چگونه ورزش مانع رشد سرطان می‌شود؟
تاریخ انتشار: ۶ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۷۷۲۳۱۷
ایسنا/اصفهان پیش آگهی افراد سرطانی که ورزش می کنند، نسبت به بیماران غیرفعال بهتر است و همین موضوع باعث شده محققان در آزمایشات حیوانی این فرضیه را مطرح کنند که رشد سلول های سرطانی در نمونه های با فعالیت بدنی کمتر است.
اکنون، محققان انستیتوی کارولینسکا در سوئد به توضیح احتمالی چرایی ورزش و جلوگیری از رشد سرطان در موش ها را توضیح می دهند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
راندال جانسون - نویسنده این مطالعه و استاد گروه زیست سلول و مولکولی انستیتوی کارولینسکا، می گوید: «زیست شناسی تأثیرات مثبت ورزش می تواند بینش جدیدی در مورد چگونگی حفظ سلامت بدن و همچنین کمک به ما در طراحی و بهبود روش های درمانی علیه سرطان فراهم کند.»
تحقیقات قبلی نشان داده است که فعالیت بدنی می تواند از زندگی ناسالم جلوگیری کرده و همچنین پیش آگهی چندین بیماری از جمله مبتلایان به اشکال مختلف سرطان را بهبود بخشد. اینکه چگونه ورزش دقیقاً اثرات محافظتی در برابر سرطان اعمال می کند، هنوز ناشناخته است، مخصوصاً وقتی صحبت از مکانیسم های بیولوژیکی می شود. یک توضیح قابل قبول این است که فعالیت بدنی سیستم ایمنی بدن را فعال می کند و در نتیجه توانایی بدن را در جلوگیری و رشد سرطان تقویت می کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال اکسپرس، در این مطالعه، محققان انستیتوی کارولینسکا با بررسی چگونگی واکنش سلول های T سیتوتوکسیک سیستم ایمنی بدن، یعنی گلبول های سفید خون متخصص در از بین بردن سلول های سرطانی، این فرضیه را گسترش دادند.
رشد سرطان در حیوانات آموزش دیده کُند شد
آنها موش های مبتلا به سرطان را به دو گروه تقسیم کردند و به یک گروه اجازه دادند تا به طور منظم در چرخ در حال چرخش ورزش کنند، در حالی که گروه دیگر غیرفعال بودند. نتیجه نشان داد که رشد سرطان کاهش یافته و مرگ و میر در حیوانات آموزش دیده در مقایسه با غیر آموزش دیده ها کاهش داشت.
محققان همچنین سلول های T سیتوتوکسیک را از موش های آموزش دیده به موش های آموزش ندیده مبتلا به تومور منتقل کردند که باعث بهبود آنها شد.
ورزش متابولیسم سلول T را تغییر داده است
برای بررسی چگونگی تأثیر ورزش بر رشد سرطان، محققان سلول های T، نمونه های خون و بافت را پس از جلسات آموزشی جدا کردند و میزان متابولیت های متداول را که در عضله تولید می شوند و در هنگام انجام فعالیت در پلاسما دفع می شوند، اندازه گیری کردند. برخی از این متابولیت ها مانند لاکتات، متابولیسم سلول های T را تغییر داده و فعالیت آنها را افزایش می دهد. محققان همچنین دریافتند که سلول های T جدا شده از یک حیوان تحت ورزش، متابولیسم تغییر یافته ای را در مقایسه با سلول های T موجود در حیوانات در حال استراحت نشان می دهند.
علاوه بر این، محققان نحوه تغییر این متابولیت ها را در پاسخ به ورزش در انسان بررسی کردند. آنها پس از ۳۰ دقیقه دوچرخه سواری شدید از هشت مرد سالم نمونه خون گرفتند و متوجه شدند که همان متابولیت های ناشی از آموزش در انسان آزاد می شود.
هلن راندویست- محقق ارشد در گروه پزشکی آزمایشگاهی انستیتوی کارولینسکا و اولین نویسنده این مطالعه، می گوید: «تحقیقات ما نشان می دهد که ورزش بر تولید چندین مولکول و متابولیت تأثیر می گذارد که سلول های ایمنی مقابله با سرطان را فعال می کند و از این طریق رشد سرطان را مهار می کند. ما امیدواریم که این نتایج بتواند به درک عمیق تری از شیوه زندگی ما و تاثیر بر سیستم ایمنی بدن کمک کند و از توسعه ایمنی درمانی جدید علیه سرطان مطلع شویم.»
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی علمی و آموزشی استانی ورزشی سرطان سیستم ایمنی بدن متابولیت ها فعالیت بدنی آموزش دیده سلول های T رشد سرطان موش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۷۷۲۳۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اختراعی که «مرد عنکبوتی» را بی‌اعتبار می‌کند!
یک پیشرفت جدید می‌تواند دستیابی به قدرت خزیدن روی دیوار مرد عنکبوتی را آسان‌تر از همیشه کند. دانشمندان سنگاپور از یک پلیمر حافظه‌دار، چسبی قوی و قابل استفاده مجدد ساخته‌اند که با تغییر دما به سطوح می‌چسبد و از آنها جدا می‌شود.
به گزارش ایسنا، این پلیمر که اپوکسی E44 نامیده می‌شود و در دمای اتاق یک پلاستیک سخت و شیشه‌ای است، پس از گرم شدن، شکلی نرم و لاستیکی به خود می‌گیرد. در این حالت، می‌تواند به شکاف‌های سطوح دیگر نفوذ کند و اگر در همان حال سرد شود، پیوندهای بسیار قوی ایجاد می‌کند. برای جدا کردن آن تنها کاری که باید انجام دهید، این است که دوباره آن را گرم کنید.
به نقل از نیواطلس، در آزمایش‌هایی که توسط دانشمندان دانشگاه فناوری نانیانگ (NTU) سنگاپور انجام شد، این چسب توانست بر روی طیف وسیعی از بافت‌های مختلف بچسبد و هیچ اثر چسبنده‌ای از خود بر جای نگذارد. از طریق آزمایش، محققان دریافتند که بهترین شکل برای این ماده، مجموعه‌ای از ساختارهای مو مانند به نام فیبریل است که هر کدام چند میلی‌متر عرض دارند.
به عنوان مثال، در یکی از دستگاه‌ها از فیبریل‌هایی با سطح مقطع ۱۹.۶ میلی‌متر مربع (۰.۰۳ اینچ) استفاده شد که هر کدام می‌توانند تا ۱.۵۶ کیلوگرم (۳.۴ پوند) را تحمل کنند. افزودن فیبریل‌های بیشتر، حداکثر وزنی را که ماده می‌تواند تحمل کند، افزایش می‌دهد.
پروفسور جیمی هسیا (Jimmy Hsia)، نویسنده اصلی این مطالعه، می‌گوید: این فناوری برای دستگیره‌های چسبنده و ربات‌های کوهنوردی بسیار مفید خواهد بود و ممکن است روزی به انسان‌ها اجازه دهد مانند یک مرد عنکبوتی واقعی از دیوارها بالا بروند.
با این حال هنوز برای مرد عنکبوتی شدن زود است. این چسب حافظه‌دار کاملا آماده نیست. برای شروع، این چسب باید تا ۶۰ درجه سانتیگراد حرارت داده شود تا از سطح جدا شود که رسیدن به آن دما با استفاده از سشوار یک دقیقه طول می‌کشد. پس از فشرده شدن روی سطح، حدود سه دقیقه طول می‌کشد تا آنقدر خنک شود که در جای خود قفل شود. این دما و سرعت عمل برای بسیاری از کاربردها مناسب نیست، اگرچه ممکن است برای مصارف صنعتی مانند گیره‌های رباتیک که بارهای سنگین را حمل می‌کنند، کار کند، اما محققان می‌گوید که با کار بیشتر می‌توان این محرک‌ها را تغییر داد.
دکتر لینگهو چانگهونگ (Linghu Changhong)، نویسنده اول این مطالعه می‌گوید: یافته‌های ما نشان می‌دهد که کاهش زمان انتظار تا چندین ثانیه امکان‌پذیر است و دما را می‌توان به دمای نزدیک بدن کاهش داد که به طور چشمگیری امکان استفاده از آن در شرایط مختلف را ممکن می‌کند. محرک‌های تغییر ماده از یک حالت به حالت دیگر نیز می‌تواند متفاوت باشد، مانند استفاده از جریان الکتریکی یا نور به جای دما.
در نهایت، محققان می‌گویند که این روش می‌تواند برای ساخت ربات‌هایی که می‌توانند از سطوح بالا بروند یا برای وسایل بالا رفتن مانند دستکش و چکمه برای انسان استفاده شود.
انتهای پیام
هوادار خاطی سپاهان ۱۰ سال محروم شد