میزگرد فارس|دغدغه‌هایی از جنس روشندلان/از دیده‌نشدن در فضای آموزشی تا گلایه از برخی رفتارهای جامعه
تاریخ انتشار: ۹ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۸۰۲۷۴۶
خبرگزاری فارس استان کردستان/شیرین مرادی، وقتی دنیا را به جای دیدن، لمس کنی، بشنوی، حس کنی می توانی به درک جدیدی از زندگی برسی به گونه‌ای که زندگی را نه آن طور که هست بلکه آن طور که باید می‌فهمی..
نور برایشان معنا و مفهومی ندارد شب یا روز باشد فرقی نمی‌کند، گویا زمان مفهومش را در صدا به آنها می‌فهماند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
روز را با صدای طبیعت و شب را با سکوت و آرامش ترجمه می‌کنند، روشنایی را با تاریکی شب در هم می‌آمیزنند، اگرچه از چشم سر محروم هستند اما چشم دلشان روشن‌تر از هر روشنایی است نادیده‌ها و ناگفته‌هایشان بسیار است و برای قدم‌زدن در دنیای روشنی‌ها نیاز به حمایت و دیده‌شدن دارند، جنس دغدغه‌هایشان با آنانی که چشم سر دارند زیاد تفاوت ندارد دنبال سهم خود از اشتغال، مسکن، ازدواج، تحصلی و ...هستند خواسته‌هایی که مسیر رسیدن به آنها برایشان سخت و ناهموار است.
اگرچه نمی‌بینند ولی دوست دارند دیده شوند، گلایه‌هایشان بسیار است به گونه‌ای که دفتر کمبودها و مشکلات روشندلان را سیاه سیاه کرده است.
طبق آمارهای سازمان جهانی بهداشت ۲۵۳ میلیون نفر در جهان نابینا یا کم‌بینا هستند که از این تعداد، ۳۶ میلیون نفر نابینا بوده و ۲۱۷ میلیون نفر مبتلا به کم بینایی متوسط یا شدید هستند و براساس اعلام سازمان بهزیستی کشور ۱۸۹ هزار جامعه نابینان را در کشور ما تشکیل می‌دهد.
سهم کردستان از این میزان 3 هزار و 490 نفر نابینا و کم‌بینا است، افرادی که هرچند نام معلول را یدک می‌کشند، اما توانمندی‌هایی دارند که دیگران را انگشت به دهان می‌گذارند.
به منظور آشنایی با دغدغه‌ها و درددل‌های جامعه نابینایان استان، میزگردی با حضور دکتر نصرالله ابراهیمی مشاور استاندار کردستان در امور معلولین و عضو هیئت مدیریه شبکه نابینایان کشور، حامد محمدی رئیس هیت مدیریه انجمن نابینایان کردستان، کمال خسروی عضو انجمن کم‌بینایان و نابینایان، شجاع شیخله کارشناس دانش‌آموزان آسیب‌دیده آموزش پرورش استثنایی کردستان، عرفان سلیمی اولین دانشجو و فارغ‌التحصیل نابینای دانشگاه کردستان و موسس کتابخانه نابینایان این دانشگاه، هوشنگ شریعتی رییس هیات ورزش نابینایان و کم‌بینایان استان کردستان و نگین و سارا رستمی فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی و حفاظ کل قرآن با رعایت پروتکل‌های بهداشتی در ودفتر خبرگزاری فارس کردستان برگزار شد.
وضعیت مناسب‌سازی معابر، رعایت عدالت آموزشی، بررسی وضعیت ورزش نابینایان و کم‌بینایان استان، بررسی زیرساخت‌ها و الزامات آموزشی و ... از مهمترین موضوعاتی بود که در این میزگرد به آن پرداخته شد.
حمایت انجمن نابینایان کردستان از 100 نابینا و کم‌بینا
حامد محمدی: انجمن حمایت از نابینایان کردستان در سال 79 تاسیس شد و در حال حاضر از 100 نفر نابینا و کم‌بینا حمایت می‌کند که البته کم نیستند نابینایان و کم بیناهایی که در آمار بهزیستی هم شاید نباشند و هیچ خدماتی دریافت نمی‌کنند.
اهداف انجمن نابینایان شامل خدمات فرهنگی، اجتماعی و غیره است که در اساسنامه آن آمده است، سعی کرده‌ایم در حد توان با توجه به اینکه مردم نهاد هستیم در راستای اهداف جلو برویم و به عزیزان زیرپوشش خدمات ارائه کنیم.
مشکلات آلبینیسم‌ها
خسروی: زالی یا آلبینیسم، نوعی بیماری ژنتیکی و تا حدی شایع در بین جوامع انسانی است که بر اثر آن بدن قادر به ساخت رنگدانه ملانین نبوده و پوست، مو و چشمان شخص زال رنگ روشنی به خود می‌گیرد.
