به نقل از «فارس»

اُفت میزان بینندگان برنامه های انتخابات آمریکا/فاکس نیوز پربیننده ترین شبکه شد

تاریخ انتشار: ۱۵ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۸۷۰۵۹۵

خبرگزاری فارس ـ گروه رسانه ـ علیرضا سپهوند: زمانیکه تعداد تماشاگران «ام‌اس‌ان‌بی‌سی» و «سی‌ان‌بی‌سی» شبکه‌هایی که برنامه دونالد ترامپ را پخش می کنند نشان از اُفت میزان بیننده و در نتیجه اُفت میزان طرفداران رئیس جمهور کنونی آمریکا است. جاییکه تعداد کل تماشاگران برنامه ترامپ کمتر از بایدن بود. ترامپی که همیشه به توانایی خود در کسب بالاترین آمار بیننده در شبکه های تلویزیونی و اینترنتی ایمان داشت و آن را نشان محبوبیت خود بین مردم آمریکا تلقی می کرد، حالا از از تعداد بیننده گرفته تا تعداد اخذ آرا از سوی مردم از بایدن عقب افتاده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

البته در مجموع آمار بیننده شبکه های تلویزیونی آمریکا اعم از کابلی، اعتباری و اینترنتی با کاهش محسوسی مواجه بوده که براساس آمار موسسات تحلیلی و نظر کارشناسان برآمده از میزان نارضایتی مردم از خروجی سیاسی اقتصادی ترامپ بوده و همچنان در حال سقوط است.

براساس آمارهای تحلیلی مرکز تحقیقی «نیِلسن» نتیجه نهایی انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۰ هنوز مشخص نیست، با این حال، قطعا تعداد تماشاگران امسال شب انتخابات نسبت به دوره های قبلی با اُفت مواجه شده است.

البته کاهش میزان بیننده تلویزیون در آمریکا دلایل متعددی دارد اما در این مقطع مهم ترین دلیل را می توان عملکرد ترامپ قلمداد کرد که روز به روز با رفتار و واکنش های پیش بینی نشده اش باعث ریزش میزان طرفداران و بینندگان برنامه هایش می شد که نمونه بارز آن در مناظره او با بایدن هویدا شد. آمار موسسه معتبر نیلسن نشان می‌دهد سخنان ترامپ در مجموع سه شبکه فقط ۱۳ میلیون بیننده داشت، ۱۰.۶ میلیون در NBC، کمی بیش از ۱.۷ میلیون در MSNBC و حدود ۶۷۱ هزار نفر در CNBC. از سوی دیگر، برنامه بایدن که تنها از شبکه ABC روی آنتن رفت، توانست ۱۳.۹ میلیون آمریکایی را پای تلویزیون بنشاند و با امکانات یک به سه باز هم از ترامپ پیشی بگیرد.

 

رتبه بندی های تلویزیونی: شب انتخابات ۲۰٪ نسبت به سال ۲۰۱۶ اُفت بیننده داشت و فاکس نیوز رتبه نخست پربیننده ترین برنامه انتخابات را کسب کرد.

بنابر آمار و سنجش مرکز «نیِلسن»(Nielsen)، در مجموع ۵۶.۹ میلیون بیننده در ۲۱ شبکه عمده ثبت شد. در حالی که این روزها هنوز تعداد زیادی از مخاطبان تلویزیون هستند ، اما این رقم در شب انتخابات ۲۰۱۶ که ۷۱.۴ میلیون بیننده از طریق تنها ده شبکه در آخرین شمارش نیلسن به خود اختصاص داده ، تقریباً ۲۰٪ کاهش یافته است.

 

۲۱ شبکه این بار شامل چهار شبکه اصلی پخش «ان بی سی» «اِی بی سی» «سی بی اس» و «فاکس»، سه شبکه خبری مهم کابلی شامل «فاکس نیوز»، «ام اس ان بی سی» . «سی ان ان»، دو شبکه تجاری شامل «فاکس تجاری» و «سی ان بی سی»، چندین شبکه اسپانیایی زبان شامل «یونیویژن» «تلموندو» «استریا»، و همچنینNBCLX ، PBS«پی بی اس» «ان بی سی ال اکس» «سی ان ان ای» «بت هر» «بت وایس» «نیوزی» «نیوز مکس» و «دبلیو جی ان اِی» می شوند.

 

با نگاهی به رکورد تماشای تلویزیونی، در بازه زمانی ۸ تا ۱۱ شب، «فاکس نیوز» با ۱۳ میلیون و ۶۰۰ هزار بیننده در رتبه نخست پربیننده ترین شبکه قرار گرفت.

