کرونا در زندان‌های آمریکا؛ خبری از واکسیناسیون میلیون ها زندانی نیست

اولویت بندی واکسیناسیون کرونایی در آمریکا، اقشار آسیب پذیر را در زندان ها نادیده گرفته است. خبرگزاری میزان – زندان‌های آمریکا با جمعیتی حدود ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر که از کانون‌های اصلی شیوع «کرونا» در کرونازده‌ترین کشور جهان هستند، در اولویت واکسیناسیون قرار نگرفته اند.   به گزارش «نیویورک تایمز»، مقام‌های فدرال آمریکا در پی کشف واکسن کرونا، از اولویت بندی افراد برای اجرای واکسیناسیون خبر دادند؛ این در حالی است که در اولویت‌های تعیین شده خبری از واکسیناسیون میلیون‌ها زندانی آسیب پذیر که از اولویت بالایی برای این اقدام برخوردارند، نیست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

  به زعم منتقدان، زندان ها، انکوباتور (ابزاری آزمایشگاهی که برای کشت و رشد دادن نمونه‌های زنده مانند سلول‌ها یا میکروب‌ها به کار می رود) کووید- ۱۹ هستند. جمعیت زندان‌های آمریکا زندان‌ها و مراکز اصلاح تربیت آمریکا، ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار زندانی را در خود جای داده اند.   این میزان، بالاترین میزان افراد زندانی نسبت به جمعیت در تمام دنیاست.   از جمعیت بیش از ۲ میلیونی زندانیان آمریکایی، ۵۰۰ هزار نفر افرادی هستند گه هنوز جرمشان ثابت نشده و در انتظار محاکمه هستند.   رقم اولیه همچنین دربرگیرنده ۴۴ هزار زندانی جوان ساکن مراکز نگهداری از کودکان و جوانان و ۴۲ هزار نفر بازداشتی مراکز مهاجرتی می‌شود.   ضمن اینکه ۴۰ درصد زندانیان بزرگسال سیاهپوست هستند که عمدتا به بیماری‌های مزمن مانند دیابت، آسم و فشارخون نیز مبتلا هستند.   براساس مطالعه‌های انجام شده، زندانیان به شکلی ویژه در برابر انواع کرونا آسیب پذیرند.   آنها ۴ برابر بیشتر از افراد حاضر در جامعه مبتلا می‌شوند و نرخ مرگ و میر کرونایی در آن‌ها بالاتر از جمعیت عمومی است.  بیشتر بخوانید:  زندان‌های کرونازده آمریکا  کرونا و تبدیل زندان‌های آمریکا به مراکز شیوع بیماری وضعیت بهداشتی زندان‌ها زندان‌ها و مراکز اصلاح و تربیت در آمریکا در یک سالی که آغاز شیوع بیماری کرونا می‌گذرد، به کانون شیوع این بیماری مبدل شده اند.   این مراکز که غالبا امکانات بهداشتی اندکی در اختیار دارند، شاهد حضور تعداد قابل ملاحظه‌ای از زندانیان دارای بیماری‌های روانی هستند.   شمار قابل توجه و بی تناسبی از جمعیت زندان‌ها را نیز سیاه پوستان و اسپانیایی تبار‌ها تشکیل می‌دهند که بررسی‌ها در جامعه آمریکا نشان داده در مقابل شیوع کرونا به شدت آسیب پذیر هستند.   این بحران به حدی جدی است که پرستاران و کادردرمان مراکز اصلاح و تربیت و زندان‌ها تاکنون بار‌ها در شهر‌های مختلف به ویژه در «نیویورک» دست به تجمع اعتراضی زده اند. اولویت واکسیناسیون به چه کسانی تعلق گرفته است؟ در اولویت بندی اعلام شده برای واکسیناسیون، کارکنان بهداشت و درمان در رده نخست قرار داردند و پس از آنها ساکنان و کارکنان خانه‌های سالمندان، کارکنان مشاغل ضروری مانند مواد غذایی، افراد مسن و آسیب پذیر قرار دارند.   زندانیان به عنوان ساکنان بزرگ‌ترین مراکز شیوع، در این رده بندی جایی ندارند.   این در حالی است که تاکنون ۲۰۰ هزار زندانی آمریکایی به کرونا مبتلا شده و هزار و ۵۰۰ نفر نیز جان خود را به دلیل ابتلا به کرونا از دست دادند. واکنش به اعتراض‌ها در مورد اولویت بندی واکسیناسیون به رغم اعتراض گسترده زندانیان و کارکنان زندان ها، انجمن پزشکی آمریکا و گروه‌های حقوق بشری در مورد قرار نداشتن زندان‌ها به عنوان کانون‌های شیوع بیماری در اولویت واکسیناسیون، وزارت دادگستری آمریکا تاکنون واکنشی به این اعتراض‌ها و انتقاد‌ها نشان نداده است. دیگر اقشار آسیب پذیر غایب در فهرست اولویت بندی چه کسانی هستند؟ ساکنان اردوگاه‌های مهاجران و پناهگاه‌های افراد بی خانمان و البته جمعیت حاشیه نشین دیگر افراد آسیب پذیری هستند، که در اولویت بندی واکسیناسیون جایی ندارند.   انتهای پیام/ برچسب ها: تحولات بین الملل زندان های آمریکا کرونا

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: کرونا تحولات بین الملل زندان های آمریکا کرونا زندان های آمریکا اولویت بندی آسیب پذیر زندان ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۱۷۲۴۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شارژ رفاه با دورکاری؛ کرونا با زندگی ما چه کرد؟!

شوک کرونا باعث گسترش دورکاری در اکثر کشور‌ها شد. حال پس از گذر از این همه‌گیری، اندکی از حجم دورکاری‌ها کم شده است؛ اما مزیت‌های آن باعث شده است که تعادل جدیدی میان کار و زندگی ایجاد شود. مطالعات جدید نیز نشان می‌دهد، می‌توان تعطیلات یا دورکاری نیروی کار را به نحوی تنظیم کرد که نه تنها اثر منفی در عملکرد اقتصادی نداشته باشد، بلکه باعث بهبود رفاه خانوار‌ها شود.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ یک مطالعه جدید از صندوق بین‌المللی پول، اثرات کاهش زمان رفت و آمد بر افزایش رفاه را تایید کرده است. همچنین یک گزارش در اکونومیست نیز شکل جدید دورکاری در اقتصاد آمریکا را مورد بررسی قرار داده که باعث بهبود وضعیت زندگی افراد شده است.

در هفته‌های اخیر، بحث تعطیلات دو روزه در ایران مطرح شده است که بسیاری از کارشناسان بر مزایای اجرایی شدن آن تاکید می‌کنند؛ بنابراین می‌توان همسو با عصر جدید پساکرونا، در اقتصاد ایران نیز تعادل جدیدی میان کار و زندگی تعریف کرد.

یک پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول نشان داده است که کاهش ساعات رفت‌وآمد برای کار یکی از والدین می‌تواند اثری مثبت معادل ۱.۵ تا ۴.۵ درصد میزان مصارف خانوار برای آن خانواده داشته باشد. این پژوهش در زمانی که مباحثه در رابطه با ویکند دو روزه در کشور بالا گرفته است، می‌تواند دلالت‌های مثبتی را در حمایت از این طرح داشته باشد. پژوهش صندوق بین‌المللی پول اثر مثبت رفاهی انواع دورکاری را که می‌تواند رفت‌وآمد افراد را کاهش دهد، ارزیابی کرده است.

اثر کرونا بر کاهش زمان رفت‌وآمد‌ها

همه‌گیری کووید-۱۹ به روش‌های بی‌سابقه‌ای دنیای کار را تغییر داده است؛ به‌طوری که کار از راه دور یا دورکاری به‌عنوان یک نوع مهم کار در بازار‌های کاری دنیا مورد توجه قرار گرفته است. با گسترش دورکاری، شیوه کار، مکان انجام کار و ساختار آن تغییر داده شده و هنجار‌های سنتی در مورد زمان کار، رفت‌وآمد و تعادل بین کار و زندگی به چالش کشیده شده است.

توانایی دورکاری به‌طور قابل توجهی زمان رفت‌وآمد را کاهش می‌دهد یا حتی به‌طور کامل آن را حذف می‌کند، یک جزء تقریبا بزرگ از روز کاری که می‌تواند به فعالیت‌های دیگر اختصاص یابد. این تغییر در الگو‌های کار و رفت‌وآمد به تنهایی بر کارگران تاثیر نمی‌گذارد؛ اما می‌تواند تصمیمات کل خانواده را تغییر دهد.

دورکاری یکی از والدین می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر تخصیص زمان دیگری تاثیر بگذارد؛ میزان اثرگذاری این زمان ذخیره‌شده بستگی به این دارد که زمان پس‌انداز شده، چگونه صرف می‌شود. با وجود مطالعات بسیاری که در مورد تغییرات در الگو‌های کاری و تخصیص زمان به دلیل همه‌گیری انجام شده است، پویایی‌های مرتبط بین همسران و پیامد‌های رفاهی گسترده‌تر این پویایی‌ها نسبتا ناشناخته باقی مانده است.

هدف پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول این بوده است که با تحلیل چگونگی تغییر تخصیص زمان در دوران پس از همه‌گیری، با در نظر گرفتن تغییرات بر اساس جنسیت و شغل افراد، به این حوزه مطالعاتی توسعه‌نیافته کمک کند.

در این پژوهش از داده‌های نظرسنجی استفاده از زمان آمریکا (ATUS) استفاده شده است، یک نظرسنجی جامع که توسط اداره آمار کار ایالات‌متحده انجام شده است و نحوه تخصیص زمان افراد در ایالات‌متحده را در فعالیت‌های مختلف ارزیابی می‌کند. داده‌های ATUS نشان می‌دهد قبل از همه‌گیری تفاوت‌های قابل‌توجهی در تخصیص زمان بین مردان و زنان وجود دارد.

به‌طور کلی مردان ساعت‌های بیشتری کار می‌کنند و بیشتر از زنان در رفت‌وآمد هستند. پس از همه‌گیری، کاهش قابل توجهی در زمان رفت‌وآمد کارگران در مشاغل دورکار شناسایی شده است که به ۱.۷ ساعت در هفته برای مردان و ۱.۲ ساعت در هفته برای زنان می‌رسد. علاوه بر این، بررسی‌های این پژوهش حاکی از کاهش بیش از یک‌ساعت در هفته در ساعات کاری مردان است، با این حال تغییر قابل توجهی در ساعات کاری زنان مشاهده نمی‌شود.

نتایج پژوهش چه می‌گوید؟

بررسی‌ها نشان می‌دهد دستاورد‌های رفاهی قابل توجهی با کاهش زمان رفت‌وآمد به‌دست می‌آید و این دستاورد‌ها برای خانواده‌هایی که کاهش بیشتری را تجربه می‌کنند، بیشتر است. هنگامی که حداقل یکی از همسران در یک شغل از راه دور کار می‌کند، سود کل رفاه از ۱.۵ تا ۴.۵ درصد در معادل مصرف متغیر است.

این سود مخصوصا برای زوج‌هایی که هر دو طرف در مشاغل دورکار، کار می‌کنند مشهود است؛ زیرا زن و شوهر هر دو از این تغییر سود می‌برند. دومین سود بزرگ را زوج‌هایی در یافت می‌کنند که شوهر در شغلی از راه دور کار می‌کند و کمترین سود زمانی مشاهده می‌شود که زن در یک شغل دورکار مشغول شده است.

دلالت‌های این پژوهش برای ایران چه می‌تواند باشد؟

دورکاری به‌عنوان یک گزینه کاری در بسیاری از محیط‌های کاری ایران نیز در دوران همه‌گیری به‌صورت گسترده اجرایی شد. کسب‌وکار‌های فراوانی به صورت دورکار به پیشبرد اهداف خود پرداختند؛ با این حال، با پایان همه‌گیری و بازگشایی پس از آن، اغلب کسب‌وکار‌ها به شیوه حضوری کار کردن بازگشتند.

بررسی‌های این پژوهش نشان می‌دهد دورکاری در بسیاری از کسب‌و‌کار‌ها می‌تواند مازاد رفاهی را برای کارکنان شرکت‌ها ایجاد کند که بدون هزینه مشخص مالی برای کارفرماست. البته این مساله در این پژوهش مورد بررسی قرار نگرفته که دورکاری چه اثری بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها می‌گذارد، با این حال اثر رفاهی این شیوه کار و جذابیت آن برای نیروی کار اثبات شده است.

به‌خصوص در شرایطی که رفت‌وآمد در شهر‌های بزرگ هزینه‌های زیادی را چه به لحاظ زمانی و چه به لحاظ مالی بر افراد تحمیل می‌کند.

دلالت مهم دیگر این پژوهش را می‌توان اهمیت کاهش رفت‌وآمد‌ها و فراغت کارکنان از کار، با کاهش ساعت کاری دانست. مدت‌هاست در کشور ما، صحبت‌ها در رابطه با ویکند یا آخر هفته دوروزه بالا گرفته است. به نظر می‌رسد دو روزه شدن تعطیلات آخر هفته، حتی اگر منجر به کاهش ساعات کاری نیروی کار نیز شود، اثر رفاهی مثبتی را برای جامعه خواهد داشت.

پژوهش‌هایی که در رابطه با اثر ویکند دوروزه بر میزان بهره‌وری کسب‌وکار‌ها انجام شده است، تاکید دارند که این شیوه از توزیع روز‌های تعطیل اثر منفی بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها ندارد و چه بسا با تقویت وضعیت روحی نیروی کار، منجر به رشد بهره‌وری کسب‌وکار‌ها نیز بشود.