه بیماری همه‌گیر کرونا مانع از اهداف اقتصادی سال جاری است، جنگ تجاری چین و آمریکا نیز به اقتصاد این کشور آسیب می‌زند.

وسعت بازیابی و احیا

"رابین برنت" یک کارشناس رسانه‌ای در چین در تحلیل خود نوشت: اقتصاد چین در میان کشورهای آسیب دیده از ویروس با نرخ غیرقابل تصوری به رشد خود ادامه می‌دهد.

به نظر می‌رسد اقدامات بسیار شدید و سختگیرانه قرنطینه، تعطیلی‌ها و برخی کمک و تزریق‌های دولتی به خوبی عمل کرده است.

در حالیکه رشد 4.9 درصدی از برخی پیش‌بینی‌ها کمتر بوده اما تولید صنعتی بیش از حد انتظارات بوده است.

حاکمان حزب کمونیست چین قصد افزایش عرضه را داشتند اما خرده فروشی کمتر و کندتر از پیش‌بینی‌ها پیش رفت. 

با این حال به نظر می‌رسد چین با تقویت بخش مهم خدمات خود به دنبال احیای گسترده اقتصادی است.

گردشگران و مسافران داخلی با صرف پولشان در کشور به احیا اقتصاد کمک می کنند زیرا در شرایط فعلی و به دلیل محدودیت‌های جهانی امکان خروج از کشور و رفتن به دیگر وجود ندارد.

تزریق نقدی

در اوایل سال جاری میلادی بانک مرکزی چین پس از اعمال محدودیت‌های فلج کننده و گسترده سفر و رفت و‌آمد، از سیاست‌های رشد و اشتغال‌زایی حمایت کرد.

"لی که چيانگ" نخست‌وزیر چین در اوایل ماه اکتبر هشدار داد که چین برای رسیدن به اهداف اقتصادی سال جاری نیازمند تلاش سخت و جدی است.

یک کارخانه فولاد در چین/ عکس: GETTY IMAGES

"یوشیکیو شیمامین" اقتصاددان ارشد در موسسه تحقیقات زندگی "دای- ایشی" در این بار گفت: اقتصاد چین همچنان در مسیر بهبود است و بیشتر رشد آن به دلیل بهبود صادرات این کشور است.

وی افزود: البته ما نمی‌توانیم بگوییم که اثرات ناشی از ویروس کرونا روی اقتصاد چین کاملا بهبود یافته است.

رونق سفر

اقتصاد چین در باید با شروع "تعطیلات طلایی" در سال جاری رشد کند. روز اول اكتبر مصادف با روز ملي چين است و همه ساله در چنين ايامي مردم اين كشور هفت روز تعطيلات رسمي دارند كه به "هفته تعطيلات طلايي" موسوم است.

با محدودیت شدید سفرهای بین‌المللی میلیون‌ها چینی به جای سفرهای خارجی برای سفرهای داخلی هزینه می‌کنند.

براساس داده‌های وزارت فرهنگ و گردشگری چین در طول تعطیلات طلایی 8 روزه حدود 637 میلیون سفر در چین انجام شده که درآمدی حدود 69 میلیارد دلار برای این کشور به همراه داشته است.  

 

بیشتر بخوانید: چین تنها پیروز میدان مبارزه با غول کرونا کرونا وبحران اقتصاد جهانی: رشد دنیا منفی؛ رشد چین مثبت (+نقشه) سقوط 6.8 درصدی اقتصاد چین به خاطر کرونا لینک کوتاه: asriran.com/0039dU

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: بازیابی احیا ریکاوری اقتصاد چین پساکرونا اقتصاد چین سال جاری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۶۹۰۵۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ظهور یک قدرت اقتصادی جدید؛ اقتصاد هند چقدر قوی است؟

نشریه اکونومیست در سرمقاله این هفته رشد اقتصادی هند به رهبری نارندرا مودی را مورد بررسی قرار داده است. از منظر این نشریه، باوجودی که آقای مودی قدم‌های مثبت بسیاری برداشته است، اما برخی نقاط ضعف او می‌تواند او را از تحقق وعده‌هایش بازدارد.

به گزارش اکو ایران، به گفته اکونومیست، انتظار می‌رود شش هفته دیگر نارندرا مودی در سومین دوره نخست وزیری برنده شود، که موقعیت او را به عنوان مهم‌ترین رهبر هند از زمان جواهر لعل نهرو تثبیت می‌کند. پیروزی انتخاباتی این پسر چای فروش در واقع نشان دهنده مهارت سیاسی او، قدرت ایدئولوژی ملی‌گرای هندی و فرسایش نهاد‌های دموکراتیک اوست. با اینحال نشان دهنده حسی میان رای دهندگان عادی و نخبگان هند درباره این است که او رونق و قدرت را برای هند به ارمغان می‌آورد.

هند نارندرا مودی تجربه‌ای از ثروتمند شدن در میانه جهانی زدایی و تحت رهبری قدرتمند است. اینکه آیا هند می‌تواند در طول ۱۰ تا بیست سال آینده به سرعت رشد کرده و از تنش دوری کند سرنوشت ۱.۴ میلیارد نفر و همچنین اقتصاد جهان را تعیین خواهد کرد. از منظر اکونومیست، فرمول مودی می‌تواند تا جایی کار کند، ولی درباره اینکه آیا موفقیت هند می‌تواند ادامه یابد و آیا این مساله به ماندن او در قدرت بستگی دارد سوالاتی وجود دارد.

هند با رشد اقتصادی ۶ تا ۷ درصد، سریع‌ترین نرخ رشد را در میان کشور‌های بزرگ دارد. داده‌‎های جدید نشان می‌دهند که اعتماد بخش خصوصی آن در بالاترین سطح از سال ۲۰۱۰ قرار دارد و درحالی که امروز پنجمین اقتصاد بزرگ جهان است می‌تواند تا سال ۲۰۲۷ به سومین اقتصاد جهان پس از آمریکا و چین تبدیل شود. نفوذ هند به روش‌های جدیدی نمایان می‌شود. شرکت‌های آمریکایی ۱.۵ میلیون کارمند در هند دارند، که بیش از هر کشور خارجی دیگری است. بازار سهام آن چهارمین بازار ارزشمند جهان است و بازار هوانوردی آن در رتبه سوم قرار دارد. خرید نفت روسیه توسط هند قیمت‌های جهانی را تغییر می‌دهد. افزایش ثروت به معنای افزایش نفوذ ژئوپلتیک است؛ پس از بالاگرفتن تنش در کانال سوئز، هند ۱۰ کشتی جنگی در خاورمیانه مستقر کرد.

اگر به دنبال یک "چین دیگر" هستید که با محوریت تولید ایجاد شد، آن هند نیست. این کشور در زمان رکود تجارت کالا و اتوماسیون تولید توسعه می‌یابد؛ بنابراین نیاز به مدل جدیدی برای رشد دارد. یکی از محور‌های این رشد "برنامه عظیم زیرساخت‌"هاست که بازار واحد گسترده‌ای را به‌هم پیوند می‌دهد. هند ۱۴۹ فرودگاه دارد و هرسال ۱۰ هزار کیلومتر جاده و ۱۵ گیگا وات ظرفیت انرژی خورشیدی اضافه می‌کند. برخی از این زیرساخت‌ها، چون پرداخت‌های دیجیتال، بازار‌های سرمایه مدرن و بانک‌ها نیز نامشهود هستند. همه این‌ها به شرکت‌ها امکان می‌دهد از اقتصاد مقیاس بهره ببرند.

محور دوم "رشد صادرات خدمات" است که به ۱۰ درصد از تولید ناخالص داخلی کشور رسیده است. تجارت جهانی در خدمات هنوز درحال رشد است و "شرکت‌های فناوری اطلاعات هند" مراکزی ایجاد کرده‌اند که تحقیق و توسعه و خدماتی، چون قوانین و حسابداری به شرکت‌های بین المللی عرضه می‌کنند. اما باوجود پردیس‌های فناوری شیک، هند همچنان یک جامعه نیمه روستایی است؛ و این مساله سومین و آخرین محور رشد را توضیح می‌دهد؛ مدل جدیدی از سیستم رفاه که در آن صد‌ها میلیون نفر از مردم فقیر هند پرداخت‌های انتقالی دیجیتال دریافت می‌کنند. داده‌های جدیدی نشان می‌دهند که سهم جمعیتی که زیر خط فقر جهانی ۲.۱۵ دلار در روز زندگی می‌کنند از ۱۲ درصد در سال ۲۰۱۱ اکنون به زیر ۵ درصد کاهش یافته است.

اما نارندرا مودی لایق چه میزان اعتبار است؟ موفق‌ترین سیاست‌های او از دستورالعملی استفاده می‌کند که در دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ در هند ظهور کرد؛ اما هیچ ایرادی ندارد. او برای جلوبردن اصلاحات متوقف شده، نظارت شخصی روی تصمیمات مهم و سرکوب عقب مانده‌ها و مخالفان بوروکراسی قابل تقدیر است. برخی می‌گویند او "سرمایه داری رفاقتی" را پرورش داده است. با اینحال، گرچه برخی شرکت‌های بزرگ امتیازاتی گرفتند، تمرکز در تجارت درحال کاهش است، فساد محو شده است و کسب‌وکار‌ها تنوع بالایی دارند. اگر او پیروز شود هند به رشد قوی ادامه خواهد داد. سطح متوسط نیز همینطور خواهد بود: ۶۰ میلیون نفر بیش از ۱۰ هزار دلار در سال کسب خواهند کرد؛ که این تعداد تا سال ۲۰۲۷ به ۱۰۰ میلیون نفر می‌رسد.

بااینحال، هند با یک مشکل ترسناک روبروست. از یک میلیارد نفر جمعیت در سن کار این کشور تنها ۱۰۰ میلیون نفر شغل رسمی دارند و باقی اکثرا کار موقتی دارند یا بیکار هستند. نخست وزیر هند برای جذب برخی از نیروی کار از یک برنامه مشوق دولتی برای ارتقای تولید استفاده می‌کند. ولی حتی اگر این برنامه به اهداف خود برسد، تنها ۷ میلیون شغل ایجاد می‌کند.

از منظر اکونومیست، اقتصاد هند برای حفظ رشد خود باید اشتغال انبوه ایجاد کند. یکی از راه‌ها بزرگتر شدن بخش فناوری اطلاعات است که به عنوان یک قطب دیجیتالی سازی جهان عمل کند و مجموعه‌ای از صنایع صادراتی که مالی، غذا و دفاع را دربر می‌گیرد. هزینه کارگران در این صنایع نیز می‌تواند به نوبه خود در سایر بخش‌ها اشتغال ایجاد کند. یک بازار داخلی کارآمد و واحد بهره‌وری کلی را افزایش می‌دهد و رفاه هدفمند می‌تواند به کسانی که عقب مانده‌اند کمک کند. برای این منظور، هند باید آموزش و کشاورزی خود را متحول کند، و امکان مهاجرت بیشتر از شهر‌های شمالی پرجمعیت را به سمت شهر‌های جنوبی و غربی فراهم کند.

با این معیار‌های برجسته، نارندرا مودی حرف زیادی برای گفتن ندارد. حزب بهاراتیا جاناتا استعداد و ایده‌‎هایی دارد، اما بیشتر روی ایدئولوژی متمرکز است. رشد غیرلیبرالیسم، مخالفت سیاسی و آزادی بیان را محدود کرده است. این واقعیت که شرکت‌ها از مودی می‌ترسند می‌تواند علت عدم رشد سرمایه گذاری را توضیح دهد. روند آماده کردن عموم برای تغییرات اجتماعی گسترده در دهه ۲۰۳۰ به درستی آغاز نشده است و بازسازی آموزش، شهر‌ها و کشاورزی نیاز به همکاری دولت‌های محلی دارد، که توسط بهاراتیا جاناتا اداره نمی‌شوند، و همینطور گروه‌های اجتماعی که با اختلال مواجه هستند.

سوالی که درباره هند و اقتصاد وجود دارد این نیست که آیا نارندرا مودی پیروز خواهد شد یا نه، بلکه این است که آیا او رشد خواهد کرد. او در سن ۷۳ سالگی ممکن است قدرت مدیریت خود را روبه افول بیابد. برای ایجاد یک دستورکار اصلاحی جدید، در سطح چیزی که در دهه ۱۹۹۰ ظهور کرد، و برای تقویت یک اقتصاد مبتنی بر دانش که به مردم برای تفکر خود پاداش می‌دهد، او باید انگیزه‌های استبدادی خود را تعدیل کند. همچنین برای جذب سرمایه گذاری داخلی و خارجی بیشتر و یافتن یک جانشینی با تفکر رشد، حزب او باید "سیاست‌های شوونیستی" خود را مهار کند. اگر چنین نشود، ماموریت نوسازی ملی مودی، وعده‌های خود را محقق نخواهد کرد.