فیلم| معجزه مارادونا در زمین فوتبال
تاریخ انتشار: ۵ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۱۰۷۰۳۷
آفتاب‌‌نیوز :
نام دیگو مارادونا اگرچه این روزها با خبر مربوط به درگذشتش در 60 سالگی به یکی از سوژه‌های رسانه‌های ورزشی جهان تبدیل شده ولی بسیاری از علاقه‌مندان به فوتبال جهان همچنان او را با روزهایی که در ناپولی می‌درخشید و به قهرمانی جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک با آرژانتین دست یافت، به یاد دارند. البته زندگی این فوق‌ستاره آرژانتینی همواره با حاشیه‌های زیادی نیز ازجمله اعتیاد به مواد مخدر همراه بوده که تقریباً همگی آنها بعد از رفتنش به ایتالیا و عضویت در ناپولی به وجود آمد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
عکس او در حال همکاری با مافیا و زیاده‌روی در مصرف کوکائین به‌طور کامل در اسناد گردآوری شده توسط آصیف کاپادیا فیلمساز انگلیسی برنده جایزه اسکار ثبت شده که به زمان حضور مارادونا در ناپولی، آن هم در دورانی که او در این تیم می‌درخشید، مربوط می‌شود.
تعداد بازدید : 1 کد ویدیو دانلود فیلم اصلیدیگو که در سال ۱۹۶۰ در منطقه ویلافیوریتو بوینوس‌آیرس به دنیا آمده، قبل از خروج از آرژانتین در سال ۱۹۸۲ و بازی در تیم بارسلونا که بی‌سابقه‌ترین مبلغ نقل و انتقال در جهان تا آن زمان برای حضور او در این تیم پرداخت شد، از فوتبال به‌عنوان عامل رهایی خویش نام برده بود که با کمک آن خانواده خود را از فقر نجات داده است.
دیگو مارادونا گرانترین بازیکن در فقیرترین تیم
او پس از جدایی از جمع کاتالان‌ها، به ناپولی پیوست. انتقالی که یکی از گویندگان خبر آن را خرید گرانترین بازیکن فوتبال جهان توسط فقیرترین شهر ایتالیا توصیف کرد. مارادونا در زمان حضور خود در ناپولی تقریباً به تنهایی این باشگاه را در فصل ۱۹۸۷-۱۹۸۶ برای اولین بار به مقام اول لیگ ایتالیا رساند و در فصل ۱۹۸۹- ۱۹۸۸ هم قهرمانی جام یوفا را به دست آورد.
مجری تلویزیون!
از مارادونا در حالی به‌عنوان یکی از بهترین‌های تاریخ فوتبال جهان در کنار هموطنش لیونل مسی نام برده می‌شود که رفتارهایش، بی‌شک او را از سایر بازیکنان مجزا ساخته است. مارسلا مورای آراخو، روزنامه‌نگار آرژانتینی در نوشته خود در CNN به این نکته اشاره داشته که اگر مارادونا به عنوان یک مجری در یک شوی تلویزیونی حضور داشته باشد، این برنامه عجیب و غریب‌ترین برنامه تلویزیونی خواهد بود که کسی تاکنون به تماشای آن پرداخته است. اگر او وارد اتاقی شود، افراد به احترام او می‌ایستند و تا سال‌ها داستان حال و هوای خود پس از ورود او به آن اتاق را تعریف می‌کنند. آنها به قدرت، جذابیت و استعداد او اشاره کرده و از سوی دیگر به شکنندگی، آسیب‌پذیری و کاستی‌های وجود او نیز می‌پردازند.
ناعادلانه
مارادونا تا قبل از جام جهانی ۱۹۸۶ یک بازیکن معمولی بود ولی این تورنمنت، نام او را برجسته ساخت. مارادونای ۲۶ ساله که در اوج قدرت به‌سر می‌برد، با زدن دو گل برای آرژانتین، تیم کشورش را به عنوان کاپیتان به یک‌چهارم نهایی رساند و در بازی برابر انگلستان در کانون توجه قرار گرفت. او در دقیقه ۵۱ با پرشی بلند بر فراز پیتر شیلتون دروازه‌بان انگلستان، با دست توپ را به داخل دروازه فرستاد. گلی که پس از آن به‌عنوان «دست خدا» از آن یاد می‌شود. بنا به نوشته‌های مورای آراخو، ناعادلانه بودن این گل به اندازه‌ای شوک‌برانگیز بود که قبول این گل با تعجب و ایجاد تنش در میان تماشاچیان داخل ورزشگاه و تماشاچیانی همراه شد که از تلویزیون مسابقه را تماشا می‌کردند.
گل قرن
هرچند که اولین گل وی موذیانه به ثمر رسید ولی از گل بعدی او که چهار دقیقه پس از آن گل زده شد، به‌عنوان «گل قرن» نام برده می‌شود. گلی که مهارت او در دریبل و حمل توپ را نمایان ساخت. مارادونا توپ را در خط میانی زمین دریافت کرد و پس از دریبل هفت بازیکن انگلیس، وارد دروازه این تیم کرد. یکی از مفسران انگلیسی در آن زمان گفته بود: «مدافعان انگلیس شکست خورده برجای مانده بودند». مورای آراخو هم معتقد است آنها با صورت‌هایی حیرت‌زده و آمیخته با ترس از این رویداد، از آنکه به طور خاص شاهد این شگفتی بودند، احساس خرسندی داشتند.
پسرش را نمی‌خواست
اما مارادونا دور از زمین فوتبال و در زندگی شخصی از شرایط مساعدی برخوردار نبود. با وجود اینکه کریستیانا سیناگرا معشوقه مارادونا از او باردار بود ولی مارادونا تا سال‌ها به عنوان پدر، کودک متولد شده از سیناگرا را به رسمیت نمی‌شناخت و تا سال ۲۰۰۳ نیز پسر خود را ملاقات نکرد.
مارادونا؛ رئیس مافیا
در فیلم ساخته کاپادیا، موقعیت‌هایی به تصویر کشیده می‌شود که مارادونا با «کامورا» (مافیای ناپل) در ارتباط بوده است. در اسناد مرتبط با این فیلم نیز عکس‌هایی از چهره خندان این فوتبالیست در کنار اعضای این سندیکای جرم‌خیز وجود دارد. او با اینکه ستاره ناپولی و در اوج بود، از یک‌شنبه تا چهارشنبه به خوشگذرانی می‌پرداخت. پس از مثبت شدن تست مواد مخدر او در سال ۱۹۹۱ و محرومیت ۱۵ ماهه او از فوتبال، موفقیت‌هایش فروکش کرد. او پس از محرومیت به سویا رفت و سپس به آرژانتین بازگشت اما نتوانست مجدداً به جایگاه خویش برابر طرفداران و مخالفان حیرت‌زده خود دست یابد. او پس از پایان فوتبال، در سال ۲۰۰۸ به سرمربیگری آرژانتین رسید ولی نتوانست آلبی سلسته را به قهرمانی جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی برساند و از هدایت این تیم برکنار شد. مارادونا در این مدت هدایت تیم‌های نه چندان مطرحی مانند الفجیره امارات را برعهده داشت و از سال ۲۰۱۹ هم روی نیمکت خیمناسیا لاپلاتا می‌نشست تا اینکه پس از مدت کوتاهی که از جشن تولد ۶۰ سالگی‌اش می‌گذشت، جانش را از دست داد. خداوندگار فوتبال!
منبع: آفتاب
کلیدواژه: دیگو مارادونا فوتبال
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۱۰۷۰۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
در انتظار آخرین معجزه؛ نادال هوادارانش را غافلگیر می‌کند؟
نادال که هفته گذشته در رقابت‌های بارسلونا بازگشتی ناامیدکننده داشت و در ۲ست به الکس دی مینور استرالیایی باخت، در نخستین بازی خود در اوپن مادرید، ۲ بر صفر رقیب جوان آمریکایی خود را شکست داد و تنها یک گیم به او داد. دیدن رقص دوباره نادال بر خاک رس، زمین محبوبش، برای هوادارانش کافی است، اما اگر او فصل خداحافظی‌اش یک گرند اسلم دیگر ببرد، چه؟ این همان معجزه‌ای است که احتمالا در تاریخ ورزش هم ماندگار خواهد شد.
اما مردی که قبلا معجزه‌ها را مثل یک کار اداری، با صبر و حوصله، نبوغ، قدرت و هنرمندی، یکی پس از دیگری به سرانجام می‌رساند، مدت‌هاست از فرم ایده‌آلش دور است و در ۳۷سالگی چه‌بسا به حضور در مرحله اول گرنداسلم‌ها هم نرسد. او پنجشنبه قبل از پیروزی مقابل داروین بلانچ ۱۶ساله آمریکایی، اعتراف کرد که اگر در اوپن فرانسه وضعیت فعلی را داشته باشد، اصلا راکت به‌دست نمی‌گیرد: «اگر در پاریس هم حس امروزم را داشته باشم، اصلا بازی نمی‌کنم.
تنها وقتی در رولان گاروس بازی خواهم کرد که حس کنم رقابتی هستم. اگر بتوانم بازی کنم، بازی خواهم کرد، اما در غیراین‌صورت، چنین کاری نخواهم کرد. (غیبت در اوپن فرانسه) پایان دنیا یا پایان زندگی حرفه‌ای من نیست. من هنوز هم بعد از رولان گاروس اهدافی دارم، مثل المپیک.»
همین یک جمله، خیلی‌ها را امیدوار کرده است که تنیسور اسپانیایی، تمام توان و تلاش خود را به‌کار بگیرد تا در المپیک پیش‌رو در پاریس، رقبایش را مثل سابق به چالش بکشد و برای بالاترین پاداش مبارزه کند. البته باید قبل از آن ببیند که بدنش چه وضعی دارد و به او اجازه ماجراجویی دوباره می‌دهد یا نه.
بازی دوم نادال در مادرید، تکرار بازی هفته قبل با دی مینور است و اگر شرایط مثل قبل بود، می‌توانستیم منتظر انتقامی سخت باشیم، اما نادال، به چیز دیگری فکر می‌کند و مسئله برد و باخت برایش مطرح نیست؛ «در حال‌حاضر برد و باخت برای من مهم نیست. یک برد یا ۲شکست چیزی را در زندگی حرفه‌ای من عوض نمی‌کند. من به مادرید نیامده‌ام تا قهرمان شوم. شنبه برای من فرصتی است تا به خوبی بفهمم که کجای کار قرار دارم. من در بارسلونا مقابل دی‌مینور یک ست خوب بازی کردم.»
مادرید و بارسلونا، از تورنمنت‌های محبوب نادال هستند و او قبلا گفته بود دوست دارد تحت هر شرایطی، با هوادارانش در این ۲تورنمنت برای آخرین‌بار ملاقاتی داشته باشد و با آنها خداحافظی کند. چیزی که بودن او را در بازی اول مادرید چشمگیر کرد، حضور پررنگ خانواده و به‌خصوص پسرش بود.
پسر خردسال نادال، یک راکت کوچک هم در دست داشت که در کمال تعجب، آن را با دست راستش می‌گرفت؛ برخلاف پدر که دست‌چپ است. نادال بعد از این برد گفت که ایده‌اش این بوده که بیشتر تنیس بازی کند تا پسرش کمی از بازی‌های او را ببیند و احتمالا خاطره‌ای از این بازی‌ها با خود به بزرگسالی ببرد.
منبع: همشهری آنلاین
tags # رافائل نادال سایر اخبار
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد