به نقل از «جام جم آنلاین»

آسیب های روانی که بیکاری بر جوانان وارد میکند

تاریخ انتشار: ۳ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۰۷۳۳۲۵

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از خبرنگاران جوان ، حسن اکبرزاده روانشناس و مشاور خانواده ، درباره آسیب های روانی بیکاری اظهار کرد: از حدود ۲۰ سالگی سن جوانی شروع می‌شود که در جامعه امروزی تقریبا برای اکثر افراد با ورود به دانشگاه همزمان است و افراد با ورود به دانشگاه نقش جدیدی را می‌پذیرند یعنی نقش آنها از دانش آموزی به دانشجویی تغییر می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این روانشناس ادامه داد: همین تغییر نقش الزاماتی برای خود دارد مواردی مانند سعی در اخذ موقعیت شغلی، تلاش برای مستقل شدن، موفقیت‌های تحصیلی در مقاطع مختلف و دغدغه ارتباطات عاطفی و... همچنین بدون داشتن منبع مالی نسبتا مناسب مسیر رسیدن به اهداف دیگر خیلی دشوار می‌شود.

اکبرزاده بیان کرد: جوان پر از انرژی است و انرژی جوانی مثل سیلی می‌ماند که اگر از قبل پیش بینی‌های لازم انجام شود و در مکان‌های مناسب سد بندی صورت گیرد این انرژی هدر نرفته و در مسیر رشد فردی و اجتماعی صرف خواهد شد اما اگر تمهیدات لازم در زمان مناسب شکل نگیرد این نیرو تخریب کننده است و می‌تواند شرایط سلامتی فرد و جامعه را به خطر بیندازد.

این روانشناس با اشاره به اینکه وقتی جوان بیکار است احساس ارزشمندی، احساس توانمندی، احساس مفید بودن و احساس تاثیر گذاری در جامعه را از دست خواهد داد، اضافه کرد: در این صورت مسئولیتی نسبت به اتفاقات جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند ندارد و  اگر مسئولیت پذیری پایین باشد و از طرفی نیاز‌های مالی، فرد را تحت فشار قرار دهد در این صورت احتمال دارد جوان انرژی سرشار خود را در مسیر‌های تخریبی جامعه به کار خواهد برد.

او گفت: برای جلوگیری از این اتفاقات بهتر است پیش بینی‌های لازم، ایجاد زیر ساخت ها و زمینه سازی لازم صورت گیرد و به نیروی جوان اعتماد شود که به مراتب هزینه‌های کمتری در مقایسه با تخریب‌هایی که این قشر به جامعه وارد می‌کنند را دارد.

اکبرزاده با بیان اینکه اعتیاد نیز یکی دیگر از مشکلات عمده جامعه امروزی است، افزود: پژوهش‌های فراوانی دلیل اصلی اعتیاد را بیکاری می‌دانند و عدم اشتغال با رایج شدن اعتیاد در جامعه ارتباط مستقیم دارد که هزینه‌های سنگینی را تحمیل جامعه می‌کند.

این روانشناس درباره آسیب‌های رایج دیگر ناشی از بیکاری، گفت: مشکل در تصمیم گیری مناسب، کاهش عزت نفس، تضعیف اعتماد به نفس، مشغله ذهنی مدام وشدید، تمرکز پایین، مشکلات شدید اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، بی بند وباری، افسردگی، پرخاشگری، جامعه ستیزی، افزایش مشکلات خانوادگی، زیاد شدن طلاق و... از آسیب های بیکاری است.

او تصریح کرد: موتور انگیزشی جامعه طراوت و شادابی نیروی جوان است که پایه و اساس این شادابی زایندگی، تولید و خلاقیت نیروی جوان است و یکی از موثرترین عوامل برای شکل دهی موارد فوق استقلال فکری و استقلال مالی نیروی جوان است که در اثر اشتغال ایجاد می‌شود.

این روانشناس خاطرنشان کرد: بیکاری جوانان یکی از شاخصه‌های اصلی و تاثیر گذار در رکود اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه است و بیکاری جوانان بطور کلی سلامت روان فردی و اجتماعی را تحت الشعاع قرار می‌دهد.

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: جوانان بیکاری خانواده نیروی جوان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۰۷۳۳۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلمی که برای نسل جوان جاذبه داشت

ایسنا/همدان دختر مرحوم دکتر سیدمرتضی هزاوه‌ای با تأکید بر اینکه پدرم گوش شنوای همه بود، گفت: مرحوم هزاوه‌ای تعامل با جوانان را خوب بلد بود به طوری‌که گوش شنوای همه بود و بسیاری از جوانان با او مشورت و درددل می‌کردند.

محیا سادات هزاوه‌ای در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به رفاقت خود با پدرش اظهار کرد: بُعد رفاقت ما بیشتر از رابطه پدر و دختری بود به گونه‌ای‌که جزئیات اتفاقات روزمره را برای هم تعریف می‌کردیم.

وی با تأکید بر اینکه در محیط خانواده حضور پدرم پر از عشق و زندگی بود، خاطرنشان کرد: حتی دوران بیماری هم نتوانست انرژی و ابراز احساسات پدرم را بگیرد و با تمام نواتوانی باز هم محبت و عشق خود را نشان می‌داد.

هزاوه‌ای با اشاره به دلنوشته پدرش افزود: زمانی‌که کنکور داشتم پدرم برایم دلنوشته‌ای نوشته بود که آن را با آیه‌ای از قرآن شروع کرده بود «عذرخواهی می‌کنم که به علت مشغله جز دعا توشه‌ای برایت ندارم. تو فراتر از آنی که من می‌خواهم و درست آنی که خدا می‌خواهد.» و تعابیر عاطفی بسیار قوی در نوشته‌هایش بکار برده بود.

وی با بیان اینکه مرحوم هزاوه‌ای جاذبه‌ای برای نسل جوان داشت، تصریح کرد: رابطه بین پدرم و جوانان اقوام و دانشجویانش بسیار زیاد بود و برخی از جوانان فامیل که با پدر و مادر خود راحت نبودند، از طریق پدرم مسائل و خواسته‌های خود را با خانواده‌هایشان مطرح می‌کردند.

دختر مرحوم هزاوه‌ای تاب‌آوری و انعطاف‌پذیری در مقابل نظرات مخالف را یکی از ویژگی‌های ممتاز پدر دانست و یادآور شد: پدر حتی اگر در زمینه‌ای صاحب‌نظر بود در جمعی که مخالف نظرش بود، برآشفته نمی‌شد و با آرامش و صبوری صحبت می‌کرد ضمن اینکه نظرات مخالف رابطه‌اش را تحت‌تأثیر قرار نمی‌داد.

وی با بیان اینکه همیشه پدر به بنده مشورت می‌داد و در بحث ازدواج نخستین مشاورم او بود، اظهار کرد: پدر همیشه در امر ازدواج بنده سختگیری داشت اما در موردی که یکی از همکارانش معرفی کرده بود، سختگیری نکرد، انگار به او الهام شده بود.

هزاوه‌ای با اشاره به اینکه دو ماه بعد از عقدم پدر از دنیا رفت، ادامه داد: پدر در مسائل مادی و مهریه صحبت نکرد و فقط یک جمله به همسرم گفت و آن این بود «دخترم امانت حضرت زهراست، اگر امانتدار خوبی هستی، بسم‌الله».

وی با تأکید بر اینکه پدر بدون حساب و کتاب و بدون توقع به دیگران کمک می‌کرد، یادآور شد: پدر هیچ انتظاری از طرف مقابل نداشت و همیشه بدون انتظار به دیگران کمک می‌کرد و همواره به دنبال این بود که به انحاء مختلف دل دیگران را به دست بیاورد.

دختر مرحوم هزاوه‌ای با بیان اینکه پدرم مشمول لطف الهی بوده و هست، گفت: پدرم همیشه خیرخواه مردم بود و به همین علت مشمول لطف الهی بوده و هست. همیشه اگر کسی نیاز به کمک داشت هر کمکی که از دستش برمی‌آمد دریغ نمی‌کرد.

به گزارش ایسنا، دکتر سیدمرتضی هزاوه‌ای، عضو هیأت علمی گروه علوم سیاسی و یکی از پژوهشگران و اساتید مطرح دانشگاه بوعلی‌سینا در سال ۱۳۴۰ در خانواده‌ای مذهبی و روحانی در شهر همدان متولد شد. او پس از سال‌ها تدریس در دانشگاه بوعلی‌سینا در سال ۹۲ با بیماری مواجه شد و در اردیبهشت سال ۹۹ به علت بیماری درگذشت.

انتهای پیام