آلبینیسم‌ها با دو مشکل مواجه هستند یکی مشکل فردی و پزشکی و دیگر مشکل اجتماعی و قانونی است که البته بیشتر مشکلات قانونی و اجتماعی این افراد به چشم می‌خورد چرا که افراد دارای آلبینیسم به دلیل عدم تولید رنگدانه یا کاهش آن دچار مشکل بینایی می‌شوند و به همین دلیل از وسایل و تجهیزات کم‌بینایی استفاده می‌کنند.
همین مسئله موجب سوءرفتار جامعه پیرامون نسبت به آنها شده و این نوع رفتارهای جامعه پیرامونی موجب می‌شود به نوعی جامعه گریزی در افراد دارای این مشکل به وجود بیاید.
متاسفانه تا به امروز تعریف دقیق قانونی در مورد افراد آلبینیسم ارائه نشده است و در سازمان بهزیستی نیز به عنوان مشکل کم‌بینایی تعریف و شناخته می‌شود این در حالی است که این نوعی بیماری ژنتیکی است نه کم‌بینایی صرف...
تعریف دقیق قانونی در مورد افرادی آلبینیسم داده نشده است
مناسب‌سازی ضرورتی است که سال‌های سال است به عنوان دغدغه اصلی جامعه معلولین همواره مطرح می‌شود ولی هنوز که هنوز است توجه چندانی به آن نشده است.
نادیده‌گرفتن مناسب‌سازی
شیخله: در بحث مناسب‌سازی مدتی است به خاطر شرایط کرونایی و غیره فعالیت‌ها نسبت به قبل کمتر است، مثلا اگر در گذشته تا حدودی این مسائل دنبال می‌شد شیوع کرونا این گام‌های کوچک در مسیر مناسب‌سازی را از حرکت ایستاند.
مناسب‌سازی برای معلولین در دو بعد فیزیکی و فکری و فرهنگی باید انجام شود، اما در حال حاضر جامعه ما چون جامعه‌ای ظاهربین است، به بعد فیزیکی توجه می‌کند که البته در این زمینه نیز چندان موفق عمل نکرده‌ایم.
در بعد سایبری هم که خاصتا به افراد دارای معلولیت بینایی بر می‌گردد آن هم این است که قریب به اتفاق سایت‌های اینترنتی، خبرگزاری‌ها و خیلی از سایت‌هایی که ما باید از آنها خدمات دریافت کنیم به ویژه در این شرایط کرونایی که این دست خدمات بیشتر شده و نیاز به آنها بیش از هر زمانی احساس می‌شود مناسب‌سازی نشده است و از قوانین جهانی وب پیروی نمی‌کنند در نتیجه صفحه‌خوان‌های آنها سایت‌ها را ساپورت نمی‌کنند.
اوایل امسال قانون مناسب‌سازی شده و اکنون ما مشکل قانونی نداریم، اما رعایت آن همچنان بی‌توجه مانده است.
در زمینه فضای سایبری نیز این امکانات در قالب یک قانون برای جامعه نابینایان ایجاد شده اما تا به امروز آئین‌نامه آن در اختیار ما قرار نگرفته تا حداقل نابینایان شاغل در فضای ادارات بتوانند از آن استفاده کنند.
مناسب‌سازی سلیقه‌ای
متولیان حوزه مناسب‌سازی زیاد است، اما خروجی کم، رفتار سلیقه‌ای در این زمینه وجود دارد در اغلب خیابان‌های سطح شهر در ظاهر مناسب‌سازی‌هایی انجام شده که این مناسب‌سازی‌ها نیز در حد 10 تا 15 درصد است و البته به صورت سلیقه‌ای کار انجام شده است.
در قانون مقررات ملی ساختمان این موارد کاملا در نظر گرفته شده است، طرح تفصیلی وجود دارد اما مهندسین و ناظرین بر کار ساخت‌وسازها، به آن توجه ندارند.
اگر ما بدانیم این موضوع مناسب‌سازی به نفع خودمان است و در دوران پیری و یا بروز مشکلات، زندگی را برایمان تسهیل می‌کند با نگاه بهتر و دقت کامل‌تری موضوع را مد نظر قرار می‌دادیم که این هم نیاز به کار فرهنگی و تبلیغات به صورت جدی در جامعه دارد.
مهمترین نیاز برای رسیدن به اهداف در زمینه مناسب‌سازی فضای فیزیکی، مناسب‌سازی فکری است.
دغدغه‌ای از جنس عدالت آموزشی
نگین رستمی: آرزوی درس و مدرسه 25 سال روی قلبم ماند دوره ابتدایی را به صورت جهشی یک ساله در سن 25 سالگی پشت سر گذاشتم، مشکلات زیادی را در این مسیر به همراه خواهرم متحمل شدم، مشکلاتی که حرف‌زدن در مورد آن در این مقطع کوتاه زمانی که در اختیار داریم تقریبا غیرممکن است.
مشکلات زیاد است و انتظار نیست در چنین جلساتی همه مشکلات بررسی و حل شود، اما یکی از مشکلاتی که بسیاری از جامعه نابینایان ما در عرصه تحصیل رنج می‌دهد حس فراموش شدن در بین جمعیت پیرامون است.
یکی از مشکلاتی که بسیاری از جامعه نابینایان ما در عرصه تحصیل رنج می دهد حس فراموش شدن است
برای مثال؛ استاد خیلی راحت در کلاس توضیح می‌داد و می‌گفت اینجا را نگاه کنید وقتی می‌گفتم استاد کجا را باید نگاه کنیم اگر می‌توانید توضیح دهید احساس می‌کرد دارم تذکر می‌دهم و یا انتقاد می‌کنم، اگر هم از خودش نمی‌پرسیدم و از همکلاسی‌ام می‌خواستم بگویند که استاد چه چیزی نوشته می‌گفت سوالی دارید از خودم بپرسید!
اساتید دانشگاه کتاب و یا مقاله معرفی می‌کردند و خیلی راحت می‌گفتند در گروه می‌گذاریم مطالعه کنید کمتر اتفاق می‌افتاد که استاد تاکید کند یکی از دوستان فایل را روخوانی کند تا من هم بتوانم از آن استفاده کنم، البته مشکل ما به این خلاصه نمی‌شد، وقتی استادی هم کمی حواسش به شرایط خاص ما بود، سایر دانشجویان می‌گفتند اصلا نیازی نیست در امتحان شرکت کنید استاد خودش نمره به شما می‌دهد.
این موضوعات در طول تحصیلات همواره ما را رنج می‌داد از سوی دیگر مقایسه ما با دیگران از دیگر موضوعاتی است که افراد شبیه من را به شدت دچار سرخوردگی می‌کند.
اینکه دو نفر در شرایط یکسان مقایسه شوند درست است اما گاهی پیش می‌آمد استاد ما را با دانشجویی که هیچ مشکل جسمانی ندارد و جزوه در اختیار داشته مقایسه می‌کرد، البته این شرایط کرونایی هم که پیش آمد برای جامعه نابینایان بسیار مشکل بود و خدمات‌رسانی انگونه که باید ارائه نمی‌شود.
اولین دانشجوی نابینای کردستان
سلیمی: سال 61 برای ثبت‌نام راهی مدرسه شدم اما امکان تحصیل برای فرد نابینا وجود نداشت که برای نخستین بار فهمیدم به لحاظ جسمی با بقیه افراد متفاوت هستم.
سال 74 و در سن 18 سالگی بصورت نهضت سوادآموزی با رفتن به بهزیستی سنندج و زیر نظر چند مربی نابینا تحصیل را شروع کردم و در کمتر از 6 سال موفق شدم مدرک دیپلم بگیرم.
در سال 81 بعد از اخذ دیپلم با رتبه سه رقمی 736 در کنکور قبول شدم و در رشته زبان و ادبیات عرب دانشگاه کردستان شروع به تحصیل کردم، اما در دانشگاه کردستان هم شرایط خیلی بر وفق مراد نبود چون اولین دانشجوی نابینای دانشگاه کردستان بودم و به یک باره از محیط مدرسه با آن وسعت کم و حداقل معلم‌ها به محیط گسترده و بزرگ دانشگاه کردستان که هیچ امکانات و زیرساختی برای افراد نابینا در آن در نظر گرفته نشده بود، پرت شدم.
سال 81 با رتبه سه رقمی 736 در کنکور قبول و وارد دانشگاه شدم
مانند فردی بودم که تازه مشغول یادگیری شنا بود و به یک باره در عمق چهار متری پرتش کردند خیلی دست و پا زدم تا نجات پیدا کنم، خیلی سخت گذشت، منابع درسی برای من نابینا فراهم نبود و مجبور بودم از دوستان و همکلاسی‌ها برای ضبط مطالب درسی کمک بگیرم و اینگونه درس بخوانم.
از روزی که پای نابینایان به دانشگاه باز شد، منشا خیری بودند دانشجویان نابینا در دانشگاه کردستان به عنوان شهروند عادی با وجود محدودیت‌های جسمی که دارند توانسته‌اند خود را تا مقطع لیسانس جلو بکشند وجود بخش متصدی امور معلولین در دانشگاه کردستان هم موجب شد که دیگر دانشجویان و حتی اساتید نسبت به قانون معلولین و حقوق این عزیزان آشنا شوند.
راه‌اندازی مرکز نابینایان از اقدامات بسیار خوبی بود که در دانشگاه کردستان رقم خورد و طی این چند سال گام به گام جلو رفتیم.
همیشه در این فکر بودیم که حرکت زیرساختی را انجام دهیم با توجه به اینکه دانشگاه کردستان محل تولید علم و دانش است این مکان را بهترین جا برای آغاز این حرکت دیدیم چرا که همواره معتقد بودم دانشگاه‌ها حتما باید دغدغه معلولین را مد نظر قرار دهند.
افراد معلول باید مانند یک سرمایه اجتماعی مطرح باشند، دانشگاه‌ها می‌توانند از این ظرفیت استفاده کنند و برای بالابردن رنکینگ خود بهره بگیرند، واقعا وظیفه خود می‌دانم به نمایندگی از جامعه نابینایان از مجموعه دانشگاه کردستان تقدیر کنم.
نگرش جامعه به معلولین
دوره آموزشی بایدها و نبایدهای نحوه برخورد با جامعه نابینایان برای اساتید دانشگاه یکی از برنامه‌هایی بود که به دلیل شیوع برگزار نشد.
رشد فرهنگی پروسه‌ای طولانی‌مدت دارد و وقتی می‌خواهی در این زمینه کاری انجام شود یک آیتم جلو نمی‌رود چند پارامتر با هم جلو می‌رود و جامعه با هم رشد می‌کند، نگرش امروز با نگرشی که در گذشته به جامعه نابینایان وجود داشت متفاوت است، اما همیشه معتقدیم نگرش جامعه نسبت به معلولین حاصل و بازخورد نوع تعامل معلولین با جامعه است.
افراد معلول در ساماندهی افکار جامعه نسبت به جامعه معلولین نقش بسزایی دارند وقتی بچه‌ها در این سطح از رشد جلو می‌روند طبیعتا فکر جامعه نیز ارتقا پیدا می‌کند.
نهادینه‌کردن توجه به معلولین در دستگاه‌های اجرایی
ابراهیمی: در استانداری کردستان حوزه مشاورین معلولین راه‌اندازی کرده‌ایم که بتوانیم بدون موازی‌کاری با سازمان‌های متولی دیگر در راستای رفع برخی مشکلات و چالش‌های فرارو گام برداریم.
سازمان‌های متولی به هر حال طبق روال،کارها و برنامه‌های خود را ارائه می‌دهند ما به دنبال کارهای زیرساختی با مبنا قراردادن نهادینه‌شدن توجه به معلولین در دستگاه‌های اجرایی هستیم.
برای نهادینه‌شدن چند تا برنامه‌ریزی زیرساختی در نظر گرفته‌ایم، بعد از معرفی مشاور استاندار در امور معلولین این کار به سایر دستگاه‌های اجرایی منتقل شد و در این راستا مسئولین سایر دستگاه‌ها مخصوصاً مدیرانی که سر و کارشان با معلولین بیشتر است در اولویت قرار گرفتند تا یک نفر را به عنوان مشاور یا به عنوان رابطه رئیس دستگاه با جامعه معلولین انتخاب کنند.
نکته دیگری که جز دغدغه‌های ما بود و البته جز کارهای کم‌نظیر در کشور بود و در استان کلید خورد از طریق سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی مجوز گرفتیم که تمام کارکنان دستگاه‌های اجرایی در مورد نحوه تعامل با معلولین آموزش ببینند و در همین راستا یک پکیج آموزشی براساس تحقیقات و نظرسنجی عزیزان نابینا فعال در حوزه‌های مختلف آماده شد.
متاسفانه شیوع کرونا فعالیت‌های آموزشی را تحت‌الشعاع قرار داد و این کار فعلاً به تاخیر افتاده است، اما باید گفت، این یکی از کارهای کم‌نظیر است که اگر استان‌های دیگر از طریق دستگاه‌های اجرایی آن را الگو قرار دهند و نحوه تعامل با معلولین را به کارکنانشان آموزش دهند بسیاری از مشکلات فرهنگی که دغدغه نابینایان بود برطرف می‌شود.
اگر ما از طریق دستگاه‌های اجرایی افراد را توجیه کنیم این افراد، چون در داخل جامعه هستند خود به خود این نگرش را به جامعه منتقل می‌کنند و با این کار توانسته‌ایم در حوزه استانداری، در واقع این دو کار اساسی را انجام دهیم.
بحث مناسب‌سازی هم شروع کرده‌ایم البته هنوز به نتیجه نرسیده است، به طور مثال دنبال این هستیم که سامانه‌هایی راه‌اندازی کنیم که ناشنوایان در صورت اضطرار بتوانند به‌راحتی موضوع خود را به اورژانس، آتش‌نشانی، فوریت‌های پزشکی و پلیس به اضافه ۱۰ و غیره منتقل کنند.
استفاده از ظرفیت رسانه‌ها
مهمترین انتظار ما از رسانه‌ها این است که ارتباط بیشتری با معلولین داشته باشند، بی‌تعارف بگویم هر تعداد رسانه که در وقت‌ها و مناسبت‌ها به دنبال خبرهای داغ می‌گردند به دنبال افراد می‌روند اما بحث این هست که ما نیاز داریم که نگرش خود اصحاب رسانه را نیز تغییر دهیم تا بتوانیم از این ظرفیت برای بیان مشکلات و دغدغه‌ها و حتی توانایی‌های جامعه معلولین بهره بگیریم.
اصحاب رسانه باید توانمندی‌های واقعی معلولین را درک کنند این مهم موجب می‌شود در بیان مطالب و تولید محتوا در مورد جامعه نابینایان از افراط و تفریط دوری شود اگر بتوانیم برای اصحاب رسانه کارگاه آموزشی برگزار کنیم به عقیده من وضعیت جامعه معلولین خیلی تفاوت خواهد کرد چرا که یکی مشکلات ما این است که رسانه‌ها قصد کمک دارند اما خیلی از رسانه‌ها نکه چطور کمک کنند.
آموزش روش‌های مطالبه‌گری به معلولین
محمدی: نباید در این زمینه تمام تقصیرها را به جامعه نسبت دهیم، باید ایرادهایی را هم از خودمان بگیریم متاسفانه مشکلات متعددی وجود دارد از جمله اینکه نوع مطالبه‌گری را یاد نگرفته‌ایم، امروز اکثر جامعه معلولین با قوانینی که نسبت به آنها وجود دارد و می‌تواند به نفعشان باشد و چگونگی مطالبه آن آشنایی ندارند و این ناآشنایی موجب شده که نابینایان این حقوقی را که دارند به درستی مطالبه نکنند.
با توجه به اینکه بنده عضو کانون وکلای کردستان هستم جلساتی را با این کانون تشکیل دادیم و موفق شدیم که کمیته‌ای به نام کمیته حمایت از حقوق معلولین را تشکیل دهیم و به همین منظور تفاهم‌‌نامه‌ای با کانون وکلا امضا کردیم که انشاءالله بتوانیم حداقل در راستای حقوق معلولین اقداماتی انجام دهیم البته مسئله را صرفاً به نابینایان اختصاص نداده‌ایم.
مشکل دیگری که هست بعضی از مسائل که حتی امروز در اینجا بیان شد حالت تئوری دارد خواه یا ناخواه مسئله‌ای که بروز داده نشود اطرافیان یا جامعه چیزی از آن را یاد نمی‌گیرند، به طور مثال اینکه ما نظریه یا شعاری بدهیم و یا مسئله‌ای در قالب مکتوب بیان کنیم بسیاری از مردم نمی‌توانند آن را یاد بگیرند، باید از نزدیک با آن مسئله برخورد مستقیم داشته باشند به همین خاطر به عقیده من باید بسیاری از مسائل به طور عملی اجرا شود تا ما بتوانیم در راستای هدفمان موفق باشیم.
انجمن نابینایان و کم‌بینایان استان زحمات زیادی برای انجام کارهای عملی انجام داده و تلاش بر این است این مسائل را به انجمن محدود نکنیم و قطعاً هر چه بیشتر آن را گسترش دهیم موفق‌تر خواهیم بود.
مسئله دیگر، اثرگذاری نقش نابینایان در نگرش افراد است به طوری‌که اگر طرز رفتار صحیح را بلد باشیم، نگرش جامعه را به آن سمت و سوی که می‌خواهیم سوق می‌دهیم.
البته بعضی مسائل مانند مناسب‌سازی فیزیکی شاید کمتر تاثیر داشته باشد در مقابل مسائل معنوی که ما چطور با جامعه رفتار کنیم که متقابلاً رفتار مناسبی بازتاب داده شود از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.
آن چیزی که جامعه نابینایان از آن انتظار دارند، تحقق عدالت اجتماعی است نه برابری اجتماعی
دید جامعه ما نباید طوری باشد که افراد نابینا را برابر با افراد بینا تلقی کنند در حالیکه در بسیاری از مسائل باهم تفاوت دارند، باید برای افراد نابینا حق و حقوق اجتماعی فراهم شود در این حالت است که به عدالت اجتماعی خواهیم رسید، امیدواریم ذهنیت برابری اجتماعی در جامعه پاک شود.
اگر انجمن نابینایان استان کردستان بتواند حتی یک نفر را از میان صدها نفر آگاه کند باز هم جای خوشحالی دارد و ما به هدفمان رسیده‌ایم، با توجه به اینکه جامعه در حال تحول و تغییر است یعنی وقتی ما به چیز جدیدی دست پیدا می‌کنیم چیزهای جدیدتری جایگزین آن می‌شود که متاسفانه این حالت موجب می‌شود که امثال ما از تغییرات عقب‌تر باشیم.
در فضای «شاد» راه حلی برای جامعه نابینایان برای استفاده از فضای مجازی و برنامه‌های آن پیش‌بینی نشده است، متاسفانه به این مسائل توجهی نشده است.
درخواست «آلبینیسم‌ها»
خسروی: مهمترین درخواست ما از مسئولین و افراد جامعه این است که تعریفی دقیق از «آلبینیسم‌ها» ارائه شود، به طوری که ما به غیر از مشکل بینایی و حساسیت به نور آفتاب و آلبینیسم هیچ مشکل جسمانی دیگری نداریم، بنابراین انتظار داریم تعریفی دقیق از این قضیه ارائه داده شود.
همکاری لازم صورت بگیرد که افراد آلبینیسم به «خود باوری» دست پیدا کنند، چون این خودباوری برای افراد آلبینیسم بسیار مهم است به طور مثال شخصا در سال ۷۸ و ۸۰ در بسیاری از موارد جامعه‌گریز بودم از وضعیت دیدگاه و عدم آگاهی جامعه نسبت به افراد آلبینیسم مضطرب بودم و گاه به مرز انزوای کامل می‌رسیدم اما دو عامل موجب شد که من از این حالت روحی و منزوی شدن خارج شوم که یکی از این عوامل روی‌آوری به ورزش و دیگری حضور در انجمن نابینایان وکم‌بینایان بود.
اگر ورزش و انجمن نبود نمی‌توانستیم بسیاری از مسائل را تجربه کنیم، تجربه‌ها خیلی به خودباوری کمک می کنند، انجمن حمایت از نابینایان کمک کرد که بسیاری از ما به خودباوری برسیم، چون این انجمن بسیاری از افراد آلبینیسم را شناسایی و آنها را در یک مجموعه جمع‌آوری کرد و این موجب شد که این افراد با شناخت توانایی‌های خود در کنار هم به خودباوری برسند و فعالیت اجتماعی داشته باشند.
یکی از مهمترین مشکلات ما در درجه اول عدم آگاهی مردم است و در درجات دیگر مسائل سخت‌افزاری و اشتغال برای ما اهمیت دارد، چون این عدم آگاهی موجب شده است که ما نتوانیم در زمینه اشتغال آزاد کار کنیم و اشتغال برای ما به مسئله‌ای دولتی تبدیل شود.
سهم نابینایان از امکانات ورزشی
شریعتی: هیئت نابینایان و کم‌بینایان استان کردستان با سه نفر عضو در سال 71 شروع کرد و الان این انجمن 156 نفر بیمه شده ورزشی دارد و از نظر فعال کردن هیئت نابینایان در شهرستان‌ها، استان اول بودیم.
در شرایط کرونایی دیواندره، بیجار و دهگلان را فعال کردیم این کاری است که در بخش همگانی افراد آسیب‌دیده انجام شده است، ما هیئت یازدهم کشور هستیم، ورزشکاران نابینا و کم‌بینای کردستان در رشته‌های وزنه‌برداری و شنا می‌توانند سهمیه کسب کنند و باید در این رشته‌ها بیشتر مورد توجه و حمایت قرار بگیرند.
مشکل اصلی در حوزه توسعه ورزش در بین جامعه نابینایان مناسب‌سازی است که البته این مناسب‌سازی سریع اتفاق نمی‌افتد، جامعه بعضی از معلولیت‌ها را درک نمی‌کند و همین موضوع روی زندگی فردی و اجتماعی این عزیزان تاثیرگذار است.
این افراد را گاها فقط با مشکل صرف نابینا یا کم‌بینا بودنش نگاه می‌کنند و معلولیت جسمی دیگر آنها را در نظر نمی‌گیرند ورزش باید مبتنی بر توانبخشی برای معلولین باشد، تعداد زیادی از این عزیزان به صورت همزمان با مشکل مالی هم مواجه هستند که نیاز به حمایت مالی دارند.
جای خالی تجهیزات نابینایی در شبکه آموزش‌های آنلاین
شیخله: بابت راهکار مناسب‌سازی فضای سایبری مشکلی وجود ندارد، مسئله ما عدم پذیرش افراد جامعه است قرار بود با بانک ملی و شورای بانک‌ها جلسه‌ای راجع به این مسائل داشته باشیم و به آنها راهکار ارائه بدهیم اما آنها هنوز خود صورت مسئله را نمی‌پذیرند و معتقدند که مشکلات امنیتی برای حساب‌های بانکی ایجاد خواهد شد، این در حالی است که آنها متوجه صحبت ما نشده‌اند.
این مسئله برای افراد آلبینیسم بسیار آزاردهنده است در فضای مجازی مشکل ما کدهایی است که سایت‌ها از آن به عنوان کد امنیتی استفاده می‌کنند، من شخصاً هنوز نفهمیده‌ام که این امنیت چیست که اگر این کدهای امنیتی نباشد این سایت‌ها به خطر می‌افتد!
امروز خیلی از سایت‌ها، قوانین را رعایت می‌کنند اما متاسفانه در بدو ورود کدهایی را که بدون ارائه هیچ راه حلی برای افراد نابینا درخواست می‌کنند. اگر سایت‌ها از قوانین جهانی وب پیروی کنند بسیاری از مسائل حل خواهد شد.
نامه‌های وارد شده به سیستم را کارمندان نابینا در ادارات نمی‌توانند بخوانند من در اداره بخاطر اینکه مزاحم همکاران نشوم با دوربین گوشی خودم از آن عکس می‌گیرم برای همکاران می‌برم تا آن را برای من بازخوانی کنند، اما این راه حل اساسی و رعایت حقوق افراد نیست.
نحوه برخورد جامعه با نابینا
سارا: نگرش آدم‌ها با همدیگر متفاوت است گاهی برخی برخوردها در جامعه را کاملا احساس می‌کنیم هرچند به نظر اطرافیان ما متوجه حرکت و یا نگاه آنها نشده‌ایم اما همین برخوردهای نامناسب تاثیر بدی روی روحیه امثال ما می‌گذارد.
تحصیلات نابینایان برای مدرسان و دانشجویان امری عادی شده است اما بعضی از دانشجوها با تحصیلات برای نابینایان مخالف هستند و معتقدند که افراد سالم تحصیل‌کرده بیکار هستند و چه بسا افراد نابینا با مشکلات بیکاری بیشتری برخورد می‌کنند اما بعضی از افراد هم به ما اعتماد به نفس می‌دهند که امیدوار کننده است.
انتظار نابینایان از مسئولان و مردم
نگین: در حقیقت من در دوران تحصیل به سختی درس می‌خواندم به طور مثال در دوران دانشگاه به دلیل نبود نظارت درست و نبود افرادی که بتوانند سوالات و پاسخنامه‌های افراد نابینا را تصحیح کنند دانشگاه مجبور به برگزاری امتحاناتی می‌شد که افرادی به عنوان مجری سوالات را به صورت شفاهی قرائت می‌کردند و حتی گاهی اوقات منشی هم به ما نمی‌دادند و باید خودمان کسی را به عنوان منشی انتخاب می‌کردیم، همین امر موجب می‌شد که بسیاری از افراد جامعه به دیدگاه تقلب در امتحانات ما را قضاوت کنند.
از مسئولین درخواست می‌کنم که در زمینه کار و اشتغال مشکلات ما را حل کنند به طوری که در محیط کار نیازمند به کمک کسی نباشیم و بتوانیم در حیطه کار و اشتغال موفق باشیم.
شبکه شاد و دیده‌نشدن نابینایان
سلیمی: صفحه‌خوان‌ها باید تقویت شود تا بتواند پاسخگوی نیاز نابینایان باشد کسانی که طراح فضای سایبری هستند باید توجه خاصی به صفحه خوان‌ها داشته باشند.
همانگونه که سایر اقشار جامعه حق استفاده از شبکه‌ها و بسترهای مجازی دارند این حق هم باید برای جامعه نابینایان دیده شود، عدالت آموزشی یعنی شبکه شاد برای دانش‌آموزان نابینا هم قابل استفاده باشد، دانش‌آموزان و دانشجویان نابینا هم حق استفاده از شبکه‌های آموزش دارندو باید مسئولان به صورت ویژه آن را مد نظر قرار دهند.
عدالت آموزشی مساوی فرصت‌های برابر
ابراهیمی: مناسب‌سازی در دو بعد ارتقای توان خود معلولین و شناخت تکنولوژی‌های جدید برای جامعه معلولین باید مورد توجه قرار گیرد. شناخت تجهیزات لازم یکی از ضرورت‌های نابینایان است که سازمان بهزیستی کشور هنوز برنامه دقیقی برای توزیع امکانات توانبخشی نابینایان ندارد.
عدالت آموزشی که ایجاد فرصت‌های برابر است باید از سوی سازمان‌های متولی در سطح کشور انجام شود، بهزیستی استان در حد بودجه و توانایی کمک می‌کند اما مشکل از بهزیستی کشور است.
در تولید سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای داخلی هم نابینایان دیده نمی‌شوند، نرم‌افزارها اغلب با موس امکان استفاده دارند لذا نیاز است بخش مربوط به فرمان‌های صفحه کلید به آن اضافه شود تا استفاده برای جامعه نابینایان فراهم شود.
این اراده وجود ندارد یا آنقدر قوی نیست که این مشکلات و ضعف‌ها مورد توجه قرار گیرد، مناسب‌سازی فیزیکی برای معلولین راحتی می‌آورد اما این نکته را نباید فراموش کرد که این مناسب‌سازی‌ها برای کل جامعه مثمرثمر است مناسب‌سازی منشا رفاه اجتماعی و سلامت جامعه است و در گام بعد نتایج آن به معلولین می‌رسد.
در بحث اشتغال قوانین لازم وجود دارد، اما بستر لازم برای اجرای این قوانین وجود ندارد، مثلا ما در آموزش و پرورش آئین‌نامه به روز برای نحوه به کارگیری نابینایان وجود ندارد.
در زمینه ایجاد فرصت‌های شغلی قوانین لازم وجود دارد، اما بستر لازم برای اجرای این قوانین وجود ندارد.
مشکل اساسی نابینایان برای استفاده سه درصد سلیقه‌ای عمل‌کردن ادارات و ارگان‌های مختلف و عدم شناخت آنها از توانایی معلولین است.
لازم است که آئین‌نامه دقیقی برای استفاده معلولین از سهمیه 3 درصد اشتغال تدوین شود، نابینایان بیشترین تحصیلکرده‌ها در بین جامعه معلولین دارند، ولی به همین نسبت بستر و ظرفیت اداری برای این جامعه فراهم نشده است.
و اما...
این حق این عزیزان است که توانایی‌هایشان را ببینیم و با اعتماد به توانایی‌هایشان، اعتماد به نفس آنها را تقویت کنیم تا بتوانند علی‌رغم برخی محدودیت‌های جسمی، زندگی آزادنه‌ای در جامعه را تجربه کنند.
هر چند که چشمانت بر روی رنگ‌های دنیا بسته است؛ هر چند که چشمانت بر لبخند صبح و آسمان تیره شب پلک نمی‌گشایند، هر چند که چشمانت در روشنایی رنگین‌کمان هزار رنگ خداوند خاموشند؛ ولی مگر شرط درک غایت خلقت، فقط چشم سر است؟! هر چند که چشمانت خاموشند، ولی اعجاز انگشتانت، تجلی‌گاه حضور جاودانه شماست.
انتهای پیام/2330/71
منبع: فارس
کلیدواژه: نابینایان سنندج میزگرد نابینایان و کم بینایان استان برای جامعه نابینایان دانشگاه کردستان دستگاه های اجرایی انجمن نابینایان نابینا و کم بینا بسیاری از مسائل شرایط کرونایی استان کردستان جامعه معلولین افراد نابینا عدالت آموزشی داشته باشند آلبینیسم ها طور مثال مناسب سازی جامعه نسبت برای افراد وجود ندارد دستگاه ها من نابینا کم بینایی دغدغه ها سلیقه ای رسانه ها موجب شد سایت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۸۰۲۷۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فضای کار اشتراکی در زیست‌بوم فناوری و نوآوری چیست؟
به گزارش خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا، فضای کار اشتراکی برای کسانی است که ایده جدید یا مهارت مناسبی دارند و می‌توانند به‌صورت فریلنسری یا دورکاری، فعالیت کنند.
به بیان دقیق‌تر، «Coworking Space»، فضاهای بزرگی هستند که افراد می‌توانند به‌عنوان محل کار از آنجا استفاده کنند. افراد دراین مکان‌ها، میز و قسمت مخصوص به خود را دارند و از امکانات استفاده می‌کنند.
افراد در کنار یکدیگر و دیگر گروه‌های مستقر مشغول به فعالیت می‌شوند برای همین به آنها فضار کار اشتراکی می‌گویند و همین نکته موجب افزایش بهره‌وری می‌شود.
اجاره چنین فضاهایی معمولا ماهیانه و بر اساس تعداد افراد یا میز محاسبه می‌شود. میانگین هزینه ها برای هر نفر بین ۷۵ تا ۲۵۰ هزار تومان است.
این میزان هزینه در مقایسه با شرایط اجاره فضای کار سنتی، به‌صرفه‌تر است. به همبن دلیل، اغلب افرادی که به‌صورت آزاد پروژه دریافت می‌کنند، به دنبال فعالیت در فضاهای کار اشتراکی هستند.
همیچنین مدیران و کارفرمایانی که پس از راه‌اندازی کسب وکار خود به‌دنبال همکاری با افراد فریلنسر هستند، از فضاهای کار اشتراکی استفاده می‌کنند.
انتهای پیام/
اعلام زمان و مکان بررسی مدارک آزمون استخدامی آموزگاری در فارس