برگزاری جشنواره فجر، یک شوک برای احیای سینمای ایران است

شب گذشته هشتاد و پنجمین قسمت از برنامه سینمایی «هفت»، به بررسی جوانب مختلف برگزاری جشنواره فیلم فجر پرداخت.

به گزارش قدس آنلاین ،میزگرد بررسی جایگاه و اهمیت جشنواره‌های سینمایی و بحران‌های آن در دوران کرونا در برنامه سینمایی هفت شبکه سه، با حضور هاشم میرزاخانی مدیرعامل موسسه تصویر شهر و دبیر جشنواره بین‌المللی فیلم شهر و محسن برمهانی کارشناس سینمای بین‌الملل برگزار شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این برنامه محمدحسین لطیفی مجری برنامه با اشاره به شرایط بحرانی موجود در سینمای ایران با توجه به شیوع کووید ۱۹، به این نکته اشاره کرد که نباید از نقش جشنواره‌ها در معرفی آثار و تشویق هنرمندان سینما و سیاستگذاری‌ها غافل بود و این که جشنواره‌ها می‌توانند محرک خوبی برای تداوم حیات سینما باشند.

هاشم میرزاخانی نیز در دفاع از برپایی جشنواره‌های سینمایی و به ویژه جشنواره فیلم فجر، گفت: حوزه فرهنگ و هنر جزو آسیب‌دیدگان جدی کرونا بوده است و سینمای ایران در کنار سایر زمینه‌های فرهنگی و هنری به‌شدت در حوزه اقتصاد و نیز در بحث اشاعه فرهنگی آسیب‌دید. اگر در این شرایط جشنواره‌ای که موتور محرکه مردم برای دیدن فیلم‌ها در سال بعد است و انگیزه‌ای برای رقابت بین فیلمسازان به وجود می‌آورد، تعطیل شود و در این جشنواره را ببندند، دیگر فیلمی تولید نخواهد شد. پس باید برای برپایی آن در بهمن ماه تدبیر کرد ضمن آن که هیچ سینماگری راضی به این نیست که یک نفر دچار آسیب شود.

لطیفی در بخشی دیگر از این برنامه گفت: تعداد فیلم‌های پشت خط اکران به قدری زیاد شده که اگر جشنواره هم برگزار نشود، در تولید یک سکته ایجاد می‌شود و در آینده کسی سمت تولید فیلم نمی‌رود، چون انگیزه‌ای وجود نخواهد داشت و اگر چنین شود، اولین ضررش را خانواده سینما خواهند دید. حق من به عنوان یک فیلمساز و کسی که درد بچه‌های سینما را می‌داند این است که این واقعیت را گوشزد کند. ضمن آن که مقایسه برپایی جشنواره‌ها در کشورهای دیگر با ایران، با توجه به شرایط اشتغال و بیمه فعالان سینما و اعضای سندیکاهای سینمایی در کشورهای مختلف، منطقی نیست.

او افزود: باید به جای این که به برگزار نشدن جشنواره فیلم فجر فکر کنیم به این بیندیشیم که چه کنیم این چرخه به این راحتی از حرکت باز نایستد؟ جشنواره فیلم فجر برای سینمای ایران در یکی از بحرانی‌ترین مقاطع خود، مثل اکسیژن عمل می‌کند.

میرزاخانی نیز در ادامه این صحبت با تأکید بر این که بیش‌تر به نظر می‌رسد که برپایی جشنواره فیلم فجر، مانند یک شوک برای احیای سینمای ایران خواهد بود، گفت: مصونیت از بیماری کرونا و سلامت مردم و سینماگران مهم است، اما ما باید ببینیم چه کاری به نفع جریان سینمای ایران است و آن را انجام بدهیم.

در بخش دیگری از این برنامه برمهانی درباره برپایی و اشکال مختلف اجرای جشنواره‌های بین‌المللی گزارشی ارائه داد و در ادامه، میرزاخانی با اشاره به این که برگزار شدن یا نشدن جشنواره‌های مختلف خارجی نمی‌تواند الگوی ما باشد، ادامه داد: ایرانی‌جماعت غالبا برای حل مشکلات خود کپی‌برداری نمی‌کند بلکه با فکر و تأمل راهکار خود را جستجو می‌کند. ضمن این که باید به این نکته هم توجه داشت که بخشی از حلاوت جشنواره فیلم فجر، برپایی آن در روزهای پیروزی انقلاب اسلامی است و سال‌هاست که بروز شادی و شور مردم در سینماها دیده شده و از سویی، جشنواره فجر، سال تحویل سینمای ایران است و همه منتظر برپایی آن هستند که در جای دیگری از دنیا چنین چیزی وجود ندارد.

در ادامه برمهانی به فرضیه تغییر فضای سینما و جشنواره‌ها در دنیا و رونق سینما آنلاین در دنیا اشاره کرد که در این بخش میرزاخانی گفت: به نظر من چنین نخواهد بود و بعد از پایان کرونا، این پتانسیل همچون یک فنر جمع‌شده با یک جهش چند برابری خود را نشان خواهد داد و استقبال از سینما چندبرابر خواهد شد چرا که کل دنیا در حسرت پایان این دوران هستند.

او با اشاره به این که حتی با تمهیداتی می‌توان به برپایی جشنواره با حضور حداقلی مردم در سالن‌ها فکر کرد گفت: سینما یک آیین جمعی است و مهم‌ترین رویداد سینمایی کشور می‌تواند با رعایت شیوه نامه بهداشتی برگزار شود.

لطیفی هم گفت: ما انتظار وقوع کرونا را نداشتیم و باید به این فکر کنیم که همانطور که کرونا شروع شد، ممکن است به این زودی‌ها هم تمام نشود یا یک اتفاق دیگری در دنیا رخ دهد و باید این آمادگی را داشته باشیم که جهان ممکن است هر روز به سمت شرایطی بدتر از این حرکت کند و در این شرایط، تعطیل‌کردن رویدادها راهکار عقلانی نخواهد بود.

پژمان کریمی مجری و کارشناس میز رسانه هم در ابتدای صحبت‌های میز رسانه گفت: در هفته گذشته یکی از دانشمندان ایران ترور شد و اهالی سینما به این رویداد واکنش درخوری نشان دادند و سینماگران به گونه‌ای رفتار کردند که از مردم جدا نیستند و خیلی خوب به اتفاقات جامعه واکنش نشان می‌دهند.

هادی فیروزمندی هم نظر خود را درباره واکنش هنرمندان این گونه بیان کرد: به نظر من مطلب ابتدایی بیانیه حرف مهمی دارد. ما چقدر شهید را می‌شناختیم که بتوان انتظار داشت هنرمندان او را بشناسند و برای او کار بسازند. این بیانیه‌ها نشان می‌دهد هنرمندان زنده اند و این جای قدردانی و امیدواری دارد.

وی در ادامه افزود: خبر مهم دیگر هفته گذشته خبر برگزاری جشنواره فیلم فجر است. حیات سینما به اکران وابسته است. ده ماه سینما تعطیل بوده، اما جشنواره‌ها برگزار شده اند. تولید فیلم، اما وجود دارد. سوال این است که سینما در روزهای عادی باید تعطیل باشد، اما به جشنواره که می‌رسیم می‌خواهیم آن را برگزار کنیم. من نمی‌گویم که جشنواره برگزار شود یا نه. فکر می‌کنم باید با یک منطق کلی سینمای ایران را مدیریت کنیم. فیلم‌های جشنواره پارسال چه سرنوشتی داشتند که حالا قصد برگزاری جشنواره جدید را داریم؟ چه تدبیری برای این موضوع وجود دارد. اقتصاد سینما در گرو نمایش فیلم هاست و باید برای اکران فکر کرد.

امیر حسین مکاریانی درباره برگزاری جشنواره فجر گفت: وقتی اصل چرخه سینما که اکران فیلم‌ها است دچار مشکل است، جشنواره هم تحت تاثیر خواهد بود. هنوز صحبتی در مورد جزئیات جشنواره نشده، اما سوال‌های زیادی وجود دارد. زمان برگزاری در فصل سرماست و هشدارهایی برای پیک بعدی بیماری وجود دارد و تولید آثار سینمایی شاید به اندازه نباشد، اما خبرهای امیدوار کننده‌ای وجود دارد البته شاید بتوان جشنواره فجر را به تعویق انداخت.

میز انیمیشن این هفته هم به بحث و بررسی درباره پویانمایی «خورده شد» سپری شد و سید علیرضا گلپایگانی درباره این پویانمایی گفت: بر خلاف اسم ساده این فیلم، فیلم پیچیده‌ای است و مفهوم خاصی دارد. این فیلم یکی از فیلم‌های موفق انیمیشن کوتاه در عرصه‌های جهانی و در جشنواره‌های زیادی پذیرفته شده و حتی منتخب هم بوده است. این اثر برای کودکان هم جذاب بوده هر چند که مفهوم کودکانی ندارد.

محسن رضا پور در ادامه افزود: اسم اولیه فیلم خورده شده بود و قرار نبود اسم فیلم این باشد و بعضی می‌گفتند اسم فیلم را اوروبوروس بگذارید، اوروبوروس همان شخصیتی است که در انتهای فیلم حضور دارد، اما من دوست داشتم فیلم ساده باشد و برای مخاطب این سوال پیش نیاید که اوروبوروس چیست. این فیلم نگاه من به جهان است.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

انتهای پیام/

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: جشنواره فیلم فجر برنامه سینمایی هفت جشنواره فیلم فجر برگزاری جشنواره برپایی جشنواره سینمای ایران جشنواره فجر جشنواره ها فیلم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۲۱۰۶۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فیلمی که دیوار میان پایتخت و شهرستان را از بین برد

فیلم «آپاراتچی» مصداقی از پرداختن به سینمای مردمی است که در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند؛ از مهم‌ترین ویژگی‌های این فیلم روایتی است که فضای خارج از پایتخت ارائه می‌شود.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، «من فقط یک فیلم‌سازم و تمام زندگی‌ام سینماست. سینما شغل من نیست، عشق منه.» این‌ها سخنان جلیل رشیدی است، شخصیت اول فیلم آپاراتچی، که برگرفته از شخصیت جلیل طائفی، یک عاشق سینما در دهه ۶۰ است؛ جلیل اگر چه شغلش نقاشی است، اما عشقش فیلم‌سازی است و حاضر است سختی‌هایش را هم به جان بخرد؛ فیلم آپاراتچی روایتگر دلبستگی‌های یک نقاشِ ساختمانِ عاشقِ سینما است که با اشتیاق تمام به تولید چند فیلم کوتاه موفق شده و در آرزوی ساختن نخستین فیلم سینمایی خودش است؛ به طور کلی در این فیلم با یک اثر درباره سینما و برای سینما روبه‌رو هستیم.

مسئله آپاراتچی مسئله سینما، مسئله بقا یا از میان رفتن سینما است، مسئله فیلم آپاراتچی به ظاهر محدود به یک دوره زمانی خاص و در عمل مربوط به همیشه تاریخ در این مرز پرگهر است و بر این اساس علی طاهرفر کارگردان فیلم آپاراتچی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه دو رویکرد اساسی در درون‌مایه فیلم آپاراتچی وجود دارد، اظهار می‌کند: رویکرد اول فیلم آپاراتچی هنر مردمی است و رویکرد دوم آن روایت دهه ۶۰، زیست و فرهنگ مردم تبریز در این دهه است که می‌توان گفت در دل همین هنر مردمی ادای دین به سینما نیز موضوعی نهفته است.

وی ادامه می‌دهد: موقعیت فیلم در ادای دین به سینما جزو موقعیت‌های نمایشی است که بیشتر کارگردانان دوست دارند در آن یک تجربه داشته باشند چراکه یک عمر پشت دوربین به تجربه نشستند و می‌خواهند همین تجربیات را جلوی دوربین ببرند.

کارگردان فیلم آپاراتچی با اشاره به اینکه همانند کشورهای دیگر نمایندگان زیادی برای فیلم در سینما ایران داریم و این موضوع یک دغدغه فرهنگی برای سینماگران محسوب می‌شود، تصریح می‌کند: گاهی اوقات در دل فیلم‌ها بسیاری از حقایق سینما ظهور و بروز پیدا می‌کند، به طوری که گاهی لحظات شیرینی را رقم می‌زند و گاهی نیز حقایق تلخی در آن هست که نکات گفته نشده سینما را بیان می‌کند؛ در همین راستا این اتفاقات دست به دست هم دادند که من با رغبت به سمت آپاراتچی بیایم.

در «آپاراتچی»، تلاش برای ارائه هنر مردمی بود

وی با اشاره به موضوع ادای دین به سینما می‌افزاید: وقتی که با یک موضوع خاص مواجه هستیم مخاطبان آن خاص خواهند بود و عام نیستند در همین راستا تلاش کردیم هنر مردمی را ارائه دهیم که مخاطب عام داشته باشد.

طاهرفر می‌گوید: دغدغه ما این بود که فیلمی با شاخصه‌ها و مولفه‌هایی را تولید کنیم که مخاطب عام را جذب کند تا افراد علاوه بر اینکه لحظات شاد، مفرح، شیرین و گاهی کمدی را مشاهده می‌کنند، هنگام خروج از سینما یک ارزش افزوده فرهنگی نیز به همراه داشته باشند چراکه مخاطب در سبد فرهنگی خود یک فیلمی را انتخاب و هزینه اقتصادی کرده است در همین راستا حق دارد هنگام خروج از سینما حداقل از نظر مضمونی یک تعالی را در خود احساس کند.

وی در خصوص برخوردهای مردمی نسبت به فیلم نیز اظهار می‌کند: هنگامی که در عرصه‌ی غوغا سالاری فیلم‌های کمدی و گیشه پسند قدم می‌گذارید کار دشوار می‌شود اما به لطف خدا در هر کدام از مولفه‌هایی که بیان شد بازخوردهایی با تراز بالا و پایین از سوی مخاطبین دریافت کردیم که این بازخوردهای خوب انگیزه مضاعفی را برای ادامه دادن در این مسیر به ما داده است.

کارگردان فیلم آپاراتچی با بیان اینکه امیدوارم روزگاری به این نتیجه نرسیم که باید در بستر طنز چیزی را تعریف کنیم تا مخاطب به سینما بیاید، ادامه می‌دهد: ما باید در لایه‌های بیرونی، درونی، فرامتن و زیر متن یک مفهومی را بگنجانیم تا مردم به بهانه کمدی بودن فیلم بیایند و آن مورد را نیز دریافت کنند؛ از این رو امیدوارم روزی فرا برسد که ما در حوزه فیلم‌های غیر کمدی به جایگاهی برسیم که فیلم ما جزو انتخاب اول تماشاچی‌ها باشد.

وی تصریح می‌کند: طی سال‌های اخیر اتفاقاتی رخ داده که سلیقه مخاطبین را بر مدار برخی کارهای ناصواب فرهنگی بناگذاری کردیم و این اتفاقی نامبارک و راه انحطاط سینمایی ما است، از این رو باید توجه داشت که معمولاً وقتی چنین اتفاقی می‌افتد هم سرمایه‌گذاران و هم تهیه کنندگان و به تبع آن در یک دراز مدت یا میان مدت کارگردانان و نویسندگان نیز به آن سمت خواهند رفت و صرفاً بر مبنای رسالت خود عمل نمی‌کنند؛ در همین راستا امیدوارم روز فرا برسد که با حمایت سازمان سینمایی و جریان سینمایی کشور شاهده آفرینش آثاری بهتر باشیم.

تنوع ژانرهای جشنواره فجر، از مهم‌ترین نکات آن بود

طاهرفر می‌افزاید: جشنواره فیلم فجر امسال از همان انتخاب فیلم‌ها برای بخش نگاه نو و سیمرغ، طبقه بندی که اتفاق افتاد و جواب نهایی که برگزار کنندگان آن مبنی بر تکمیل جدول فیلم‌ها دادند که در وسط جشنواره نیز خیلی از منتقدین و کارشناسان عنوان کردند که عدالت سینمایی رعایت نشده، با فراز و نشیب زیادی همراه بود؛ در همین راستا باید گفت که حواشی جشنواره زیاد بود اما مهم‌ترین حسن آن وجود تنوع موضوعی قابل قبول سینمای اجتماعی، کمدی، سیاسی، ورزشی و حتی کودک و نوجوان بود.

وی با بیان اینکه ما گاهی اوقات مصلحت را فدای حقیقت می‌کنیم، می‌گوید: بسیاری از فیلمسازان دیگری بودند که باید در بخش سودای سیمرغ حضور پیدا می‌کردند، همه عوامل‌شان به چالش کشیده می‌شدند و یک رقابت پایا پای می‌داشتند اما این اتفاق نیفتاد؛ از این رو یقین دارم که سال بعد سازمان سینمایی یک تدبیری برای این موضوع خواهد داشت.

کارگردان فیلم آپاراتچی اظهار می‌کند: باید اعتراف کنم لطف خدا و شهدا بود که در اولین حضور و اولین فیلمم در بخش مسابقه رفتیم و سیمرغ نیز گرفتیم؛ همچنین خیلی خوشحالم که فیلمی با موضوع دهه ۶۰، جنگ، ترور، شهادت، نماز جمعه و هنر مردمی ساختیم.

وی با بیان اینکه دیوار بزرگ و حائلی که برای تولید فیلم میان شهرستان و پایتخت بود در حال کوتاه شدن است، ادامه می‌دهد: اتفاق بدی است که فیلمسازان شهرستانی بعد از یک، دو و حتی سه دهه بعد فضا برایشان فراهم شود تا فیلم بسازند، چراکه این باعث می‌شود خیلی از انرژی‌ها، پتانسیل‌ها و استعدادهایی که در شهرستان‌ها داریم رو به نابودی برود و گاهی نیز فنا می‌شوند؛ به طوری که شخص یا مسیر خود را عوض می‌کند و قلم و دوربین را زمین می‌گذارند یا امیدی به این سینما نخواهد داشت.

طاهرفر تصریح می‌کند: با رویکردهای امسال جشنواره فیلم فجر به آینده امیدوار شدم و امیدوارم که سازمان سینمایی سوره، فارابی و سازمان سینمایی در ادامه نیز اتفاقات خوبی را رقم بزنند.

تصویر، هنری اثرگذار است

علیرضا استادی بازیگر فیلم آپاراتچی نیز در گفت‌وگو با ایمنا با بیان اینکه از حضور خود در خانواده فیلم آپاراتچی خرسند هستم، اظهار می‌کند: هر هنرمندی دغدغه این را دارد که متفاوت‌تر از قبل باشد، در همین راستا این پروژه برای من یکی از بارزترین موارد بود و زمانی که کار پیشنهاد شد، کلیت فیلم را خواندم و با توجه به اینکه فیلمی روایی و روایتگر بخشی از هنر سینما بود با افتخار نقش پیشنهاد شده را قبول کردم.

وی ادامه می‌دهد: در بازخوردها بیان شد که آپاراتچی فیلم کمدی شریفی است که می‌شود آن را با خانواده دید، نمی‌گویم فیلم‌های دیگر خالی از شرافت بوده اما این فیلم با توجه به تحقیق و پژوهشی که آقای طاهرفر انجام دادند در این زمینه به طبع خود را نشان داده است چرا که وقتی یک کار خروجی یک تفکر و پژوهش باشد و درست چیده شود خروجی آن استقبال خوب مردم خواهد بود؛ از این رو فیلم خوب اقبال شده و نشان می‌دهد که فیلمساز توانسته کار خود را به درستی انجام دهد.

بازیگر فیلم آپاراتچی تصریح می‌کند: جشنواره چکیده و نتیجه کارهای تولید شده یک الی دو ساله هنرمندان است و در فیلم هنرمندان نیز می‌توانیم بازخورد شرایط اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و… را مشاهده کنیم.

وی افزود: هویت یک ملت در آثار هنری‌شان دیده می‌شود به همین خاطر من تمام کارهای تولید شده را خالی از این بحث نمی‌بینم و به مرزبندی شهرستانی و مرکزی زیاد قائل نیستم چراکه هر هنرمندی اگر کار قابل اعتنا برای تولید داشته باشد می‌تواند حرفی نیز برای گفتن داشته باشد؛ در همین راستا فیلم آپاراتچی هم از آن دسته کارهایی است که فیلمساز توانسته به نحو احسن کار خود را انجام دهد.

استادی می‌گوید: ساخت فیلم‌هایی همچون آپاراتچی می‌تواند بر فرهنگ یک کشور اثرگذار باشد چرا که اکنون یکی از هنرهای ارتباطی و تأثیرگذار، هنر تصویر است و باید بیشتر به آن اهمیت داده شود.

وی اظهار می‌کند: به وفور سوژه‌هایی همچون آپاراتچی در کشور و جامعه ما اتفاق افتاده است؛ در همین راستا پرداختن به شخصیت‌های هنری، قهرمانی، فرهنگی و… در قالب سینما، تلویزیون و مواردی از این دست می‌تواند بر افق فرهنگی و هنری کشور مؤثر باشد.

به گزارش ایمنا، آپاراتچی تازه‌ترین روایت سینما از سینما است که می‌توان آن را ادای دینی به این حوزه دانست اما آنچه این فیلم را از دیگر آثار مشابه در این زمینه متمایز می‌کند، پرداختن به سینمای مردمی است و تقابل آشکاری که این نوع از سینما با دو جریان تحجر و شبه روشنفکری دارد؛ فیلم سینمایی آپاراتچی در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند و در این راستا باید به این نکته توجه داشت آپاراتچی سعی داشته عموم مردم را به فیلم جذب کند و در این مسیر به موفقیت نیز دست یافته است.

کد خبر 748562