به نقل از «جام جم آنلاین»

دژ پرنده در جنگ جهانی دوم؛ با بمب‌افکن افسانه ای B-17 بیشتر آشنا شوید+عکس

تاریخ انتشار: ۱۶ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۸۷۷۵۴۷

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از دیجیاتو، در جریان جنگ جهانی دوم، آسمان سراسر اروپا پر شده بود از هواپیماهای جنگی و چند موتوره. بمب‌افکن‌های بریتانیایی Lancaster و Halifax در کنار B-24 آمریکایی و دیگر هواپیماهای جنگی، به شکلی خستگی‌ناپذیر کارخانه‌ها و زیرساخت‌های آلمان را هدف قرار می‌دادند.
با این حال یک بمب‌افکن به وسواسی برای یک ملت تبدیل شد و امروز به عنوان یکی از نمادهای جنگ جهانی دوم، میراثی ماندگار از خود باقی گذاشته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این هواپیما بزرگ‌ترین نمونه در کلاس خود نبود و سنگین‌ترین بمب‌ها را حمل نمی‌کرد؛ حتی بیشترین تعداد هم از آن تولید نشد. آنچه این هواپیما را منحصر به فرد می‌کند، طراحی شدیدا مقاومش است که از خدمه محافظت می‌کرد و همینطور تسلیحاتی که سبب می‌شد «خارپشتی در آسمان» نام بگیرد.
هواپیمایی که درباره‌اش صحبت می‌کنیم B-17 Flying Fortress است. بیایید نگاهی دقیق‌تر به مشخصه‌های اصلی این هواگرد قدرتمند بیندازیم.
آغازی بدشگون  
بوئینگ هواپیمای نمادین B17 را اوایل دهه ۳۰ میلادی طراحی کرد. اگرچه مدل پروتوتایپ هواپیما در پرواز سال ۱۹۳۵ سقوط کرد، عملکردش به اندازه‌ای خوب بود که Army Air Corps (گروهی پیشرو در نیروی هوایی ایالات متحده) می‌خواست پروتوتایپ‌های بیشتری از آن ساخته شده و به پرواز درآید. در سال ۱۹۳۸ میلادی، B-17 رسما شروع به کار کرد و طی قراردادی سنگین، بوئینگ به کمک داگلاس و لاکهید بیش از ۱۲ هزار واحد از آن را تولید کرد.
مثل بسیاری از هواگردهای دوران جنگ جهانی دوم، B17 چندین بار به‌روزرسانی شد تا تاثیرگذاری بیشتری داشته باشد. سلاح‌های بیشتر، موتورهای قدرتمندتر و تغییراتی اندک در طراحی کلی، برخی از این به‌روزرسانی‌ها بود. مدل G این هواپیما که بیشترین تولید متعلق به آن بود، به راحتی با تسلیحات جلویی‌اش قابل تشخیص است. در این قسمت از هواپیما ۲ ماشین گان با گلوله‌های کالیبر ۵۰ تعبیه شده بود که تعداد کل سلاح‌ها را به ۱۳ عدد می‌رساند.  
بسته به نیازهای ماموریت، B17 می‌توانست بمب‌هایی با وزن بین ۲۰۰۰ الی ۳۶۰۰ کیلوگرم حمل کند. جالب است بدانید بیش از یک سوم بمب‌هایی که در جریان جنگ به روی سر آلمانی‌ها و متحدین بخت‌برگشته‌اش افتاد، توسط هواپیماهایB17 حمل شده بودند.
آنچه تمام این بمب‌ها، تسلیحات و ۱۰ خدمه را به پرواز درمی‌آورد، موتورهای ۹ سیلندری Wright R-1820 Cyclone بودند. تا پایان جنگ جهانی دوم، این موتورها به کمک چندین توربوشارژر به قدرتی معادل ۱۲۰۰ اسب بخار دست پیدا کردند. بیشینه سرعت ۴۶۲ کیلومتر بر ساعت بود اما با سرعت ۲۹۳ کیلومتر بر ساعت بود که هواپیما به بیشترین میزان بازدهی می‌رسید. برد هواپیمایB17 به بمب‌هایی که رویش سوار می‌شد بستگی داشت، اما معمولا برای ۳۲۱۹ کیلومتر قادر به پرواز بود که برای یک سفر از مقری در بریتانیا به مقری در آلمان کفایت می‌کرد.
جنگ و فراتر از آن  
سایر بمب‌افکن‌های متحدین عملکردی بهتر داشتند. برای مثال هواپیمای Lancaster می‌توانست محموله‌های منفجره بیشتری حمل کند و هواپیمای B-24 هم سرعت بالاتری داشت. آنچه B-17 را معروف کرد، مقاومت تحسین‌برانگیزش بود. توانایی B-17 در بازگشت به مقر هوایی، آن هم علی‌رغم آسیب وحشتناکی که متحمل می‌شد، افسانه‌ای بود. در یک تصویر معروف، یک B-17 دیده می‌شود که بعد از برخورد با هواپیمای دشمن و درحالی که باله‌اش به شکل تقریبا کامل کنده شده، در کمال امنیت به مقر بازگشته است.
اگرچه بخش اعظمی از هواپیماهایB17 بمب‌افکن‌های سنگین‌وزن استاندارد بودند، چندین مدل آزمایشی هم از آن ساخته شد. برای مثال مدل پروتوتایپ YB-40 یک ورژن کاملا تهاجمی بود که چندین ماشین گان اضافه در بالا، جلو و طرفین داشت. این هواپیما قرار بود برای اسکورت B-17های عادی در ماموریت‌های بمباران استفاده شود، آن هم سال‌های قبل از اینکه جنگنده‌هایی مانند P-51 به برد کافی برای همراهی بمب‌افکن‌ها از بریتانیا تا آلمان و سپس بازگشت دست پیدا کنند.  
مدل دیگر XB-38 به موتورهای قدرتمندتر Allison V12s مجهز شده بود که دقیقا P-38 و P-51 هم همان‌ها را داشتند. C-108 هم مدلی دیگر از B-17 بود که برای حمل و نقل مسافرین وی‌آی‌پی طراحی شده و هواپیمای شخصی ژنرال داگلاس مک‌آرتور بود. البته این مدل‌های جانبی چندان موفق نبودند. B-17 اساسا قرار بود یک بمب‌افکن باشد و بمب‌افکن خوبی هم بود، اما نه چیز دیگر.
در جریان جنگ جهانی دوم، هزاران سرباز، هزاران ماموریت مختلف را با B17 در سراسر جهان به پایان رساندند. بسیاری مردند، اما بسیاری دیگر هم زنده ماندند. کارخانه‌ها و شهرها کاملا تخریب می‌‌شدند، هرچند که متفقین در نهایت بر متحدین چیره شدند.  
بعد از اتمام جنگ، بی‌شمار هواپیمایB17 بازیافت شد. عمدتا به این خاطر که در قیاس با هواپیمای جدیدتر B-29 و هواپیمای مورد انتظار B-36 نه نیازی به آن‌ها حس می‌شد و نه توانایی خاصی داشتند. برخی از هواپیماها راه خود را به بخش خصوصی باز کردند تا به عنوان هواپیمای آب‌پاش، هواپیمای آموزشی و چیزهایی از این دست استفاده شوند.
با تمام این اوصاف، دل‌بستگی عمومی به این هواپیما کماکان ادامه دارد؛ عمدتا به لطف صنعت هالیوود. تا به امروز چندین سریال تلویزیون و فیلم سینمایی B17 را در جریات جنگ جهانی دوم به نمایش درآورده‌اند که از جمله آن‌ها می‌توان به «دوازده ساعت پرواز» و «ممفیس بل» اشاره کرد.
امروز که این مقاله نوشته می‌شود، چند دوجین هواپیمای B-17 باقی مانده. اکثر آن‌ها (اما نه همه) هیچوقت چهره زشت جنگ را ندیده‌اند. این هواپیماها در موزه‌های سراسر جهان به نمایش درآمده و فرصتی در اختیار مردم می‌گذارند که بخشی از تاریخ معاصر را به چشم ببینند. تعداد محدودی از آن‌ها هم کماکان به پرواز در می‌آیند. موتورهای ۹ سیلندره قدیمی یکبار دیگر می‌غرند و یکبار دیگر قلعه پرنده، آسمان را تحت تصرف خود در می‌آورد.  
حتی اگر بخواهید درون آن را از نزدیک مشاهده کنید، حداقل در دو موزه چنین امکانی فراهم شده. یکی از هواپیماهایB17 در موزه Palm Springs Air است و دیگری موزه هواگردهای مشهور در کالیفرنیا. هواپیمای افسانه‌ای «ممفیس بل» هم جان سالم به در برده و می‌توان آن در موزه موزه ملی نیروی هوایی آمریکا در اوهایو تماشا کرد.
امروز، ۸۵ سال بعد از نخستین پروازش، B17 به عنوان نمادی برای قدرت نیروی هوایی آمریکا در جریان جنگ جهانی دوم شناخته می‌شود. به لطف تلاش بی‌وقفه نیروهای احیا در سراسر جهان، آنچه از هواپیماهای B-17 باقی مانده می‌تواند الهام‌بخش خلبانان آینده و یادآور دورانی باشد که جهان در برابر ظهور فاشیسم مقاومت کرد.

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: هواپیما بمب افکن جنگ بمب آمریکا آلمان موتور جنگ جهانی دوم جریان جنگ بمب افکن ها بمب ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۸۷۷۵۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اربعین حسینی برابر استکبار جهانی بازدارندگی ایجاد می‌کند

به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله محمدباقر محمدی لائینی یکشنبه شب در دیدار رئیس ستاد بازسازی عتبات عالیات، ضمن تقدیر از مدیریت امر مهم زمینه‌سازی حضور عاشقان در عتبات نور، اظهار کرد: در مقابل همت والای مردم ایران چنین کمک‌ها و مساعدت‌هایی هیچ نیست و بیشتر هم انتظار می‌رود.

وی با بیان اینکه اقیانوس کرم، شور و اشتیاق حسینی و ارادت ولایی مردم خیلی بیشتر از اینها است، افزود: به دلیل پیوندی که جریان بازسازی و زیارت عتبات عالیات با امر مقدس مقاومت منطقه دارد و فرماندهی مقاومت و عتبات عالیات شخصی به‌نام سردار سلیمانی است، از این رو انرژی و عشق لازم از اینجا به پیکر مقاومت تزریق می‌شود، پس عتبات عالیات را یک زیارت ساده نمی‌دانیم.

آیت الله محمدی لائینی تصریح کرد: سابقه آستانه‌بوسی و عتبات‌بوسی و سابقه بازسازی حرم و عتباتِ ایران دیرینه است.

عضو خبرگان رهبری تاکید کرد: شیعیان متمکن غنی در جاهای مختلف دنیا هستند که اگر ما هم نباشیم کار عتبات عالیات و امام حسین (ع) را انجام می‌دهند اما ما نباید این افتخار را از دست بدهیم.

امام جمعه ساری با بیان اینکه ما باید از فرصت اربعین و خیل عاشق بیشتر استفاده کنیم، عنوان کرد: به‌خصوص زواری که از سمت شرقی و شمال می‌آیند و باید ظرفیت ۵۰۰ هزار نفر را به ۵ میلیون نفر برسانیم تا در داخل ایران خاطره خوش داشته باشند.

این مسئول ادامه داد: دنیا به سمت مدرن و آسان‌تر شدن پیش می‌رود ما هم باید این روال را در مدیریت جریان اربعین در پیش بگیریم، زیرا این یک همایشی بی‌نظیر است که در جهان برای ما بازدارندگی دارد و بازدارندگی اربعین در برابر استکبار جهانی مسئله بزرگی است و رفتن ۵ میلیون جمعیت از ایران به عراق حرف دارد.

نماینده ولی فقیه در پایان خواستار حفظ امنیت مرزها، تسریع اجازه ورود زوار از کشورهای خودشان به ایران و بعد عراق، تقویت پروژه قطار از شلمچه به بصره و بعد به کربلا و بغداد، بسیج کردن شاه‌راه‌ها و شاه‌ریل‌ها، تسهیل امور و حذف بروکراسی اداری شد.

کد خبر 6091527