جزییات مخوف ترین پرونده جنایی در روم باستان
تاریخ انتشار: ۲ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۰۶۱۲۷۵
«لوکاستا» دختری باهوش و علاقه‌مند به مطالعه درباره سموم بود؛ اما یک شکست عشقی، او را به وادی جنایت کشاند.
حدود سال ۶۵ قبل از میلاد، لوکاستا با کوله‌باری از آموخته‌های ویژه درباره گیاهان و حیوانات سمی و البته، دلی پُرکینه از آدم‌ها، از روستایی نزدیک کوه‌های آلپ، وارد پایتخت امپراتوری روم شد.
ابتدا به درمان بیماران رو آورد و، چون تبحر خاصی در این زمینه داشت، خیلی زود در میان مردم شهرت پیدا کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
از حدود سال ۵۴ قبل از میلاد، لوکاستا که حالا «بیوه سیاه» امپراتوری نامیده می‌شد، با زهر‌های عجیب و غریبش به جان رجال سیاسی روم افتاد. او از مهارتش برای به قتل رساندن مزاحمان یا کسانی از آنها خوشش نمی‌آمد هم استفاده می‌کرد! سطح مشتری‌های لوکاستا به‌تدریج بالاتر رفت؛ تا جایی که وقتی دوبار با سوءظن مقامات به خاطر دست‌داشتن در قتل دو تن از سیاستمداران به زندان افتاد، سناتور‌های قدرتمند او را از زندان آزاد کردند.
مرگ قربانیان لوکاستا طبیعی به‌نظر می‌رسید، اما همه می‌دانستند که دست او در کار است! در همین بین، جولیا، همسر کلودیوس امپراتور روم هم به سراغ بیوه سیاه رفت.
جولیا آگریپینا، زنی بسیار جاه‌طلب، بلندپرواز و خشن بود و برای تثبیت قدرتش، درصدد بود که کلودیوس را از میان بردارد. جولیا برای این کار به سراغ لوکاستا رفت. او هم نقشه‌ای دقیق برای این ترور طراحی کرد. درست روزی که قرار بود کلودیوس به دیار عدم فرستاده‌شود، تمام نگهبانان قصر ناگهان بیمار شدند؛ دل درد شدید و سرگیجه آنها ناشی از سمی بود که لوکاستا با لطایف‌الحیل به سربازان خورانده بود.
در همان هنگام، برای رفع گرسنگی امپراتور خوراکی از قارچ آورده شد؛ خوراکی که با زهری قتّال آلوده شده‌بود. حالِ کلودیوس با خوردن زهر، به سرعت دگرگون شد. پزشک دربار کوشید تا با واردکردن پَر به حلقوم امپراتور، او را وادار به استفراغ و بالاآوردن زهر کند؛ اما لوکاستا قبلا پَرِ پزشک دربار را هم به زهر آلوده کرده بود! با مرگ امپراتور، جولیا نتوانست زیاد دوام بیاورد و تسلیم قدرت نرون، امپراتور خونخوار روم شد.نرون که برای اجرای طرح‌هایش به لوکاستا نیاز داشت، او را به خدمت گرفت. به این ترتیب، بیوه سیاه تا پایان دوران نرون به کار خود ادامه داد؛ اما با مرگ نرون، گالبا، جانشین او که از قتل‌های بی‌سر و صدای لوکاستا بیمناک بود، دستور داد او را به‌طرز فجیعی به قتل برسانند. به این ترتیب، مخوف‌ترین پرونده جنایی روم باستان بسته شد.
منبع: روزنامه خراسان
منبع: پارسینه
کلیدواژه: شکست عشقی امپراتور روم شکست عشقی امپراتور روم روم باستان سبک زندگی پارسی خبر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۰۶۱۲۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ظهور و سقوط شهر باستانی هرم‌ها
شهر ۲۰۰۰ ساله «تئوتیئواکان» در مکزیک زمانی یکی از بزرگترین مراکز شهری در جهان باستان بود و حالا به یکی از مقاصد محبوب گردشگران تبدیل شده است.
به گزارش ایسنا، «تئوتیئواکان» (Teotihuacan) که در ۵۰ کیلومتری شمال شرقی «مکزیکوسیتی» امروزی واقع شده است، یکی از بزرگترین مراکز شهری جهان باستان بود و مشخص نیست چه کسی آن را بنا کرده است. این شهر در فاصله بین ۲۱۰۰ سال قبل (یعنی زمان که ساخت آن آغاز شد) تا حدود ۱۴۰۰ سال قبل (یعنی زمانی که وارد دوره افول شد و آتش‌سوزی رخ داد که خسارت بزرگی به جای گذاشت) رونق داشت. با این حال حتی با افول «تئوتیئواکان»، این شهر هرگز به طور کامل از بین نرفت و «آزتک»ها بعدها مرتبا برای اجرای مراسم‌هایی به این مکان مراجعه می‌کردند.
«لایوساینس» درباره این شهر باستانی نوشته است: مشخص نیست ساکنان «تئوتیئواکان»، این شهر و بناهای داخل آن را چه می‌نامیدند. نام کنونی این شهر را «آزتک»ها انتخاب کردند و معنای آن «مکانی که خدایان خلق شدند» است.
«تئوتیئواکان» در دوران اوج خود، یک مرکز شهری به مساحت ۲۰ کیلومتر مربع با جمعیتی معادل بیش از ۱۰۰ هزار نفر را در برمی‌گرفت و تأثیرگذاری آن تا مرکز مکزیک و حتی گواتمالا مشهود بود.
این شهر با استفاده از یک طرح شبکه‌ای، سازماندهی شده بود و بسیاری از مردم در آنچه که محققان با نام «مجموعه آپارتمانی» عنوان می‌کنند، زندگی می‌کردند که چندین خانواده را شامل می‌شد. یک پروژه نقشه‌برداری باستان‌شناسی حدود ۲۲۰۰ مورد از این سازه‌ها را در داخل شهر شناسایی کرد و کاوش‌ها نشان داد که مصالح برخی متفاوت است و در ساخت برخی از آنها سنگ و گچ آهکی بیشتری استفاده شده است.
«خیابان مردگان»
خیابان اصلی شهر که امروز با نام «خیابان مردگان» شناخته می‌شود، در محور شمالی ـ جنوبی قرار دارد. طول این خیابان ۳.۲ کیلومتر است و سه مجتمع هرمی بزرگ را شامل می‌شود.
«هرم ماه»
در انتهای شمالی این خیابان، «هرم ماه» که برگرفته از یک نام آزتکی است، قرار دارد. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد این بنا در چند مرحله بین سال‌های ۱ تا ۳۵۰ پس از میلاد ساخته شده است. این بنا به عنوان یک سکوی کوچک شروع شد و در نهایت به یک هرم با ارتفاع ۴۶ متر تبدیل شد. سکوهای مرتفع آن احتمالاً برای تشریفاتی استفاده می‌شده است که مردم بتوانند از زمین هم شاهد آن باشند. در مقبره‌های مرتبط با این سازه، بقایای قربانی‌های انسان و حیوان همراه با اشیاء خاکسپاری مانند سنگ‌های ابسیدین کشف شده است.
در کمتر از نیم کیلومتری جنوب «هرم ماه»، «هرم خورشید» قرار دارد. این هرم با ارتفاع بیش از ۶۳ متر، یکی از بزرگترین سازه‌های ایجاد شده در دنیای جدید «پیشا کلمبیا» است که در حدود سال ۲۰۰ میلادی ساخته شده است.
در سال ۱۹۷۱، یک گروه باستان‌شناسان تونلی را در زیر هرم کشف کردند که ورودی آن در نزدیکی «خیابان مردگان» قرار داشت. آنها تونل را کاوش کردند و دریافتند که به یک اتاقک به شکل برگ شبدر منتهی می‌شود که متأسفانه در دوران باستان غارت شده بود. این غار احتمالاً برای انجام مراسم خاصی مورد استفاده قرار می‌گرفته است.
کشف دیگری که اواخر سال گذشته اعلام شد، گنجینه کوچکی از هدایا بود که ممکن است به زمان شروع ساخت هرم بازگردد. در میان اقلام یافت‌شده یک نقاب مارپیچ سبز وجود داشت که ممکن است تصویرگر چهره یک فرد باستانی باشد.
«معبد مار پَردار»
«معبد مار پَردار» که به نام «La Ciudadela» نیز شناخته می‌شود، در جنوب «هرم خورشید» واقع شده است. نقطه کانونی این بنای تاریخی یک هرم شش پله‌ای کوچکتر از دو نمونه دیگر در «خیابان مردگان» است. دو مجتمع آپارتمانی واقع در نزدیکی آن نیز ممکن است محل سکونت اشراف‌زادگان شهر بوده باشند.
گمان می‌رود این هرم در قرن سوم پس از میلاد ساخته شده است. در این سازه سرهایی متناوب تصویرگر «کوئتزالکواتل»، خدای آزتک‌ها و موجودی هستند که به نظر می‌رسد «تلالوک» (Tlaloc)، دیگر خدای «آزتک»ها را به تصویر می‌کشد.
گور حدود ۲۰۰ نفر در نزدیکی این هرم کشف شده است. بسیاری از آنها مردان جوان بودند و پیشکش‌های کنار گورها نشان می‌دهد جنگجو بودند. این نکته که بسیاری از آنها با مچ‌های ضرب‌دری در پشت کمر پیدا شدند، نشان می‌دهد آنها را بسته بودند و به دلایلی قربانی شده‌اند. زنان جوان و چند مرد مسن نیز به همراه پیشکش پیدا شدند.
هنرهای نقش بسته روی دیوار
«تئوتیئواکان» به خاطر نقاشی‌های دیواری رنگارنگش شهرت دارد. آنها را می‌توان در بسیاری از مجتمع‌های آپارتمانی شهر و همچنین در ساختمان‌های دیگری که به عنوان کاخ‌ها و معابد شناخته می‌شوند، پیدا کرد. در میان نقوشی که می‌توان دید، تصاویری از خدای طوفان آزتک‌ها و همچنین خدایی است که محققان آن را «الهه بزرگ» می‌نامند. نقوش دیگر شامل پرندگان، پلنگ، جغد و مارِ پردار است.
با بررسی برخی از هرم‌های مشهور این شهر مشخص شد که «تئوتیئواکان» چند زمین‌لرزه شدید را در فاصله ۱۰۰ تا ۶۰۰ میلادی تجربه کرده است.
باستان‌شناسان فکر می‌کنند زلزله‌های بزرگ نه تنها به اهرام شهر آسیب فیزیکی وارد کرده، بلکه ممکن است به بی‌ثباتی ساختارهای اجتماعی و سیاسی آن منتهی و در نهایت به نابودی شهر منجر شود.
انتهای پیام
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور