حسرت عکس یادگاری

به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، حمیدرضا مقدم‌فر در روزنامه وطن امروز نوشت: انتخابات آمریکا امسال با حاشیه‌های ریز و درشت پیرامونش برگزار شد و همچنان نتایج آن محل چالش است. صحنه سیاسی در این کشور شاهد این است که ۲ رئیس‌جمهور مدعی پیروزی هستند و تصویری نامتحد و واقعی را از ایالات‌متحده خلق کرده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هفته‌های آتی نشان خواهد داد جنجال انتخاباتی در این کشور تا چه حد و در چه مسیری پیش خواهد رفت. 
انتخابات آمریکا 4 سال پیش نیز به گونه‌ای دیگر دنیا را به خود متوجه کرد. دونالد ترامپ، کاندیدای حزب جمهوری‌خواه که خود را تاجرمسلک معرفی می‌کرد، بر مسند قدرت نشست. او شعار معروف خود «اول آمریکا» (America First) ‌را در کمپین انتخاباتی‌اش اعلام کرده بود. عده‌ای از دوستان نگران آمریکا معنای واقعی شعار ترامپ را «فقط آمریکا» (America Only)‌ تفسیر کردند و این آغاز نگرانی آنها از شروع دورانی جدید در روابط ترانس آتلانتیک بود.

کاری به این نداریم که آیا ترامپ واقعا دیوانه بود یا از «تئوری مرد دیوانه» ‌(‌Madman Theory) برای پیشبرد اهداف خود بهره جست. او به هر ترتیب شمشیر داموکلس را شفاف‌تر از اسلاف خود بالای سر جهان برد تا با کسب امتیازهای متعدد «هنر معامله‌گری» خودش را در عرصه سیاست نشان دهد و به پیشینیانش بگوید که چگونه می‌توان همان اهداف راهبردی را صریح‌تر و شفاف‌تر پیگیری کرد! ترامپ معتقد بود در مقایسه با اسلاف خود، مهارت بهتری در رسیدن به قراردادها و توافق‌های بهتر و بیشتر به نفع آمریکا دارد. او قبل از ورود به عرصه سیاست به عنوان رئیس‌جمهور، کتابی را نوشته و عنوان آن را «ترامپ؛ هنر معامله‌گری» (Trump: The Art of the Deal)‌ انتخاب کرده بود.

۳ سال پیش بود که یکی از رسانه‌های آمریکایی گزارشی را منتشر کرد مبنی بر اینکه ترامپ در جلسه‌ای که در دفتر کارش برای رایزنی درباره توافق تجاری سئول- واشنگتن برگزار شده بود، به یکی از مشاوران ارشدش دستور داده بود برای امتیازگیری از طرف‌های مذاکره، او را فردی «دیوانه» و «غیرقابل پیش‌بینی» معرفی کنند. 

رئیس‌جمهور آمریکا سعی می‌کرد با القای دیوانگی، و غیرقابل پیش‌بینی بودنش و از مسیر تئوری «بازی بزدل»‌(Game of Chicken) ، خواسته‌های خود را از مسیر زورگویی مضاعف بر دیگران تحمیل کند. او با تهدید جنگ تعرفه‌ای و اقتصادی به مصاف چین، اروپا و همسایگانش اعم از کانادا و مکزیک رفت و البته دست خالی هم برنگشت. او با همین حربه از کشورهای عربی منطقه از جمله عربستان میلیاردها دلار «دوشید» و حتی گفت اگر آمریکا ۲ هفته نباشد، آن کشورهای عربی به زبان «فارسی» سخن خواهند گفت! راهبرد ترامپ این بود که در توافق‌ها هم سفت و سخت می‌ایستاد تا امتیاز بگیرد و هم پس از تحصیل حاصل، طرف مقابل را تحقیر نیز می‌کرد. 

شیوه دست دادن ترامپ با مقامات و برخی رهبران جهان که برای مدتی سوژه رسانه‌ها شده بود، به روشنی خصلت زورگویی و تمامیت‌طلبی رئیس‌جمهور آمریکا را نشان می‌داد. او با همین شیوه یا به عبارت عامیانه «دست‌فرمان»، کشورهای بسیاری را وادار به عقب‌نشینی کرد. هرگز آن تصویر ترامپ در اجلاس گروه 7 در کانادا فراموش نمی‌شود که رهبران کشورهای دیگر به صورت ایستاده دور ترامپ بودند و رئیس‌جمهور آمریکا نشسته و با گاردی بسته به حرف آنها گوش می‌داد. 

در طول این ۴ سال، کشورهای مختلف از آسیا گرفته تا اروپا و منطقه به دنبال راضی کردن رئیس‌جمهور آمریکا بودند. شاید یکی از سکانس‌های جدی در هماوردی ترامپ با کشورهای دیگر مربوط به نبرد هسته‌ای با کره‌شمالی بود که رئیس‌جمهور آمریکا از تریبون مجمع عمومی سازمان ملل متحد، تهدید تند و تیزی را علیه پیونگ‌یانگ انجام داد. کره‌شمالی هم با وجود مقاومت سرسختانه اولیه خود، به سمت مرد دیوانه رفت تا شانس خود را بیازماید؛ هر چند ماحصل فقط چند عکس یادگاری و بازگشت به خانه با دستان خالی و افسوس از گذشته بود. 

البته رئیس‌جمهور آمریکا سراغ ایران هم آمد. ترامپ با خروج از برجام از سیاست خود با عنوان «فشارحداکثری» علیه ایران رونمایی کرد؛ به گمان اینکه تهران در بازه زمانی چند ماهه در قبال این فشار تسلیم شده و با کاخ سفید تماس خواهد گرفت. او با تئوری بازی بزدل، کار را به ادعای قرار گرفتن در آستانه نبرد نظامی هم کشاند تا تهران پا پس بکشد و امتیاز گزاف بدهد. شاید تقصیری هم نداشت. او بر این تصور بود که فرمول زورگویی به جهان، برای ایران هم کارساز است. اما از قضا کار برعکس شد و مقاومت فعال ایران محاسبات آمریکا را تغییر داد. زمانی که ایران پهپاد متجاوز آمریکایی را در خلیج‌فارس ساقط کرد یا وقتی پایگاه عین‌الاسد را موشک‌باران کرد، آمریکا در اجرای تئوری خود عقب نشست. بزدل باخت!

در طول چند سال گذشته، آمریکا با قلدری تمام سعی کرد علاوه بر فشار، طرف‌های ثالثی را برای مجاب کردن ایران به منظور مذاکره تحت شرط و شروط آمریکا و در واقع پذیرفتن همه یا بخشی از شروط دوازده‌گانه پمپئو- که در واقع معنایش مانند همیشه نه مذاکره بلکه تسلیم بود- اعزام کرد یا واسطه قرار داد. عده‌ای هم در داخل کشور از جمله اصلاح‌طلبان، چنان دستپاچه و هول‌زده، خواهان مذاکره با ترامپ شدند که گویا عدم مذاکره با ترامپ پایان دنیاست اما رهبر حکیم انقلاب بار دیگر با واقع‌بینی و عنصر شجاعت که گذر زمان صحت، دقت و عمق تدابیر معظم‌له را نشان داده، بر سیاست عدم تسلیم مبتنی بر عدم مذاکره و عدم جنگ، بر مقاومت فعال در قبال زورگویی ناپایدار آمریکا تاکید کردند. همان‌گونه که ایشان در ماجرای برجام به درستی غیرقابل اعتماد بودن آمریکا را تبیین و پیش‌بینی کرده بودند، این بار نیز افق شکست ترامپ را بارها تشریح کرده بودند. جالب است در این کره خاکی عظیم با کشورهای ریز و درشت، این فقط ایران بود که تا آخرین لحظه ایستادگی کرد تا با شرط‌بندی روی اسب بازنده، دچار خسارت مضاعف نشود. چنانکه علامه سیدحسن نصرالله نیز اشاره کرد، ایران تنها کشوری بود که ترامپ دیوانه را در حسرت حتی یک عکس یادگاری نگه داشت.

اما همان‌هایی که آن روزها عجولانه پای خود را در کفش مذاکره با ترامپ کرده بودند، امروز با چرخشی باورنکردنی و باز هم ساده‌لوحانه ندای آشتی با بایدن را سر می‌دهند، آن هم در حالی که هنوز حتی دولت جدید در کاخ سفید مستقر نشده و نتایج انتخابات محل مناقشه است. رفتن در مسیر تجویزی این جریان‌های تسلیم‌طلب، بالطبع همان نتیجه‌ای را خواهد داشت که مذاکره فرضی با ترامپ داشت. چند سال اخیر بخوبی عدم ثبات تصمیمات و محاسبات سیاسی در آمریکا را با جابه‌جایی رؤسای‌جمهور نشان داد. هر چند ایران‌ستیزی از جمله معدود موضوعاتی است که فصل مشترک کاندیداهای مختلف در آمریکا بوده است. ترامپ با «فشار حداکثری» ‌(Maximum Pressure)‌ به استقبال ایران آمد اما سیاست او مبتنی بر همان تحریم‌های خرد‌کننده و فلج‌کننده‌(Crippling Sanctions)‌ ایجادشده در دوران باراک اوباما بود.

هر گونه چشم دوختن به آمریکا، اتلاف وقت و به گروگان گرفتن معیشت مردم با اهداف حزبی و جناحی در انتخابات است. در پایان به جمله‌ای که یکی دو هفته گذشته در شبکه‌های اجتماعی چرخید می‌رسیم که حل مشکلات کشور «یک جو همت می‌خواهد، نه یک جو بایدن».
انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: ارتش جمهوری اسلامی ایران کره شمالی آمریکا ترامپ عکس یادگاری رهبر انقلاب رئیس جمهور آمریکا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۱۱۲۹۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دورۀ دوم علیه دشمنانم تلافی می‌کنم- ترامپ

  منبع: تایم
  تاریخ انتشار: 30 آوریل 2024
  گفتگوی اریک کورتسا با دونالد ترامپ
  مترجم: لیلا احمدی
  ➖➖➖➖➖➖➖➖➖
  عصر ایران/ ترجمه: مجله آمریکایی تایم روز سه‌شنبه ۱۱ اردیبهشت در گفت‌و‌گویی اختصاصی با دونالد ترامپ به بررسی برنامه‌های او درصورت انتخاب مجدد پرداخته و جلد خود را به همین‌خاطر به تصویر او اختصاص داده است. بخش دوم این گفت‌و‌گو پیش روی شما است.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖
  حواسش جای دیگری است. آی‌پدِ روی میز را با انگشت پیش می‌کشد تا پلی‌لیستِ رستوران را تنظیم کند. به‌ترتیب "شینید اوکانر"، "جیمز براون" و "شبح اوپرا" پخش می‌شوند. قطعۀ محبوبش باعنوان"پرچم ستاره‌دار" هم شنیده می‌شود که متعلق به "گروه کری" است. این گروه در زمرۀ متهمانی است که به‌خاطر حمله به ساختمان کنگرۀ ایالات متحده در ششم ژانویه بازداشت شده‌اند. صدای ضبط‌شدۀ او هم روی کار است که سوگند وفاداری یاد می‌کند. این قطعه یکی از اصلی‌ترین نمادهای تجمعات ترامپ است که وحدت ملی را به سلاحی برای جان‌نثاری‌ِ حزبی مبدل می‌کند.
 
  نمایش از جایی آغاز می‌شود که دورۀ نخست ریاست او به پایان می‌رسد. حواث 6 ژانویه که درخلال آن گروهی از طرفداران ترامپ در تلاش برای براندازی و انتقال قدرت به مرکز دموکراسی آمریکا حمله‌ور شدند، لکۀ ننگی بر میراث سیاسی ترامپ است. او در پی آن است که شورش را اقدامی میهن‌پرستانه جلوه دهد. وقتی می‌پرسم که آیا به عفو این افراد فکر کرده؟ می‌گوید: «بله، قطعاً». ازآن‌جایی‌که ترامپ با ده‌ها اتهام جنایی ازجمله مداخله در انتخابات، توطئه برای فریب دولت، اختفای عمدیِ اسرار امنیت ملی و جعل سوابق تجاری برای پنهان‌کردن پرداخت‌های خنثی‌شده روبه‌رو است، می‌کوشد تا از اتهامات قانونی، نشان افتخار بسازد.
 
  در دورۀ دوم، نفوذ ترامپ بر دموکراسی آمریکا بسیار فراتر از قدرت عفو خواهد بود. شرکای سیاسی درحال زمینه‌سازی برای بازسازی ریاست‌جمهوری در راستای دکترینی به نام «تئوری اجرایی واحد» هستند که طبق آن بسیاری از محدودیت‌های تحمیل‌شده بر کاخ سفید از سوی قانون گذاران و دادگاه‌ها باید به نفع فرماندۀ کل قوا از بین برود.
 
  قدرت در هیچ حوزه‌ای مهم‌تر از وزارت دادگستری نیست و از آغاز فاصلۀ محترمانه‌ای بین رؤسای‌جمهور و مقامات اجراییِ تأیید‌شده از سوی سنا وجود داشته تا از سوء‍استفاده برای اهداف شخصی جلوگیری و از توان عظیم این نهادها در محدودکردن آزادی آمریکایی‌ها اجتناب شود؛ اما ترامپ که در اولین دورۀ ریاست‌جمهوری‌اش از تحقیقات متعدد از سوی منصوبان قضایی‌اش آسیب دیده بود، اینک در تحمیل ارادۀ خود بر وزارت دادگستری، بازرسان و دادستان‌ها بیش از پیش مصمم است.
 
  ترامپ در خلال گفتگوی ما در مارالاگو می‌گوید: «ممکن است وکلای آمریکایی را که از دستور او برای محاکمۀ شخصی امتناع می‌کنند، اخراج کند.» او به هوادارانش گفته: «در دورۀ دوم به‌دنبال تلافی علیه دشمنانش خواهد بود.» آیا این تلافی‌جویی شامل "فانی ویلیس" (دادستان منطقۀ آتلانتا) هم می‌شود که او را به دخالت در انتخابات متهم کرد یا "آلوین براگ" (دادستان منهتن در پروندۀ استورمی دنیلز) را هم دربرمی گیرد که ترامپ قبلاً گفته بود باید تحت پیگرد قانونی قرار گیرد؟ ترامپ تردید دارد و هیچ قولی نمی‌دهد. می‌گوید: «نه، نمی‌خواهم چنین کنم، اما کاری که آن‌ها انجام داده‌اند، وحشتناک است.»

 
  ترامپ همچنین قول داده «دادستان ویژه»‌ای برای پیگرد بایدن منصوب کند. می‌گوید: «نمی‌خواهم به بایدن صدمه بزنم. برای دفتر ریاست احترام زیادی قائلم. بااین‌حال، چند ثانیه بعد می‌گوید: «ممکن است سرنوشت بایدن با حکم آیندۀ دادگاه عالی مرتبط باشد. باید دید که آیا رؤسای‌جمهور می‌توانند به خاطر اعمالی که در زمان تصدی سمت ریاست مرتکب شده‌اند، با پیگرد کیفری مواجه شوند؟ ترامپ می‌گوید: «اگر مقامات بگویند رئیس‌جمهور مصونیت ندارد، بایدن باید به‌خاطر همۀ جرایمش تحت‌تعقیب قرار ‌گیرد.» [با این توضیح که بایدن به هیچ جرمی متهم نشده و تلاش جمهوری‌خواهانِ مجلس نمایندگان برای استیضاح او نتوانسته شواهدی دال بر جرایمش باشد»]
 
 بازرسان و مقامات سابق وزارت دادگستری از هر دو حزب معتقدند چنین اقداماتی به‌طوربالقوه برای مجری قانون آمریکا فاجعه بار است و اعتبارش را خدشه‌دار می‌کند. "مایکل‌مک‌کانل" (قاضی استیناف سابق ایالات متحده که از سوی رئیس‌جمهور جورج دبلیو بوش منصوب شده) می‌گوید: «اگر دستور دادرسی نامناسب صادر کنم، از وکلای محترم ایالات متحده انتظار دارم مخالفت کنند. اگر رئیس‌جمهور دادستان ایالات متحده را برکنار کند، طوفان بزرگی به راه خواهد افتاد.» مک‌کانل، که اکنون استاد حقوق دانشگاه استنفورد است، می‌گوید: «این اخراج می‌تواند تأثیری مشابه کشتار شنبه‌شب داشته باشد، زمانی‌که رئیس‌جمهور ریچارد نیکسون به مقامات ارشد وزارت دادگستری دستور داد بازرس ویژۀ تحقیق واترگیت* را برکنار کنند.»
 
* رسوایی واترگیت، مجموعه رخدادهایی درخلال سال‌های ۱۹۷۲–۱۹۷۵ در هتلی به همین نام در واشینگتن است که منجر به بالاگرفتن احتمال استیضاح و درنتیجه کناره‌گیری نیکسون رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده شد.

 رؤسای‌جمهور طبق قانون‌اساسی این حق را دارند که وکلای ایالات متحده را برکنار کنند، اما برکناری یکی از وکلا (به‌طورخاص) به دلیل رد دستور رئیس‌جمهور بی‌سابقه است.
 
طرح‌های رادیکال ترامپ برای افزایش اقتدار ریاست‌جمهوری در سراسر کشور احساس می‌شود. تمرکز اصلی او بر مرز جنوبی است. ترامپ قصد دارد دستوراتی امضا کند که بسیاری از سیاست‌های مشابه را از دورۀ نخست ریاست‌جمهوری خود، دوباره روی کار بیاورد؛ دستوراتی مثل طرح «ماندن در مکزیک» (که مستلزم فرستادن پناهجویان غیرمکزیکی به جنوب مرز تا تاریخ دادگاهشان است)  و «عنوان 42» (که به مقامات مرزی اجازه می‌دهد مهاجران را بدون اجازۀ درخواست پناهندگی اخراج کنند).
 
  مشاوران می‌گویند ترامپ قصد دارد از گذرگاه‌های مرزی و قاچاق فنتانیل (شبه‌مرفین بسیار قوی) و کودکان به‌عنوان توجیهی برای اِعمال مجددِ اقدامات اضطراری استفاده کند. او از بودجۀ فدرال و با تخصیص پول از بودجۀ نظامی بدون تأیید کنگره، احداث دیوار مرزی را از سر خواهد گرفت. مشاوران می‌گویند سنگ‌بنای این برنامه، عملیات اخراج گسترده‌ای خواهد بود که میلیون‌ها نفر را هدف قرار می‌دهد. ترامپ در دورۀ نخست ریاست‌جمهوری خود وعده‌های مشابهی داده بود، اما می‌گوید قصد دارد در دورۀ دوم تهاجمی‌تر عمل کند. "تام هومن" (مشاور ارشد ترامپ و سرپرست سابق ادارۀ مهاجرت و گمرک) می‌گوید: «مهاجران باید اخراج شوند. آن‌ها باید از مرز خارج شوند."
 
  ترامپ برای عملیاتی در این مقیاس، بیشتر به گارد ملی برای گرد‌آوری و خروج مهاجران غیرقانونی از سراسر کشور متکی است. او می‌گوید: «اگر آنها نمی‌توانستند، از [بخش‌های دیگر] ارتش استفاده می‌کردم. وقتی می‌پرسم آیا این بدان معناست که او قانون «پوس‌کامیتاتوس» را نقض می‌کند – قانون مصوب 1878 که به‌کارگیریِ نیروی نظامی علیه غیرنظامیان را ممنوع می‌کند – به‌نظر می‌رسد ترامپ اعتنایی به معنا و بار تاریخی این قانون ندارد. می‌گوید: «خب، اینها غیرنظامی نیستند. افرادی هستند که غیرقانونی در کشور حضور دارند.» او همچنین از پلیس محلی کمک خواهد گرفت و می‌گوید حاضر به تأمین بودجه برای حوزه‌هایی که از اتخاذ سیاست‌های او سرباز می‌زنند، نیست. ترامپ می‌گوید: «این احتمال وجود دارد که برخی نخواهند مشارکت کنند و سهمی از بودجه نخواهند داشت.»
 
  ترامپ به‌عنوان رئیس‌جمهور، 3 قاضی به دیوان عالی معرفی کرده که به لغو «رو دربرابر وید»* رأی داده‌اند و مدعیِ پایان‌دادن به حق سقط جنین طبق قانون اساسی است.
 
  *رو دربرابر وید، (Roe versus Wade) حکم تاریخیِ دیوان عالی ایالات متحدۀ آمریکا در سال ۱۹۷۳ درخصوص قانونی‌شدن سقط جنین بود که بنابرآن دیوان عالی حکم داد قانون اساسی ایالات متحده آمریکا از آزادی زن برای سقط جنین بدون محدودیت‌های مفرط دولتی پشتیبانی می‌کند.
 
  در عین‌ حال با تأکید بر این‌که ممنوعیت فدرال را امضا نمی‌کند، به‌دنبال خنثی‌کردن سوژۀ مبارزات انتخاباتیِ دموکرات‌ها بوده است. او متعهد به وتوی هرگونه محدودیت فدرال درصورت روی‌کارآمدن نیست. اکنون بیش از 20 ایالت، ممنوعیت کامل یا جزئیِ سقط جنین دارند و ترامپ می‌گوید سیاست‌های این‌چنینی باید به ایالت‌ها واگذار شود تا آنچه را که می‌خواهند، ازجمله نظارت بر بارداری زنان را انجام دهند. وقتی از او می‌پرسم: «آیا مشکلی ندارد که برخی ایالت‌ها زنان را به‌خاطر سقط جنین (فراتر از حدی که قانون اجازه می‌دهد)، محاکمه می‌کنند؟ می‌گوید: «این‌که من با این قضیه مشکل دارم یا نه، مهم نیست و کاملاً بی‌ربط است. ایالت‌ها این قبیل تصمیمات را خواهند گرفت.» این‌ در حالی‌ است که پرزیدنت بایدن گفته با اقدامات دولتیِ ضد سقط جنین در دادگاه و مقررات مبارزه خواهد کرد.
 
  متحدان ترامپ قصد ندارند در صورت بازگشت او به قدرت، در مورد سقط جنین منفعل باشند. «بنیاد هریتیج» -از اثرگذارترین سازمان‌های تحقیقاتی محافظه‌کار در آمریکا- خواستار اجرای قانون قرن نوزدهمی شده که ارسال قرص‌های سقط جنین را غیرقانونی می‌کند. کمیتۀ مطالعات جمهوری‌خواهان (RSC) که بیش از 80 درصد از کنفرانس جمهوری‌خواهِ مجلس نمایندگان را شامل می‌شود، در پیشنهاد بودجۀ سال 2025، «قانون حیات در زمان لقاح» را گنجانده است که بنابرآن حق حیات به "لحظۀ لقاح" نیز تعمیم می‌یابد. از ترامپ می‌پرسم: «اگر این لایحه روی میزش بیاید، آن را وتو می‌کند؟» ترامپ می‌گوید: « مجبور نیستم برای وتو کاری انجام دهم، زیرا ایالت‌ها این کار را انجام می‌دهند».
        
  رؤسای جمهور معمولاً محدودیت‌های زیادی برای تصویب قوانین اساسی دارند. تیم ترامپ به‌دنبال روی‌کارآوردن دو لایحه برای شروع دورۀ دوم است: "بستۀ امنیتی مرزی و مهاجرت" و "تمدید کاهش مالیات در سال 2017". بسیاری از مقررات مربوط به لایحه دوم اوایل سال 2025 منقضی می‌شوند. 

  ترامپ در حال برنامه‌ریزی برای تشدید برنامۀ حمایت‌گرایانۀ (حمایت از تولیدات داخلی) خود است و می‌گوید درنظر دارد تعرفۀ بیش از 10درصدی بر واردات و شاید حتی 100درصدی بر برخی کالاهای چینی اعمال کند.

  ترامپ می‌گوید: این تعرفه‌ها اقتصاد ایالات متحده را از تحت‌الشعاع قرارگرفتنِ تولیدات خارجی می‌رهاند و به رنسانس صنعتی در ایالات متحده دامن می‌زند. استدلال مشاورانش این است که میانگین نرخ تورم سالانه در دورۀ نخست ریاست جمهوریِ او زیر 2٪ بوده و درنتیجه تعرفه‌های ترامپ قیمت‌ها را افزایش نمی‌دهد.
 
                                                                                                                                        ادامه دارد 

کانال عصر ایران در تلگرام