CNN با اندکی بیش از ۹ میلیون نفر دوم و پس از آن MSNBC با ۷.۳ میلیون نفر سوم شد.

ABC موفق شد NBC را در مسابقه پخش سرنگون کند و ۶.۱ میلیون بیننده به ۵.۶ میلیون تماشاگر دوم برساند. CBS در نهایت با ۴.۳ میلیون مخاطب مواجه شد، در حالی که فاکس را با ۳.۳ میلیون مخاطب پشت سر گذاشت.

 

برای مقایسه، NBC چهار سال پیش با ۱۲.۱ میلیون بیننده پربیننده ترین شبکه بود، در حالی که امسال فاکس نیوز با ۱۱.۵ میلیون نفر پربیننده ترین شد که نشان از اُفت میزان بیننده دارد.

 

هر سه شبکه کابلی تقریباً در سال ۲۰۱۶ تعداد بیننده بیشتری داشتند زیرا افت تعداد مخاطب نسبت به انتخابات گذشته در درجه اول در میان چهار شبکه پخش بیش از ۹ میلیون بیننده را در مجموع از دست دادند.

 

در جبهه شبکه های اسپانیایی زبان، «یونیویژن» با ۲ میلیون بیننده عملکرد بهتری نسبت به «Telemundo»(تلموندو) با ۱.۵ میلیون بیننده داشت.

پوشش شبکه «فاکس بیزینس»(فاکس تجاری) ۶۴۷۰۰۰ بیننده را به خود جلب کرد، در حالی که «سی ان بی سی» ۱۲۷،۰۰۰ بازدید کننده داشت.

 

از نظر مهمترین اطلاعات دموگرافیک کلیدی افراد ۲۵ تا۵۴ ساله، «فاکس نیوز» دوباره در بالای فهرست قرار گرفت، اما با برتری ضعیف تر.

 

«FNC» در نسخه آزمایشی خود ۴.۹ میلیون نفر را به خود جلب کرد و «CNN» با ۴.۴ میلیون نفر در جایگاه دوم قرار گرفت.

با این حال، پس از آن دو افت میزان بیننده بسیار محسوس تر شد. «NBC» با ۲.۵ میلیون، «MSNBC» با ۲.۴ میلیون و «ABC» با ۲.۳ میلیون نفر در رتبه های بعدی جای گرفتند. «CBS» نیز ۱.۷ میلیون و فاکس ۱.۶ میلیون بیننده را به خود اختصاص دادند.

 

رقم کلی سال ۲۰۱۶ افزایش نسبتی آمار بیننده را در مقایسه با شب آخر رای گیری ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۲ نشان می دهد که ۶۶.۸ میلیون بیننده را به خود جلب کرد.

 

رکورد تماشای تلویزیون در شب انتخابات ۷۱.۵ میلیون نفر است که برای تماشای پیروزی «باراک اوباما» در سال ۲۰۰۸ ثبت شد.

 

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: دونالد ترامپ انتخابات فاکس نیوز رسانه ا فت میزان بیننده آمریکا برنامه سی ان بی سی تلویزیون سی بی اس سی ان ان پربیننده ترین میلیون بیننده میزان بیننده شب انتخابات میلیون نفر فاکس نیوز ۹ میلیون ۳ میلیون ۵ میلیون ان بی سی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۸۷۰۵۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چگونه به هنر نگاه کنیم و واقعا آن را ببینیم؟

"کارن کی هو" نویسنده حوزه هنری می‌گوید:"اگر سعی می‌کردید زندگی تان را بدون هنر دوباره تصور کنید بله، کاملا متفاوت به نظر می‌رسید. هنر با چیز‌هایی بیش‌تر از آن چه مردم فکر می‌کنند تلاقی می‌کند".

به گزارش فرارو به نقل از وُکس، این صرفا ون گوگ‌ها و مونه‌ها نیستند که آثار هنری شان بر روی دیوار موزه‌ها آویزان شده اند. هنر در آثار هنری‌ای مانند سازه "دروازه ابر" ساخته "آنیش کاپور" هنرمند بریتانیایی هندی تبار در پارک میلینیوم (هزاره) در شیکاگو یا در عمارت مارپیچ ساختمان گوگنهایم در نیویورک نیز وجود دارد.

هنر هم چنین، هنر زینت بخش پوستر فیلم‌های سینمایی و تابلو‌های ویترین فروشگاه‌ها می‌باشد. هنرمندان با هنرشان بر لباس‌هایی که می‌پوشید، موسیقی‌ای که گوش می‌دهید و محصولاتی که مصرف می‌کنید تاثیر می‌گذارند. به زبان ساده هنر همه جا حضور دارد.

با این وجود، اگر هنر اصلی اساسی از فرهنگ ما می‌باشد آیا بسیاری از ما احساس می‌کنیم که آن را درک نمی‌کنیم؟

نتیجه نظرسنجی‌ای انجام شده توسط "یوگاو" در سال ۲۰۲۳ میلادی منتشر شد نشان داد که تقریبا نیمی از پاسخ دهندگان امریکایی گفته بودند که خود را هنرمند نمی‌دانند. ۵۸ درصد یا حتی میزان بیش تری از پاسخ دهندگان گفته بودند که با جریان‌ها یا سبک‌های هنری معروف آشنا نیستند.

شما شاید بخواهید ستایش گر هنر باشید، اما برای تبدیل شدن به فردی هنردوست باید با هنر ارتباط برقرار کنید.

به هنر به عنوان یک ماجراجویی تعاملی نگاه کنید

گاهی اوقات استفاده از راهنما‌های صوتی یا گوش دادن به صحبت‌های هنرمندان برای روشن شدن تاریخچه یک اثر کمک کننده است، اما لزوما همواره به شما کمک نمی‌کند با هنر ارتباط برقرار کنید.

رمزگشایی معنای یک اثر مستلزم نگاه کردن به کالبدی بودن آن است. اتصال یک اثر هنری به سایر مصنوعات فرهنگی و در عین حال انتقال تجربیات زندگی خود از این باور سوررئالیستی پیروی می‌کند که معنا از مثلث سه ضلعی خود اثر، نیت هنرمند و واکنش بیننده به آن ناشی می‌شود.

معنای هنر از تعامل بین بیننده و هنرمند ناشی می‌شود. آن چه بیننده از یک اثر استنباط می‌کند صرفنظر از نیت هنرمند که خالق اثر بوده اهمیت دارد. از این منظر برای فهم یک اثر هنری باید کم‌تر احساس ترس به خود راه دهیم، زیرا هیچ راه درست یا غلطی برای خوانش یک اثر هنری وجود ندارد و صرفا ایده‌هایی هستند که می‌توانند توسط هنرمند بسط یافته یا هدایت شوند.

"مولی اووندن" هنرمند و شاعر در مینه سوتا در این باره می‌گوید:" نیازی ندارم بیننده نقاشی هایم دقیقا منظورم را بداند، اما دوست دارم به اصطلاح با اثرم دست بدهد. این بیش‌تر در مورد گشودگی به روی یک گفتگو یا دعوت به یک تجربه است". این رابطه با در نظر گرفتن بازدید از موزه یا گالری به عنوان یک اقدام فعال و نه منفعل ممکن است به تحکیم رابطه با هنر کمک کند.

یک مطالعه ۲۰ ساله که در سال ۲۰۱۷ میلادی مجددا تایید شد نشان داد که ما به طور متوسط صرفا به مدت ۲۷ ثانیه به یک اثر هنری در موزه یا گالری نگاه می‌کنیم که شامل عنوان و اطلاعات همراه آن می‌شود. "دیل" هنرمند چند رشته‌ای می‌گوید:"تلاشی برای خلق اثری وجود دارد که نیازی نیست زمان زیادی را صرف فکر کردن درباره آن کنید". با این وجود، او معتقد است که تفکر انتقادی برای هر هنری هم از طرف هنرمند و هم از طرف بیننده امری حیاتی می‌باشد.

اووندن می‌گوید:"ما در مدرسه یاد می‌گیریم چگونه در مواجهه با شعر یا هر اثر هنری دیگری همه اجرا را شناسایی کرده و آن‌ها را از هم جدا کنیم". با این وجود، او در کار خود به عنوان یک مربی هنری سعی می‌کند مخاطب را وادار کند که به این فکر کند که پس از آن تشریح چه رخ می‌دهد. او می‌گوید: "وقتی همه چیز از هم پاشید یاد نمی‌گیریم که چه کار کنیم و به نوعی اثر را رها می‌کنیم". اووندن بر این باور است که رابطه بین بیننده و اثر در روند جمع‌آوری دوباره جهان شکل می‌گیرد.

اگر هنر فرآیندی از تخیل است که واقعیت را قابل تصور، به یاد ماندنی و گاهی حتی قابل پیش بینی می‌سازد همانطور که "سوزان لنگر" فیلسوف فرهنگی گفته بود چنین تعاملی می‌تواند حتی فراتر از این نیز پیش برود، زیرا باعث ایجاد احساساتی می‌شود که ما هر روز با آن در تماس نیستیم احساساتی مانند انزجار و ترس. برای مثال، با تماشای آثار دیل متوجه می‌شویم که تعدادی از قطعات او الهام بخش طنز هستند و هم چنین تجربه بومیان امریکا را به تصویر می‌کشد، زیرا انسانیت به تصویر کشیده شده و حقیقت نگران کننده‌ای را در مورد تسخیر آمریکا نشان می‌دهد.

دیل با اشاره به این که نقش او به عنوان یک هنرمند آن است که ایده هایش را با صداقت بیان کند می‌گوید: "من سعی نمی‌کنم اثری را خلق نمایم و سپس به این فکر کنم که مخاطبان آن را دوست خواهند داشت". هنر صادقانه حتی می‌تواند مخاطبان را به شدت ناراحت کند. دیل می‌گوید:"با این وجود، این ناراحتی بخش مهمی از کار است".

در این مورد بخشی از عدم فهم هنر مخاطب می‌تواند ناشی از بی میلی برای مقابله با آن ناراحتی باشد. همان گونه که لنگر نوشته آموزش هنر آموزش احساس است وقتی هنر باعث ایجاد احساساتی می‌شود که ما همیشه به آن دسترسی نداریم ممکن است برای مدیریت آن کار دشواری پیش روی مان قرار داشته باشد. با این وجود، در جریان دست و پنجه نرم کردن با آن احساسات است که ارتباط با هنر و در نهایت درک و فهم آن شکل خواهد گرفت.

چگونه می‌توان تمایل به ناراحتی را آموزش داد؟ اووندن در این باره می‌گوید حتی به عنوان یک عاشق مشتاق هنر او متوجه می‌شود که واکنش احساسی همیشه آسان نیست. او می‌گوید: "این می‌تواند واقعا طاقت فرسا باشد".

مراقب زوزه‌های تجربه خود باشید

شاید بتوان نحوه ارتباط مان با هنر را دلیلی بر کاتارسیس* دانست. این کاری است که آثار هنری انجام می‌دهند. در طول زندگی انسانی مان ما حجم قابل توجهی از درد اندام خیالی* را داریم از دست دادن پدر و مادر در دوران کودکی یا نوجوانی، حضور در جنگ و حتی چیزی به اندازه داشتن یک معلم بدجنس. سپس به دنبال پیدا کردن راهی برای مقابله با آن از طریق کار کردن یا گوش دادن به یک آهنگ یا طرق مختلف دیگر خواهیم بود.

"کارن کی هو" می‌گوید اگر فکر کردن به هنر را به عنوان راهی برای تغییر زمان یا تغیبر تجربه خود آغاز کنید و اگر از پاسخ سطحی "این یک عکس خوب است" فراتر بروید آن زمان تماشای یک اثر هنری می‌تواند تلاشی واقعا جالب توجه باشد.

او به نمایش آثار "یوهاس ورمیر" نقاش هلندی قرن هفدهمی در موزه رایکس آمستردام اشاره می‌کند که با استقبال چشمگیری مواجه شد و بازدیدکنندگان را از سراسر نقاط جهان به سوی خود جلب کرد. علیرغم آن که ممکن است فکر کنید زندگی تان ارتباط اندکی با زندگی اشراف هلندی قرن هفدهمی دارد آثار ورمیر در به تصویر کشیدن زیبایی لحظه‌های روزمره برای تان الهام بخش خواهد بود تا از نو به زندگی خود نگاه کنید. او می‌گوید:"امیدوارم وقتی به انجام آن کار‌ها فکر می‌کنید متوجه شوید که زیبایی در آن لحظه نیز وجود دارد".

* کاتارسیس اصطلاحی است که ارسطو برای تزکیه روحی و روانی تماشاگر از تراژدی عنوان می‌کند. کاتارسیس به نوعی شبیه همذات پنداری یا حس سمپاتیک در تماشاگر است.
*اندام خیالی یا Phantom Limb سندرومی روانی است که فرد هم چنان اندام بدنی از دست رفته را حس کرده و حتی درد را در آن ناحیه احساس می‌کند. در واقع این احساس درد در ناحیه اندام از دست رفته انکار واقعیت تلخی است که در صورت اتمام درد فرد باید با آن روبرو شود.

کانال عصر ایران در تلگرام