علاقه به شناخت عالم ستارگان و جهان‌های ناشناخته انگیزه برنده المپیاد جهانی نجوم بود
تاریخ انتشار: ۱۳ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۸۴۷۹۳۲
کسری حاجیان در گفت‌و‌گو با خبرنگار فارس در مشهد در خصوص چگونگی این المپیاد بیان کرد: در این دوره از رقابت‌ها که به شکل مجازی و به میزبانی استونی برگزار شد، تیم ملی کشورمان توانست با کسب دو مدال طلا، دو مدال نقره، چهار مدال برنز و یک دیپلم افتخار در جایگاه پنجم جهان قرار بگیرد.
دارنده مدال طلای المپیاد جهانی نجوم و اختر فیزیک بیان کرد: من در سالهای گذشته دانش‌آموز دبیرستان هاشمی‌نژاد شماره یک مشهد بودم و هم‌اکنون دانشجوی رشته مهندسی کامپیوتر دانشگاه صنعتی شریف هستم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: امسال در مسابقات جهانی شرکت کردم و توانستم در این دوره از مسابقات مدال طلای المپیاد جهانی «نجوم و اختر فیزیک» را از آن خود کنم.
حاجیان ادامه داد: من مطالعاتم را برای شرکت در المپیاد از سال دهم دبیرستان شروع کردم و توانستم در آن سال مدال نقره المپیاد نجوم کشوری را به دست آورم، در سال یازدهم نیز دوباره در این دسته از رقابت‌ها شرکت کردم و این بار توانستم مدال طلای المپیاد نجوم کشوری را کسب کنم.
دارنده مدال طلای المپیاد جهانی نجوم و اختر فیزیک عنوان کرد: در سال دوازدهم مطالعات خود را به نیت حضور در المپیاد جهانی آغاز کردم و تلاش مضاعفی را در این زمینه به خرج دادم.
وی در خصوص مهم‌ترین عوامل موفقیت خود توضیح داد: مهم‌ترین عامل موفقیت من در این رشته نشات گرفته از علاقه بیارم به ستارگان است که من همیشه به نجوم، فیزیک و ریاضی داشتم و در وهله بعدی پیگیری‌های شخصی و خود خواسته‌ای که خودم در این رابطه به کار گرفتم، همیشه به دنبال حل و کشف مساله حتی به روش‌های متفاوت و از منابعی اینترنتی که دستیابی به آنها سخت و طاقت‌فرسا بود.
حاجیان عامل بعدی موفقیتش را فرآیند مساله محور بودن محتوای رقابت‌های المپیاد دانست و گفت: اشتیاق همیشگی که من به حل مساله داشتم این موفقیت را رقم زد.
دارنده مدال طلای المپیاد جهانی نجوم و اختر فیزیک در خصوص نحوه مطالعات خود برای شرکت در المپیاد اظهار کرد: شرکت در کلاس‌های ویژه‌ای که اساتید آن برندگان المپیاد سالهای قبل بودند و دریافت راهنمایی از آنان و همچنین مطالعه منابع متعددی که اساتید در کلاس‌ها معرفی می‌کردند در کنار حل نمونه سوالات بسیار در زمینه نجوم و فیزیک به من کمک کرد.
وی افزود: راهنمایی‌های دانیال سامانی که او نیز دارنده مدال نقره المپیاد جهانی است، بسیار برای من و راه و هدفی که در پیش گرفته بودم مفید فایده بود.
حاجیان در خصوص سطح مسابقات جهانی امسال گفت: با توجه به اینکه این رقابت‌ها امسال آنلاین برگزار شد، برای جلوگیری از وقوع هر گونه تقلب سطح مسابقات را سخت‌تر برگزار کردند و این سختی سوالات به نفع تیم ایران تمام شد، زیرا سطح المپیاد های داخلی ایران بالاتر و سخت‌تر از سطح المپاد‌های جهانی است و خیلی وقت‌ها بچه‌های تیم ایران از شدت آسانی و سهولت سوالات المپیاد جهانی، به مشکل بر می‌خوردند.
این دانش آموز افتخارآفرین مشهدی ادامه داد: در طول سالهای گذشته تیم ایران توانسته نتایج خوبی در المپیاد نجوم به دست آورد و معمولا همیشه در یکی از رتبه‌های اول تا سوم قرار گرفته است.
وی با بیان اینکه در هر آزمونی و از جمله المپیاد‌های کشوری نگاه سودآور و کسب منفعت را باید تغییر داد و تنها هدف را بر کسب دانش و پیشرفت علمی دانشآموزان خلاصه کرد، در خصوص رقبای ایران در این دوره از مسابقات گفت: رقبای جدی تیم ایران کشورهای روسیه و آمریکا هستند و این دو کشور در سالهای اخیر در این رشته بسیار رشد و پیشرفت داشته‌اند و سطح خود را بالا برده‌اند.
انتهای پیام/ ۷۰۰۶۸
منبع: فارس
کلیدواژه: مدال طلای المپیاد جهانی المپیاد جهانی نجوم نجوم و اختر فیزیک دارنده مدال تیم ایران رقابت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۸۴۷۹۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دنیای فیزیک در آستانه یافتن تک‌قطبی‌های مغناطیسی؟
دو پیش‌مقاله از تیم بزرگی از دانشمندان گزارش داده است که آنها هرچند نتوانسته‌اند تک‌قطبی‌های مغناطیسی را پیدا کنند (فقط قطب مغناطیسی شمال یا جنوب، بدون وجود دیگری) اما محدوده وجود احتمالی تک‌قطبی‌های مغناطیسی را مشخص کرده‌اند.
به گزارش خبرآنلاین، این پیش‌مقاله‌ها که در سرور آرکایو منتشر شده‌اند حتی عجیب‌ترین ایده‌ها را هم موردبررسی قرار داده‌اند، مثلا اینکه ممکن است سال‌ها پیش تک‌قطبی‌های مغناطیسی را ساخته باشیم و تصادفا به آنها توجه نکرده باشیم. البته پیش‌مقاله‌ها هنوز موردبررسی همتایان قرار نگرفته است.
تک‌قطبی مغناطیسی چیست؟
یکی از اولین درس‌های فیزیک دبیرستان آن است که آهنرباها همیشه دو قطب مخالف دارند، یکی شمال و دیگری جنوب. اگر آهنربایی میله‌ای را به دو قسمت تقسیم کنید، قطب‌های جدیدی در نزدیکی شکاف ظاهر می‌شوند به‌طوری‌که هر آهنربای کوچک‌تر همچنان یکی از هر قطب را خواهد داشت. هرقدر که این شکاف را ریز و ریزتر کنید، باز به آهنربای ریزتری می‌رسید که یک قطب شمال و یک قطب جنوب دارد.
بااین‌حال، از قرن نوزدهم دانشمندان به این فکر می‌کردند که آیا راهی وجود دارد که یک قطب مغناطیسی منفرد (تک‌قطبی مغناطیسی) جدا و منفک از قطب مخالف دیگر وجود داشته باشد. این درحالی است که بارهای الکتریکی مثبت و منفی برای وجود خود، نیازی به وجود بار مخالف ندارند.
جیمز کلرک ماکسول، یکی از بنیان‌گذاران نظریه الکترومغناطیس فکر می‌کرد که مشکل تک‌قطبی مغناطیسی را برای همیشه حل کرده است، اما چند دهه بعد، «پل دیراک» نشان داد که وجود تک‌قطبی می‌تواند کوانتیزه بودن بار الکتریکی را توضیح دهد؛ و ازآنجایی‌که بار الکتریکی به شکل گسسته وجود دارد، پس بار (تک‌قطبی) مغناطیسی نیز باید کوانتیزه باشد و از واحدهایی به نام «بار دیراک» ساخته شده باشد که مقدار آن ۶۸٫۵ برابر بار الکترون است. از آن روزگار به بعد، نظریه‌پردازان به شکل فزاینده‌ای نسبت به این ایده اطمینان پیدا کرده‌اند اما تجربی‌گرایان نتوانسته‌اند نشانه‌ای بر وجود تک‌قطبی مغناطیسی بیابند.
درواقع، تئوری تک‌قطبی آن‌قدر توسعه یافته است که فیزیکدانان در حال حاضر کاملاً موافقند که آن ها احتمالاً وجود دارند؛ اما تأیید تک‌قطبی‌های مغناطیسی زیراتمی هنوز در هاله‌ای از ابهام است.
بیشتر تئوری‌های تک‌قطبی مغناطیسی نیازمند آن است که قوانین تقارن را نقض نکنند. درنتیجه، نمی‌توان تعداد مازادی قطب شمال یا جنوب مغناطیسی در عالم داشت؛ تعداد هر دو باید برابر باشد اما برخلاف قطب‌های مغناطیسی شناخته‌شده، نیازی نیست که تک‌قطبی‌ها به هم اتصال داشته باشند.
چگونه تک‌قطبی مغناطیسی بسازیم؟
آزمایش «آشکارساز تک‌قطبی و دیگر پدیده‌های غریب» (MoEDAL) از سال ۲۰۱۲ به‌عنوان بخشی از آزمایش عظیم «برخورددهنده بزرگ هادرون» به جست‌وجوی تک‌قطبی‌های مغناطیسی مشغول بوده است.
تک‌قطبی‌های مغناطیسی به روش‌های متعددی می‌توانند ساخته شوند. مثلا دانشمندان MoEDAL به دنبال نشانه‌هایی از تولید تک‌قطبی از فوتون‌های مجازی هستند. فوتون‌های مجازی نیروی الکترومغناطیسی را بین دو حامل بار حمل می‌کنند، اما به‌عنوان ذرات آزاد وجود ندارند.
فوتون‌های مجازی را می‌توان با کوبیدن ذرات با سرعت‌های بسیار بالا به یکدیگر ایجاد کرد. فیزیکدانان نظری دو راه را پیشنهاد کرده‌اند که از این طریق می‌توانند تک‌قطبی‌های مغناطیسی تولید کنند. یکی شامل ادغام دو فوتون مجازی است و دیگری که به فرآیند Drell-Yan معروف است، قادر به تولید یک تک‌قطبی از یک فوتون مجازی است.
اگرچه ممکن است انتظار داشته باشیم بهترین راه برای یافتن یک تک‌قطبی مغناطیسی از طریق میدان مغناطیسی آن باشد، لزوماً این‌طور نیست. یکی از ویژگی‌های اساسی تک‌قطبی‌های نظری آن است که آنها بار زیادی را حمل می‌کنند. کشف چنین جسمی با بار الکتریکی بالا (HECO) نشان‌دهنده وجود فیزیک خارج از مدل استاندارد است و به‌طور خاص، سرنخ بزرگی برای تک‌قطبی‌های سرگردان باشد، هرچند می‌توان اجرام عجیب‌وغریب دیگری را نیز مانند بقایای ریزسیاهچاله‌های میکروسکوپی مسؤول چنین پدیده‌هایی دانست.
پژوهشگران آزمایش MoEDAL محدودیت‌های پایین‌تری را برای جرم یک تک‌قطبی تعیین می‌کنند که می‌نویسند «به‌مراتب قوی‌ترین موارد منتشرشده تا به امروز» است. با انجام این کار، آنها ادعا می‌کنند که از آزمایش بسیار بزرگ‌تر ATLAS که از LHC برای همان هدف استفاده می‌کرد، فراتر رفته‌اند.
مکانیسم شوینگر
پیش‌چاپ دوم، جست‌وجوی متفاوتی را مبتنی بر مکانیسم نظری شوینگر توصیف می‌کند. این مکانیسم زمانی رخ می‌دهد که یون‌های عناصر سنگین در طول اولین اجرای LHC به هم برخورد کردند. مکانیسم شوینگر، پیشنها می‌کند که جریان الکتریکی یا مغناطیسی به اندازه کافی قوی می‌تواند ذراتی را از خلأ خلق کند. اگر تک‌قطبی‌ها ذراتی مرکب باشند، مکانیسم شوینگر می‌تواند نخستین و بهترین راه برای مشاهده آنها باشد.
پژوهشگران در این روش به بررسی این ایده پرداختند که آیا ممکن است تک‌قطبی‌ها در حین آزمایش سرن، ایجاد شده باشند ولی در جایی از LHC به دام افتاده و نادیده گرفته شده باشند. هرچند نشانه‌ای بر درستی این ایده یافت نشد، اما فیزیکدانان به این نتیجه رسیدند که برای ساختن یک تک‌قطبی مغناطیسی، انرژی زیادی لازم است؛ به‌طوری‌که با اطمینان ۹۵ درصد می‌توان گفت که جرم آنها باید بیش از ۸۰ میلیارد الکترون‌ولت ( ۸۰GeV) باشد.
صدالبته که این یافته‌ها، بسیاری از فیزیکدانان نظری را شگفت‌زده نخواهد کرد. تک‌قطبی‌های مغناطیسی راه را برای دستیابی به نظریه‌های یکپارچه بزرگ هموار خواهند کرد، نظریاتی که به دنبال سازگار کردن مکانیک کوانتومی با گرانش هستند. بر اساس رهیافت‌های نظریه یکپارچه بزرگ، تک‌قطبی‌های مغناطیسی می‌بایست جرم‌های عظیمی از مرتبه هزاران میلیارد الکترون‌ولت داشته باشند و بار آنها دست‌کم ۲ یا ۳ برابر بار پلانک خواهد بود.
منبع:iflscience
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902778
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلاله‌ای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت