به نقل از «شبستان»

ولایتمداری و ولایت‌پذیری حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) بهترین الگوی جوانان امروز است

تاریخ انتشار: ۳۰ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۰۳۹۰۷۴

حجت الاسلام والمسلمین رفیعی گفت: در ولایتمداری و ولایت‌پذیری حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) یکی از بهترین الگوها برای جوانان امروز است. جوانان با احادیث ایشان مانوس باشند و آنها را در فضای مجازی منتشر کنند.

به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام والمسلمین «ناصر رفیعی»، شامگاه پنج‌شنبه در مراسم جشن ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) که در آستان مقدس این امامزاده واجب التعظیم بدون حضور مردمی برگزار شد، گفت: حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) همچون خاندان پاک و طاهرش اهل مبارزه سیاسی با حاکمان و خاندان جور بودند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با اشاره به برخی ویژگی‌های دیگری از حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)، عنوان کرد: حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) در خانواده‌ای اهل‌ کرامت و رسیدگی به گرفتاران و فقرا رشد کردند.

استاد حوزه علمیه درباره خصوصیات دیگر حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)، اظهار کرد: حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) در بین امامزادگان جایگاه رفیعی دارند، حضرت محضر چهار امام معصوم(ع) را درک کرده بودند بر همین اساس شخصیتی عارف، عالم، فقیه و محدث داشتند، در فقاهت به درجه‌ای رسیده بودند که امام معصوم(ع) شیعیان را به محضر او ارجاع می‌دادند.

حجت الاسلام والمسلمین رفیعی افزود: ایشان احادیث ائمه معصومین(ع) را برای مردم نقل می‌کردند، امروز جوانان مومن و انقلابی معارف و احادیث اهل بیت(ع) که واسطه شخصیت‌های بزرگی همچون حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) به ما رسیده را در فضای مجازی منتشر کنند.

وی با استناد به روایتی از امام رضا(ع) خطاب به حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) برای مردم، گفت: حضرت فرمودند به شیعیان بگو مراقب نفوذ شیطان باشند چرا که او از هر جهت به آنان حمله می کند. طبق آیات قرآن کریم شیطان دشمن آشکار انسان است که باید راه نفوذ او را بست.

استاد حوزه علمیه در ادامه فرمایش امام رضا(ع) اظهار کرد: حضرت فرمودند ای عبدالعظیم حسنی به شیعیان بگو در کارها صادق و امانتدار باشند، امروز علت بسیاری از مشکلات همچون اختلاس، دزدی، رباخواری، خیانت و .... محصول نبود صداقت و امانتداری است.

حجت الاسلام والمسلمین رفیعی گفت: پرهیز از زیاده‌گویی و بیهوده‌گویی، دیدار شیعیان با یکدیگر و اجتناب از بدخواهی برای یکدیگر درخواست دیگر امام رضا(ع) از شیعیان است که به حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) توصیه کردند؛ پرحرفی عامل بسیاری از گرفتاری‌ها و ناراحتی‌ها است که نعمت را از انسان سلب می‌کند.

 وی با بیان اینکه برای تقدیر و تجلیل از حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) شایسته است که روایات و احادیث ایشان را نقل کرده و با آن مانوس باشیم، خاطرنشان کرد: حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)‌ انسانی ولایتمدار و ولایت‌پذیر بودند بر همین اساس دین خود را به امام معصوم(ع) عرضه می‌کردند.

 

پایان پیام/487

منبع: شبستان

کلیدواژه: آستان حضرت عبدالعظیم حسنی ع ولادت عبدالعظیم حسنی ع ولادت عبدالعظیم حجت الاسلام والمسلمین حضرت عبدالعظیم حسنی ع

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۰۳۹۰۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نور محبوسی که خاموش نشد

هر چند تقویم‌ها را ساخته‌اند تا به ما سال و ماه را یادآوری کنند تا زمان را از دست ندهیم اما این، همه فایده خط‌کشی سال و ماه نیست. گاه همین خط و نشانه‌ها به ما کمک می‌کند سری به روایت‌های به‌جامانده از حوادث و اشخاص در تاریخ بزنیم. وقایع و اشخاصی که برای ما عبرت‌ها و یادآوری‌هایی با خود دارند. در این میان می‌توان مدعی شد تقویم شیعه برای ما بچه مسلمان‌ها، سراسر ذکر و یادآوری است. به همین دلیل بر آن شدیم در مجموعه نوشته‌هایی، برخی از این یادآوری‌ها و ذکرها را بیاوریم.

مناسبت‌های ماه شوال را که مرور می‌کنی، در برخی روزها بیشتر از بقیه ممکن است مکث کنی. یکی از این روزها، سالروز دستگیری امام کاظم(ع) توسط هارون عباسی است. آن‌طور که شنیده‌ایم و می‌دانیم، آغاز امامت ایشان همزمان با دوران استقرار و ثبات خلافت عباسیان است. سلسله‌ای که دارای حکام مستبدی بود و به حکومت‌دارای همراه با خفقان و تهدید و بگیر و ببند، مشهور بودند. طبیعی است در چنین شرایطی، شخصیتی مانند امام موسی کاظم(ع) روز خوش نداشته باشد. بنا به روایت‌های تاریخی، علت اصلی اسارت و زندانی کردن امام موسی کاظم(ع)، شهرت امام و دسترسی شیعیان به ایشان و توجه بی‌سابقه مردم به آن‌ حضرت است. حضرت موسی بن جعفر(ع) در طول دوران امامتش بارها از طرف خلفای عباسی احضار و زندانی شد. در مورد مدت زندانی‌ بودن امام(ع) گزارش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توان گفت مدت آخرین اسارت منتهی به شهادت ایشان چهار تا پنج سال و مجموع اسارت ایشان در دوران زندگیشان، بین 10 تا 12سال است. اگرچه در بسیاری از موارد، امام(ع) در خانه برخی از افراد، محصور و تحت نظر بودند؛ اما در مواردی حکومت عباسی به شکنجه ایشان در زندان‌هایی مخوف و سیاهچال‌ها می‌پرداختند که در زیارت‌نامه حضرت به این موضوع اشاره شده است. بر اساس گزارشی دیگر، ‌هارون گاهی برای تفریح به پشت‌بامی می‌رفت که مشرف به زندان بود. روزی به ربیع گفت این پارچه چیست که هر روز آن‌ را داخل زندان می‌بینم؟ ربیع گفت: پارچه نیست! موسی بن جعفر است که پس از فجر تا هنگام نماز ظهر به سجده می‌رود. ‌هارون گفت: او از راهبان بنی‌هاشم است! ربیع از او پرسید: پس چرا در زندان بر وی سخت‌گیری می‌کنی؟ ‌هارون گفت: چاره‌ای نیست!

نخستین‌بار امام در زمان خلافت مهدی عباسی از مدینه به بغداد تبعید شد که زمان دقیق آن ذکر نشده است. اما دومین بار به وسیله هارون در ۲۰شوال سال ۱۷۹ق در مدینه دستگیر و ۷ ذی‌الحجه در بصره در خانه عیسی بن جعفر زندانی شد. نفوذ معنوی امام کاظم(ع) در دستگاه حاکم به‏حدی بود که کسانی مانند علی بن یقطین وزیر دولت عباسی، از دوستداران حضرت موسی بن جعفر(ع) بودند و به دستورات ایشان عمل می‌کردند. هارون سرانجام در سفری که در سال 179 به خانه خدا رفت، از عظمت معنوی امام و احترام خاصی که ایشان در بین مردم داشت بیش از پیش آگاه شد. او پس از بازگشت به مدینه و زیارت مرقد پیامبر(ص) تصمیم گرفت موسی بن جعفر(ع) را دستگیر و زندانی کند. به دستور هارون در زمان انتقال آن حضرت از مدینه به بصره، کجاوه‌هایی در مسیر همراه با کجاوه امام حرکت کردند تا در طول مسیر از راه‌های مختلف مسیر خود را تغییر دهند و  به این ترتیب مردم ندانند امام را به کجا و با کدام کجاوه بردند. این سیاست برای مأیوس کردن مردم و بی‌خبری از تبعیدگاه امام(ع) بود، سیاست‌هایی که نشان‌دهنده ترس حاکمان مستبد از نور و عظمت این امام بزرگوار بود؛ ترسی که به شهادت ایشان منجر شد. اما تاریخ گواه معتبری برای شکست استبداد و باقی ماندن نور است.

زهره هاشمی