به نقل از «عصر ایران»

چرا موسیقی ما را تحت تأثیر قرار می دهد؟

تاریخ انتشار: ۱۷ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۸۸۶۳۸۰

یک مطالعه موفقیت آمیز در زمینه تصویربرداری الکتروانسفالوگرافی(EEG) دریچه ای را برای تحقیق در زمینه لذت بردن از موسیقی در آینده باز کرده است.

به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، هرکسی می تواند با شنیدن آهنگ مورد علاقه خود، لذت یا مو به تن سیخ شدن را در سراسر بدن خود تجربه کند. ما می دانیم که گوش دادن به موسیقی می تواند احساسات زیادی از لذت تا غصه را در ما برانگیخته کند و مطالعات تصویربرداری از مغز قبلا نشان داده است که فعالیت های مغزی بسیاری در مناطق پاداش مغز وجود دارد که با موسیقی تحریک می شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یک مطالعه جدید از گروهی از دانشمندان مغز و اعصاب فرانسوی بینش جدیدی در مورد چگونگی تولید این احساس در مغز ما بر اثر شنیدن موسیقی ارائه می دهد. این تحقیق برای اولین بار است که این پدیده را با استفاده از نوع جدیدی از سیستم EEG با چگالی بالا بررسی می کند که اجازه می دهد فعالیت الکتریکی در محیط های طبیعی تر اندازه گیری شود.

محققان در مطالعه جدید خود نوشتند: این تحقیقات مغزی محدود به آزمایش های آزمایشگاهی با روش های تصویربرداری عصبی سنگین (fMRI ، اسکن PET) است در حالی که علوم اعصاب اجتماعی و در نتیجه مطالعه احساسات جمعی، به سمت الگوهای طبیعی/زیست محیطی در حال حرکت است. تازگی این تحقیق جدید در مقایسه با کارهای قبلی، استفاده از EEG بی سیم همراه است که می تواند امکان مطالعه فعالیت مغزی را در اوج احساسات شنیدن موسیقی در شرایط اکولوژیکی/طبیعی فراهم کند.

این مطالعه 18 نفر را بررسی کرد. هر شرکت کننده پنج آهنگ را که احساساتش را برمی انگیخت، انتخاب کرد. همچنین سه موسیقی خنثی توسط تیم تحقیق انتخاب شد. محققان سپس فعالیت EEG مغز شرکت کنندگان را با برانگیختگی احساسی آنها مرتبط کردند.

هنگامی که افراد در هنگام گوش دادن به موسیقی احساس برانگیختگی کردند، محققان فعالیت در سه منطقه خاص از مغز آنها را شناسایی کردند: قشر اربیتوفرونتال، ناحیه حرکتی مکمل و لوب تمپورال راست.

محققان مطرح می کنند این الگوی فعالیت فرکانسی، نشان دهنده کار مغز برای پردازش موسیقی و متعاقب آن ترشح دوپامین (انتقال دهنده عصبی که با احساسات مثبت و احساس خوب همراه است) است.

این تحقیق، مطالعات پیچیده تر تصویربرداری عصبی را نشان می دهد که همان مناطق مغزی را که با پدیده برانگیختگی بر اثر شنیدن موسیقی مرتبط است، پیوند می دهد.

"تیبالت چابین" نویسنده این مطالعه می گوید: این شواهد جدید نشان می دهد EEG می تواند به طور موثر این سیگنال ها را تشخیص دهد و امکان را برای تحقیقات هیجان انگیزتر در آینده در مورد چگونگی تأثیر موسیقی بر روی مغز فراهم می کند.

وی افزود: این واقعیت که ما می توانیم این پدیده را با EEG اندازه گیری کنیم، فرصت هایی را برای مطالعه در زمینه های دیگر فراهم می کند. این مطالعه نمای خوبی برای تحقیق درباره برانگیخته شدن احساسات در اثر شنیدن موسیقی است.

"چابین" اشاره می کند که این مطالعه جدید شواهد واضح تری را ارائه می دهد که به نظر می رسد مغز ما دارای سیستم های پاداش است که با موسیقی تحریک می شود که ناگزیر به این سوال منجر می شود که عملکرد تکاملی این مکانیسم چیست؟

"چابین" می گوید: آنچه بیش از همه جذاب است، این است که به نظر می رسد موسیقی هیچ فواید بیولوژیکی برای ما ندارد. با این حال، تأثیر دوپامین و سیستم پاداش در پردازش لذت موسیقی عملکرد باستانی تاثیر موسیقی را نشان می دهد.

اینکه این عملکرد باستانی یا اجدادی دقیقاً چه چیزی می تواند باشد، هنوز یک راز است. سایر رفتارهایی که باعث ایجاد مسیرهای پاداش مشابه در مغز می شوند، اساساً بیشتر مربوط به فعالیت هایی هستند که به وضوح ما برای زنده ماندن به آنها نیاز داریم. اما گوش دادن به موسیقی مطمئناً هم وزن غذا خوردن یا جفت گیری نیست.

برخی محققان اظهار داشته اند که موسیقی در پیوند جوامع نقشی اساسی دارد و ایجاد این مسیرهای پاداش در پاسخ به موسیقی در تنظیمات گروهی می تواند به اتحاد گروه های اجتماعی کمک کند.

"چابین" می گوید اکنون که این روش، سنجش موثر فعالیت مغزی در پاسخ به موسیقی را فراهم کرده است، گام بعدی پیگیری پاسخ های گروهی در تنظیمات مختلف طبیعی است.

وی افزود: ما می خواهیم اندازه گیری کنیم که چگونه فعالیت های مغزی و فیزیولوژیکی چندین شرکت کننده در محیط های موسیقی طبیعی و اجتماعی به هم مرتبط هستند. لذت موسیقی یک پدیده بسیار جالب است که شایسته است بیشتر مورد بررسی قرار گیرد تا درک شود که چرا موسیقی سیستم پاداش مغز ما را تحریک می کند و چرا موسیقی در زندگی انسان ضروری است.

این مطالعه جدید در مجله Frontiers in Neuroscience منتشر شده است.

لینک کوتاه: asriran.com/003ANe

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: موسیقی شنیدن موسیقی مطالعه جدید

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۸۸۶۳۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا با افزایش سن سرعت حرکت ما کم می‌شود؟

هنگامی که سن افزایش می‌یابد، کاهش تدریجی سرعت و چابکی بدن ما غیرعادی نیست. خواه قدم زدن آرام در اطراف محله باشد یا دستیابی به کنترل تلویزیون، حرکات ما با افزایش سن کاهش می‌یابد؛ بنابراین سوال این است که چه چیزی باعث این تغییر می‌شود؟ مطالعه‌ای که توسط مهندسان دانشگاه کلرادو بولدر (CU Boulder) رهبری می‌شود، به این سوال قدیمی پاسخ می‌دهد.

این مطالعه که در مجله JNeurosci منتشر شده است، یکی از اولین مطالعاتی است که به طور تجربی دلایل کندی حرکت را در میان بزرگسالان بالای ۶۵ سال بررسی کرده است. محققان دریافتند که افراد مسن ممکن است تا حدودی کندتر حرکت کنند، زیرا برای آنها برای حرکت کردن باید انرژی بیشتری نسبت به افراد جوان صرف کنند.

به نقل از اس‌اف، علا احمد (Alaa Ahmed)، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد دانشکده مهندسی مکانیک پاول ام رادی می‌گوید: نحوه حرکت ما، از حرکات چشم گرفته تا راه رفتن و صحبت کردن، دریچه‌ای به روی پیری و پارکینسون می‌گشاید. ما در تلاشیم تا اساس عصبی آن را درک کنیم.

برای این مطالعه، محققان از شرکت کنندگانی در محدوده سنی ۱۸ تا ۳۵ و ۶۶ تا ۸۷ سال خواستند تا یک کار ساده را انجام دهند: دستیابی به یک هدف روی صفحه نمایش که شبیه به انجام یک بازی ویدیویی بود. با تجزیه و تحلیل الگو‌های این دستیابی‌ها، محققان کشف کردند که به نظر می‌رسد افراد مسن‌تر حرکات خود را تحت شرایط خاصی تغییر می‌دهند تا منابع انرژی محدودتر خود را حفظ کنند.

دکتر اریک سامرساید (Erik Summerside)، سرپرست تیم تحقیقاتی، که دکترای خود را در زمینه یکپارچه‌سازی دریافت کرده است، می‌گوید: همه ما، چه جوان و چه پیر، ذاتا به دنبال دریافت بیشترین پاداش از محیط خود و در عین حال به حداقل رساندن میزان تلاش برای انجام این کار هستیم.

این مطالعه دو فرضیه را در مورد این که چرا سالمندان کندتر حرکت می‌کنند، بررسی کرد.

اولین مورد نشان می‌دهد که عضلات افراد مسن ممکن است با کارایی کمتری کار کنند و کالری بیشتری بسوزانند در حالی که وظایف مشابه جوانان را انجام می‌دهند. مورد دوم پیشنهاد می‌کند که پیری ممکن است مدار پاداش در مغز انسان را تغییر دهد، زیرا افراد دوپامین کمتری تولید می‌کنند که یک ماده شیمیایی در مغز است که مسئول ایجاد احساس رضایت پس از انجام یک کار به شمار می‌رود.

در طول این آزمایش، شرکت کنندگان از یک بازوی رباتیک برای حرکت مکان‌نما به سمت هدفی روی صفحه رایانه استفاده کردند. اگر موفق می‌شدند، پاداش کوچکی مانند انفجار هدف و پخش صدای «بینگ بینگ» دریافت می‌کردند. هر دو گروه سنی زمانی که فهمیدند این صدا را خواهند شنید زودتر به هدف خود رسیدند، اما به روش‌های مختلف به این هدف رسیدند. بزرگسالان جوان‌تر دست‌های خود را سریع‌تر به سمت پاداش حرکت می‌دهند، در حالی که بزرگسالان مسن‌تر عمدتا زمان واکنش خود را بهبود می‌بخشند.

هنگامی که محققان وزنه‌ای هشت پوندی را به بازوی رباتیک شرکت کنندگان جوان اضافه کردند، تفاوت بین دو گروه سنی ناپدید شد که توجه محققان را برانگیخت.

دکتر رابرت کورتر (Robert Courter)، سرپرست تیم تحقیق، توضیح می‌دهد: به نظر می‌رسد که مغز می‌تواند تغییرات بسیار کوچکی را در میزان انرژی که بدن مصرف می‌کند تشخیص دهد و حرکات ما را بر اساس آن تنظیم می‌کند. حتی زمانی که فقط با چند پوند اضافی حرکت می‌کنید، واکنش سریع‌تر به گزینه‌ای ارزان‌تر برای رسیدن به پاداش تبدیل شد، بنابراین جوانان روشی مشابه افراد مسن را تقلید کردند.

یافته‌ها نشان می‌دهند که به نظر می‌رسد هزینه‌های تلاش برای رسیدن، عامل تعیین‌کننده در کاهش حرکت افراد مسن است. در حالی که این مطالعه نمی‌تواند به طور کامل مراکز پاداش مغز را به عنوان مقصر رد کند، اما اگر دانشمندان بتوانند مکان و نحوه ظهور این تغییرات از بدن را شناسایی کنند، ممکن است بتوانند درمان‌هایی را برای کاهش تلفات پیری و بیماری ایجاد کنند.

احمد می‌گوید: با کنار هم گذاشتن همه این موارد، نتایج ما نشان می‌دهد که هزینه‌های تلاش برای رسیدن به هدف، حرکت افراد مسن‌تر را کُند می‌کند.

این تحقیق به طور بالقوه می‌تواند ابزار‌های جدیدی را برای تشخیص طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله بیماری پارکینسون، ام‌اس، افسردگی و اسکیزوفرنی در اختیار پزشکان قرار دهد. همانطور که ما به کشف راز‌های پیری و حرکت ادامه می‌دهیم، مطالعاتی مانند این ما را یک گام به درک و پرداختن به چالش‌های ناشی از افزایش سن نزدیک‌تر می‌کند.

منبع: ایسنا

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک