القاب و کنیه‌های امام موسی کاظم (ع)

امام موسی کاظم علیه السلام همواره کوشا و در تجهد بودند. با تمام سختی‌هایی که پیش رو بود نهضت پدرشان را ادامه دادند و در این راه به شهادت رسیدند.

خبرگزاری میزان - امام موسی کاظم علیه السلام در سال ۱۲۸ قمری به دنیا آمد. امامت امام موسی (ع) مقارن بود با دوران استبداد عباسیان. قبل از اینکه حکومت عباسیان بتواند سختگیری‌هایی را نسبت به خاندان هاشمی داشته باشد، امام صادق و امام باقر نهضتی را شروع کردند و با تربیت شاگردانی عالم و شجاع پایه‌های شیعه را در شهر استوار کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شاگردان چندین بار با هدق تشکیل حکومت علوی علیه حکومت عباسی قیام کردند. بعد از سرکوب قیام‌ها سختگیری‌ها بیشتر شد.

هارون دو مرتبه امام موسی علیه السلام را زندانی کرد، درباره اولین مرتبه اطلاعاتی دقیقی موجود نیست، ولی دومین بار چهار سال طول کشید و با شهادت امام دوران محکومیت به پایان یافت.

کنیه‌های امام موسی (ع)

امام چهار کنیه داشت که عبارتند از:

ابوالحسن اول، ابو ابراهیم، ابو علی و ابو اسماعیل.

این چهار کنیه نام‌هاى دوم او بودند که گاهى در مکاتبات و اغلب در کتب حدیث اطلاق شده است که کنیه ى نخستین، معروف‌ترین و مشهورترین آن‌ها مى باشد و آن کنیه خاطرات و مبارزات امام نخستین را در دل‌ها زنده مى سازد و چند تن از پیشوایان معصوم ما این کنیه را داشتند.

القاب امام موسی

لقب کاظم به این دلیل به امام هفتم شیعیان نسبت داده می‌شود که ایشان در مقابل بدی ها؛ حلم، بردباری و گذشت بسیاری از خود نشان می‌دادند.

عالم

به دلیل داشتن علم الهی که امام داشتند به ایشان لقب عالم داده بودند.

صالح

صالح به معنی فرد شایسته به کار می‌رود و این لقبی بود که نزدیکان امام به ایشان نسبت می‌داند. البته این لقب برای در امان ماندن از ظلم حکومت عباسی گاهی هم به عنوان علامت، رمز و استتار به کار می‌رفت.

باب الحوائج

مردم بغداد به دلیل ارادتی که به امام موسی داشتند حتی بعد از فوت امام برای رفع حاجات خود به امام متوسل می‌شدند. بعد از تجربه چندین بار که حاجاتشان رفع شد، لقب باب الحوائج را به ایشان نسبت داده‌اند.

صابر

خلفای عباسی جور و ستم‌های زیادی را نسبت به ایشان اعمال کردند، ولی ایشان با ثبات و استقامت تمام کوچکترین ضعف و فتوری را از خود نشان نداند.

امین

درستکاری در اداء امانت، به تمام معنای کلمه آن، در وجود آن بزرگوار فراهم آمده بود. چون او علاوه بر امانتداری دنیوی، امین صادق و درستکار واقعی در ادء رسالت الهی و انجام تعهدات انسانی و پیشوائی ملت بود به حدی که در راه أدای امامت، جان خود را نیز فدا نمود و زدگی را در زندان‌ها سپری ساخت تا انسان‌ها ازاد و سرفراز زندگی کنند.

شهادت

امام در سال ۱۷۹ میلادی به دستور هارون زندانی شد. زندان بان او فردی بود به نام سندی بن شاهک. سندی در سال ۱۸۹ میلادی از طرف هارون مأمور به قتل امام شد. او در زندان امام را مسموم کرد و پیکر مطهرشان را به روی پل بغداد قرار داند تا فوت امام را مرگ طبیعی جلوه بدهند؛ علت این کار دو هدف داشت، اول تبرئه شدن از قتل امام موسی، دوم زیر سؤال بردن مهدویت امام برای پیروان ایشان.

بعد از شهادت حکومت پیکر امام کاظم علیه السلام را در مقبره خانوادگی منصور که به مقبره خاندان قریش معروف بود به خاک سپردند.

بیشتر بخوانید: چند نکته مهم پیرامون رویکرد سیاسی «امام موسی کاظم (ع)» در برابر دشمنان

انتهای پیام/

 

برچسب ها: القاب امامان القاب امامان

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: امام موسی کاظم علیه السلام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۸۰۲۱۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

علم الهدی: امامت سیاسی دشمن دارد/ امام فقط شاگردپرور و عالم نیست؛ اصل امامت به تشکیل نظام رهبری و تشکیلات حکومت اجتماعی است

به گزارش سایت امام جمعه مشهد، سید احمد علم‌الهدی در آیین عزای سالروز شهادت امام صادق(ع) که با حضور انبوه زائران، مجاوران و اقامه‌کنندگان اجتماع صادقیون مشهد در رواق امام خمینی(ره) حرم مطهر رضوی برگزار شد، اظهار کرد: ارزشمندترین سوگواره امام صادق(ع)، همین محفل و مجلسی است که شما در آن هستید. همین که روی فرش علی‌ابن موسی‌الرضا(ع) برق اشک خود را به ساحت قدسی نوه مکرم آن ولی خدا نشان می‌دهید تا عزادار امامی باشید که حرم ندارد و امروز به‌جز تعداد مختصری از شیعیان، هیچکس در جوار مرقد مطهرش اقامه عزا نمی‌کند.

ضرورت واکاوی ابعاد مظلومیت ائمه اطهار(ع)

نماینده ولی فقیه در استان خراسان رضوی با تأکید بر ضرورت شناخت دلایل مظلومیت امام صادق(ع) خاطرنشان کرد: شهرت اصلی امام صادق(ع) در میان ائمه اطهار(ع) به علم، دانش و تربیت اصحاب و شاگردان است اما آن‌چه باید در روز شهادت ایشان بیش از پیش موردتوجه قرار بگیرد، مظلومیت این امام همام و فلسفه مظلومیت ایشان است. باید بدانیم دلیل مظلومیت امام صادق(ع) چه بود و اساساً چرا حضرت تا این اندازه با برخورد قهری، سلبی و جنایتکارانه حاکمیت وقت روبرو می‌شد.

ایشان ادامه داد: از وجود اقدس امام صادق(ع) نقل شده که فرمود «مَن لَم یَعرِف سوء ما اتی عَلَینا مَن ظَلَمنا وَ ذهاب حَقنا وَ ما رَكبنا بِه فَهُوَ شَریك مَن اَتی اِلَینا فیما وَ لینابه» یعنی هرکس برای درک ظلمی که بر ما رفت، تلاش نکند و بر آن نکوشد، شریک همان ظالمی است که در مقابل ما عمل کرده است. این حدیث راوی اهمیت این شناخت است.

امامت سیاسی، دلیل ظلم به امام صادق(ع)

عضو مجلس خبرگان رهبری تصریح کرد: همه باید بدانند که این ظلم به‌طور انحصاری بر امام صادق(ع) روا داشته می‌شد و سایر علمای بلاد اسلامی نه تنها موردظلم نبودند بلکه از طرف حاکمیت منصور دوانیقی ملعون حمایت می‌شدند. این ظلم هم محدود به خوراندن زهر و شهادت حضرت نیست بلکه مربوط به تلاش مستمر و مداوم بنی‌عباس برای سرکوب و تحقیر جریان تشیع است که در طول سالیان دراز دنبال شد.

ایشان تأکید کرد: نه تعلیم دین، نه تربیت شاگرد و نه آموزش علوم طبیعه هیچکدام علت اصلی مظلومیت حضرت نیست. امام صادق(ع) فقط یک عالم نبود که عده‌ای دورشان را بگیرند و فقط علوم دین فرابگیرند. امام صادق(ع) در مقام حجت بالغه الهی ادعای امامت داشت و این ادعا از نظر دستگاه حاکم به عنوان یک آفت قطعی در برابر استمرار قدرت و حکومت آن‌ها به شمار می‌رفت. اگر امام صادق(ع) در امور سیاسی مداخله نمی‌کرد و در برابر حکومت عباسیان ادعایی نداشت، مسلماً این ظلم و ستم در حق حضرت روا داشته نمی‌شد.

آیت الله علم‌الهدی با بیان اینکه امامت سیاسی، تکلیف ذاتی ائمه اطهار(ع) بوده است، گفت: برادران عزیز، خواهران گرامی، امام فقط شاگردپرور و عالم نیست. اصل امامت به تشکیل نظام رهبری و تشکیلات حکومت اجتماعی است. عمده وظیفه امام به این است که در پیشامد شرایط و موقعیت ها، یک نظام حاکمیتی تشکیل بدهد و به موازات امامت مرامی، امامت سیاسی جامعه را هم به دست بگیرد.

قساوت، ذات دشمنان دین است

ایشان بیان کرد: سرچشمه همه مظالمی که در حق اهل بیت(ع) روا داشته شد، همین امامت سیاسی بود. به‌خاطر همین موضوع بود که علی‌ابن ابی‌طالب(ع) را در محراب، حسین ابن‌علی(ع) را در گودی قتلگاه و سایر امامان معصوم را هرکدام در یک مقام به شهادت رساندند و در طول حیات بابرکتشان نیز انواع و اقسام جنایت‌ها را درحق آن ها و پیروانشان انجام دادند. امامت سیاسی دشمن دارد. دشمنی که یک زمان حتی در مسجد شمشیر بر فرق ولی خدا می‌زند، یک زمان با اسب بر پیکر امام شهید می‌تازد و یک زمان نیز همچون منصور دوانیقی ملعون، امام صادق(ع) را با دست بسته و لباس خانه در خیابان پشت اسب می‌کشاند. این قساوت دشمن خداست و امروز هم دشمنان دین این‌چنین هستند.

کانال عصر ایران در تلگرام