به نقل از «فرارو»

آینده کرونا؛ سیر همه‌گیری و سناریو‌های احتمالی

تاریخ انتشار: ۲۹ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۰۳۲۶۰۵

پیش‌بینی رفتار احتمالی ویروس سارس-کرونای-۲، عامل بیماری همه‌گیر و نوظهور کووید-۱۹، منوط به دقت داده‌های گوناگونی‌ست که عمدتا در ماه‌ها و گاه سال‌های اول همه‌گیری بدست می‌آیند. با این حال با توجه به برخی شواهد حاضر و الگوی همه‌گیری‌های ویروسی کم‌وبیش مشابه پیشین، چند سناریو امکان‌پذیر است. ابتدا شواهد موجود را بررسی بعد سناریو‌ها را مطرح می‌کنیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

عوامل پایداری بیماری‌های واگیر نوظهور

به گزارش بی بی سی، بیماری‌های واگیر نوظهور را اغلب میکروب و ویروس‌های حیوانی ایجاد می‌کنند که مثل ویروس سارس کرونای-۲ چرخه زیستی‌شان به انسان منتقل می‌شود و قابلیت انتقال و بیماری‌زایی در انسان را پیدا می‌کنند؛ به دلیل تغییر شرایط زیستی-اقلیمی، جهش ژنتیکی یا تماس‌های اتفاقی.

اگر چرخه زیستی چنین عوامل بیماری‌زایی در انسان پایدار شود، یعنی سرایت انسان به انسان، حیوان به انسان و انسان به حیوان مستمر گردد، ویروس یا میکروب در شرایطی قابلیت شیوع گهگاهی پیدا می‌کند مثل آنفلوآنزای خوکی، آنفلوآنزای پرندگان و مرس یا موجب شیوع دوره‌ای-فصلی، مثل آنفلوآنزا و سرماخوردگی کرونای فصلی می‌شود.

ویروس سارس

در ۲۰ سال اخیر حداقل سه ویروس کرونای نوظهور، ویروس‌های عامل سارس (سندرم حاد تنفسی)، مرس (سندرم تنفسی خاور‌میانه) و بیماری ویروس کرونای ۲۰۱۹ (کووید-۱۹)، از خفاش و احتمالا از طریق میزبان‌های واسط به انسان (مثلا در مورد مرس از خفاش به شتر و سپس از شتر به انسان) سرایت کرده و موجب همه‌گیری‌های محدود، منطقه‌ای و جهانی شده‌اند.

گستردگی و طول مدت شیوع، شکل همه‌گیری و ادامه یا برگشت آن (امواج همه‌گیری) به عواملی متعددی بستگی دارند مرتبط با ویروس و میزبانانش (انسان، حیوانات اهلی و وحشی) و محیط زیستشان. مهمترین آن‌ها عبارتند از:

۱) قابلیت‌های ویروس نوظهور (سهولت و شکل سرایت، مدت و قدرت بیماری‌زایی)

بیماری‌زایی ویروس کرونای عامل مرس از ویروس کرونای عامل کووید-۱۹بیشتر است یعنی درصد بمراتب بالاتری از مبتلایان به مرس دچار بیماری وخیم و مرگبار می‌شوند، اما به نظر می‌رسد ویروس کرونا بمراتب توان سرایت تنفسی-مخاطی بیشتری دارد و حتی قادر است از ناقلان بدون علامت به دیگران منقل شود. ویروس عامل کرونای مرس بنظر می‌رسد سرایت کمتری دارد که بیشتر از طریق بیماران علامت‌دار است و آن‌ها هم اغلب بسرعت بستری و از چرخه انتقال خارج می‌شوند. در نتیجه عجیب نیست که مرس از زمان اولین گزارشش در سال ۲۰۱۲ بیماری‌ای منطقه‌ای با شیوع محدود باقی مانده، اما کووید-۱۹ در عرض چند ماه به شیوع جهانی رسید.

ویژگی تعیین‌کننده دیگر در بروز و ادامه همه‌گیری، میزان جهش ژنتیکی ویروس است. برخی از ویروس‌ها مانند ویروس آنفلوآنزا و هپاتیت سی با جهش و درآمیختگی مدام ژنتیکی قادرند شکل پروتئین‌های خود را تغییر دهند و به این ترتیب از رادار سیستم ایمنی بگریزند و بیماری‌زایی خود را حفظ کنند. به همین دلیل است که باید هر ساله واکسن جدیدی بر حسب نوع آنفلوآنزای شایع در آن فصل تولید و عرضه شود.

‌ویروس کرونای مولد کووید-۱۹ نیز به دلیل ساختار ژنتیکی و تکثیر بالا و انتشار وسیع در جمعیت‌های گوناگون، امکان یافته جهش‌های بسیاری را در کد ژنتیکی خود جمع کند. این جهش‌ها اگر سبب خفیف یا بی‌علامت‌شدن شدن بیماری، افزایش تکثیر و انتشار ویروس یا باعث فرار ویروس از سیستم ایمنی شوند، سرایت بیماری آسان‌تر می‌شود.

در حال حاضر شواهدی در دست است از جهش‌هایی که ممکن است سرایت کرونا را آسانتر کرده باشد، اما جز گزارش‌هایی محدود هنوز از تغییر‌ی ژنتیکی که موجب فرار ویروس از دفاع ایمنی بهبودیافتگان شود هنوز نشانه‌ای در دست نیست. البته احتمال بروز و انتشار چنین ویروس‌های تکامل‌یافته و مقاومی در آینده ممکن است.

۲) بیماری‌پذیری جمعیت انسانی (عوامل متعدد ژنتیکی-ایمنی، بهداشتی، رفتاری و جمعیتی)

اینکه چه درصدی از افراد جامعه قابلیت ابتلا به ویروس نوظهور و انتقال آن را دارند (ایمنی جمعیتی) تاثیر مهمی در چگونگی بروز همه‌گیری دارد؛ در برخی موارد ممکن است به دلیل شباهت کافی ویروس جدید با ویروس‌های انسانی، جمعیت مصونیت نسبی داشته باشد. مثلا ابتلا به آنفلوانزآی فصلی یا زدن واکسن آن ممکن است تا حدی از بروز و شیوع یک ویروس آنفلوانزآی نوظهور حیوانی جلوگیری کند، البته اگر شباهت‌های ژنتیکی کلیدی وجود داشته باشند.

ویروس مرس

چنین ایمنی وسیع جمعیتی در مورد کرونا نامحتمل است اگرچه شواهد بسیار محدودی هست از اینکه برخی افراد بخصوص کودکان که پیشتر به کرونای سرماخوردگی فصلی مبتلا شده‌اند ممکن است ایمنی نسبی به کووید-۱۹ داشته باشند. سرعت سرایت و ابتلا به کووید-۱۹ در کشور‌های گوناگون دال بر این است که چنین ایمنی وسیعی در بزرگسالان موجود نیست.

کیفیت و ماندگاری ایمنی اکتسابی پس از ابتلا به ویروس کرونای جدید است که تعیین می‌کند دوام بیماری و همه‌گیری‎های احتمالی بعدی چگونه باشند؛ اینکه مصونیت چند ماه یا چند سال پس از ابتلا دوام دارد، اینکه فقط قادر به جلوگیری از بروز علائم یا نوع وخیم بیماری است یا ابتلا و انتقال را نیز کاهش می‌دهد.

مرگ سلول (قرمز) در حمله ویروس کرونا (زرد)

ایمنی وسیع و ماندگار در جمعیت که با واکسیناسیون یا ابتلای طبیعی بوجود آمده باشد به ایمنی جمعی یا گله‌ای معروف است و قادر است بیماری نوظهور را ریشه‌کن سازد یا از تکرار همه‌گیری جلوگیری و بروز بیماری را منطقه‌ای و محدود کند.

به دلیل نوظهور بودن و عمر نسبتا کوتاه این همه‌گیری، دانسته‌های ما در باره مصونیت به کووید-۱۹ محدود است. بر اساس مطالعات پیشین به نظر می‌رسد ابتلا به کرونا‌های قبلی مثل سارس و مرس باعث مصونیت نسبی به عامل بیماری‌زا با پایایی یک تا دو سال می‌شود.

با اینکه گزارش‌های متعددی از ایجاد ایمنی سلولی و تولید پادتن‌های محافظ موثر در مبتلایان به کووید-۱۹ منتشر شده و پادتن‌های ضد کرونا تا چند ماه پس از ابتلا در خون بهبود‌یافتگان ردیابی شده‌اند، موثر بودن و ماندگاری این ایمنی در دراز‌مدت معلوم نیست و منوط به مطالعات آتی است.

نفوذ ویروس کرونای جهش یافته (آبی) به سلول

این سوال‌ها شامل حال واکسن‌های آزمایشی هم می‌شوند. در حالیکه این واکسن‌ها در مطالعات اولیه ایمنی قابل‌قبولی ایجاد‌کرده‌اند، اما هنوز معلوم نیست این ایمنی فقط بیماری‌زایی و مرگ را کم می‌کند یا از ابتلا و انتقال ویروس در گروه‌های سنی آسیب‌پذیر هم جلوگیری می‌کند و آیا ایمنی در سالمندان و گروه‌های آسیب‌پذیر هم ایجاد می‌شود و پایدار می‌ماند. این‌ها تا حدی در پایان مرحله سوم کارآزمایی‌های بالینی جاری (تا ماه‌های آینده) روشن می‌شوند. اطمینان از تاثیر و بی‌ضرر بودن نسبی واکسن‌ها اغلب پس از مطالعات طولانی و گسترده حاصل می‌شود که گاه بعد از شروع استفاده واکسن میسر می‌شوند.

راه سرایت ویروس نوظهور نیز نقش عمده‌ای در شکل همه‌گیری و ماندگاری آن دارد. ویروس کرونای عامل کووید-۱۹ بسیار مسری است، به دلیل تکثیر زیاد ویروس در دستگاه تنفسی فوقانی (حلق و بینی) و سهولت رسیدن آن به دستگاه تنفسی تحتانی (ریه). این ویروس در انتقال از افراد بی‌علامت به دیگران هم قابلیت چشمگیری دارد.

ترکیب جمعیت، فرهنگ اجتماعی، گستردگی فعالیت‌های گروهی و اجتماعات، وسعت ارتباطات و مسافرت نیز در رشد، پخش و دامنه همه‌گیری موثرند.

۳) عوامل محیطی و فصلی موثر بر ویروس و میزبان

بروز و تکرار بسیاری از بیماری‌های ویروسی تنفسی همه‌گیر مانند آنفلوآنزای فصلی و سرماخوردگی‌های ویروسی از جمله سرماخوردگی‌های کرونایی، از تناوب فصلی تبعیت می‌کند. این عفونت‌ها اغلب در پاییز همه‌گیر می‌شوند و در زمستان به اوج می‌رسند و در تابستان فروکش می‌کنند.

فصلی بودن را معلول عوامل گوناگونی از قبیل دما و رطویت هوا و آفتاب (بخصوص پرتو فرابنفش) می‌دانند. بازشدن مدرسه‌ها، ویتامین دی بدن و مدت ماندن در محیط‌های سر‌بسته هم از عوامل موثر تلقی می‌شوند.

ویروس کرونا با پروتئین خارمانند خود (زرد) به گیرنده آنزیم دوی مبدل آنژیوتانسین سلول (قرمز) می‌چسبد

از بررسی شش ماه اول این همه‌گیری بنظر نمی‌رسد که انتقال و شیوع کرونا، حداقل تاکنون، چندان تحت تاثیر عوامل فوق بوده است. اگرچه به نظر می‌آید که این اپیدمی نیز در فصل پاییز و زمستان شروع شد، اما شیوع آن نه تنها از اقلیم‌های آب و هوایی گوناگون گذشت بلکه در فصل گرما هم بسط و ادامه یافت. با این حال این به آن معنا نیست که این همه‌گیری به سمت فصلی شدن نرود و پس از پایداری نسبی در جمعیت‌های انسانی از تناوب فصلی تبعیت نکند.

سیر همه‌گیری کرونای جدید تا امروز

آنچه تاکنون مشاهده شده این است که ویروس کرونای جدید قادر است بسهولت از جمعیتی به جمعیت دیگر سرایت کند و بدون توجه به موقعیت جغرافیایی و آب‌وهوایی همه‌گیر شود. بنظر می‌رسد نرخ سرایت این ویروس، یا ضریب آر، حدود ۲/۵ تا ۳/۵ است، یعنی بطور متوسط هر فرد آلوده سه نفر دیگر را بیمار می‌کند.

آهنگ رشد همه‌گیری در مناطق پر ازدحام اینگونه بوده که چند هفته پس از ورود ویروس، موارد بیماری سیر تصاعدی پیدا می‌کند و بسرعت اوج می‌گیرد و پس از مراعات‌های بهداشتی (قرنطینه، ماسک، فاصله‌گذاری اجتمایی) در عرض چند هفته فروکش می‌کند.

پژوهش‌هایی که با استفاده از پادتن‌های اختصاصی کووید-۱۹ و مدل‌سازی انجام شده نشان داده که پس از همه‌گیری‌های وسیع ماه‌های مارس تا مه (فروردین تا خرداد) در کشور‌های اروپایی، تنها حدود ده تا پانزده درصد جمعیت در مراکز اصلی همه‌گیری مانند لندن، مادرید و ژنو و حتی درصد پایین‌تری در کل کشور‌ها (حدود پنج درصد) با یا بی‌علامت این بیماری را گرفته‌اند.

این یعنی اوایل تابستان (در نیمکره شمالی)، پس از فروکش کردن موج اول بیماری به دنبال اعمال محدودیت و تعطیلی‌های وسیع، هنوز اکثر جمعیت با ویروس مواجه نشده بودند.

حتی با فرض اینکه اغلب افراد پس از ابتلا مصونیت موثر و پایدار پیدا می‌کنند، به نظر می‌رسد دستیابی به ایمنی جمعی (در حداقل ۶۵ درصد جمعیت) و ریشه‌کن شدن همه‌گیری، فقط پس از امواج وسیع و پیاپی این همه‌گیری ممکن شود.

این روند در صورت نبود واکسن مناسب ممکن است مانند همه‌گیری جهانی آنفلوآنزا‌های اسپانیایی و خوکی حداقل دو سال طول بکشد. اگر مصونیت پس از ابتلا یا واکسیناسیون ماندگار نباشد، این کرونای نوظهور هم مانند انواع دیگر سرماخوردگی کرونایی باقی می‌ماند و فصلی می‌شود.

سناریو‌های محتمل همه‌گیری کووید-۱۹

سناریو‌های زیر بر اساس پیش‌فرض‌های محتمل، روند همه‌گیری کرونا در۱۰ ماه اخیر و مدل‌سازی‌های موجود برای پیش‌بینی احتمالات آتی طرح شده‌اند.

سناریوی اول

همه‌گیری جهانی پس از چند موج متوالی در ظرف ۱۸ ماه آینده فروکش می‌کند و پس از آن ممکن است گهگاه در مقیاسی کوچک و منطقه‌ای بروز کند.

پیش‌فرض‌ها:

کنترل همه‌گیری به شکلی که فعلا در اغلب کشور‌های جهان دیده می‌شود، نسبی و متناوب ادامه یابد.

ایمنی پس از ابتلا کاملا موثر، پایا و گسترده باشد و حداقل تا دو سال از ابتلای مجدد جلوگیری کند.

ویروس کرونا دچار جهش ژنتیکی مهمی نشود که آن را به ایمنی اکتسابی مقاوم کند.

واکسیناسیون موثر و با پوشش وسیع بزودی میسر نشود.

سناریوی دوم

همه‌گیری جهانی پس از موج‌های متوالی در یک تا دو سال آینده فروکش نسبی می‌کند و مثل آنفلوآنزای فصلی و سرما‌خوردگی بصورت یک بیماری فصلی با شیوع متناوب در جوامع انسانی پایدار می‌ماند. همه‌گیری‌های وسیع بعدی به کیفیت ایمنی اکتسابی، جهش‌های ژنتیکی ویروس و وسعت استفاده و تاثیر واکسن‌های احتمالی بستگی دارد.

پیش‌فرض‌ها:

کنترل همه‌گیری به شکلی که فعلا در اغلب کشور‌های جهان دیده می‌شود، نسبی و متناوب ادامه یابد.

ایمنی پس از ابتلا، کوتاه مدت و نسبی بوده و تنها حداکثر تا نه ماه دوام داشته و پس از آن احتمال ابتلای مجدد افزایش یابد.

جهش‌های ژنتیکی که ویروس را قادر به فرار نسبی از ایمنی موجود کند محتمل باشند.

واکسیناسیون موثر و گسترده بزودی میسر نشود و ریشه‌کنی جهانی با واکسیناسیون تحقق نیابد.

سناریوی سوم

همه‌گیری جهانی پس از چند موج وسیع با ازدیاد افراد ایمن و برنامه‌های واکسیناسیون گسترده تا ۱۸ ماه آینده فروکش می‌کند و پس از آن تنها ممکن است گهگاه در مقیاسی کوچک و محلی بروز کند.

پیش‌فرض‌ها:

کنترل همه‌گیری با اقدامات ناکافی و مقطعی ادامه داشته باشد و از شش تا هشت ماه دیگر بسرعت با واکسیناسیون وسیع و پله‌ای دنبال شود.

ایمنی پس از ابتلا و بخصوص واکسیناسیون حداقل یک تا دو سال پایا باشد و از پخش ویروس توسط افراد بی‌علامت جلوگیری کند.

جهش‌های ژنتیکی مهم که ویروس را قادر به فرار از ایمنی موجود و بیماری‌زاتر کند در جمعیت پخش نشوند.

واکسن‌های موثر از شش ماه دیگر در دسترس باشد و واکسیناسیون جهانی منسجم و گسترده انجام شود.

دانسته‌های فعلی ما برای انتخاب از بین این سه سناریوی کلی کافی نیست.

منبع: فرارو

کلیدواژه: کرونا قیمت دلار ویروس کرونا کووید 19 همه گیری جهانی ویروس کرونای همه گیری همه گیری بیماری زایی ویروس کرونا پس از ابتلا کووید ۱۹ نظر می رسد پیش فرض ها سناریو ها تا دو سال واکسن ها ویروس ها منطقه ای بی علامت شده اند کشور ها جهش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۰۳۲۶۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پرخطرترین شغل ها برای کارگران

حسن اصیلیان مهابادی،  با بیان اینکه مشاغل گوناگونی در جوامع انسانی وجود دارد، اظهار کرد: بررسی وضعیت مشاغل بیانگر این است که هرکدام از گروه‌های شغلی بنا به ماهیت خود با مشکلات سلامت و ایمنی مواجه هستند.

وی با بیان اینکه سازمان بین‌المللی کار، «سلامت» را در کانون توجه قرار داده، خاطرنشان کرد: به طور قطع، رعایت‌نکردن اصول ایمنی و بهداشت در محیط‌های کار منجر به بروز مشکلات فراوان برای جامعه کارگری می‌شود که در صنایع مختلف مشغول به فعالیت هستند. براساس آخرین برآوردهای سازمان بین‌المللی کار، سالانه حدود ۳ میلیون کارگر به دلیل حوادث و بیماری‌های ناشی از کار، جان خود را از دست‌ می‌دهند.

استاد گروه مهندسی بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار دانشگاه تربیت‌مدرس ادامه داد: میزان مرگ و میر کارگران به دلیل حوادث و بیماری‌های ناشی از کار در سال جاری میلادی نسبت به سال ۲۰۱۵ بیش از ۵ درصد افزایش یافته است. بنابر بر گزارش سازمان بین‌المللی کار، بیشترین میزان مرگ‌ومیر کارگران به دلیل حوادث و بیماری‌های ناشی از کار مربوط به بیماری‌های شغلی می‌شود که معادل ۲.۶ میلیون از ۳ میلیون مرگ‌ومیر سالانه حوادث و بیماری‌های ناشی از کار در دنیا است. همچنین حوادث ناشی از کار که جزو مقوله ایمنی به حساب می‌آید موجب مرگ ۳۳۰ هزار کارگر در هر سال می‌شود. 

بیماری‌هایی که سلامت کارگران را تحت تاثیر قرار می‌دهند

رئیس انجمن بهداشت حرفه‌ای ایران با بیان اینکه برخی از بیماری‌ها تاثیر بیشتری بر سلامت کارگران دارند، اظهار کرد: بیماری‌های قلبی_عروقی، سرطان و بیماری‌های تنفسی جزو مواردی هستند که سلامت کارگران را تحت تاثیر قرار می‌دهند؛ به نحوی که سه‌چهارم مرگ‌ومیرهای ناشی از کار مربوط به این بیماری‌های است.

وی با بیان اینکه «ساخت‌وساز»، «جنگل‌داری»، «کشاورزی» و «ماهیگیری» جزو پرخطرترین مشاغل  هستند، افزود: ۶۳ درصد از آسیب‌های شغلی منجر به مرگ برای مشاغل «ساخت‌وساز»، «جنگل‌داری»، «کشاورزی» و «ماهیگیری» است. 

وضعیت بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار در ایران

اصیلیان درباره وضعیت بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار کشور اظهار کرد: وضعیت بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار کشور نسبت به روزهای نخست انقلاب از وضعیت خوبی برخوردار است. بررسی وضعیت بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار ایران در مقایسه با برخی از کشورهای منطقه  بیانگر این است که این مولفه، شرایط نسبتا خوبی دارد اما در مقایسه با کشورهای پیشرفته، با وضعیت مطلوب فاصله زیادی دارد.

لزوم به‌روزرسانی قوانین سلامت محیط کار

وی با بیان اینکه قوانینی در زمینه بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار تدوین شده، افزود: اگرچه قوانین حوزه بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار  کشور طی سال‌های گذشته بهبود یافته، اما با سطح مطلوب فاصله دارد. وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشور نسبت به ابلاغ قوانین سلامت محیط کار اقدام کرده و علاوه بر قوانین ابلاغی وزارت بهداشت، «قانون کار» نیز تدوین شده است. اگرچه قوانین ابلاغی وزارت بهداشت و قانون کار در کشور اجرا می‌شود اما این قوانین باید به‌روزرسانی شوند. 

این استاد دانشگاه با بیان اینکه فرهنگ‌سازی در حوزه بهداشت حرفه‌ای و سلامت کار یک موضوع ضروری قلمداد می‌شود، خاطرنشان کرد: به طور قطع، فرهنگ‌سازی سبب بهبود وضعیت بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار می‌شود. فرهنگ توجه به نکات ایمنی باید در وهله نخست در میان کارفرمایان جاری شود؛ پس از آن، کارگران باید به نکات ایمنی و بهداشتی خود توجه ویژه داشته باشند. فرهنگ‌سازی در زمینه توجه به نکات ایمنی باید در کانون توجه قرار گیرد و تلاش‌های فراوانی در این راستا محقق شود. 

اصیلیان گفت: سازمان بین‌المللی کار،  موضوع فرهنگ‌سازی توجه به سلامت را با توجه به میزان مرگ‌ومیر بیماری‌های و حوداث ناشی از کار در کانون توجه قرار داده و در این مسیر گام برمی‌دارد. سازمان بین‌المللی کار با توجه به ضرورت و اهمیت بهداشت حرفه‌ای و سلامت کار، ۲۷ آوریل را به عنوان روز جهانی «ایمنی و بهداشت حرفه‌ای» لحاظ کرده و هر ساله شعاری برای این روز تعیین می‌کند. سال گذشته، شعار «محیط کار سالم و ایمن، حق مسلم هر نیروی کار است» را انتخاب کرد.

تاثیر تغییرات اقلیمی بر محیط کار

وی درباره شعار روز جهانی ایمنی و بهداشت حرفه‌ای نیز اظهار کرد:  «تغییرات آب و هوایی» در کانون توجه شعار سال جاری قرار گرفته است. دخل ‌و تصرف و توسعه فعالیت‌های انسانی در کره زمین سبب تغییرات اقلیمی و گرم‌شدن کره زمین شده و سبب بروز سیلاب، طوفان، کولاک و سونامی در نقاط مختلف کره‌زمین شده است. افزایش دمای کره زمین، تغییرات اقلیمی، افزایش اشعه ماورای بنفش خورشید و همچنین افزایش حشرات که عامل بیماری به حساب می‌آیند، می‌تواند برخی از محیط‌های کاری را تحت تاثیر قرار دهد.  

رئیس انجمن بهداشت حرفه‌ای ایران ادامه داد: کارگرانی که در مناطق رو باز فعالیت می‌کنند تحت تاثیر تغییرات اقلیمی قرار می‌گیرند. موضوع تاثیر تغییرات اقلیمی بر محیط‌های کار در کانون توجه سازمان بین‌المللی کار قرار گرفته است و با توجه به اهمیت این موضوع باید در داخل کشور نیز مهم قلمداد شود. سازمان محیط زیست، وزارتخانه‌های «بهداشت» و «کار» و انجمن بهداشت حرفه‌ای می‌توانند دست به دست یکدیگر دهند و در این زمینه اقداماتی انجام دهند. 

وی در پایان گفت: طرح جدید سازمان بین‌المللی کار، محیط کار سالم از سال جاری تا سال ۲۰۳۰ اجرا می‌شود و برای تحقق این منظور سه هدف در نظر گرفته است. نخستین راهبرد برای تحقق این موضوع، «بهبود چارچوب ایمنی و بهداشت کار» است. همچنین ۲ راهبرد «تقویت هماهنگ، مشارکت و سرمایه‌گذاری در زمینه ایمنی و بهداشت کار» "OSH" و "تقویت OSH"  نیز به عنوان دیگر راهبردهای سازمان بین‌المللی کار در زمینه ارتقای سلامت محیط کار به حساب می‌آید. اگر به سه راهبرد سازمان بین‌المللی کار توجه کنیم به حد مطلوبی در زمینه بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار نایل می‌آییم. 

منبع: خبرگزاری ایسنا