به نقل از «ایران اکونومیست»

واکاوی پرونده رقبای احتمالی «خورشید» در اسکار ۲۰۲۱

تاریخ انتشار: ۲۱ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۹۳۶۱۶۵

۳۸ کشور تاکنون نماینده سینمایی خود را برای حضور در بخش بین‌المللی اسکار ۲۰۲۱ معرفی کرده‌اند.

 آکادمی اسکار هر سال فیلمساز‌های کشور‌های مختلف را دعوت می‌کند تا در بخش جایزه آکادمی بهترین فیلم بین المللی شرکت کنند. اولین باری که جوایز اسکار در سال ۱۹۲۹ اهدا شد، بخشی به فیلم‌های خارجی زبان اختصاص نداشت و نهایتاً از سال ۱۹۵۶ این جایزه اهدا شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ابتدا بخشی که اسکار به فیلم‌ کشور‌های دیگر اخصاص داده بود، جایزه آکادمی بهترین فیلم خارجی زبان یا غیر انگلیسی نام داشت. این عنوان تا اسکار سال ۲۰۱۹ باقی مانده بود. تا اینکه سال گذشته برای نخستین بار از نام جایزه بهترین فیلم بین المللی استفاده شد.

در جوایز امسال اسکار به دلیل شرایط خاصی که ویروس کرونا به وجود آورد، فیلم‌هایی که از تاریخ ۱ اکتبر تا ۳۱ دسامبر اکران شده اند می‌توانند در بخش بین المللی اسکار ثبت شوند.

در این گزارش قصد داریم کارنامه کشور‌هایی را که تاکنون برای اسکار ۲۰۲۱ فیلم ارسال کرده اند، بررسی کنیم تا ببینیم رقبای «خورشید» مجیدی برای این جایزه چه کشور‌هایی هستند.

تا کنون ۳۸ کشور فیلم‌های خود را معرفی کرده اند و البته کشور‌های مدعی مثل ایتالیا هنوز باقی مانده اند. ایتالیا با ۱۴ جایزه (با احتساب جوایز افتخاری) پر افتخار‌ترین کشور این بخش است که ۲۸ نامزدی نیز کسب کرده است. کشور فرانسه نیز با بیشترین نامزدی (۳۷ بار که ۱۲ مورد از آن‌ها را پیروز شده) در این جوایز رکورد زده است. سال گذشته نیز فیلم «انگل» از کره جنوبی با کسب نامزدی و برنده شدن جایزه بهترین فیلم در اسکار تاریخ ساز شد.

آلبانی: این کشور نخستین نماینده خود را در سال ۱۹۹۶ به اسکار ارسال کرد، اما ارسال فیلم آن‌ها به صورت سالانه از سال ۲۰۰۸ آغاز شد. این کشور تا کنون ۱۳ فیلم را به آکادمی اسکار معرفی کرده که هیچکدام موفق نامزدی هم نشدند.

الجزایر: اولین نماینده این کشور در سال ۱۹۶۹ ثبت شده و در همان سال توانست تنها جایزه خود را در این بخش دریافت کند. این کشور سه بار دیگر موفق به کسب نامزدی شده، اما دیگر هیچگاه جایزه را دریافت نکرد.

اتریش: این کشور سال ۱۹۵۶ نخستین نماینده خود را به اسکار ارسال کرد. اتریش تا کنون ۴ بار در اسکار حضور داشته که دوبار از آن‌ها دست پر بیرون آمد. گفتنی است نماینده سال گذشته این کشور رد صلاحیت شد.

بوتان: کشور بوتان با احتساب امسال تنها دوبار به آکادمی فیلم ارسال کرده است. اولین نماینده این کشور که به سال ۱۹۹۹ باز می گردد نیز نامزد نشده است.

بوسنی و هرزگوین: این کشور تاکنون ۲۰ نماینده به اسکار ارسال کرده که یک بار موفق به کسب جایزه شده و یک بار هم به لیست ۱۰ فیلم اولیه راه پیدا کرده است.

بلغارستان: بلغارستان تا امسال ۲۷ فیلم در اسکار ثبت کرده که هیچگاه نتوانسته شانس حضور در این جوایز را کسب کند و تنها یک بار توانسته در جمع ده فیلم اولیه قرار بگیرد.

کانادا: تا سال ۲۰۲۰ این کشور نمایندگان زیادی در اسکار به ثبت رسانده و ۷ فیلم از این کشور نامزد اسکار شده اند؛ اما تنها یک بار توانسته آن را کسب کند. آثار این کشور سه بار نیز در لیست اولیه و ده تایی اسکار قرار گرفته اند.

کاستا ریکا: این کشور تاکنون ۹ فیلم را برای اسکار ارسال کرده و تاکنون شایسته حضور در این رویداد نبوده است.

کرواسی: این کشور از ۱۹۹۲ به طور مرتب و سالانه به اسکار نماینده ارسال کرده که البته هیچگاه موفق به نامزدی نشده است.

جمهوری چک: از میان نمایندگانی که این کشور از سال ۱۹۹۴ ارسال کرده، سه فیلم نامزد شده اند و یک بار هم مجسمه طلایی اسکار را دریافت کرده است.

اکوادور: تا سال ۲۰۲۰، ۹ فیلم را به اسکار فرستاده و هیچکدام هم در کسب نامزدی اسکار موفق نبوده اند.

استونی: در میان انبوه نمایندگانی که این کشور ارسال کرده، تنها یک بار در اسکار حاضر شده که آن یک بار هم دست خالی مراسم را ترک کرده است.

گرجستان: کشور گرجستان تنها یک بار با اولین نماینده ارسالی خود توانست نامزد اسکار شود و بعد از سال ۱۹۹۶ تا کنون در حسرت اتفاق مجدد آن است.

آلمان: با احتساب نمایندگان آلمان غربی و آلمان شرقی این کشور چندین بار شایسته نامزدی در بخش بین الملل اسکار شده. سه جایزه نیز دستاورد کشور آلمان در این جایزه معتبر است.

یونان: تا سال ۲۰۲۰، نمایندگان این کشور ۵ بار توانسته اند به بخش نامزد‌های نهایی برسند، اما هیچگاه این جایزه را به خانه نبردند.

گواتمالا: این کشور تنها سه نماینده ارسالی داشته است و هیچکدام مورد قبول آکادمی قرار نگرفتند.

ایران: ایران نیز سه بار موفق به نامزدی در این جوایز و ۲ بار هم موفق به کسب آن شده است.

ساحل عاج: ساحل عاج با احتساب نماینده امسالش تنها سه فیلم به اسکار ارسال کرده، اما اولین فیلم نماینده این کشور موفق به برنده شدن جایزه شده است.

ژاپن: بدون حساب کردن جوایز افتخاری این کشور (سه جایزه)، ژاپن ۱۳ بار نامزد اسکار شده و یک بار هم موفق به دریافت آن شده است.

کوزوو: این کشور از سال ۲۰۱۴ مرتبا به اسکار نماینده ارسال کرده، اما هیچگاه نامزد اسکار نشده است.

لوکزامبورگ: این کشور با وجود نمایندگان متعددی که ارسال کرده ، نتوانسته نامزد دریافت جایزه شود.

مالزی: ۶ نماینده از این کشور تا کنون به اسکار ارسال نشده و هیچگاه نامزدی کسب نکرده است.

هلند: نمایندگان کشور هلند ۷ بار نامزد اسکار شده اند، ۳ جایزه اسکار هم حاصل حضور آن‌ها بوده است.

فلسطین: از سیزده نماینده‌ای که این کشور به آکادمی ارسال کرده، ۲ مورد از آن‌ها نامزد شده اند.

پاناما: تا سال ۲۰۲۰ نمایندگانی که تاکنون این کشور ارسال کرده به عدد ۷ می رسد که هیچکدام موفق به نامزدی نشده اند.

پرو: این کشور تنها یک بار در سال ۲۰۰۹ نامزد اسکار شده و با ۱۵ نماینده‌ای که پس از آن ارسال کرده دیگر هیچگاه نامزد نشد.

لهستان: ۱۲ فیلم از نمایندگان این کشور به جمع نامزد‌های اسکار ادوار مختلف راه یافته اند، اما تنها یک نماینده از این کشور موفق به کسب جایزه شده است.

رومانی: تنها افتخاری که این کشور با وجود نمایندگان زیادی که فرستاده، توانسته کسب کند یک بار حضور در بین ده لیست اولیه است.

سنگاپور: نمایندگانی که این کشور نیز ارسال کرده است تاکنون هچ نامزدی را دریافت نکرده اند.

اسلواکی: این کشور به طور مرتب و گاهی یک در میان به اسکار نماینده ارسال کرده، اما آکادمی تاکنون هیچکدام از آن‌ها را قبول نکرده است.

اسلوونی: این کشور هم با وجود نماینده‌های زیاد هیچگاه شایسته نامزدی در آکادمی نبوده است.

کره جنوبی: از کره جنوبی هم تا سال گذشته می‌توانستیم به عنوان کشور ناکام در اسکار نام ببریم که حتی یک بار هم نامزد نشده است، اما سال گذشته فیلم «انگل» توانست با دریافت چهار جایزه تاریخ ساز جوایز شود.

اسپانیا: از بین کشور‌هایی که تاکنون نماینده هایشان مشخص شده، اسپانیا پرافتخار‌ترین آن هاست. ۱۹ نامزدی حاصل کار این کشور است که توانسته ۴ جایزه را نیز به خانه ببرد.

سوئد: سوئد هم می تواند رقیب جدی باشد. ۱۶ نامزدی و ۳ جایزه حاصل حضور این کشور در اسکار است. نمایندگان سوئد سه بار هم در لیست ابتدایی نامزد‌ها قرار گرفتند.

سوئیس: نماینده‌های سوئیس ۵ بار در اسکار حضور داشته اند. دو جایزه نیز سهم این کشور از اسکار بوده است. البته چند حضور در بین لیست اولیه نیز در کارنامه این کشور دیده می‌شود.

تایوان: تایوان سه بار به آکادمی اسکار راه پیدا کرده و یک بار هم دست پر از این رویداد بازگشته است.

اوکراین: کشور اوکراین هیچ افتخاری را در اسکار ثبت نکرده است.

ونزوئلا: تنها افتخاری که این کشور توانسته کسب کند به سال ۲۰۱۴ و حضور در لیست اولیه منتخب‌ها باز می گردد.

باشگاه خبرنگاران جوان

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: نامزد اسکار شده اسکار ارسال نماینده ارسال بهترین فیلم موفق به کسب تنها یک بار تا سال ۲۰۲۰ لیست اولیه یک بار هم ارسال کرده بین المللی سال گذشته شده اند تا کنون سه بار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۹۳۶۱۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

واکاوی گرایش‌های ضداسرائیلی «نسل z» در آمریکا

خیزش دانشگاه‌های سراسر آمریکا در حمایت از مقاومت فلسطین و مخالفت با لشکرکشی رژیم صهیونیستی برای حمله به رفح سبب شده است تا بار دیگر این سوال در محافل علمی و رسانه‌ها مطرح شود که چرا نسل جوان یا به عبارت دقیق‌تر «نسل z» برخلاف پدران خود حامی فلسطین بوده و هیچگونه همدلی با اشغالگران قدس ندارد؟ افراد یا نهاد‌های نزدیک به لابی‌های اسرائیل یا همسو با سیاست‌های کاخ سفید سعی دارند تا این تجمعات دانشجویی- خیابانی را ناشی از فریب و انحراف نسل جدید دانسته و خواهان برخورد نیرو‌های امنیتی با حامیان مقاومت شوند.

جامعه‌شناسان آمریکایی شکاف کنونی میان نسل جدید و قدیم آمریکایی‌ها در حمایت از اسرائیل را ناشی از پیامد‌های جنگ عراق- افغانستان، افزایش نفوذ جنبش سیاه پوستان، سیاست‌های افراطی رژیم صهیونیستی، تغییرات جمعیتی و انتشار تصاویر غیرنظامیان فلسطینی در شبکه‌های اجتماعی می‌دانند. در ادامه این یادداشت سعی خواهیم کرد تا با توجه به آخرین تحولات جاری در دانشگاه‌های آمریکا به بررسی گرایش‌های ضداسرائیلی نسل جوان در آمریکا بپردازیم.

امروز یکی از مهم‌ترین جلوه‌های همبستگی نسل جدید آمریکایی‌ها با مردم فلسطین، سلسله تظاهرات و اعتصابات دانشجویی در قلب ایالات متحده است. دانشجویان دانشگاه‌های کلمبیا، براون، امرسون، هاروارد، جرج واشنگتن، نیویورک، فلوریدا، اموری، اوهایو، رایس، ماساچوست، میشگیان، ییل، تگزاس و … همصدا با سایر جامعه آمریکا خواستار توقف نسل کشی در غزه و خودداری رژیم صهیونیستی از لشکرکشی به رفح هستند. در میان افراد شرکت کننده در این تجمعات علاوه بر مسلمانان، عرب- آمریکایی‌ها، سیاه پوستان؛ نسل جوان و سفیدپوست آمریکا نیز دیده می‌شود که برخلاف پدران خود حقیقت را بدون واسطه دنبال کرده و مخالف آپارتاید حاکم در فلسطین اشغالی هستند.

نکته جالب توجه در این تجمعات دانشجویی تکرار موازین و شعار‌های سنتی مانند «فلسطین؛ از نهر تا بحر» است. روی آوردن نسل «زد» در آمریکا به شعار‌های اصلی مقاومت حاصل تجربه و درک آنها از قریب سه دهه شهرک‌سازی‌های غیرقانونی اسرائیل در کرانه باختری، دستگیری بی‌دلیل شهروندان فلسطین و حمله‌های دوره‌ای ارتش رژیم به باریکه غزه بوده است. چنین نسلی اساساً نمی‌تواند هیچ ذهنیتی درباره تلاش‌های ریاکارانه و فریبنده صهیونیست در دهه نود قرن بیستم در مذاکرات صلح اسلو یا مادرید داشته باشد.

جوانانی که از سال ۱۹۹۶ به بعد دیده به جهان گشودند افرادی هستند که واقعیت را نه در میان سخنرانی سیاستمداران بلکه با مشاهده فیلم‌ها و تصاویر مستند در شبکه‌های اجتماعی مانند فیسبوک، ایکس (توییتر سابق) یا تیک تاک دنبال کردند. روزنامه واشنگتن پست در مطلبی به قلم فرانسیس وینال به این موضوع پرداخته است که اساساً چرا نسل جدید در مقایسه با آمریکایی‌های میانسال حامی فلسطین هستند؟

در این مقاله با اشاره به نظرسنجی «YouGov» به این نکته پرداخته می‌شود که جوانان بین ۱۸ الی ۲۹ سال، برخلاف افراد بالای ۶۴ سال بیشتر با مردم فلسطین ابراز همدردی می‌کنند. مشاهده اجساد و پیکر‌های زخمی زنان و کودکان غیرنظامی که از زیر میلیون‌ها تن آوار برداشته می‌شود، موضوعی نیست که جوانان غربی به راحتی بتوانند از آن عبور کنند. در نظر سنجی دیگری شبکه «ان. بی. سی» از مخاطبان خود پرسید که چه احساسی نسبت به اسرائیل دارند و آیا اقدام نظامی رژیم علیه نوار غزه را موجه می‌دانند یا خیر؟ ۶۴ درصد شرکت کنندگان ۶۵ سال به بالا گفتند که احساس مثبتی نسبت به رژیم صهیونیستی دارند؛ در حالی این رقم در میان افراد بین ۱۸ تا ۳۴ سال به رقم ۲۶ درصد در کاهش پیدا می‌کند! علاوه بر این ۴۲ درصد افراد بین ۱۸ تا ۳۴ سال حمله اسرائیل به غزه را محکوم کرده و معتقدند که تل‌آویو اقدامی بیش از اندازه علیه فلسطینی‌ها انجام داده است.

یکی از پایه‌های تغییر ایده‌ها و نظرات نسل جدید در آمریکا، جابه‌جایی مرجعیت اخبار و اطلاع رسانی از رسانه‌های جمعی به شبکه‌های اجتماعی است. پیش از این سرمایه‌داران و دولت‌های بزرگ سعی می‌کردند تا با کنترل مطبوعات و رسانه‌های دیداری- شنیداری کنترل و هدایت افکار عمومی را در اختیار داشته باشند. شبکه‌های اجتماعی، اما با از بین بردن محدودیت‌های «زمان-مکان» و فیلتر‌های معمول بنگاه‌های قدرت و ثروت این فرصت را در اختیار نسل «زد» قرار داده اند تا با مشاهده و شنیدن روایت‌های مختلف، آنچه را که به حقیقت نزدیک‌تر است را انتخاب کنند. براساس نظرسنجی صورت گرفته از سوی موسسه پیو در سال ۲۰۲۳ قریب به ۷۰ درصد آمریکایی‌های بین ۱۸ الی ۲۹ سال برای آگاه شدن اخبار به شبکه‌های اجتماعی روی می‌آورند.

این جوانان که در قلب سرمایه داری با بمباران مصرف گرایی و زیست بی‌هدف محاصره شدند، با درک کوچک‌ترین نشانه‌ای از حقایق جاری در جهان سعی می‌کنند تا آن را پذیرفته و به سایر دوستان خود معرفی نمایند. شاید به همین دلیل قانونگذاران آمریکایی در واکنش به اقبال نسل جدید به شبکه اجتماعی «تیک تاک» به بهانه همکاری اطلاعاتی این کمپانی با دولت چین سعی دارند تا جلوی فعالیت رسمی آن را بگیرند. نمونه بارز شکل گیری این روند جدید همزاد پنداری جنبش «نمی‌توانم نفس بکشم» با فلسطینی‌های ساکن کرانه باختری و نوار غزه است که یکی از نشانه‎‌های درک عمیق نسل جوان آمریکایی نسبت به تحولات روز محسوب می‌شود. در نگاه افراد بین ۱۸ الی ۳۰ سال در آمریکا همانطور که واشنگتن حقوق سیاه پوستان را نادیده می‌گیرد و پلیس شدیدترین برخورد‌ها را با سیاه‌پوستان انجام می‌دهد؛ در فلسطین اشغالی نیز با فلسطینی‌ها مانند افراد «درجه دو» جامعه برخورد می‌شود و رژیم صهیونیستی هیچ ترسی برای زندانی کردن یا کشتن ساکنان بومی این منطقه ندارد.

بهره سخن

هنگامی که رهبر معظم انقلاب در نامه‌های‌شان وجدان‌های بیدار جوانان غربی را خطاب قرار می‌دادند، کمتر کسی فکر می‌کرد که تنها چند سال بعد نوجوانان و جوانان آمریکایی از گروه‌های مختلف یکصدا آزادی فلسطین و رهایی غزه را فریاد بزنند. مقایسه فضای سیاسی معتبرترین دانشگاه‌های جهان با اتمسفر حاکم بر دانشگاه‌های آلمان نازی از سوی نخست رژیم صهیونیستی نشان دهنده میزان قدرت و تاثیرگذاری جوانان آزاده آمریکایی بر سیاست‌های کاخ سفید و فضای سیاسی حاکم بر واشنگتن است. بایدن به خوبی می‌داند که اگر اراده جوانان حامی فلسطین از مرز‌های دانشگاه عبور کرده و راهپیمایی‌های سراسری در آمریکا آغاز شود، سبد رای دموکرات‌ها به شدت آسیب دیده و ممکن است مسیر پیروزی ترامپ هموار گردد.

منبع: مهر

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی