سرنوشتِ مشترک کاندیداهای تکراری ۱۲ دوره انتخابات ریاست جمهوری
تاریخ انتشار: ۳۰ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۷۱۴۳۰۲
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، دوباره انتخابات دوباره بازار داغ گمانهزنیها که چه کسی قرار است به میدان بیاید و کدام گروهها و افراد قرار است نبض مشارکت را به دست بگیرند؛ اما هر چه پیشتر میرویم در میان اسامی که به گوش میرسد کمتر نام چهره های جدید شنیده می شود. همانهایی که قبلا عزم پاستور کرده بودند این روزها در خوف و رجای آمدن یا نیامدن به سر میبرند حال سوال اینجاست آیا کاندیدایی که در دورههای قبل مجالی برای نشستن بر روی کرسی ریاست جمهوری نداشته است میتواند اقبال مردم را آنقدر به خود جلب کند که طعم ریاست جمهوری را بچشد؟
۱۳ کاندیدای تکراری در ۱۲ دوره انتخاباتاز سال ۵۸ که اولین انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد تا امروز ۱۲ بار صندوق رای در جمهوری اسلامی برای تعیین رییس جمهور علم شده است تا از درون آن رئیس قوه مجریه مشخص شود ۱۲ دورهای که تقریبا هر دو دوره آن قرعه به نام یک نفر خورده و مردم او را مناسب دیدند تا امور اجراییشان را به دوش بگیرد اما نکته جالب در همه ادوار انتخابات این است که برخی سیاسیون تلاش کردهاند تا با وجود شکست در یک دوره بختشان را در انتخابات دیگر امتحان کنند و این اتفاق برای ۱۳ رجل سیاسی رخ داده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
علی اکبر پرورش، احمد توکلی، عبدالله جاسبی،محسن رضایی،زوارهای، شیبانی، عسگراولادی،غفوریفرد، محمود کاشانی، مهدی کروبی، محمدباقر قالیباف و هاشمی طبا همان سیاستمدارانی هستند که بیشتر از یک دوره خود را در معرض انتخاب مردم قرار دادهاند. وقتی به تعداد آرای این افراد در انتخاباتهایی که حضور داشتهاند نگاه میکنیم یک نقطه اشتراک در همه آنها مشاهده میشود و آن اینکه با وجود افزایش چند درصدی آرا که میتواند ناشی از افزایش جمعیت رای دهندگان و ... باشد اما هیچکدام نتوانستند خودشان را به ساختمان خیابان پاستور برسانند و اقبال مردمی با کاندیدای تکراری یار نبود.
در میان کاندیداهای تکراری هستند چهره هایی که بیش از یکبار در عرصه رقابت بوده اند اما لحظه آخر فضا را برای ماندن مناسب ندیده و انصراف داده اند، مانند انصراف لحظه آخری قالیباف در سال ۹۶ یا انصراف ولایتی در سال ۸۴.
رئیس جمهور سابق و تکرار سرنوشت کاندیدای تکراریعلی اکبر هاشمی رفسنجانی تنها سیاستمداری است که بعد از دو دوره ریاست جمهوری در سالهای ۶۸ تا ۷۶ توانست دوباره مجوز حضور در میدان رقابت را به دست بیاورد. او سال ۸۴ به مصاف محمود احمدینژاد رفت و با وجود آنکه انتخابات به دور دوم کشیده شد اما در نهایت اکثریت مردم ترجیح دادند چهرهای جدید بر مسند ریاست جمهوری تکیه بزند. با این اوصاف باید گفت آنهایی که پیش از این حضور در انتخابات را امتحان کردهاند اگر همچنان سودای ریاست جمهوری در سر میپرورانند نباید امید چندانی به آینده داشته باشند که احتمال آنکه سرنوشتشان به سلف ما قبل خود دچار شود هیچ بعید نیست.
* در جدول زیر میتوانید تعداد آراء اخذ شده توسط کاندیداهای تکراری را ببیند.
سال
نام کاندیدا
تعداد آراء
۱۳۶۰
سید علی اکبر پرورش
۴۰۷/۶۵۷
۱۳۶۰
۳۴۱/۸۷۳
۱۳۷۲
احمد توکلی
۴/۰۰۱/۰۱۷
۱۳۸۰
۴/۳۹۳/۵۴۴
۱۳۷۲
عبدالله جعفرعلی جاسبی
۱/۵۲۸/۰۵۵
۱۳۸۰
۲۶۰/۰۸۲
۱۳۸۸
محسن رضایی
۶۷۸/۲۴۰
۱۳۹۲
۳/۸۸۴/۴۱۲
۱۳۶۰
سید رضا زوارهای
۶۲/۱۶۲
۱۳۷۶
۷۴۲/۵۹۸
۱۳۶۰
عباس شیبانی
۶۳۳/۴۰۵
۱۳۶۸
۶۳۵/۱۶۵
۱۳۶۰
حبیبب الله عسگراولادی
۲۵۴/۲۶۵
۱۳۶۴
۲۸۳/۲۹۷
۱۳۶۰
حسن غفوری فرد
۷۸/۶۹۱
۱۳۸۰
۱۲۹/۲۲۲
۱۳۶۴
سید محمود کاشانی
۱/۴۰۲/۴۱۶
۱۳۸۰
۲۳۵/۳۶۳
۱۳۸۴
مهدی کروبی
۵/۰۷۰/۱۱۴
۱۳۸۸
۳۳۳/۶۳۵
۱۳۸۴
۱۳۹۲
محمدباقر قالیباف۴,۰۹۵,۸۲۷
۶,۰۷۷,۲۹۲
۱۳۶۸
علی اکبر هاشمی رفسنجانی
۱۵/۵۵۱/۷۸۳
۱۳۷۲
۱۰/۵۵۵/۹۱۲
۱۳۸۴
۱۰/۰۴۶/۷۰۱
۱۳۸۰
مصطفی هاشمی طبا
۲۸/۰۹۰
۱۳۹۶
۲۱۵/۴۵۰
بازار شلوغ کاندیداهای تکراری انتخابات ۱۴۰۰در میان اسامی که این روزها برای ریاست جمهوری ۱۴۰۰ تکرار می شود از سعید جلیلی و قالیباف تا رئیسی، محسن رضایی، غرضی، شمخانی و ...در لیست کاندیداها مشاهده می شود، این درحالیست که بنا به تحلیل برخی سیاسیون اصولگرا و اصلاح طلب فضای رخوت حاکم بر سیاست ایران و بی میلی مردم برای مشارکت درانتخابات ضرورت حضور چهره های جدید که سونامی رأی را به راه اندازند بیش از پیش ایجاد کرده است.دراین میان بعید به نظر می رسد کاندیداهایی که پیشتر خود را در معرض رأی قرار داده اند شانسی برای کسب رأی مجدد داشته باشند گرچه احتمال رأی آوری نیز دور از ذهن نیز نیست.
۲۷۲۱۵
کد خبر 1445738منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: انتخابات ۱۴۰۰ ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد اکبر هاشمی رفسنجانی حسن روحانی سیدابراهیم رئیسی محمد باقر قالیباف کاندیداهای تکراری ریاست جمهوری علی اکبر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۷۱۴۳۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کنایه مهاجری به ذوالنور: اگر میخواهید همین مجلس ضعیف، ضعیف تر نشود از دولت و شخص رئیسجمهور حساب کشی کنید
به گزارش خبرآنلاین محمدمهاجری در روزنامه اعتماد نوشت:آقای ذوالنور به افول جایگاه مجلس اشاره کرده و به عنوان نمونه، دخالتهای بیرونی در قانونگذاری را برشمرده است. با اینکه طبق قانون اساسی، قانونگذاری منحصرا در اختیار مجلس قرار دارد، اما سالهای زیادی است که نهادهایی همچون شورای انقلاب فرهنگی، شورای عالی فضای مجازی و... دستورالعملهایی را ابلاغ میکنند که در حکم قوانین لازمالاجراست. آقای ذوالنور نخستین چهره سیاسی نیست که چنین انتقادی را بیان میکند. پیش از او نمایندگان دورههای قبل مجلس - به خصوص آقای علی مطهری - بارها این موضوع را گفتهاند، اما دوستان اصولگرا همچون جناب ذوالنور حاضر به پشتیبانی از این ایده نشدند.
جای این پرسش جدی وجود دارد که چرا چنین جراتی وجود دارد که جایگاه مجلس نادیده گرفته شود و شعار در راس امور بودن آن عملیاتی نشود؟بگذارید از همین انتخابات اخیر مجلس در اسفند 1402 شروع کنیم. متاسفانه فرآیندی که از ماهها قبل آغاز شد و مجلس یازدهم هم با اصلاح قانون انتخابات به آن کمک کرد، شرایطی را به وجود آورد که مجلس دوازدهم از هماکنون با شائبه ناکارآمدی مواجه شود.
بخش بزرگی از نمایندگان مجلس یازدهم که شاید آقای ذوالنور هم جزو آنها باشد مدتی قبل از انتخابات ریاستجمهوری سیزدهم از آقای رییسی دعوت کردند وارد میدان رقابت ریاستجمهوری شود. این اقدام اگر در قالب یک فعالیت تعریف شده حزبی صورت میگرفت کاملا قابل دفاع بود، زیرا وقتی یک حزب سیاسی از کاندیدایی حمایت میکند مسوولیت اقدام خود را هم میپذیرد. اما اقدام فردی نمایندگان مجلس یازدهم معنای اقدام حزبی نداشت، بلکه نمایندگان استقلال خود را به حراج گذاشتند و عملا چک سفید امضا به رییس دولت دادند و به همین دلیل همه نمایندگانی که آن نامه را امضا کردند، باید در برابر ناکارآمدی دولت سیزدهم پاسخگو باشند. انتخابات مجلس دوازدهم متاسفانه با مشارکت کم صورت گرفت و آرای نمایندگان نیز بسیار پایین بود و از جمله در تهران، نفر اول کمی بیش از 500هزار رای (معادل5درصد رای واجدان شرایط شرکت در انتخابات) کسب کرد.در اکثر حوزههای انتخابیه نیز افراد منتخب کمی بیش از 20درصد آرا را به خود اختصاص دادهاند.حتما آقای ذوالنور توجه دارند که هر چه پایگاه مردمی مجلس (و البته ریاستجمهوری) ضعیفتر باشد، نهادهای دیگر حاکمیت تلاش میکنند نقش آن را در مقدرات کشور کمرنگ کنند. مجلس دوازدهم علاوه بر ضعف پیش گفته، به مدد شورای محترم نگهبان از چهرههای خاصی برخوردار شده که برخی از آنها به تنهایی قادر به نابودی حیثیت کل مجلس هستند.
جای شکرش باقی است که یکی از این افراد با تذکر رهبر معظم انقلاب، دستکم تا اطلاع ثانوی از تنشزایی و پرخاشجویی فاصله گرفت، اما باید منتظر ماند و با آغاز مجلس جدید، فصل تازهای از هنرنمایی این گروه را به تماشا نشست. دقیقا آنچه را آقای ذوالنور از بابت پایین آمدن شأن مجلس نگرانش است، همان چیزی است که خود او حتی اگر در ایجادش موثر نبوده، در برابر آن سکوت تاییدآمیز داشته است.
با این همه اگر بخواهیم خوشبینانه به آسیبشناسی نماینده محترم قم بنگریم و فرض کنیم که او با این نگاه به دنبال اصلاح مجلس است، گریزی نیست جز اینکه امیدوار باشیم همین مجلس ضعیف کم رای، نقایص خود را با عملکرد مثبت جبران کند. حسابکشی جدی و دقیق از دولت، نظارت بر عملکرد دستگاههای اجرایی و برخورد بدون رودربایستی با وزرای ضعیف و شخص رییسجمهور و نیز آتش نزدن قراردادهای بینالمللی (که حتما جناب ذوالنور آن را به یاد دارد!) میتواند کفارهای برای جبران اشتباهات گذشته باشد. امید که آقای ذوالنور - که از الان در قامت کاندیدای ریاست مجلس- سخن میگوید، حتی اگر به چنین منصبی هم نرسید، در رفع آسیبی که آن را فهم کرده است، برآید. 21302 برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899334