به نقل از «عصر ایران»

تناقض فرانسوی: برقع ممنوع، ماسک اجباری!

تاریخ انتشار: ۳ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۷۳۸۱۸۸

عصر ایران؛ مهرداد خدیر- «مردان و زنان ماسک بر چهره» آشناترین تصویری است که می توان از شیوع بیماری کرونا در جهان ترسیم کرد و در گزارش های مختلف تلویزیونی از شهرهای مختلف دید.

در این میان مشاهدۀ زنان فرانسوی که ماسک بر چهره دارند در عین شباهت به دیگر کشورهای درگیر کرونا از جمله ایران خود ما از یک وجه دیگر قابل توجه و از منظری طعنه آمیز و نکته آموز است ویک پرسش را به میان می آورد:

آیا در همین فرانسه و 10 سال قبل نبود که مجمع ملی و مجلس سنا ممنوعیت استفاده از برقع و نقاب را تصویب کردند و از 2011 به اجرا گذاشتند؟ قانونی که به موجب آن زنانی که چهرۀ خود را به دلایل مذهبی یا علایق شخصی با برقع و در ادارات یا مدارس و وسایط نقلیۀ همگانی بپوشانند تا 150 یورو جریمه می شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در سنای فرانسه این قانون تنها با یک رأی مخالف تصویب شد هر چند که سناتورهای سوسیالیست آن را مخالف قانون اساسی دانسته و در رأی گیری شرکت نکردند یا رأی ممتنع دادند چرا که با اصل انتخاب در نوع و آزادی پوشش مغایرت دارد.

این در حالی بود که در تمام فرانسه تنها دو هزار زن از برقع استفاده می‌کردند و به خاطر همین دو هزار نفر این قانون را تصویب کردند زیرا «لاییسیته» فرانسوی نه تنها با نهادهای مذهبی که با نمادهای دینی هم مشکل دارد آن هم در کشوری که 5 میلیون مسلمان در آن زندگی می‌کنند.

کرونا اما چند ماهی است که سبب شده که استفاده از ماسک، اجباری شود و میلیون ها نفر در خیابان با چهره های پوشیده رفت و آمد می کنند و این تناقض آن قدر جالب توجه است که برای توجیه افکار عمومی هر از گاهی سخنی گفته می شود. البته آن قدر که در جوامع فرانسوی زبان مانند بخشی از بلژیک و کانادا ممنوعیت برقع را جدی گرفتند در خود فرانسه شدت نداشت.

به خاطر همین یک روزنامه نگار کانادایی (پاتریس برژون) از فرانسوا لوگو نخست وزیر «کبک»- با فرهنگ فرانسوی- پرسید: آیا مسخره نیست که برقع برای معلمان را ممنوع و ماسک را برای همۀ شهروندان، اجباری کرده اید؟

پاسخی که به او داده شده این است که اولا ماسک، موقت است. ثانیا ربطی به نشانه های مذهبی ندارد و صرفا بهداشتی است و سوم این که تمام چهره را نمی پوشاند.

خانم روزنامه نگار البته واکنش نشان داده و گفته قانون را می توان به صورت موقت، معلق کرد و اگر ممنوعیت برقع تنها به دلایل مذهبی است چرا هنگام تصویب به لزوم مشخص بودن چهره به دلایل امنیتی اشاره می شد و این که برقع، تمام چهره را نمی پوشاند و مثل ماسک، چشم ها بیرون می ماند.

در قانون 2019 کِبِک البته آمده بود که ممنوعیت پوشاندن چهره در مواردبهداشتی، معلولیت و برخی فعالیت ها الزام آور نیست.

با این حال اکنون که ماسک و پوشاندن چهره به تصویر آشنای غالب جوامع درگیر با کرونا بدل شده ولو موقت باشد استدلال امنیتی خطرناک بودن برقع رنگ باخته و کسانی که می گفتند آزادی پوشش را نقض می‌کند صدای خود را بلند کرده‌اند.

لاییسیتۀ فرانسوی اما تنها در داستان ماسک و برقع تناقض خود را نشان نمی‌دهد. فرانسه با لاییسیته و بها ندادن به مذهب شناخته می شود اما در جریان درگیری اخیر میان ارمنستان و اذربایجان در منطقۀ قفقاز و در حالی که انتظار می رفت فرانسه به عنوان یک عضو گروه مینسک برای پایان مخاصمه بکوشد ترجیح دادند روس ها میانجی گری کنند. چرای آن هم روشن است. آذربایجان، مسلمان و ارمنستان مسیحی است و فرانسه طرف مسیحیان ایستاده است.

با مزه تر این که زمانی دو کشور فراتر از سکولاریسم و به عنوان «لاییک» شناخته می شدند: ترکیه و فرانسه. در جنگ آذربایجان و فرانسه اما ترکیۀ لاییک طرف آذربایجان مسلمان است و فرانسۀ لاییک طرف ارمنستان مسیحی!

داستان تناقض های فرانسوی در یک ماه اخیر را می توان با اشاره به لبنان کامل کرد که اعطای کمک پس از انفجار بندرگاه بیروت را به روی کار آمدن دولتی مورد قبول پاریس، منوط کردند.

   شاید می پنداشتند سید حسن نصرالله روی این موضوع حساسیت نشان می دهد و مطابق پیش بینی اصول گرایان ایرانی نطق غرّایی در سرزنش «استعمار نو» ایراد و بر استقلال لبنان تأکید می کند اما دبیر کل حزب الله در دام این بازی نیفتاد و از نمایندگان خود در پارلمان خواست به نخست وزیری چند بارۀ سعد حریری رأی تا نگویند پول فرانسوی‌ها در راه بود و او سد شد.

باری، وقتی برقع را ممنوع کردند،سه دلیل آوردند: اولی لزوم شناسایی امنیتی، دوم نشانۀ مذهبی و سومی اختلال در ایجاد رابطه.

حالا اما برای ترغیب استفاده از ماسک، همه به یاد این سخن شکسپیر افتاده‌اند که «چشم، پنجرۀ روح است‌»و رقابت دو فرهنگ انگلوساکسون و فرانسوی را هم کنار گذاشته اند!

کسی چه می‌داند؟ شاید آن دو هزار زن مسلمان فرانسوی که با برقع دهان و بینی خود را می‌پوشاندند زیر ماسک‌های اجباری به میلیون‌ها زن فرانسوی که ماسک بر چهره دارند و به این وضعیت عادت ندارند لبخند می‌زنند!

لینک کوتاه: asriran.com/0039pN

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: ماسک برقع مهرداد خدیر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۷۳۸۱۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برندگان جوایز عکاسی جهانی سونی ۲۰۲۴ /از عقیم‌سازی اجباری تا متروکه‌های آلوده به تشعشعات اتمی

به گزارش صدای ایران از یورونیوز فارسی،سازمان جهانی عکاسی، برندگان جوایز عکاسی بین‌المللی سونی ۲۰۲۴ را اعلام کرد.

ژولیت پاوی، عکاس فرانسوی، برای مجموعه عکس‌هایش از پیشگیری اجباری از بارداری و عقیم‌سازی ناخواسته زنان گرینلند، جایزه بهترین عکاس سال را دریافت کرد.

پروژه عکاسی او به بررسی فصلی تاریک از تاریخ گرینلند می‌پردازد که در آن زنان اسکیموی گرینلند، یا «اینوئیت‌ها»، تحت یک برنامه کنترل بارداری غیرارادی قرار گرفتند.

دبیرخانه رقابت‌های امسال جشنواره عکس سونی، بیش از ۳۹۵ هزار عکس از بیش از ۲۲۰ کشور و منطقه جهان دریافت کرد. این رقم بیشترین تعداد عکس فرستاده شده در تاریخ برگزاری این رقابت‌ها محسوب می‌شود.


پروژه پیشگیری اجباری از بارداری و عقیم‌سازی ناخواسته زنان گرینلند، ژولیت پاوی
عکس ایکس‌ری از یک آی‌یو‌دی در بدن زن ساکن گرینلنN
مقامات دانمارکی بین سال‌های ۱۹۶۶ و ۱۹۷۵ برنامه‌ای را برای پیشگیری اجباری از بارداری زنان گرینلند وضع کردند.

این برنامه شامل کاشت تقریباً ۴ هزار و ۵۰۰ دستگاه جلوگیری از بارداری (IUD) در رحم زنان و دختران اسکیموی اینوئیت بود که برخی از آنها تن‌ها ۱۲ سال سن داشتند.

خانم پاوی در پروژه مستند خود از فرمت‌های مختلف عکاسی شامل مناظر شهری نووک، اشعه ایکس، عکس‌های آرشیوی و پرتره‌ها برای افزایش آگاهی در مورد خشونت علیه زنان اینویت و عواقب روانی وحشتناک این کارزار دولتی استفاده کرده است.


نووک، مرکز گرینلند Juliette Pavy/Hors Format
خانم پاوی از بین ۱۰ فینالیست در رده عکاسی حرفه‌ای انتخاب شد و جایزه ۲۵ هزار دلاری را به همراه تجهیزات عکاسی سونی و فرصتی برای ارائه یک مجموعه جدید از آثار در نمایشگاه جوایز عکاسی جهانی سونی ۲۰۲۵ دریافت کرد.


سالا مایور (اتاق نشیمن)، سیوبهان دوران
اتاق نشیمن به سبک فیلیپینی

در رقابت‌های بخش معماری و طراحی، سیوبهان دوران با پروژه مستند سالا مایور مقام اول را به دست آورد.

در این مجموعه عکس‌ها، تصاویری صمیمی از عمارت‌های تاریخی و آبا و اجدادی در فیلیپین توسط عکاس گرفته شده‌اند.

اتاق نشیمن اصلی، معروف به «سالا مایور»، یک نقطه کانونی در زندگی شهروندان فیلیپینی است که معماری و سبک زندگی مردم محلی را به نمایش می‌گذارد.

پروژه هزار بریدگی، سوجاتا ستیا
سوجاتا ستیا در بخش بهترین خلاقیت با پروژه عکس «هزار بریدگی» جایزه مقام اول را به خود اختصاص داد.

پروژه عکس هزار بریدگی

این پروژه آزار خانگی را در جوامع جنوب آسیا روایت می‌کند و در آن با الهام از روش شکنجه باستانی آسیایی «لینگچی» (مثله کردن آهسته یا مرگ با هزاران بریدگی روی پوست) ماهیت دوره‌ای از آزار و سوء‌استفاده به تصویر کشیده شده است.


پرتره‌ها دارای بریدگی‌هایی هستند که نشان‌دهنده جراحت مداوم روح افراد تحت آزار است. این پرتره‌ها روی کاغذ نازک چاپ شده‌اند تا نماد شکنندگی باشند.


پژواک‌های کندو، ماهه الیپ
ماهه الیپ در بخش محیط زیست با پروژه عکاسی «پژواک‌های کندو» مقام نخست را به دست آورد.

کندوداران در مکزیک
این پروژه تاثیر مسمومیت غم‌انگیز زنبور‌های ملیپونا را، که برای مردم مایا مقدس هستند، در شهر کامپچه در جنوب مکزیک به تصویر می‌کشد.

هدف عکاس مطابق انچه او گفته است، نشان دادن اهمیت زنبور‌ها برای جوامع بومی و تهدیداتی است که آنها از سوی صنعت کشاورزی با آن روبرو هستند.


پروژه «منطقه قربانی»، ادو هارتمن
ادو هارتمن در بخش منظره‌ها با پروژه عکاسی مستند «منطقه قربانی» مقام نخست را به دست آورد.

محل آزمایشات هسته‌ای اتحاد جماهیر شوروی در قزاقستان
محل آزمایشات هسته‌ای اتحاد جماهیر شوروی در قزاقستان EDDO HARTMANN/The Sony World Photography Awards ۲۰۲۴
وی در این مجموعه یک منطقه دورافتاده از قزاقستان به نام «پولیگون» را بررسی کرده است که زمانی محل تاسیسات اصلی آزمایشات هسته‌ای اتحاد جماهیر شوروی سابق محسوب می‌شد.

این تصاویر با استفاده از یک دوربین فرو سرخ گرفته شده‌اند تا تهدیدی را تداعی کنند که به همان اندازه برای چشم انسان نامرئی است: تشعشعات ناشی از انفجار‌های هسته‌ای.

پروژه پدر و پسر، والری پشتاروف
والری پشتاروف با مجموعه عکس‌های پروژه «پدر و پسر» مقام اول را در بخش پرتره به دست آورد.


این پروژه پیوند عاطفی بین پدران و پسران را بررسی می‌کند و لحظه‌ای قدرتمند را به تصویر می‌کشد که آنها پس از سال‌ها یا حتی دهه‌ها جدایی دست یکدیگر را می‌گیرند.

در فرهنگ‌های مختلف در بلغارستان، گرجستان، ترکیه، ارمنستان، صربستان، و یونان، این کار نشان‌دهنده بیان عاطفی و حفظ فرهنگ مشترک است.

دنیا‌های معلق، اوا برلر
اوا برلر با پروژه «دنیا‌های معلق» در بخش حیات وحش و طبیعت مقام نخست را کسب کرد.

دنیای تار عنکبوت
این عکاس در پروژه خود بر شبکه‌های تار عنکبوت تمرکز کرد و بدینگونه خلاقیت‌های تصادفی هنرمندانه‌ای را در آنها یافت؛ در جهان‌های سست و ناپایداری که معمولاً مورد توجه قرار نمی‌گیرند.

تصاویر برگزیده سونی در سال ۲۰۲۴ در نمایشگاهی به همین نام در سامرست هاوس لندن برای عموم به نمایش درآمده‌اند.

این نمایشگاه تا روز ۶ مه ۲۰۲۴ ادامه دارد.