ایران را از نقاشیام حذف نمیکنم
تاریخ انتشار: ۲۳ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۹۵۷۹۶۳
علی رستگار نقاش شیرازی ساکن تهران، متولد 1358 است. نقاشی خوانده، نقاشی میکشد و دغدغههای محیط زیستیاش را هم با هنر پیگیری میکند. با او که این روزها نمایشگاه انفرادیاش در گالری آرتبیشن برپاست درباره ارتباط هنر امروز ایران با جامعه صحبت کردهایم.
بخشی از آموزش آکادمیک هنر در ایران به سمت و سویی رفته که به نوعی ارتباط هنر و هنرمند را با جامعه قطع کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
خانه؛ رؤیایی که استعاره شد
برای من خانه همیشه مفهومی دور از دسترس بوده. من کسی بودهام که هیچوقت خانه ثابتی نداشته. مدام در حرکت بودهام از یک خانه به خانه دیگر. امکان رجوع به یک خانه ثابت برای من وجود نداشته و ندارد. به همین دلیل خانه برای من یک مفهوم مضطرب بوده تا یک مفهوم آرامشبخش. در انگلیسی «هوم» یعنی خانهای که مال شماست و در آن مأوا دارید.
بههمین دلیل عنوان نمایشگاه فعلیام «هوم، خانه نیست» شده. چرا که برای من مفهوم خانه یک مفهوم بیقرار است. این دغدغه، دغدغه خیلی خاص و منحصربهفردی هم نیست، دغدغه همه کسانی است که نتوانستهاند رؤیای خانهدار شدنشان را تحقق ببخشند.
نقاشی یک مرهم برای چنین تروماها یا روانزخمهایی است. جایی که مفهوم فیزیکی خانه تبدیل به یک مفهوم استعاری میشود. این بیان هنری هم صرفاً یک اشاره است و هر مخاطب به سهم درگیری خود با این مسأله برداشتی از آن میکند. البته در جامعهای که خانه یک رؤیای دستنیافتنی شده؛ درگیری با این نقاشیها خیلی بیشتر شده است.
در این کارها شما باز ناتمامی و کامل نبودن را با حضور داربستها میبینید. انگار این سازهها گذشته کاملی داشتهاند و حالا با مرمت در حال نزدیک شدن به ایدهآل گذشتهشان هستند. یعنی گذشتهای که بخشیهایی از آن در اثر زمان کم یا فرو ریخته شده؛ نیازمند بازسازی است.
بایدهای هنرمند یک سرزمین بودن
آرتیست امروز ایران باید از متن جامعه خودش، مسائلش را ببیند، درونی کند و آن را روی بوم بیاورد. دنبال مد روز و ترند غربی رفتن، نوعی دور شدن از اصل ماجراست. وقتی هنر یک سرزمین را در بستر زمان میبینید باید بیانگر دورههای زمانی و روزگار آن سرزمین باشد. من نمیدانم وقتی 30 سال دیگر به دهه نود رجوع کنیم چند اثر و چند هنرمند را میتوانیم بهعنوان معیار این دوره بیرون بکشیم. شما در گوگل که به انگلیسی سرچ میکنید «هنر معاصر ایران»، یکسری کار کلیشه از زنان ایران و نقاشیخط میبینید که چند منتقد خارجی آنها را پسندیده و دربارهشان نوشتهاند. اما کسانی که دارند با هنرشان از زمینه واقعی حرف میزنند، دیده نمیشوند و به حاشیه میروند. من همیشه تلاش کردهام که درگیر این ترندها نشوم. البته گهگاهی پای من سُر خورده و رفتهام به آن وادی، اما تلاشم این بوده که مقهور این فضا نشوم.
آرتیستی خاورمیانهای؛ زاده ایران
رابطه هنرمند با جامعهاش رابطهای ناخودآگاه است. من یک آرتیست خاورمیانهای زاده ایرانم و همه آنچه پیرامون من بوده با تمام برچسبهایی که این پیرامون دارد چه خوشایندم باشد چه نه؛ روی من و زندگیام و شخصیت هنریام تأثیر داشته. مشکل از زمانی پیش میآید که من بهصورت خودآگاه بخواهم این پیرامون را از خودم حذف کنم. همانطور که تلاش تصنعی ما برای وصل کردن خودمان به یک گذشته باشکوه جواب نمیدهد، این تلاش برای بریدن از چیزی که هستیم هم جواب نمیدهد. هنرمند باید با خودش و اثرش صادقانه برخورد کند. باید حرفی را بزند که هست. به همین دلیل مسأله هویت برای من همیشه مهم بوده با اینکه مجهولات آن برایم زیاد است؛ اما این دغدغهای است که دارم و نباید آن را کنار بگذارم.
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۹۵۷۹۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
زیبایی نقاشی خداوند در طبیعت زیرکوه
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای خراسان جنوبی، مناظری که طبیعت زیرکوه با لاله ها خلق کرده است از بی نظیرترین مناظر بهاری است.