به نقل از «اکوفارس»

اهداف سفر الکاظمی به قاره سبز

تاریخ انتشار: ۱ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۷۲۷۷۴۶

به گزارش مهر، «مصطفی الکاظمی» نخست وزیر عراق از چند روز قبل سفرهای اروپایی خود را آغاز کرده است. وی در ابتدا به پاریس رفته و با مقامات این کشور از جمله امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه در خصوص تقویت همکاری های مشترک رایزنی کرده است.

ایستگاه بعدی سفر اروپایی الکاظمی، آلمان بوده که در جریان آن نیز با آنگلا مرکل در خصوص امضای توافقنامه های اقتصادی و بانکی، بحث و تبادل نظر کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

الکاظمی همچنین با حضور در انگلیس و دیدار با مقامات این کشور، بررسی اقدامات دو جانبه برای گسترش روابط مشترک را مد نظر قرار داده است.

در خصوص اهداف سفر مصطفی الکاظمی به چند کشور اروپایی، «علی فاهم» تحلیلگر سیاسی عراقی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری مهر اعلام کرد: سفر مصطفی الکاظمی نخست وزیر عراق به کشورهای اروپایی در مرحله مهمی از اوضاع عراق و منطقه و جهان صورت می گیرد. در داخل عراق شاهد زمینه سازی ها برای برگزاری انتخابات پارلمانی مهم هستیم که شاید بتواند اعتماد را به روند سیاسی در این کشور بازگرداند. از طرف دیگر به دلیل گسترش ویروس کرونا و کاهش قیمت نفت شاهد وخامت اوضاع اقتصادی عراق هستیم به طوریکه توانایی پرداخت حقوق کارمندان در سایه افزایش نارضایتی های عمومی وجود ندارد.

مصطفی الکاظمی در حالی به کشورهای اروپایی سفر می کند که معتقد است که عراق به کمک های اروپایی برای نجات یافتن در زمینه های مالی از طریق دریافت وام های بلند مدت نیاز داد. الکاظمی تلاش دارد این وام های بلند مدت را از کشورهای اتحادیه اروپا که روابط خود را از سال ۱۹۹۱ بعد از لشکر کشی بغداد به کویت، با ما قطع کرده اند دریافت کند.

از لحاظ بین المللی نیز سفر الکاظمی به اروپا بعد از انتشار اخباری در خصوص محدود شدن نقش مستقیم آمریکا در عراق و منطقه و احتمال بسته شدن سفارت واشنگتن در بغداد و کاهش تعداد نظامیان آمریکایی در عراق به نفع اروپا، صورت می گیرد این تحلیلگر سیاسی در خصوص ابعاد بین المللی سفر الکاظمی به اروپا گفت: از لحاظ بین المللی نیز این سفرها بعد از انتشار اخباری در خصوص محدود شدن نقش مستقیم آمریکا در عراق و منطقه و احتمال بسته شدن سفارت واشنگتن در بغداد و کاهش تعداد نظامیان آمریکایی در عراق به نفع اروپا، صورت می گیرد. ما همچنین انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را پیش رو داریم. عراق با همکاری اتحادیه اروپا تلاش دارد برخی مسائل خود را حل کرده و به حمایت این اتحادیه در مبارزه با بقایای تشکیلات تروریستی داعش و گروه های تروریستی در این کشور و ممانعت از تقویت مجدد آنها در سایه آموزش نیروهای عراقی دست پیدا کند.

عراق همچنین برای حذف نام خود از لیست کشورهایی با خطرات بالا که توسط اتحادیه اروپا تدوین شده تلاش می کند. در کنار تمام اینها، تقویت بحث اقتصاد و تبادلات تجاری میان عراق و کشورهای اروپا، در جریان سفرهای الکاظمی به این قاره بررسی می شود.

علی فاهم با اشاره به بحث های مطرح شده میان هیأت عراقی و مقامات اروپایی بیان کرد: این سفرها از ایستگاه پاریس آغاز شد چرا که فرانسه طی دوره اخیر خود را به عراق نزدیک کرده است به ویژه آنکه فرانسه اصولاً با تحرکات ترکیه در شرق دریای مدیترانه و لیبی و عراق مخالف است. پاریس به دنبال تقویت عراق برای رویارویی با ترکیه است. بعد از سفر امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه به عراق در ماه های گذشته، مصطفی الکاظمی اعلام کرد که به دنبال توسعه شراکت با فرانسه بعد از امضای یک سند راهبرد میان دو طرف به ویژه در زمینه حمل و نقل و صنعت و تجهیز نظامیان است.

در ایستگاه آلمان نیز بحث های اقتصادی در کنار استفاده از تکنولوژی های نظامی در سایه حضور شرکت های آلمانی در عراق مطرح شد. هیأت عراقی در آلمان بیش از همه تلاش کرد از طریق تقویت همکاری های بین بانکی، بخش اقتصاد را تقویت کند.

عراق از طریق این سفرها به دنبال ایفای نقش محوری خود در منطقه در کنار تحقق اهداف اقتصادی و دستیابی به وام های طولانی مدت و اجرای مذاکرات مربوط به همکاری های صنعتی و کشاورزی است وی ادامه داد: همانطور که هاشم داوود مشاور الکاظمی اعلام کرده است، عراق از طریق این سفرها به دنبال ایفای نقش محوری خود در منطقه در کنار تحقق اهداف اقتصادی و دستیابی به وام های طولانی مدت و اجرای مذاکرات مربوط به همکاری های صنعتی و کشاورزی است.

کشور عراق به این نوع از گرایش به سمت کشورهای اتحادیه اروپا از لحاظ سیاسی و اقتصادی و نظامی نیاز دارد چرا که این اتحادیه با حضور در شورای امنیت در سایه در اختیار داشتن تکنولوژی های پیشرفته در صنایع زیر ساختی، به پایگاه مهمی برای پیشرفت عراق تبدیل شده است.

عراق با وجود منابع زیر زمینی و بازار انسانی، یکی از مهم ترین زمینه های سرمایه گذاری کشورهای اروپایی به شمار می رود اما نیازمند زمینه سازی برای تحقق رشد و شکوفایی و پیشبرد دستاوردهای اقتصادی است. دولت عراق مسئول تحقق این زمینه سازی ها و سوق دادن کشور به سمت ثبات و عدم تبعیت از خواسته های کشورهای خارجی است تا عراق تبدیل به میدانی برای درگیری های بین المللی در سایه باقی ماندن پایگاه های نظامی در خاک این کشور با هدف اجرای نقشه های مربوط به خاورمیانه جدید نشود.

      

منبع: اکوفارس

کلیدواژه: مصطفی الکاظمی کشورهای اروپا اتحادیه اروپا بین المللی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۷۲۷۷۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بورل: آمریکا دیگر هژمونی ندارد؛ روسیه تهدیدی وجودی برای اروپاست

رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا معتقد است: آمریکا موقعیت هژمونی خود را از دست داده و نظم جهانی چندجانبه پس از ۱۹۴۵ در حال از دست دادن جایگاه خود است.

به گزارش ایسنا، جوزپ بورل، رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا در سخنرانی خود در دانشگاه آکسفورد گفت: من تقابل بیشتر و همکاری کمتر در جهان را شاهد هستم. این یک روند رو به رشد در سال‌های گذشته بوده است؛ رویارویی بسیار بیشتر و همکاری بسیار کمتر. من دنیایی را بسیار پراکنده‌تر می‌بینم. من دنیایی را می‌بینم که در آن قوانین رعایت نمی‌شود. من قطبیت بیشتر و چندجانبه گرایی کمتر می‌بینم.

من می‌بینم که چگونه وابستگی‌ها تبدیل به سلاح می‌شوند. من شاهد هستم که سیستم بین‌المللی که پس از جنگ سرد به آن عادت کرده بودیم، دیگر وجود ندارد. آمریکا موقعیت هژمونی خود را از دست داده و نظم جهانی چندجانبه پس از ۱۹۴۵ در حال از دست دادن جایگاه خود است.

بورل افزود: من چین را می‌بینم که به جایگاه ابرقدرتی می‌رسد. آنچه چین در ۴۰ سال گذشته انجام داده در تاریخ بشریت بی‌نظیر است. در ۳۰ سال گذشته، سهم چین از تولید ناخالص داخلی جهان، از ۶ درصد به تقریبا ۲۰ درصد رسیده است، در حالی که ما اروپایی‌ها از ۲۱ درصد به ۱۴ درصد و ایالات متحده از ۲۰ درصد به ۱۵ درصد رسیده است.

این یک تغییر چشمگیر در چشم‌انداز اقتصادی است. چین در حال تبدیل شدن به یک رقیب برای ما و ایالات متحده است. نه تنها در تولید کالاهای ارزان، بلکه به عنوان یک قدرت نظامی، در خط مقدم توسعه فناوری و ساخت فناوری‌هایی که آینده ما را شکل خواهند داد. چین «دوستی بدون محدودیت» را آغاز کرده است.

این دیپلمات اروپایی تصریح کرد: من گفتم جهان چند قطبی‌تر است - بله، این درست است. همزمان قدرت‌های میانی، مانند هند، برزیل، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی، ترکیه در حال ظهور هستند. آن‌ها در حال تبدیل شدن به بازیگران مهم هستند. چه بریکس باشند و چه غیر بریکس، ویژگی‌های مشترک بسیار کمی دارند، بجز میل به کسب جایگاه بیشتر و صدای قوی‌تر در جهان، و همچنین مزایای بیشتر برای توسعه خود. برای رسیدن به این هدف، آن‌ها استقلال خود را به حداکثر می‌رسانند، تمایلی به جانبداری ندارند، بسته به شرایط یک طرف یا طرف دیگر را محافظت می‌کنند. آن‌ها تمایلی به انتخاب اردو ندارند و ما نباید آن‌ها را به سمت انتخاب اردو سوق دهیم.

بورل افزود: ما اروپایی‌ها می‌خواستیم در همسایگی خود حلقه‌ای از دوستان ایجاد کنیم. به جای آن، آنچه امروز داریم حلقه‌ای از آتش است. حلقه‌ای از آتش که از ساحل به خاورمیانه، قفقاز و اکنون در میدان‌های نبرد اوکراین می‌آید. توماس گومارت، مدیر مؤسسه فرانسوی روابط بین‌الملل، در حال تجزیه و تحلیل نقاط ضعف اقتصاد جهانی است. چند مورد از این نقاط بسیار به ما نزدیک است؛ دریای سرخ برای تجارت، تنگه هرمز برای نفت و گاز و دریای سیاه برای صادرات غلات. آن‌ها در مجاورت ما هستند و در برخی از آن‌ها ما حتی با مأموریت‌های نیروی دریایی اتحادیه اروپا درگیر هستیم، مانند آنچه در دریای سرخ است.

او در ادامه گفت: اکنون دو جنگ داریم، دو جنگ که وقتی به بروکسل آمدم، در کار نبود. دو جنگ وجود دارد که در آن مردم برای سرزمین می‌جنگند. این نشان می‌دهد که جغرافیا بازگشته است. به ما گفته شد که جهانی شدن، جغرافیا را بی‌ربط کرده است، اما نه. بیشتر درگیری‌های ما مربوط به زمین است، سرزمینی که در مورد فلسطین وعده داده شده و در مورد اوکراین سرزمینی در تقاطع دو جهان و این مبارزه برای زمین، خون‌های زیادی را ریخته است.

بورل گفت: در عین حال شاهد شتاب روندهای جهانی هستیم. تغییرات اقلیمی دیگر مشکلی برای آینده نیست. فروپاشی آب و هوا در حال حاضر رخ داده- برای فردا نیست، برای امروز است. تحولات تکنولوژیکی - به ویژه، هوش مصنوعی. اینها تغییراتی را ایجاد می‌کند که ما نمی‌توانیم به طور کامل درک کنیم. جمعیت‌شناسی نیز به سرعت در حال تغییر است. مهاجرت به ویژه در آفریقا که ۲۵ درصد از مردم جهان در سال ۲۰۵۰ در آن زندگی خواهند کرد.

در سال ۲۰۵۰، از هر چهار انسان یک نفر در آفریقا زندگی می‌کند و در عین حال شاهد افزایش نابرابری‌ها، کاهش دموکراسی‌ها و در خطر افتادن آزادی‌ها هستیم. این چیزی است که من می‌بینم. در این چشم انداز، نقش اتحادیه اروپا و نقش بریتانیا باید مشخص شود. نمی‌دانم نقش ما کدام خواهد بود. اما مطمئناً این بستگی به پاسخ ما به چالش‌هایی دارد که با آن روبرو هستیم - ما هشدارهایی می‌شنویم مبنی بر اینکه اروپا ممکن است بمیرد، باید چکار کنیم؟

مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا پیشنهاد کرد: اول، ما نیاز به ارزیابی روشنی از خطرات روسیه داریم - روسیه به عنوان وجودی‌ترین تهدید برای اروپا در نظر گرفته می‌شود. شاید همه اعضای شورای اروپا با آن موافق نباشند، اما اکثریت پشت این ایده هستند. روسیه برای ما یک تهدید وجودی است و ما باید ارزیابی شفافی از این خطر داشته باشیم. دوم، ما باید روی اصول، همکاری و قدرت کار کنیم. ما مدلی ساختیم – مدل اروپایی – بر اساس همکاری و وابستگی متقابل اقتصادی در درون خود – و موفقیت چشمگیری بوده است.

۷۰ سال صلح در میان ما. ما معتقد بودیم که وابستگی متقابل از طریق چیزی که آلمانی‌ها آن را «Wandel durch Handel» می‌نامند، همگرایی سیاسی ایجاد می‌کند. این تغییر سیاسی را در روسیه و حتی چین به همراه خواهد داشت. خوب، این اشتباه ثابت شده است. اتفاق نیفتاده است. در مواجهه با روسیه، وابستگی متقابل صلح به ارمغان نیاورد. برعکس، به وابستگی به ویژه به سوخت‌های فسیلی تبدیل شد و بعداً این وابستگی تبدیل به یک سلاح شد. امروز پوتین یک تهدید وجودی برای همه ماست.

اگر پوتین در اوکراین موفق شود، به همین جا بسنده نخواهد کرد. چشم‌انداز داشتن یک دولت دست نشانده در کی‌یف مانند دولت بلاروس، و نیروهای روسی در مرز لهستان، و کنترل روسیه بر ۴۴ درصد از بازار غلات جهان، چیزی است که اروپایی‌ها باید از آن آگاه باشند. همه بیشتر و بیشتر از آن آگاه می‌شوند. اما من می‌دانم که همه در اتحادیه اروپا این ارزیابی را ندارند. اکنون پوتین کل غرب را به عنوان یک دشمن می‌بیند. او در بسیاری از سخنرانی‌های خود این را به صراحت بیان کرد.

بورل درخصوص شرایط کنونی در غرب آسیا هم گفت: و جنگ دیگر. پاسخ نامناسب اسرائیل به حمله ۷ اکتبر حماس خاورمیانه را در بدترین چرخه خشونت در دهه‌های اخیر فرو برد. جیک سالیوان یک هفته قبل از هفتم اکتبر گفته بود که خاورمیانه هرگز اینقدر آرام نبوده است! اما آرام نبود.

فقط نگاهی به اتفاقات کرانه باختری بیندازید تا متوجه شوید که اصلاً آرام نبود. حالا دو جنگ داریم. و ما اروپایی‌ها برای آن آماده نیستیم. آنچه اکنون در غزه اتفاق می‌افتد، اروپا را به گونه‌ای به تصویر کشیده است که بسیاری از مردم آن را درک نمی‌کنند. آن‌ها تعامل سریع و قاطعیت ما را در حمایت از اوکراین دیدند و از نحوه برخورد ما با آنچه در فلسطین روی می‌دهد تعجب کردند.

فرآیندهای تصمیم‌گیری اتحادیه اروپا چگونه کار می‌کند؛ اتفاق آرا. در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، ۱۸ نفر از یک طرف، ۲ نفر از طرف دیگر رای دادند و دیگران وقتی زمان تصمیم‌گیری درباره آتش بس فرا رسید، رای ممتنع دادند. اما اگر ما در یک جا چیزی را «جنایت جنگی» بنامیم، باید زمانی که در هر جای دیگری اتفاق می‌افتد، آن را به همان نام بنامیم. آنچه در ۶ ماه گذشته در غزه رخ داده، وحشت دیگری است.

این دیپلمات اروپایی تاکید کرد: باید به دنبال یک طرح صلح باشم. فکر می‌کنم اعراب باید چشم‌انداز خود را برای حل و فصل سیاسی اوضاع ارائه دهند. من از وزرای امور خارجه کشورهای عربی دعوت کردم که به بروکسل بیایند و پیشنهادات خود را توضیح دهند. ما باید به همه بفهمانیم که راه حل نظامی وجود ندارد. خب، همه می‌گویند که راه‌حل دو کشوری را می‌خواهند. ما ۳۰ سال است که از اسلو این را تکرار می‌کنیم. اما در اسلو، راه حل دو کشوری بخشی از توافق نبود. گفتند «بعداً شاید بتوانیم»، اما در متن نیست.

اگر بر این باوریم که راه حل دو دولتی تنها راه حل است، جامعه بین‌المللی باید بسیار بیشتر مشارکت کند و این را نه به عنوان نقطه شروع، بلکه به عنوان نقطه پایان بازی در نظر بگیرد. اگر نابودی یا مهاجرت اجباری فلسطینی‌ها را کنار بگذاریم، راه‌حل چیست؟ وقتی این سوال را از دولت نتانیاهو می‌پرسیم، تنها پاسخی که می‌گیریم این است؛ «ما راه‌حل دو دولتی را نمی‌خواهیم». می‌پرسیم چه می‌خواهید؟ و این همان چیزی است که جامعه بین‌المللی باید بارها و بارها بپرسد تا به دنبال پاسخی باشد که بتواند از یک تراژدی انسانی دیگر جلوگیری کند.

در ایرلند شمالی اتفاق افتاد، در اروپا اتفاق افتاد. دشمنان قدیمی امروز همسایگان خوبی هستند و بیشتر از همسایگان خوب، بهترین دوستان هستند. باید امکان‌پذیر باشد، اما برای این که [این امکان] فراهم شود، زمین باید تقسیم شود. آن‌ها نمی‌توانند با هم زندگی کنند، آن‌ها باید در کنار هم، در صلح و امنیت زندگی کنند، اما هر کدام با خانه، سرزمین، دولت، قلمرو و ظرفیت سیاسی خود. این یکی از مهمترین چیزهایی است که اروپایی‌ها باید حل کنند.