به نقل از «ایسنا»

عابدینی: مصدومیت کتفم جای نگرانی ندارد/دو هفته دیگر می توانم تمرین کنم

تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۰۰۳۱۷۰

کاپیتان تیم ملی شمشیربازی سابر گفت: آسیب دیدگی که از ناحیه کتف دارم جای نگرانی ندارد و پزشک معالجم عنوان کرد از دو هفته دیگر می توانم تمرین کنم.

مجتبی عابدینی در گفت و گو با ایسنا درباره درمان آسیب دیدگی که از ناحیه کتف دارد، بیان کرد: آسیب دیدگی قدیمی بود که از زمستان سال گذشته داشتم اما بخاطر شیوع ویروس کرونا نتوانستم کاری انجام دهم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تمریناتم را که شروع کردم درد آن بیشتر شد. تا یک ماه و نیم پیش تمرین می کردم اما به دلیل دردی که داشتم مجبور شدم تمرینات را رها کنم و دنبال درمان باشم.

او ادامه داد: با هماهنگی که آقای فخری  و بهداد سلیمی، توسط یکی از بهترین متخصص ها معاینه شدم و او پزشک معالج بهداد سلیمی هم بوده است. پزشک عنوان کرد خدا را شکر جای نگرانی نیست و دارو داد. از دو هفته دیگر هم می توانم تمرین کنم بعد از  گذشت دو ماه ، باز هم درد داشتم آن موقع تصمیم دیگری گرفته می شود.

عابدینی در پاسخ به این پرسش که فکر می کند تا المپیک بتواند معالجه کتف خود را کامل کند تا مشکلی برای رقابت در توکیو نداشته باشد، تاکید کرد: بله. پزشک معالجم که عنوان کرد جای نگرانی نیست و امید زیادی دارد. عنوان کرد مشکلم مانند مشکلی بوده که بهداد سلیمی داشته و او توانست به مسابقات برود و مدال هم بگیرد.

کاپیتان تیم ملی شمشیربازی سابر در مورد ابتلا هم تیمی هایش به ویروس کرونا و اینکه قرار است خود نیز تست بدهد یا خیر، گفت: من در این هشت ماه با کسی ارتباط خاصی نداشتم و جای خاصی هم نرفته ام. با هم تیمی ها یم هم در تماس بودم خدا را شکر حالشان خوب است. امیدوارم زودتر خوب شوند و بتوانند دوباره به تمرینات برگردند.

عابدینی در پاسخ به این پرسش که فکر می کند لیگ برتر شمشیربازی باید برگزار شود؟ تصریح کرد: لیگ باید برگزار شود چون از لحاظ مالی به ورزشکاران کمک می کند و باعث می شود نفراتی که می خواهند به المپیک بروند، در جو مسابقه قرار بگیرند. البته باید پروتکل های بهداشتی به طور کامل رعایت شود. شمشیربازی مانند رشته هایی چون کشتی، تکواندو سر شاخ شدن ندارد و دو ورزشکار با هم فاصله دارند اما باید تمام پروتکل ها کاملا رعایت شود.

او در مورد پایین بودن قراردادهای  لیگ برتر شمشیربازی  نیز گفت: متاسفانه این مسئله وجود دارد و امیدوارم امسال لیگ پویا تر شود.

دارنده مدال برنز قهرمانی جهان در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه دلتنگ حضور در مسابقات بین المللی شده است یا خیر،؟ بیان کرد: بله دلم تنگ شده است اما دیگر چار ای نیست . در این شرایط هم فیلم های مبارزه ام را در مسابقات بین المللی نگاه می کنم. فیلم مسابقاتی که در آنها پیروز شده ام را تماشا می کنم تا الگویی که برای مبارزه کردن داشتم را حفظ کنم  همچنین تماشای پیروزی هایم به افزایش انگیزه ام نیز کمک می کند.

ملی پوش سابر ایران در مورد آخرین وضعیت  استخدام خود نیز گفت: قرار است آقای صالحی امیری رییس کمیته ملی المپیک در این مورد کمک کند و کار هایی را انجام دهد که از او تشکر می کنم. امیدوارم این اتفاق مهم بیفتد  و دغدغه من کمتر شود.
انتهای پیام   
  

 
 

منبع: ایسنا

کلیدواژه: مجتبی عابدینی تیم ملی شمشیربازی سابر جای نگرانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۰۰۳۱۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نامه سرگشاده قوچانی به سازمان تامین اجتماعی

آفتاب‌‌نیوز :

محمد قوچانی مدیر مسئول و سردبیر مجله آگاهی‌نو نوشت:

این یک نامه سرگشاده است خطاب به سازمان تامین اجتماعی.

دو مجله آگاهی نو و کتاب نامه با تولید محتوایی بیش از دوهزار صفحه در سال چهارنفر تحریریه ثابت دارد الباقی حق التحریر می‌گیرند. فهرست بیمه ما کوچک است: سردبیر و دبیر تحریریه، یک دبیرگروه و یکی از مشاورین مجله که برای آن‌ها بیمه رد می‌شود. ما به دلیل سازمان کوچکمان حتی منشی تحریریه یا مدیر مالی و اداری مستقر نداریم، چون بودجه اش را نداریم و تا حالا خودمان همزمان منشی و مدیر هم بوده ایم. درباره این چهارنفر هم بخشی از حق بیمه را ما پرداخت میکنیم و بخشی را وزارت فرهنگ که طبق یک قانون مشخص و عام به نشریات تا یک سطحی تخفیف می‌دهند. 

سازمان تامین اجتماعی با اعزام بازرس به صورت مکرر ما را کنترل می‌کند که مبادا این فهرست بیمه صوری و جعلی باشد! و، چون حرفه روزنامه نگاری را با مشاغل دیگر اداری و تجاری قیاس می‌کند معتقد است ما باید از هشت صبح تا چهار بعد از ظهر در دفتر حاضر باشیم؛ بنابراین با بازرسی غافلگیرانه وقتی ما در حال مصاحبه یا تهیه مقاله بیرون مجله هستیم به دفتر مراجعه و با عدم رویت ما، کارگاه آگاهی نو را تعطیل اعلام می‌کند و تخفیف ارشاد را لغو می‌کند.

مثلا ما امروز در حال گفتگو با دکتر ظریف بودیم که سرزده تشریف آوردند و هرچه همکار ما توضیح داده و مجله و نوشته‌های ما را نشان داده بازرس محترم زیر بار نرفته و کارگاه را تعطیل گزارش کرده است.

سوال من این است پس این همه محتوا چگونه تولید می‌شود؟ چرا کسی حرفه ما را به رسمیت نمی‌شناسد؟ چرا فکر نمی‌کنند من هر روز نمی‌توانم کتاب‌هایم را به دفتر ببرم و مقاله بنویسم؟ نمی‌توانم همه سیاسیون و روشنفکرانی که با آنان گفتگو میکنیم را به دفترمان دعوت کنم؟ نمی‌توانم با روزنامه نگاران برخورد اداری کنم! 

ما مطبوعات مستقل (خصوصی و غیر دولتی) بنگاه‌های ضعیفی هستیم. حتی چند میلیون تومان هم در کار ما اثر دارد. اگر ما بیکاره بودیم که دفتر مجله اجاره نمی‌کردیم. چرا در شب‌های صفحه بندی که تا صبح کار میکنیم بازرس نمی‌فرستید؟

اصلا چرا مجله را ورق نمی‌زنید که کارنامه ما را ببینید. قطع یک تخفیف ناچیز قانونی به مطبوعات کدام مشکل دولت یا بیمه را حل میکند؟ کار ما مخفیانه نیست. مجله منتشر میشود و میزان کار هر فرد در آن روشن است. ما مغازه نداریم که هر روز صبح کرکره لش را بالا ببریم. روزنامه نگاری را به رسمیت بشناسید ...

رونوشت: 

۱. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

۲. وزارت کار 

۳. سازمان تامین اجتماعی شعبه خیابان ملک

۴. انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران