چرا سیستم تصمیم‌گیری در دولت مشکل دارد؟
تاریخ انتشار: ۲۴ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۹۷۴۸۳۴
تاخیرهای دولت در تصمیم‌گیری جدی راجع به اعمال محدودیت‌ها برای کنترل کرونا با انتقاداتی روبرو شده است. - اخبار سیاسی -
گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم- یکسال از اعتراضات آبان‌ماه 98 می‌گذرد. اعتراضاتی که رنگ و بوی بنزینی داشت و علاوه بر تهران، شهرهای مختلف بخصوص شهرهای کوچک و حاشیه تهران را دربرگرفت که به مرور با ورود برخی اوباش و همچنین اقدامات مشکوک، این اعتراضات در برخی جاها به خشونت کشیده شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در صفحه اینستاگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
منشأ وقوع این اتفاقات بیش از هرچیز به نحوه اجرای تصمیم بنزینی دولت روحانی برمی‌گشت. تصمیمی که اگرچه به گفته دولتمردان، قرار بود عواید آن به جیب مردم و دهک‌های پایین جامعه برود اما نحوه اجرای آن پیامدهای نامطلوبی را به‌همراه داشت. اطلاع‌رسانی یکباره دولت روحانی بدون آنکه توجیه و سخن گفتن با مردم در آن جایی داشته باشد، نارضایتی‌ها را پدید آورد و مردم از همان شبِ 25 آبان(مصادف با جمعه) دست به اعتراض زدند. اعتراضاتی که از روز شنبه منجر به اغتشاشاتی در برخی شهرها شد و با گسترش دامنه این اغتشاشات تا یک هفته ادامه داشت.
رفتارهای دور از باور دولتمردان در چگونگی اعمال تصمیم تصمیم بنزین درحالس صورت گرفت که می‌شد به‌جای این حرکت آکروباتیک در سیاست، با استفاده از رسانه‌ها و اطلاع‌رسانی‌های نوبه‌ای و قراردادن مردم در جزئیات این طرح و نحوه انجام آن، مانع از خشم ناگهانی مردم شد. مانند کاری که یک بار در سال 86 در اولین سهمیه‌بندی بنزین تجربه شد و با اطلاع‌رسانی‌های قبلی، اعتراضات خاصی را شاهد نبودیم.
آقای روحانی که با حجم گسترده اعتراضات نسبت به نحوه انجام این کار روبه‌رو بود، مدعی شد خودش صبح جمعه(25 آبان) از سهمیه‌بندی بنزین مطلع شده است!(سخنرانی روحانی در 6 آذر 98) ادعایی که دوبار از سوی مسئولان وزارت کشور رد شد. 9 آذر جمال عرف معاون سیاسی وزیر کشور در نشست خبری در پاسخ به ادعای روحانی گفت: "زمان بندی طرح افزایش قیمت بنزین هم روز سه شنبه و هم روز چهارشنبه به رییس جمهور داده شده است." حسین ذوالفقاری معاون امنیتی وزیر کشور نیز 11 شهریور امسال با نقد این ادعا گفت: "آنها که گفتند تا روز جمعه نمی‌دانستیم، مستنداتش وجود دارد که چه ساعت و چه روزی و توسط چه کسی به آنها گفته شده است."
اگر در مسئله بنزین، شاهد اعمال تصمیم عجولانه و از قبل اعلام نشده دولت بودیم، در مسئله مقابله با کرونا در روزهای فعلی به نظر برخی کارشناسان، شاهد سیاست عکس آن و تأخیر در تصمیم‌گیری‌ها هستیم.
با شیوع ویروس کرونا در کشور و مقابله با آن، به‌رغم همه تلاش‌هایی که ستاد ملی، مدافعان سلامت و گروه‌های مردمی و نیروهای مسلح انجام دادند، بارها تاخیر در تصمیم‌گیری مانع از پیشگیری شیوع کرونا و کمک به افزایش بیماران بود. در هفته‌های اول اسفندماه، بحث بر سر قبول کرسی ریاست ستاد از سوی مقامی بالاتر از وزیر بهداشت، موجب انتقادهایی به روحانی شد تا اینکه بعد از گذشت نزدیک 20 روز، وی قبول کرد تا ریاست ستاد را برعهده بگیرد.
هنگام تعطیلات نوروز نیز تا روز 6 فروردین‌ماه دولت تنها تلاش کرد با توصیه مردم را از سفر به شهرهای مختلف یا انجام خریدهای عید برحذر بدارد اما وقتی سیل سفرها به شهرهای مختلف شروع شد و بازار تهران نیز هرروز شاهد حضور گسترده مردم بود، نهایتاً 6 فروردین ستاد ملی با طرح مسئله فاصلهگذاری اجتماعی، محدودیت‌های عبور و مرور بین استان‌ها و شهرستان‌ها را برقرار کرد. امری که اگر از ابتدای سال یا اواخر اسفند صورت می‌پذیرفت شاید مانع از شیوع ویروس در شهرها و استان‌های کوچک می‌شد.
علی‌رغم مدیریت موفق کشور در مهار کرونا در ماه‌های نخست و بعد از انجام طرح فاصلهگذاری و تعطیلی برخی صنوف، بازکردن همزمان اکثر مشاغل و ادارات و نداشتن پیوست و پروتکل دقیق بهداشتی و یا نظارت بر رعایت این پروتکل‌ها و آزادی تردد بین شهرها، موجب شد از اوایل تابستان شاهد رشد دوباره مبتلایان به کرونا باشیم. افزایش آمار مبتلایان انتقادات را متوجه دولت کرد و افکار عمومی و کارشناسان خواستار برقراری مجدد محدودیت‌ها بودند.
در هفته‌های گذشته نیز برخی مسئولان شهری و وزارت بهداشت از طرح تعطیلی دوهفته‌ای تهران سخن گفته بودند که هربار از طرف دولت رد می‌شد تا اینکه با گسترش آمار مرگ و میر، قرار بود امروز(24 آبان) پیرامون آن تصمیم‌گیری شود اما در جلسه امروز ستاد ملی مقابله با کرونا، آقای حسن روحانی تنها از طرحی سخن گفت که قرار است از شنبه اول آذر(دقیقاً یک هفته بعد) به اجرا دربیاید و آنطور که خودش اظهار داشت شامل تعطیلات برخی مشاغل و بخش‌های فرهنگی و آموزشی است!
اینکه همین طرح اعلامی تاچه حد بتواند مانع از شیوع ویروس کرونا شود محل سوال است، اما سوال اساسی این است که چرا در چنین شرایط حساسی که روزانه بطور میانگین تعداد تلفات کرونا به 450 نفر رسیده، این محدودیت‌ها با تعویق یک هفته‌ای قرار است اجرا شود و چرا از همین فردا آن را عملیاتی نمی‌کنند؟ شاید دولتمردان در این باره استدلالهایی داشته باشند؛ استدلالهایی که خوب است بیش از پیش با کارشناسان طرح و نقد شود!
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: ویروس کرونا قیمت بنزین رئیس جمهور ویروس کرونا قیمت بنزین رئیس جمهور محدودیت ها تصمیم گیری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۹۷۴۸۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصمیم عرب‌ها درمورد تهران و تل آویو چیست؟
فارن افرز در مطلبی به قلم دالیا داسا کایه و سنم وکیل نوشت: زمانی که ایران در روز ۱۳ آوریل بیش از ۳۰۰ موشک و پهپاد روانه اسرائیل کرد، اردن به دفع این حمله کمک نمود. گزارش‌های رسانه‌ای اولیه نشان داد که چند دولت دیگر عربی نیز در دفاع از آسمان اسرائیل مشارکت داشته اند؛ اما این اقدامات بعدا تکذیب شد. با این وجود، شماری از رهبران اسرائیلی و برخی ناظران در واشنگتن این اقدامات را به عنوان نشانه‌ای از یک تغییر جهت مهم تعبیر کردند.
به گزارش انتخاب، استدلال آنها این بود که در صورت تداوم تشدید تنش با ایران این دولت‌ها طرف اسرائیل را می‌گرفتند. سپهبد هرزی هالوی، رئیس ستاد مشترک ارتش اسرائیل اعلام کرده که حمله ایران «فرصت‌های جدیدی برای همکاری‌ها در خاورمیانه ایجاد کرده است.» انستیتوی مطالعات امنیت ملی که اندیشکده‌ای اسرائیلی است هم اعلام کرده که «ائتلاف منطقه‌ای و بین المللی که در دفع حملات ایران به اسرائیل مشارکت داشت پتانسیل ایجاد یک اتحاد منطقه‌ای علیه ایران را نشان داد.»
