به نقل از «فارس»

نبرد نخبگان حاکم با حقیقت

تاریخ انتشار: ۱۱ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۱۶۷۵۵۸

گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: پیروزی جو بایدن این اتهام دیرینه حزب دمکرات را که روسیه انتخابات های آمریکا را به سرقت برده و به خطر انداخته، بی درنگ به طاقچه فراموشی فرستاده است. اکنون رهبران حزب دمکرات و درباریان آنها در رسانه ها اصرار دارند که پیروزی بایدن شاهدی است بر اینکه روندهای دمکراتیک قدرتمند و بی شائبه و سیستم کار می کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اینکه این خواست مردم است که بر انتخابات ها مهر تایید می گذارد.
اما تصور کنید اگر دونالد ترامپ دوباره انتخاب شده بود. آیا دمکرات ها و صاحبنظران نشسته در نیویورک تایمز، سی ان ان و ام اس ان بی سی به عادلانه بودن روند انتخاباتی احترام می گذاشتند؟ یا همانطور که چهار سال را صرف تلاش برای زیر سئوال بردن سلامت انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 کردند، یک بار دیگر از حربه ناکارآمد دخالت روسیه  استفاده می کردند تا ترامپ را به عنوان نامزد منچوری ولادیمیر پوتین به تصویر می کشیدند؟
ترامپ و وکیلش رودی جولیانی وقیح و ابله اند، ولی آنها همان بازی دغلکارانه ای را می کنند که مخالفان دمکراتشان می کنند. جمهوریخواهان دولت عمیق، کمونیست ها  و اکنون به شکلی عجیب و غریب ونزوئلا را سپر بلای خود می کنند؛ دمکرات ها روسیه را.  قطع ارتباط گسترده نخبگان حاکم از واقعیت با این هدف انجام می شود که همدستی خود در قبضه قدرت توسط شرکت ها و میلیاردرهای جهانی و غارتگر را پنهان کنند.

جولیانی اخیرا در یک کنفرانس مطبوعاتی در روزی که روزی او نبود گفته است: «این کار شرم آوری است که در این کشور انجام شده است. شاید این کارشان چندان شرم آورتر از کارهایی نباشد که وقتی این افراد بر سر کار بوده اند انجام داده اند، تا جایی که اهمیتی نداده و نمی دهند تا آنها را از مردم آمریکا  مخفی کنند و می گویند ولی ما اجازه می دهیم این اتفاق بیفتد، ما در سطح گسترده ای از یک ماشین رای گیری اساسا ونزوئلایی برای شمارش آرایمان استفاده می کنیم. ما اجازه می دهیم این اتفاق بیفتد. ما خیال داریم ونزوئلا شویم. ما نمی توانیم اجازه دهیم که چنین چیزی بر سرمان بیاید. نمی توانیم به این شیادها - چون واقعا همین هستند که می گویم – اجازه بدهیم تا یک انتخابات را از مردم آمریکا بدزدند. مردمی که دونالد ترامپ را انتخاب کردند. آنها جو بایدن را انتخاب نکردند. آرای جو بایدن به دلیل صندوق های رای متقلبانه، صندوق های غیرقانونی بیشتر است که ساخته شدند و اجازه داده شد بعد از به پایان رسیدن انتخابات از آنها استفاده شود.»
داد و هوار جولیانی توسط کسانی چون سیدنی پاول- که تا دیروز- یکی دیگر از وکلای ترامپ بود تکرار شده که تقصیر شکست ترامپ را بر گردن نرم افزاری که برای هوگو چاوز که در سال 2013 از دنیا رفت ساخته شده و «نفوذ گسترده پول کمونیست ها» انداخته است. پاول گفته است: «این نرم افزار جوری ساخته شد که دیگر هوگو چاوز هرگز در انتخابات دیگری بازنده نشود و بعد از ساخت این نرم افزار او دیگر هیچگاه بازنده انتخابات نشد. او تک تک انتخابات ها را پیروز شد و بعد این نرم افزار را به آرژانتین و سایر کشورهای آمریکای جنوبی بردند و سپس آن را به اینجا آوردند.»
این سخنان را با این حرف های هیلاری کلینتون مقایسه کنید که چگونه در خلال مبارزات اولیه انتخاباتی اخیر هشدار داد که روس ها یک نامزد زن را - که خیلی ها منظور او را به تولسی گابارد جمهوریخواه نسبت دادند- برای شرکت به عنوان یک نامزد حزب سوم با هدف خدمت به منافع روس ها «علم کرده اند.» پیشتر در سال 2016 کلینتون نامزد حزب سبز جیل استاین را یک «دارایی روسیه» نامیده بود. او هرچند که کنسول ویژه رابرت مولر و دادستان هایش هیچ مدرک و شاهدی را برای تایید اتهام او پیدا نکردند، اصرار داشت که کارزار ترامپ در سال 2016 همکاری نزدیکی با مسکو و ویکی لیکز – که او اصرار دارد یک ابزار روسی است- برای شکست او داشته است. کارمندان هیلاری یک «فهرست هدف» را در واپسین روزهای کارزار انتخاباتی او در سال 2008 تهیه کردند که به نوشته کتاب «خرد شده: درون کارزار محکوم به شکست هیلاری کلینتون» نوشته جاناتان آلن و امی پارنز، در آن نام کسانی که به کلینتون ها وفادار بودند و کسانی که نبودند فهرست شده بود. میزان وفاداری این افراد نیز بر اساس یک مقیاس 1 تا 7 اندازه گیری شده بود.
کلینتون در کتابش «آنچه اتفاق افتاد» درباره انتخابات سال 2016 با اشاره به اینکه «یک قدم عقب بگذارید و به آن فکر کنید» می نویسد: «روس ها سیستم انتخاباتی ما را هک کردند. آنها خودشان را به درون این سیستم رساندند. آنها سعی کردند اطلاعات رای دهندگان را حذف کنند یا تغییر دهند. این باید پشت آمریکاییان را به لرزه بیندازد.»

از یاد نبرید که هر دو حزب حاکم در مورد دخالت گسترده اسرائیل در انتخابات های ما که از گروه های لابی گر خود برای کمک های مالی سخاوتمندانه به نامزدهای سیاسی هر دو حزب و پرداخت هزینه سفر اعضای کنگره و خانواده هایشان به اسرائیل برای سکونت در استراحتگاه های کنار دریا استفاده می کند، سکوت می کنند. دخالت های اسرائیل در روند سیاسی ما از جمله وقتی که نخست وزیر این کشور بنجامین نتانیاهو در سال 2015 بدون اطلاع رئیس جمهور وقت باراک اوباما در کنگره سخنرانی کرد تا توافق اتمی دولت او با ایران را مورد حمله قرار دهد، دخالت احتمالی هر کشور دیگری از جمله روسیه را تحت الشعاع خود قرار می دهد. 
دو جناح رقیب در نخبگان حاکم که در اصل بر سر سهم خواهی از قدرت و در عین حال خدمت کردن خفت آور به منافع شرکتی با هم می جنگند، واقعیت های جایگزینی را اشاعه می دهند. اگر دولت عمیق و سوسیالیست های ونزوئلایی یا عوامل اطلاعاتی روسی  در حال کشیدن نخ ها باشند، پس هیچ یک از افراد نشسته بر مسندهای قدرت پاسخگوی خشم و انزجاری که نابرابری اجتماعی عامل آن است، پاسخگو نبودن قدرت شرکتی، رشوه خواری قانونی شده ای که تعریف کننده روند سیاسی ماست، جنگ های بی پایان، سیاست ریاضت اقتصادی و صنعتی زدایی کردن کشور نیستند.  بلکه گناه این فروپاشی اجتماعی بر گردن دشمنان شبح واری است که گروه هایی چون جان سیاهان مهم است و حزب سبز را مورد دستکاری و دخل و تصرف های خود قرار می دهند.
مت تیبی می نویسد: «افسانه های کارساز کسانی که این کشور را اداره می کنند که با آنها حواس جامعه را منحرف می کنند ته کشیده و به جای پذیرش فساد، خیانت و سوء مدیریتی به طول یک نسل، یک لحظه بحران عمیق را برای جرقه زدن جنگ داخلی و بهتان زدن به بقیه ما – سیاه و سفید-  انتخاب کرده اند.»
این روایت های خیالی خطرناکند. این روایت ها اعتبار نهادهای دمکراتیک و سیاست های انتخاباتی را می فرسایند. آنها چنین تصویری را به وجود می آورند که اخبار و واقعیات دیگر حقیقی یا غلط نیستند. اطلاعات بر این اساس مورد پذیرش قرار می گیرد یا بی اعتبار می شود که یک جناح در برابر جناح دیگر آسیب می زند یا نفع می رساند. هرچند شبکه هایی چون فاکس نیوز همیشه به عنوان بازوی حزب جمهوریخواه عمل کرده اند، اما اکنون این نوع از ارتباط تقریبا تمام سازمان های خبری از جمله نشریاتی چون نیویورک تایمز و واشنگتن پست را در کنار پلتفرم های فناوری بزرگی که اطلاعات و اخبار را انتشار می دهند آلوده کرده است. یک جامعه چند پاره و بدون هیچ روایت مشترکی، هر چه را که دوست دارد باور کند باور می کند.

ظهور دولت اقتدارگرا
مشارکت وقیحانه و بی اعتبار کردن حقیقت در سطح طیف سیاسی به سرعت سوخت لازم را برای ظهور یک دولت اقتدارگرا تامین می کند. کمیته های اقدام سیاسی، کالج انتخاباتی، لابی گران، محرومیت های نامزدهای حزب سوم، دستکاری در تعیین حوزه های انتخاباتی و سرکوب رای دهندگان، نهادهای دمکراتیک و سیاست های انتخاباتی را عمیقا فاقد اعتبار کرده است.
میلیاردرهای سیلیکون ولی از جمله داستین موسکویتز موسس فیس بوک و اریک اشمیت مدیرعامل سابق گوگل بیشتر از 100 میلیون دلار به یک سوپر گروه اقدام سیاسی دمکرات کمک کرده اند تا سیلی از آگهی های  تلویزیون ضد ترامپ در واپسین هفته های کارزار های انتخاباتی به نفع بایدن ساخته شود. این حجم از پول های شرکتی برای حمایت از بایدن با هدف محافظت از دمکراسی انجام نگرفته است. به این دلیل انجام شده که این شرکت ها و میلیاردرها می دانند که دولت احتمالی بایدن در خدمت منافع آنها قرار خواهد داشت.
در همین حال مطبوعات عمدتا روزنامه نگاری را واگذاشته اند. آنها به درون یک اتاق پژواک رقابتی خزیده اند که فقط با باورمندان حقیقی شان صحبت می کنند. این کار انحصارا خوراک  یک گروه جمعیتی را که علیه یک گروه جمعیتی دیگر است تامین می کند که از نظر تجاری سودآور است. اما این کار تضمینی است برای بالکانیزه شدن ایالات متحده و نزدیک کردن هر چه بیشتر ما به لبه پرتگاه برادرکشی.
وقتی ترامپ کاخ سفید را ترک کند میلیون ها تن از طرفداران خشمگین او که در درون پلتفرم های رسانه ای کاملا بی روزن و نفسگیری زندگی می کنند که خشم و نفرت خودشان را به آنها بازخورد می دهد، آرا را تقلبی، سیستم سیاسی را دستکاری شده و رسانه های تشکیلات را به چشم تبلیغات خواهند دید. از آن بیم دارم که آنها سیاستمداران حزب دمکرات، رسانه های جریان اصلی و کسانی را که از آنها به عنوان اعضای توطئه گر دولت عمیق هیولا سازی می کنند نظیر دکتر آنتونی فائوچی، به شکلی خشونت بار هدف خود قرار دهند. اما حزب دمکرات  نیز درست به اندازه  ترامپ و حزب جمهوریخواه در این  فروپاشی مقصر است.
نویسنده: کریس هجز(Chris Hedges) روزنامه نگار پیش کسوت آمریکایی
منبع: https://b2n.ir/776939

انتهای پیام. 

منبع: فارس

کلیدواژه: ترامپ روسیه ونزوئلا جو انتخابات ها حزب دمکرات سال 2016

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۱۶۷۵۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کنایه بایدن به ترامپ: با یک بچه ۶ ساله رقابت می‌کنم

ضیافت شام پر زرق و برق جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا با خبرنگاران و سیاستمداران و کمدین‌های سرشناس شنبه شب در حالی برگزار شد که مخالفان جنگ غزه در بیرون سالن شعار می‌دادند.

به گزارش یورونیوز، در حالی که بسیاری از میهمانان در میان شعار‌های «شرم بر شما» و «فلسطین را آزاد کنید»، خود را به محل رویداد رساندند، جو بایدن از در دیگری به مراسم رسید و در طول سخنرانی‌اش هیچ اشاره‌ای به جنگ اسرائیل با حماس نکرد.

روز شنبه ۲۷ آوریل (۸ اردیبهشت) معترضان در بیرون محل برگزاری مراسم در هتل هیلتون واشنگتن تجمع کرده بودند و تصاویر ۱۲۵ خبرنگار کشته شده در جنگ غزه را در بیرون ساختمان به نمایش گذاشتند.

معترضان یک پرچم بزرگ فلسطین را نیز از پنجره‌ای بر روی نمای بیرونی هتل به نمایش درآوردند.

اما شرکت‌کنندگان در ضیافت سالانه رئیس جمهوری نیز حرفی از جنگ غزه نزدند. بایدن نیز از این فرصت تنها برای شوخی و هشداردهی در مورد مبارزه دونالد ترامپ برای بازپس‌گیری منصب ریاست جمهوری استفاده کرد.

او در بخشی از سخنانش با اشاره به رئیس جمهوری پیشین آمریکا، او را «دون چُرتی» نامید و گفت: «بله، سن هم مطرح است. من آدم بالغی هستم که دارم با یک بچه شش ساله رقابت می‌کنم.»

«چرتی» لفظی است که دونالد ترامپ برای خود بایدن به کار می‌برد.

بایدن ۸۱ ساله افزود: «معاون من در واقع از من حمایت می‌کند، اما مایک پنس، معاون پیشین ترامپ، ازتأیید او برای نامزدی در انتخابات خودداری کرده است.»

وی در سخنرانی ده دقیقه‌ای‌اش، با اشاره به خطر روی کار آمدن دوباره ترامپ ۷۷ ساله، بخش مهمی از اظهارات غیرشوخی‌اش را به «تهدید جدی علیه دموکراسی» اختصاص داد. او با یادآوری پرونده اتهامی ترامپ در پیوند با پرداخت حق‌السکوت به استورمی دنیلز، هنرپیشه پورن، گفت: «دونالد اخیرا روز‌های سختی را پشت سر گذاشته است که می‌شود اسمش را گذاشت طوفانی.»

«استورمی» در زبان انگلیسی به معنی «طوفانی» است.

دونالد ترامپ که بر خلاف سنت رایج، هیچ گاه در طول حضورش در کاخ سفید این مراسم شرکت نمی‌کرد، در ضیافت شنبه شب نیز حضور نداشت.

در این مراسم، یکی از معدود موارد اشاره به جنگ غزه از سوی کلی اودانل، رئیس انجمن خبرنگاران مطرح شد که به طور گذرا کشته شدن حدود صد خبرنگار در جنگ ۶ ماهه اسرائیل علیه حماس در غزه را یادآوری کرد. اودانل در شبی که تا حد زیادی به روزنامه‌نگاری اختصاص داشت، از خبرنگارانی که در سرتاسر جهان بازداشت شده‌اند، از جمله ایوان گرشکویچ در روسیه و آستین تایس که گمان می‌رود در سوریه بازداشت شده باشد، یاد کرد. خانواده‌های هر دو خبرنگار مانند ضیافت‌های قبلی در این مراسم حضور داشتند.

سازمان‌دهندگان تظاهرات در بیرون هتل هیلتون گفتند که هدف آن‌ها جلب توجه به تعداد بالای روزنامه‌نگاران فلسطینی و سایر روزنامه‌نگاران عرب است که از زمان آغاز جنگ در ماه اکتبر توسط ارتش اسرائیل کشته شده‌اند. بیش از ده‌ها روزنامه‌نگار در غزه هفته گذشته نامه‌ای نوشتند و از همکاران خود در واشنگتن خواستند که این ضیافت شام را به طور کامل تحریم کنند.

در آن نامه آمده بود: «تلفاتی که صرفا به خاطر انجام وظایف خبرنگاری به ما تحمیل می‌شود، سرسام‌آور است. ما در معرض بازداشت، بازجویی و شکنجه توسط ارتش اسرائیل هستیم، همه این‌ها به دلیل "جنایت" صداقت روزنامه‌نگاری است.»