پس از آنکه اسرائیل به شکلی محدود به حمله ایران پاسخ داد، دیوید ایگناتیوس، ستون نویس واشنگتن پست نوشت که اسرائیل «مانند رهبر یک ائتلاف منطقه‌ای علیه ایران عمل کرد.» وی در ادامه اظهار داشت، اسرائیل با واکنشی محدود «ظاهرا در حال بررسی منافع متحدان خود در این ائتلاف یعنی عربستان، امارات و اردن بوده است که همگی کمک‌های بی سر و صدایی در جریان حمله هفته گذشته کرده بودند.» به نظر این تحلیلگر مسائل منطقه، این اقدام نشان از یک "تغییر پارادایم برای اسرائیل" دارد که "شکل جدیدی" به خاورمیانه خواهد بخشید.
اما این ارزیابی‌ها ناشی از ذوق زدگی بیش از حد به نظر می‌رسد و نمی‌تواند پیچیدگی چالش‌های منطقه را به تصویر بکشد. مطمئنا با توجه به ماهیت بی سابقه تبادل آتش صورت گرفته بین ایران و اسرائیل در ماه آوریل، استراتژی آینده اسرائیل علیه ایران ممکن است ملاحظات منطقه‌ای را بیش از پیش مد نظر قرار دهد. اما واقعیت‌های منطقه که مانع از همکاری‌ها بین اعراب و اسرائیل می‌شود تغییر چندانی نکرده است. حتی قبل از حمله ۷ اکتبر حماس و جنگ متعاقب آن در غزه، دولت‌های عربی که توافقات ابراهیم را امضا کرده و به عادی سازی روابط با اسرائیل تن داده بودند، از حمایت‌های نتانیاهو از توسعه شهرک‌های اسرائیلی در کرانه باختری و بی تفاوتی وی در قبال تلاش‌های وزرای دست راستی اش برای تضعیف وضعیت موجود در بیت المقدس ناامید شده بودند. مجموعه حملات شهرکت نشینان اسرائیل علیه فلسطینیان در شهرهای کرانه باختری در بهار ۲۰۲۳ این تنش‌های منطقه‌ای را بیش از پیش شعله ور ساخت. پس از آنکه ارتش اسرائیل در ماه اکتبر عملیات نظامی خود در غزه را آغاز کرد موجب به راه افتادن موجی از اعتراضات در خاورمیانه شد، رهبران عربی بیش از پیش علاقه خود به جانبداری علنی از اسرائیل را از دست دادند، زیرا مطلع بودند که این همکاری علیه می‌تواند به مشروعیت آنها در داخل لطمه بزند.
هیچ بخشی از پاسخ چند کشور عربی به این دور از منازعات بین ایران و اسرائیل نشان نمی‌دهد که این مواضع تغییر قابل توجهی را شاهد بوده است. آن گروه از دولت‌هایی که اسرائیل از آنها به عنوان "اتحاد سنی" یاد می‌کند، در واقع به دنبال برقراری توازن در روابطشان با ایران و اسرائیل، صیانت از اقتصاد و امنیت خود و بیش از همه جلوگیری از بروز یک جنگ منطقه‌ای هستند. اولویت آنها احتمالا همچنان پایان دادن به جنگ ویرانبار غزه و نه تقابل با ایران خواهد بود. با این حال در حالی که تنش‌ها بین ایران و اسرائیل رو به افزایش است، اشتیاق دولت‌های عربی برای سرعت بخشیدن به یکپارچگی منطقه‌ای با اسرائیل بیش از هر زمان دیگری بستگی به تمایل اسرائیل به پذیرش یک دولت فلسطینی دارد.
پیش از حمله ۱۳ آوریل اسرائیل، عربستان و امارات اطلاعاتی را در خصوص حمله‌ای قریب الوقوع با ایالات متحده تبادل کردند. مرکز فرماندهی آمریکا سپس از این اطلاعات برای هماهنگی پاسخ خود با اسرائیل و سایر شرکایش استفاده کرد. اردن به هواپیما‌های ایالات متحده و بریتانیا اجازه داد تا وارد حریم هوایی این کشور شده و پهپاد‌ها و موشک‌های ایرانی را دفع نمایند. گزارش‌های رسانه‌ای اولیه به ویژه در ایالات متحده و اسرائیل تاکید داشتند که یک تلاش گسترده منطقه‌ای موجب خنثی شدن حمله ایران گشته است.
اما خیلی زود روشن شد که نقش اعراب در دفع حمله ایران محدود بوده است. هم عربستان و هم امارات صراحتا هرگونه مشارکت نظامی مستقیم در دفاع از اسرائیل را رد کرده اند. مقام‌های اردنی نیز اظهار داشته اند که این مشارکت برای حفاظت از منافعشان ضروری بوده است. ملک عبدالله دوم تاکید کرده که کشورش برای کمک به اسرائیل اقدام نکرده است.
تلاش‌هایی که دولت‌های عربی برای مقابله با ایران انجام دادند، تقریبا مطمئنا ناشی از تمایل آنها برای حفظ روابطشان با ایالات متحده بوده نه نزدیک‌تر کردن خودشان به اسرائیل. از زمانی که اسرائیل حمله به غزه را آغاز کرده، رهبران عربی از اینکه جو بایدن توفیق چندانی در محدود کردن اقدامات اسرائیل نداشته غافلگیر شده اند. اما آنها همچنان به دنبال تعمیق همکاری‌های خود با واشنگتن هستند. آنها منبع جایگزینی برای امنیتی که آمریکا برایشان فراهم می‌کند نمی‌بینند.
دولت‌های عربی به ویژه دولت‌های حاشیه خلیج فارس از تلاش‌های اسرائیل برای تضعیف توانمندی‌های نیروهای نیابتی ایران استقبال می‌کنند. اما آنها به احتمال زیاد مخالف هرگونه حمله مستقیم به ایران خواهند بود که می‌تواند منطقه را که هم اکنون نیز چشم انداز اقتصادی شکننده‌ای دارد بی ثبات نماید و یا منجر به حمله متقابل ایران در منطقه شود. هرچند منقعت دولت‌های عربی در حفظ روابط دفاعی نزدیک با واشنگتن نهفته است، اما آنها نمی‌خواهند به بلوکی بپیوندند که به صراحت علیه ایران و حامیان جهانی اش نظیر روسیه کار می‌کند. آنها ترجیح می‌دهند موازنه‌ای بین روابط مختلف منطقه‌ای و جهانی خود برقرار نمایند، نه اینکه پل‌های پشت سرشان را خراب کنند.
اما به رغم این محدودیت ها، دولت‌های عربی می‌توانند نقشی تعیین کننده در جلوگیری از افزایش بیشتر تنش بین ایران و اسرائیل ایفا کنند. تقویت خطوط ارتباطی بین دو کشور و برقراری تماس‌هایی برای مدیریت بحران حیاتی‌تر از گذشته است. کشور‌های عربی‌ای که با هر دو طرف رابطه دارند می‌توانند از این روابط برای تشویق به خویشتن داری و کمک به ارسال پیام‌ها بین طرفین استفاده کنند و برای جلوگیری از جنگ و یا کاهش آسیب‌ها در صورت شروع منازعه تلاش نمایند. در بلندمدت برای برقراری ثبات در منطقه، کشور‌های خاورمیانه باید چهارچوب خودشان را برای گفتگو‌های منظمی که مسیر را برای مشارکت هم طرف ایرانی و هم طرف اسرائیلی باز می‌کند ایجاد نمایند. رویارویی اخیر ایران و اسرائیل که دو طرف را به آستانه یک جنگ کامل رساند، نشان دهنده میزان فوریت و ضرورت برقراری چنین دیالوگ‌هایی بود.
اما جهان باید انتظارات خود برای برقراری روابط نزدیک‌تر بین اعراب و اسرائیل را واقع بینانه‌تر کند. همکاری‌های فنی‌ای که دولت‌های عربی و اسرائیل اخیرا در حوزه‌هایی نظیر انرژی و تغییرات اقلیمی داشته اند احتمالا ادامه خواهد داشت. اما نشست‌های مهم منطقه‌ای که علنا تعاملات سیاسی دولت‌های عربی با اسرائیل را تبلیغ می‌کند، تاثیر چندانی نخواهد داشت مگر آنکه اسرائیل به جنگ در غزه خاتمه دهد. تا آن زمان تلاش‌های دولت‌های عربی برای حفظ روابط اقتصادی شان با اسرائیل نیز همچنان محدود باقی خواهد ماند. یک استراتژی کوتاه مدت واقع بینانه‌تر اولویت دهی به حمایت از تلاش‌ها برای میانجیگری وجلوگیری از تنش بیشتر بین ایران و اسرائیل خواهد بود.
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد